بیانیه آزادی‌خواهان ایران: اعلام رهبری، راه نجات نیست!

در حالی که ایران در سایه حاکمیت ننگین جمهوری اسلامی با چالش‌های امنیتی، اقتصادی، محیط زیستی و اجتماعی گسترده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند و مردم زیر بار فقر و بی‌عدالتی کمر خم کرده‌اند، نور امیدی در دل ایرانیان در حال درخشش است؛ امیدی که عبور از جمهوری اسلامی را نوید می‌دهد.

این امید ناشی از تلاش‌های خستگی‌ناپذیر اقشار مختلف مردم، از جمله پرستاران، معلمان، کارگران و به ویژه زنان آزادی‌خواه است که برای تحقق ایران آزاد، رنج و محنت زندان و تبعید را تحمل کرده‌اند. این افراد به دنبال سهم‌خواهی نبوده و با از خودگذشتگی، به زنده کردن ایران پرداخته‌اند. اگرچه بسیاری از نام‌ و نشان آن‌ها در جایی ثبت نشده، اما حضورشان در سخت‌ترین شرایط مقاومت در برابر بی‌عدالتی مشهود است.

حمایت جامعه نخبگانی در داخل و خارج از کشور از این فعالان، به عنوان نماد مقاومت مردم ایران در برابر استبداد، کلید پیروزی نهایی در مبارزه برای آزادی و عدالت است. در این میان، متأسفانه شاهد تلاش‌های رهبر تراشی از سوی رضا پهلوی هستیم که با رویکردی مشابه احمد چلبی، سناریویی ویرانگر را دنبال می‌کند.

ما، جمعی از آزادی‌خواهان ایران، با نگرانی از تلاش‌های نسنجیده رضا پهلوی و طرفداران افراطی‌اش که به دنبال بهره‌برداری از جنبش مردمی ایران هستند، بر این باوریم که آزادی و دموکراسی حق مسلم تمامی مردم ایران است و این حق نباید به بازی‌های سیاسی و قدرت‌طلبی سلطنت‌طلبان تبدیل شود.

ما از همه آزادی‌خواهان می‌خواهیم با هوشیاری در برابر هرگونه تلاش خودخواهانه برای تضعیف جنبش مردمی ایستادگی کنند و به سوی آینده‌ای روشن برای ایران حرکت کنند.

راه گذار از استبداد جمهوری اسلامی نه از طریق مداخله نظامی خارجی و نه از طریق مماشات با نظام، بلکه با حمایت از مردم و گذار مسالمت‌آمیز مدنی میسر خواهد شد. دموکراسی تنها از طریق مردم‌سالاری و برگزاری انتخابات آزاد تحقق می‌یابد.

جمعی از آزادی‌خواهان ایران

سعید مرتضوی متهم به قتل بازداشت شدگان کهریزک و زهرا کاظمی پروانه وکالت دریافت کرد!!!

من بهنام ابراهیم زاده  به‌عنوان یک زندانی سیاسی سابق که در دوران دادستانی سعید مرتضوی بازداشت و در زندان‌های تهران بودم، گواهی  می دهم که جنایات و رفتارهای غیرانسانی که تحت سرپرستی سعید مرتضوی در این زندان‌ها صورت گرفت، نه تنها ناقض حقوق بشر بود، بلکه جنایت بود.

سعید مرتضوی از سال ۸۲ تا ۸۸ دادستان تهران و از سال ۸۹ به بعد معاون دادستان کل کشور بود.
او در انحلال دادگاه و هیئت منصفه مطبوعات و توقف شمار زیادی از مطبوعات در دوران خاتمی نیز ایفای نقش داشت، از سال ۹۰ تا ۹۲ هم ریاست تامین اجتماعی را برعهده داشت که در خانه خرابی طبقه کارگر و بازنشسته نقش بسزایی ایفا کرد.

