«به ‌من نگاه کن»

همیشه دارد غروب می‌کند
خورشیدِ میدانِ راه‌آهن
و چشم‌های تو کشیده می‌شود
از شرقِ چشم‌های من به‌غربِ خودت
به‌من نگاه کن
به‌من
که مثلِ زیرپله‌های عمیق
عمقِ فاجعه را دود می‌‌کنم
که مثلِ زیرپله‌های عمیق
صدای تک‌تکِ رفتن‌ها را دفن
و در خودم تندتند راه می‌روم
و در خودم تندتند به ‌زل‌ زدنِ دیگران
غبطه می‌خورم به ‌زل زدنِ دیگران!
به‌ من نگاه کن
به‌ من
که مثلِ خرپشته در شوقِ آسمان قفل‌ام
و در خودم تند‌تند زوزه می‌کشم
و در خودم تندتند زنجیر می‌درم
و زل می‌زنم به‌بادبادک‌های نخ‌بریده
به‌ من نگاه کن
به ‌من
که در خودم غروب می‌کنم
همیشه دارم غروب می‌کنم
مثلِ خورشیدِ میدانِ راه‌آهن

#باران_حجتی
#ماهنامه_ادبی_هنری_عصر_جمعه #مونترآل
https://t.me/asrejomehmagazine

همه پدر و مادرها
دوست دارند
دخترانشان اسم های شاعرانه داشته باشند
تا وقتیکه صدایشان کنند
دریا از تلاطم بایستد
گل روی بر گرداند
و ماه
آه ماه
دیگر هیچ دختری دوست ندارد
اسمش ماه باشد
آخرین دختری که اسمش شبیه ماه بود
دیروز از ارتفاع وحشتناک وطن
افتاد
این وطن قطور
در حماسه و مهربانی
و در جا جان داد

#احمددریس
#مونترآل #ماهنامه_ادبی_هنری_عصر_جمعه
https://t.me/asrejomehmagazine

در باز بود اما،
بسیار دور بود.

ما با نقیب قافله می‌رفتیم
و خون ما که بوی سرخ حماسه داشت
مار و سراب را،
تا انتهای حافظه می‌برد
در انتهای حافظه لبخند جرعه با ما مبادله‌ی رؤیا می‌کرد
در انتهای حافظه لبخند جرعه شط خشک نفهمیدنی می‌شد
در انتهای حافظه از هیچ‌‌کس سؤال نمی‌کردیم
در انتهای حافظه لبخند می‌شدیم
ما را نقیب قافله با بادهای کاهل می‌برد
و بوی سرخ جرعه در باد
رفتار ابرهای کاهل را
مست می‌کرد.
شن را سکونت شادی‌‌های قدیمی بود
و ما میان شن‌هایی مستعمل
و چیزهایی از شن می‌رفتیم
پخش سکوت بود و حریق دقیقه‌های کویری.

#یداله_رویایی
#ماهنامه_ادبی_هنری_عصر_جمعه #مونترآل
https://t.me/asrejomehmagazine

بیمِ آن دارم که نیایی
بیمارستانی سر درآوَرَد
از من بزاید مار
زنی خودکار شوم
بنویسم از تخت
که برنمی‌دارد خواب
برنمی‌دارد تاب
در من دار
در من دارکوب شده
می‌کوبد بر سر و سینه و پستان‌هام
می‌ترسم
می‌ترسم از بیمارستانی بی‌مار بر تخت
تن بکشم بر لبِ کارد
تن بکشم بر لبِ تیغ
تن بکشم بر لبِ مار

#آفاق_شوهانی
#ماهنامه_ادبی_هنری_عصر_جمعه #مونترآل
https://t.me/asrejomehmagazine

«اللرین»

حیاتیمین تهلوکه‌سیز بؤلگه‌سی،
سن‌سن

اللرین،
باریش سئوه‌ر بیر اؤلکه‌دیر
سرحد یوخدور
ساواش یوخدور...
*

«دست‌های تو»

بی‌خطرترین منطقه‌ی زندگی من
تو هستی

دست‌های تو
کشوری است دوستدار صلح
مرزی نیست
جنگی نیست...

#مجتبی_نهانی
#مونترآل #ماهنامه_ادبی_هنری_عصر_جمعه
https://t.me/asrejomehmagazine

جادهٔ ابریشم

اسب‌ها می‌تازند
و گونه‌های تو
از هیمالیا
تا آناتولی
تمامِ گلّه‌ها
اسب‌ها می‌‌تاز
تازیانه می‌تاز
تازی می‌تاز
در دست‌هایت دو تاس سیاه با
با گوشه‌هایی از فولاد
طنین سطور تاریخ را پژمی‌واکند
جفت شش
می‌دوند
گرگ‌ها در دره‌ها
و چشم‌ها
آن میان
فرو می‌برند
هر آن‌چه که می‌رود
می‌روید
می‌رود
رودها
و گونه‌های تو
آناتولی
هیمالیا
چشم‌ها
گله‌های اسب
می‌تازند
غزالی رد تمام‌شان را پاک می‌کند
صبح که کنار می‌رود پرده‌ها
آب همه را می‌شوید
خورشیدش سر بر

رودخانه‌ها بخار می‌شوند
ابر
و باز
پرواز
گونه‌هایت
از هیمالیا تا آناتولی
یله می‌شوم
آغاز جهان پایان می‌یابد

#جاده_ابریشم
#دفترسوم
#علی_زندوکیل
@alizandivakil

«گل‌های سرخِ شیراز»

بنال بلبل!
که عذاب می‌کشند
در خیمه‌های منقوش حسّاسه
بر مژگانِ مست الماس‌های دُرُشت اشک
که سیمینه می‌سوزد

باغ را شبی‌ست
بسانِ باغِ اِرَم
و ماه را دمی‌ست
استاده تا سحر
پریده‌رنگ و هوسناک
نگرانِ نگاره‌های نقش بر دیوار
گویی که بازمی‌نگرد
در فغستان پنهانیِ شاهْ نظر

دیوارها با سپیدی می‌زنند
ولی آن‌جا که نور می‌خندد
آسمانش سبز می‌سوزد و گرم
چون چشم‌های زبرجد مار

بخوان بلبل!
بخوان که عاشق را به‌رنج می‌خوانند
بخوان که گل‌ها خاموشند
بخوان که بخروشند
با عطرشان
با مهر
بخوان که داغشان بر چهر
تسلیم شکفتنشان‌ست

#ایوان_بونین
۱۹۰۶ - بازنویسی: ۱۹۰۷
ترجمه‌ی #سهند_آقایی و #پروانه_فخام_زاده
#ماهنامه_ادبی_هنری_عصر_جمعه #مونترآل
https://t.me/asrejomehmagazine