?یک اقتصاددان: درباره برق، به مرحله «تصمیم گیری اضطراری» رسیده‌ایم
مرتضی عزتی، اقتصاددان:

▪️وضعیت درحال بدتر شدن است. تا زمانی که تفکر آقایان تغییر نکند و به فکر توسعه اقتصاد نباشند، وضعیت روند بدتر شدن را طی خواهد کرد. حقیقت این است که وضعیت برق امسال ما بدتر از زمستان سال قبل شده است و سال قبل هم بدتر از سال قبلی آن بوده است. طبیعی است که وقتی تفکر غلط باشد و به فکر وضع اقتصاد مردم نباشند، بهتر از این نمی‌شود، بلکه هر روز بدتر خواهد شد.

▪️مشکل اساسی کشور این است که اندیشه اقتصادی وجود ندارد و این باعث شده است که وضع به اندازه‌ای خراب شود که به وضعیت اضطرار در تصمیم گیری‌ها رسیده‌ایم. یعنی از روی اضطرار یک تصمیم گرفته می‌شود.| فرارو

?نگران نباشید مسئولان ما در این پنجاه سال عادت کرده‌اند به اخذ تصمیم در شرایط بحرانی

@Iransharghedoor

عباس عبدی :

در گذشته با درآمدهای نفتی چاله‌چوله‌های مدیریتی پُر می‌شد، اکنون و خوشبختانه آن هم نیست. نوعی از سیاست یا سیاست‌گذاری دیمی را پیشه می‌کنند. سیاست‌گذاری دیمی نیز مصداق حشو قبیح است. زیرا سیاست‌گذاری اوج عقلانیت و برنامه‌ریزی است و با شیوه دیمی محقق نمی‌شود.

اکنون پزشکیان آمده است. دولت او تنها در صورتی می‌تواند برای حل مسائل ایران سیاست‌گذاری کند که در کلیت حاکمیت وحدتی روشن و مبتنی بر عقلانیت شکل گیرد و علم به عنوان اساس راه‌حل‌ها شناخته شود و اهداف نیز باید معطوف به خواست‌های مردم و تامین خیر عمومی باشد و نه مطالبات اقلیت‌های قدرت.

? #ترک_عادت_موجب_مرض_است

@Iransharghedoor

**ماه پیشانو

با صدای:** #دریا_دادور

@Iransharghedoor

? روحانی: اگر بتوانیم تا مهر ۱۴۰۴ برجام را حفظ کنیم، کار بزرگی است
?رییس جمهور پیشین کشورمان در دیدار جمعی از استانداران سابق گفت:

?در طول سال‌های ۹۷ تا ۹۹ در هر مقطعی که ترامپ تلاش کرد علیه ایران اقدامی در سازمان ملل انجام دهد، شکست خورد.

?دو بار در شورای امنیت خواست علیه ایران قطعنامه‌ای تصویب کند که هر دو بار شکست مفتضحانه‌ای خورد.

?حتی در سال ۹۷ که جلسه شورای امنیت به ریاست خودش تشکیل داد، هیچ دولتی از او حمایت نکرد و تنها ماند.

?دولت تدبیر و امید، وزارت خارجه و شخص دکتر ظریف، کار بسیار بزرگی انجام دادند. تقریباً توطئه‌های ترامپ یکی بعد از دیگری شکست خورد و در این فرصت تحریم تسلیحاتی و موشکی برداشته شد.

?او نتوانست از اسنپ‌بک استفاده کند و لذا تحریم‌های سازمان ملل هم برنگشت.

?اگر در چند ماه آینده بتوانیم تا مهر ۱۴۰۴ برجام را با تدبیر لازم حفظ کنیم، کار بزرگی انجام گرفته است.

@jamarannews

? برجام مهر ۱۴۰۴ به پایان می‌رسد.
آمریکا که در برجام نیست....
ولی از زاویه دید اروپا، اروپا تا مهر ۱۴۰۴ فرصت دارد تا از مکانیسم ماشه استفاده کند.....
چون بعد از برجام گذراندن قطعنامه ضد ایرانی امری زمان‌بر خواهد بود....
در دوره اول ترامپ اروپا طرف ایران بود...ولی حالا اوضاع خيلي فرق کرده

@Iransharghedoor

?‌‌«قذافی ــ اسد: روایت یک حذف سیاسی»
✍مهدی تدینی

سرنوشت امام موسی صدر تا به امروز در هاله‌ای از ابهام مانده است. او در شهریور ۱۳۵۷ ناپدید شد ــ و جای «ناپدید شد» می‌توان فعل‌های دیگری هم گذاشت: کشته شد، سربه‌نیست شد یا افعالی دیگر. صدر در سفری به لیبیِ سرهنگ قذافی ناپدید شد. عموم روایت‌های سیاستمداران بلندپایه از این حکایت دارد که قذافی او را زندانی کرده یا در جا کشته است. اما در این پُست می‌خواهم به یکی از کسانی رجوع کنیم که روایت کاملی از ماجرای سربه‌نیست شدن امام موسی صدر ارائه می‌دهد و در عین حال جایگاه دیپلماتیک و اطلاعاتی او به ما اجازه می‌دهد روایتش را جدی بگیریم: سرلشکر منصور قَدَر.