در مقام دادستانی، سعید مرتضوی، که باید وظیفه‌اش دفاع از حقوق شهروندان و اجرای عدالت باشد، با سوءاستفاده از موقعیت و قدرتش، زندان‌ها را به کانون‌های ترور روح و جسم تبدیل کرد. زندان کهریزک، به‌ویژه در جریان اعتراضات سال ۸۸، نمادی از یک فاجعه انسانی شد. هزاران نفر از معترضان مسالمت‌آمیز، بسیاری از آنها به‌خاطر باورهای سیاسی و آزادی‌خواهی خود، به‌طور غیرقانونی بازداشت شدند و در شرایطی غیرانسانی و بی‌رحمانه در این زندان نگهداری شدند.
شکنجه‌های جسمی و روحی، تحقیر و آزارهای بی‌پایان در( کهریزک، زندان های اوین و رجایی شهر و قزلحصار) تحت هدایت مستقیم مرتضوی انجام میشد. زندانیان سیاسی و عقیدتی ( از جمله خودم در زندانهای اوین و رجایی شهر)در آنجا شاهد آزارهایی بودند که تنها به‌خاطر اعتراض به فساد و سرکوب‌های سیاسی صورت گرفته بود. زندانیانی که تنها به‌دلیل ابراز عقاید خود، به‌طور وحشیانه‌ای شکنجه شدند، برخی جان باختند و دیگران تا مدت‌ها با آثار این شکنجه‌ها از جمله تجاوزات جنسی در کهریزک،  زندگی کردند.
در واقع  سعید مرتضوی مستقیما مسئول مرگ بسیاری در زندان های کهریزک و اوین است، وی عامل مرگ سه تن از بازداشت شدگان روز هجده تیر است. قتل روح الله امینی و علی کامرانی و زهرا کاظمی وبسیاری دیگر در دوران دادستانی این جنایتکار اتفاق افتاد همچنین وی در مقام دادستان انقلاب تهران، در اعدام فرزاد کمانگر، علی حیدریان و فرهاد وکیلی نقش اساسی داشت.

این حکومت از جمله افراد جنایتکاری چون مرتضوی، جعفری و دولت ابادی به‌جای پاسخ دادن به مطالبات برحق مردم، با روش‌های خشونت‌آمیز و غیرقانونی به سرکوب اعتراضات پرداخته و فعالین و معترضین را در برابر سیستم قضائی فاسدی قرار داد که هیچ‌گونه عدالت را در خود نداشت.

همه آن‌هایی که تحت سرکوب‌های بی‌رحمانه مرتضوی قرار گرفتند، هیچ‌گونه حقی برای دفاع از خود نداشتند. بسیاری از ما به‌خاطر تحمل دردهای جسمی و روحی در آن دوران، هنوز هم با خاطرات تلخ و به یادآوری آن ظلم‌ها روبرو هستیم. اما ما همچنان ایستاده‌ایم، چرا که هیچ چیزی نمی‌تواند از ما حق آزادی و برابری و عدالت خواهی را بگیرد.
امروز، من به‌عنوان یک زندانی سیاسی سابق، نه فقط از جانب خود، بلکه از سوی تمامی کسانی که در آن دوران دچار شکنجه شدند، آزار دیدند و خانواده های دادخواه که عزیزانشان توسط این جنایتکاران به قتل رسیدند، تاکید میکنم که هیچ‌یک از جنایات مرتضوی و هم‌دستانش نباید از نظرها پنهان بماند. باید به جنایات آنها رسیدگی شود و حقیقت به‌طور کامل روشن گردد و نباید اجازه داد افرادی چون مرتضوی جنایتکار دوباره در موقعیت‌های قدرت قرار گیرند و از موقعیت‌های خود برای ادامه سرکوب و کشتار مردم استفاده کنند.
ما خواهان محاکمه مرتضوی و تمامی افرادی هستیم که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در این جنایات مشارکت داشته‌اند. نباید اجازه داد که تاریخ این جنایات را فراموش کند و یا کسانی که به‌خاطر اعتراضات سیاسی و مطالبه‌گری بعد از سالها تحمل شکنجه و زندان  از زندان‌ها بیرون آمدند، بار دیگر با چنین سرکوب‌هایی مواجه شوند. ما باید برای آزادی، کرامت انسانی، و حقوق بشر در این سرزمین مبارزه کنیم و هیچ‌گاه اجازه ندهیم که جنایات مرتضوی و همدستانش به فراموشی سپرده شود.

