አደን

አሣዳጄን አመለጥኳት አመለጠችኝ ያሣደድኳት፡፡ ኗሪ ሆንኩኝ እንደፍየል በነብርና ቅጠል መሀል፡፡

አቤት አለች ያልጠራኋት የጠራኋት ድምፅም የላት፡፡ ራቂኝ 'ምላት ጎኔ ወድቃ ቅረቢኝ 'ምላት ከኔ ርቃ፡፡

አንዴ ስታደን አንዴም ሳድን ዕረፍት አጥቼ ስባክን የዕድሜዬን ጀንበር ብታዘባት ልትጠልቅ ምንም አልቀራት።

የደንበኛችን ገድል

*በአንዱ መከረኛ ወቅት የኾነ ነው አሉ፡፡ የዐዲስ አበባ ሰው ኹሉ ሰላማዊ እንቅስቃሴው ታውኮ፣ በየቤቱ በተከተተበት በአንድ አስፈሪ ምሽት፣ ጥንቅቅ ብሎ የሰከረ የእኛው ግሮሰሪ ጀብራሬ: መኻሉን የመኪና መንገድ ይዞ እያቅራራ፣ እያንጎራጎረ፣ እየጮኸ ፣ ቆላና ደጋ እየረገጠ ይኼዳል አሉ፡፡

በዚኽ መኻል ኹለት የጸጥታ ኀይሎች አገኙት። እንኳን ሌሊት ኾኖ በቀንም የሰዉ ሰላማዊ እንቅስቃሴ የተገታበት ጊዜ ነበርና የጸጥታ ኀይሎቹ ተናደውበታል፡፡ ከተማዋ እንዲኽ ባለ ጭንቅ ተይዛ እሱ ሰክሮ በመለፋደዱ በግነዋል፡፡

<<ና አንተ!›› ጠራው አንደኛው በቁጣ፡፡

<<አቤት!›› አለ ትከሻውን በትዕቢት እያማታ፡፡

‹‹ለምንድነው ከተማውን የምታውከው!? ... ጸጥ ብለኽ አትኼድም?››

‹‹ምን ጎደለብኝና ጸጥ እላለኹ!?›› አለ ቀብረር ብሎ ስካር ያዝ ባደረገው አንደበት፡፡

‹‹እንደዚያ ነው!?›› አለና አንዱ ፖሊስ በጥፊ አጮለው።

የእኛው ደንበኛ ደንግጦ፣ ‹‹ምን ነካችኹ! ... አባል እኮ ነኝ!›› አለ መታወቂያውን ለማውጣት እጁን ወደ ኪሱ እየሰደደ፡፡

<<የምን አባል?›› ፖሊሶቹ ጠየቁ፡፡

<<የገዥው ፓርቲ ነዋ!>>

‹‹እና ብትኾንስ!?›› አለና ኹለተኛው ፖሊስ ተናድዶ በጠረባ ቢያነጥፈው፣ ወዳጃችን መሬት ላይ እንደተንጋለለ እንዲኽ አለ አሉ፤

<<ኧረ ጉድ ነው ! ሳልሰማ መንግሥት ተቀየረ እንዴ!?>>*

—የማምሻ ወጎች

*አንድ ሰው ሉካንዳ ሄዶ ፣ ሥጋ ቆራጩን
"ጥሩ የምትለውን ሥጋ ስጠኝ" ሲለው፥ ምላስ ሰጠው።

በል ደግሞ መጥፎ የምትለውን ሥጋ ስጠኝ" ሲለውም፥ ምላስ ሰጠው።

"ጥሩም ሥጋ ስጠኝ፣ መጥፎም ሥጋ ስጠኝ ብልህ ምላስ ሰጠኸኝ። ምነው?" ሲለው

"ጥሩም ነገር፣መጥፎም ነገር የሚመጣው ያው በምላስ ነው።"ብሎ መለሰለት።*

—በከንፈርሽ በራ'ፍ

ሕይወት ቀላል ነበረች።

ቀላልም ትሆን ነበር።

ሞታችንን እንደሞታችን እንጂ እንደሞታቸው ላንሞት፣

ሕይወትን እንደሕይወታችን ከመኖር ይልቅ እንደ ሕይወታቸው ለመኖር መረጥን።

ለምን?

፨፨፨
እኔነቴን ሳልወድ ፥ ሳልስመው አቅፌ

ሞትህ አይግደለኝ ፥ ከሕይወት ተርፌ
፨፨፨

የተአምራት ልጅ

በጣም በጣም ሰፊ
እጅግ እጅግ ትልቅ
እንኳን ከፈለግሁሽ
ከተውሁሽ የሚልቅ

(ሰማይ ነው ሕይወቴ)

በጣም በጣም ጠባብ
እጅግ እጅግ ትንሽ
እንኳን ከእንቅብ ላይ
አይወጣም ከጋንሽ

(ብርሃን ነው ሕይወትሽ)

ሂጂ...
መሄድሽ ሕይወቴን ፥ ውጋገን አይቀማው “አይንጋለት” ስትይ ፥ ያበራል ጨለማው።

"ተረት ተረት"

"የላም በረት"

"አንዲት ሴትዮ ነበረች"

"እሺ"

"ስትኖር ስትኖር ታመመችና ሞተች፤ ተቀበረች። ይህ የሁላችንም የህይወት ታሪክ ነው።"

ትረካዎች በቲክቶክ መንደር ይገኛሉ። ቃኘት ቃኘት አርጉት ብርታት ይሆነኛል።

https://vm.tiktok.com/ZMhqbVgdB/

“ኀዘን ምንድነው? የደስታ ተቃራኒ ነው?" ጠየቀ፡፡

"አይደለም፡፡ ኀዘን የደስታ ተቃራኒ ሳይሆን ሌላኛው ጎን ነው፡፡ አንዳቸው ካለኣንዳቸው ስሜት አይኖራቸውም፡፡ ጣዕም አይኖራቸውም፡፡ የጣዕም አለመኖር ከምሬት የከፋ ነው። ሕመም እና ስቃይ የኀዘን ምንጭ ሲሆኑ ፣ ኀዘን ደግሞ ደስታ ጣዕም ይኖረው ዘንድ ያደርጋል፡፡"