بهنام ابراهیم زاده زندانی سیاسی سابق
فوریه 2025

#سعیدمرتضوی
#بازداشتگاه_کهریزک
#بازداشتگاه_اوین
#کوی_دانشگاه

?کاربران ایرانی شبکه اجتماعی اکس با جمله «من امشب صدای #بچه_های_اکباتان هستم» به صدور حکم اعدام برای جوانان «پرونده اکباتان» اعتراض کردند.
کاربران اکس با انتشار متن‌ و تصاویری در حمایت از شش متهم پرونده اکباتان، از مردم دعوت کردند تا به کارزار اعتراض به صدور حکم اعدام برای متهمان این پرونده بپیوندند.
پیش از این، رضا شفاخواه و بابک پاک‌نیا، دو وکیل پرونده بازداشتی‌های شهرک اکباتان تهران، از صدور حکم اعدام برای #میلادآرمون، #علیرضاکفایی، #امیرمحمدخوش_اقبال، #نویدنجاران، #حسین_نعمتی و #علیرضابرمرزپورناک در شعبه سیزدهم دادگاه کیفری خبر دادند.
رضا شفاخواه، وکیل حسین نعمتی پیش از این به یکی از خبرگزاری‌ها گفته بود هیچ مدرکی برای اثبات مشارکت این ۶ جوان بازداشتی در قتل آرمان علی‌وردی، طلبه و نیروی سرکوب کشته‌شده وجود ندارد . به گفته وکلای ۶ بازداشتی محکوم به اعدام  این رای قابل فرجام‌خواهی است.

نامه مشترک ده‌ها سازمان و نهاد بین‌المللی به شورای حقوق بشر سازمان ملل برای آزادی نرگس محمدی

کمپین حقوق بشر ایران با انتشار مطلبی در حساب اینستاگرام نوشت؛ کمپین حقوق بشر ایران و چهل و سه سازمان و نهاد بین‌المللی در نامه‌ای مشترک خطاب به شورای حقوق بشر سازمان ملل خواستار آزادی فوری نرگس محمدی، فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین و برنده جایزه صلح نوبل، شدند.

نرگس محمدی که بیش از یک دهه را به‌طور پیوسته با اتهامات ساختگی و بی‌‌اساس روبرو و در زندان محبوس بوده است، طی سال‌های اخیر بارها بارها با محرومیت از خدمات پزشکی مواجه شده است. در آخرین مورد، تنها دو روز پس از انجام عمل جراحی پیچیده و برخلاف توصیه پزشک و درخواست‌های قانونی برای مرخصی درمانی و تعلیق حکم، به زندان اوین بازگردانده شد.

در بخشی از این نامه مشترک آمده است: «رفتار مقامات زندان در محروم کردن محمدی از درمان‌های پزشکی ضروری و فوری، بی‌توجهی آشکار به سلامت و رفاه او در دوران حبس را نشان می‌دهد. این وضعیت نگران‌کننده تنها محدود به او نیست و بخشی از یک الگوی سیستماتیک در بی‌توجهی به نیازهای پزشکی زندانیان، از جمله مدافعان حقوق بشر، روزنامه‌نگاران و نویسندگان است».

کمپین حقوق بشر ایران قویاً از درخواست ائتلاف برای آزادی فوری و بدون قید و شرط محمدی حمایت کرده و از شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌خواهد که برای احترام و حفاظت از حقوق تمامی بازداشت‌ شدگان، مقامات جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار دهد.

#اعتصابات_سراسری

https://www.facebook.com/share/1KxvNu7v3s/

یادداشتی از صدیقه مالکی‌فرد همسر هاشم خواستار اسیر سیاسی زندان وکیل‌آباد مشهد

«دوشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۳ بعد از مدتها برای ملاقات حضوری با همسرم آقای سیدهاشم خواستار ساعت ۶ صبح با فرزندان و نوه‌هایم به زندان وکیل‌آباد مشهد رفتیم.
بعد از نوبت گرفتن و حضور در سالن ملاقات با زندانیان هر چه منتظر شدیم همسرم را نیاوردند! از مسئول سالن علت  را پرسیدم، گفتند؛ پیگیری میکنم.
یکی از زندانیان گفت؛ از آقای خواستار یک یادداشت یا نامه گرفتند و ایشان را برگرداندند به بند!
من به مسئول سالن گفتم نوشتن نامه و همراه داشتن یادداشت جرم نیست، چرا آقای خواستار را برگرداندید و ما را از ملاقات با ایشان محروم کردید؟
مامور مربوطه گفت، بروید از حفاظت زندان پیگیری کنید، بعد از گذشت از هفتخوان رستم، آقای خادمی (یکی از مسئولین زندان) زنگ زدند و علت را از داخل زندان جویا شدند. بعد گفتند آقای خواستار خودشان برای ملاقات نیامدند!من گفتم امکان ندارد، اجازه بدین من تلفنی از ایشان بپرسم اگر ایشان بی‌دلیل خودشان نیامده باشند، ما مزاحم نمی‌شویم.
بالاخره تلفنی با آقای خواستار صحبت کردم، ایشان گفتند؛
من نامه‌ای در رابطه با مظلومیت و بی‌گناهی و بی‌پناهی اعدامی‌های بند ۶/۱ نوشتم و از آزادمردان و آزادزنان خواستم به گلها قبل از خشک شدن آب دهند، چرا که به گل خشکیده آب دادن فایده‌ای ندارد. این یادداشت را از من گرفتند و انگار قاچاق گرفته‌اند!
به آنها گفتم جواهر لعل نهرو از زندانهای انگلیسی‌ها هر دو هفته یک نامه برای دخترش (ایندریا گاندی) از جنایات انگلستان مینوشته و همان انگلیسی‌ها نامه را برای دخترش پست می‌کرده‌اند که آن نامه‌ها شده سه جلد کتاب "نگاهی به تاریخ جهان" و کتاب نامه‌ای به دخترم که هنوز این کتاب‌ها خوانندگان و علاقمندان زیادی دارد، حالا شما برای ۴خط یادداشت اینهمه هیاهو به راه انداخته‌اید؟
گفتم شما ۹ نفر انسان را ۸سال پیش گرفته‌اید و زندانی کردید، قاضی‌شان حسن حیدری معاون امنیتی دادستان وقت بوده و به هر ۹ نفرشان حکم اعدام داده! که سه نفرشان بنام حمید راست بالا و کجیر سعادت جهانی و محمدعلی آرایش را‌دی سال ۹۹ اعدام کردید و این ۶ نفر جدیدا حکم‌شان در دیوان عالی تایید شده!
《آقایان فرهاد شاکری، تاج‌محمد خرمالی، عیسی عیدمحمدی، عبدالرحمن گرگیج، مولوی حکیم عظیم گرگیج و مالک‌علی فدایی نسب》
قاضی حسن‌ حیدری که حکم اولیه را داده کیست؟
این قاضی پرونده فساد و قضایی دارد و مدتی زندان بوده و الان هم معلوم نیست کجاست!
ضمنا دادستان آن‌موقع و دادستان بعدی، هر دو پرونده جنایت و فساد قضایی دارند!
آیا اگر هیئت منصفه‌ای بود، اینها اصلا می‌توانستند قضاوت کنند؟ چه رسد به اینکه حکم اعدام بدهند!
ملت قهرمان ایران، حواس‌تان باشد که گاهی خیلی زود دیر می‌شود.

بالاخره با هماهنگی زندان ملاقات حضوری ما میسر شد.
در سالن ملاقات از آقای خواستار پرسیدم یادداشت‌ها چی بود گفتند، یکی در مورد اعدامی‌ها که تلفنی موضوع را به شما گفتم، مورد دوم نامه‌ای بود که در اسفند ۱۴۰۲ نوشتم و فرستادم بیرون برای انتشار که شما اجازه ندادی منتشر شود.

ملت قهرمان ایران، آقای خواستار پنجمین سال زندان متوالی را در حالی سپری می‌کنند که یکساعت مرخصی به ایشان نداده‌اند، همکاران فرهنگی از من خواستند که با آقای خواستار صحبت کنم و مدتی اجازه ندهم نامه‌های ایشان منتشر شود تا همکاران فرهنگی بتوانند با دادستان صحبت کنند و از ایشان بخواهند لااقل به قانون پایبند باشند و مرخصی که حق هر زندانی است را اعطا کنند.
من این موضوع را با آقای خواستار مطرح کردم، ایشان گفتند؛ علیرغم اینکه میدانم این مورد فقط گذران وقت و فرصت‌سوزی است، ولی به خواست شما و همکاران احترام می‌گذارم و استخوان در گلو، سکوت می‌کنم.
هفته گذشته که ملاقات کابینی داشتیم آقای خواستار گفتند امیدوارم شما و همکاران به این نتیجه رسیده باشید که آنها به حق عمل نمی‌کنند، اگر به حق عمل میکردند که وضع مملکت این نبود.
گروهی از همکاران فرهنگی با دادستان صحبت کرده‌اند و تلویحا دادستان از آنها خواسته که آقای خواستار اول توهین به رهبری و مسئولین نظام نکند،  دوم دست از براندازی بردارد و فرهنگیان را به اعتراض و تجمع تشویق نکند.
من این موضوع را به آقای خواستار انتقال دادم، ایشان گفتند؛ اولا من هر چه گفتنی بوده، گفته‌ام و همه گفتنی‌ها را در اداره اطلاعات کتبا نوشته‌ام و امضا کرده‌ام، حالا دیگر حرفی برای گفتن نمانده.
مورد دوم فرهنگیان افراد دانا و فرهیخته‌ هستند و زمان و مکان و جریانهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را به درستی درک کرده‌اند و منتظر من و امثال من نمی‌شوند.

‍ *?قیام ملی لمپن ها در ۲۸مرداد...!
✍️علی مرادی مراغه ای ✅*تاریخنویسی پهلوی بجای کودتای ۲۸مرداد، از عنوان «قیام ملی» یا «رستاخیز مردم» استفاده می کنند این مصداق خیانت به واژه هاست...!
نگاهی می اندازم به کسانیکه آن «قیام ملی»! را رقم زدند میداندارانِ میادین تهران که تاجبخش شدند و زخم ناسور کودتا را رقم زدند...

♦️لمپن ها و گنده لات‌ها در تاریخ همیشه آلت دست بوده اند، محمدعلی شاه بارها از این گروه بر علیه مشروطه خواهان استفاده کرد، این لاتها، مجلس را سنگباران کردند!
گروه لمپنها و لاتها، فجیعترین اعمال را پس از شکست فرقه دمکرات، در شهرهای تبریز، اردبیل و زنجان انجام دادند آنان، افراد فرقه را دستگیر و در پای کامیونهای ارتشی مانند گوسفند سر می بریدند و شعار میدادند:
« قربانی برای ایران»!

♦️شعبان بی مخ مشهورترین لمپن تاریخ معاصر است، در محله سنگلج در خانواده پر جمعیت(سیزده خواهر و برادر) متولد شد اما خودش یک پسر بیشتر نداشت میگفت:
«چون همش دنبال این بساط بودم دیگر زاد و ولد نکردم»!
در خصوص لقب«بی مخ» میگوید در مدرسه: «بچه ها میخواستن برن دستشویی، انگشت سبابه را برای اجازه گرفتن بالا می بردن. آنوقت معلم میگفت برو. اما من اینکارو نمی کردم، هر وقت میخواستم، راهمو میکشیدم میرفتم. اون وقت معلمه با انگشت میزد به شقیقه اش و به بچه ها میگفت:مخ نداره. از همونجا اینا اسم ما رو گذاشتن بی مخ!»
البته پس از کودتا، دیگر شعبان بی مخ نمی گفتند شد «پهلوان شعبان جعفری»!.
چون سندی نشان می دهد که از طرف رکن ۲ ارتش، باتمانقلیج دستور داده بخاطر خدماتش، بعد از این، او را «پهلوان شعبان جعفری» بنامند...!

♦️قبل از ظهر کودتا، شعبان در زندان بود و طیب توانسته  بود صدها نفر را به همراهی شمس قنات آبادی در پامنار گرد آورد، صبح کودتا چهار دسته از جنوب شهر با تظاهرات شاه دوستانه به خانه مصدق رهسپار شدند:
دسته اول به سركردگی طیب و رضایی ها، رضا صاحب قمارخانه شهر نو ...
در حدود سیصد نفر سیاهی لشكر از خرده پاها و عمله جات میدان.
دسته دوم به سركردگی حسین رمضون یخی كه از باغ فردوس حركت كرده با چند صد نفر اوباش مجهز به چوب و چماق.
دسته سوم به سركردگی محمد مسگر از محله بدنام شهرنو با همراهی روسپیان شهرنو و خانم رئیس ها.
دسته چهارم به سركردگی صابر از جوادیه...
دسته طیب و رمضون یخی در میدان مولوی به هم پیوسته، بسوی خانه مصدق رهسپار شدند.
در محاصره خانه، شعبان بی مخ، هفت تیر بدست، جیپی را متوقف و روی آن نشسته پیوسته به درِ خانه مصدق می كوبید پس از ورود به خانه، اوباشان حمله ور شده تمام اموال، اثاثیه و حتی شیر آلات خانه را به یغما بردند!
چهار اوباش كه بر سر یك قالی پانزده متری درگیر بودند، سرانجام به توافق رسیدند كه قالی را چهار تكه كنند!

♦️«قیام ملی» بشدت از قحطی رجال وجیه المله رنج برده، کافی است نگاهی به اسامی آنها بیندازم که اگر یکی از آنها به خواستگاری عمه ترشیده آدم می آمد، محال بود که آدم جواب «بلی» بگوید!
اصغر سسکی، اکبر جگرکی، اکبر لاله، اسداله کچل، اسماعیل شله، زکی تُرکه، علی بلنده، امیر موبور، ابرام خان، تقی بی غم، غلام دده، قاسم سرپلی، محمود دخو، حسن سه کله، رمضان یخی، خلیل تُرکه، هفت کچلون(هفت نفر...)، شش انگشته...
البته عفیفه ها و مخدرات نیز بودند مانند ملکه اعتضادی و پری بلنده، آژدان قیزی و ...
و اینها ناجیان وطن یا قیام ملی بودند!

♦️ده روز بعد از كودتا، بدستور شاه، زاهدی میهمانی باشكوهی تشکیل و مدال افتخار و قطعات زمین هدیه داد، سهم شعبان بیشتر بود او تا نیمروز کودتا در زندان بود اما بعد از ظهر کودتا، غیبتش را جبران کرد! و به لقب سیف الاسلام و تاجبخش ملقب شد!.
هر زمان یک مصدقی دستگیر می شد بلافاصله شعبان با برنامه قبلی سر می رسید و با چاقو حمله می كرد مانند حمله به فاطمیِ دست بسته یا کریمپور شیرازی ...

♦️پاداش شعبان، قطعه زمینی در شمال پارک شهر و سرمایه ای برای ساخت یک زورخانه بود که بدست شاه افتتاح شد از آن پس، هرگاه شخصیتهای خارجی به ایران می آمد یک از برنامه ها هم بازدید از زورخانه شعبان بود!
همه ساله، روزهای ۴ و ۹ آبان(تولد شاه و ولیعهد) اوج نمایش شعبان در ورزشگاه امجدیه بود.
پس از انقلاب، شعبان به ارتشبد آریانا پیوست و به اصطلاح آپوزوسیون شد! اما پسر آریانا تمام پولهای حزب را برداشت و در رفت!
شعبان اواخر عمرش در لوس آنجلس بود به علت بیسوادی دیگر نتوانست نقشی بازی کند اما تنها رخداد جالب، روزِ مرگش بود! از بین ۳۶۵روز، روز ۲۸مرداد را برای مردن انتخاب کرده بود اصلا نافش را گویی با این روز بریده بودند!

???در فیلم زیر و یا (اینجا) تصاویر و اسنادی آورده ام با شمشال نوازی سوزناک مرحوم عبدالله زاده بر روی این تصاویر تلخ...**

Telegram

attach 📎