منصور قدر را می‌توان «جعبه‌سیاهِ اطلاعاتی ایران در امور سوریه، اردن و لبنان» نامید. قَدَر از مقامات بلندپایۀ اطلاعات خارجی ساواک بود و به مدت چهارده سال در سوریه، اردن و لبنان خدمت کرد؛ از جمله به عنوان سفیر. او سفیر بود، اما به دلیل اینکه همزمان مقام اطلاعاتی‌ـ‌امنیتی داشت، به اطلاعات و روابطی بیش از یک دیپلمات عادی دسترسی داشت. همین جایگاه او و اقامت بلندمدت به عنوان دیپلمات در لبنان و اردن و سوریه باعث شده است هم جریان‌ها و هم شخصیت‌ها را به خوبی بشناسد. بنابراین، روایت او را در اینجا با هم مرور می‌کنیم:

ویژگی مهم روایت او در میان سایر روایت‌ها این است که قتل امام موسی صدر را پروژۀ مشترک سوریه و لیبی (یعنی حافظ اسد و قذافی) معرفی می‌کند. در واقع حتی ریشۀ این دسیسه را به حافظ اسد نسبت می‌دهد. وقتی منصور قدر در لبنان سفیر بود، برابر با ۱۳۵۷، حافظ اسد از قدر می‌خواهد برای گفتگوی مهمی به دمشق برود. ناگفته نماند که قَدَر با حافظ اسد از زمانی که اسد هنوز افسری میان‌رتبه بود و هنوز با کودتاهای پیاپی به ریاست دولت نرسیده بود، دوستی داشته است. در آن مقطع زمانی، در پی انعقاد قرارداد الجزایر، دعوای قدیمی ایران و عراق فیصله یافته بود، اما سوریه با دولت عراق اختلاف داشت. حافظ اسد در دیدار با قدر از او می‌خواهد از شاه درخواست کند که اجازه دهد سوریه از طریق خاک ایران ــ یعنی از خوزستان ــ به کردهای عراق اسلحه برساند تا سوریه طرح یک کودتا را در عراق اجرا کنند. اسد برای جذاب کردن این پیشنهاد خود می‌گوید در ازای این کمک با روحانیان در عراق برخورد می‌کند و به علاوه «امام موسی صدر هم از صحنۀ سیاسی لبنان حذف خواهد شد».

وقتی این پیام‌ها به شاه منتقل می‌شود، شاه می‌فهمد که سوریه قصد حذف امام موسی صدر را دارد و از منصور قدر می‌خواهد به نحوی به امام موسی صدر بفهمانند که قصد جان او را کرده‌اند. در اینجا لازم به ذکر است که رابطۀ صدر با شاه و حکومت او رابطۀ پرتناقضی  بود. هم زمانی بود که صدر به ایران آمد و با شاه دیدار کرد و قول کمک‌های مالی گسترده گرفت و هم زمانی بود که به دلیل سایر روابط صدر با قدرت‌هایی که عملاً دشمن شاه بودند، شاه از کمک به صدر خودداری کرد. به هر روی به رغم نزدیکی گذرا میان آنها، صدر عملاً به یکی از چهره‌های کلیدی مخالفان شاه تبدیل شده بود. صدر برای جذب کمک و پیشبرد برنامه‌های سیاسی خود با قدرت‌های مختلفی وارد گفتگو می‌شد و همین باعث می‌شد دوستانش خیلی زود به او بدگمان شوند ــ به ویژه کسی مانند قذافی که به پارانویا مبتلا ‌بود!

اسد که می‌خواست صدر را از لبنان حذف کند، به قذافی تلقین می‌کند که موسی صدر عامل آمریکاست. قذافی کمکی دوزاده میلیون‌دلاری را که قبلاً به صدر کرده بود بهانه می‌کند و در جلسه‌ای در طرابلس که در ظاهر امر قرار بود اختلافاتشان را حل کنند، صدر را توبیخ می‌کند و سپس او را به دست جوخۀ اعدام می‌سپارد.
@Iransharghedoor
این خلاصۀ روایتی است که منصور قدر ارائه می‌دهد. اگر فایل پیوست را بشنوید که گفتگوی سرلشکر منصور قدر در سال ۱۳۶۵ با بنیاد مطالعات ایران است، در جریان جزئیات بیشتری قرار می‌گیرید. طبعاً لحن روایت و محتوای آن از مسئولیت من خارج است و فقط به عنوان یکی از روایت‌های قابل‌توجه آن را در این پست آورده‌ام.

@tarikhandishi 
https://t.me/picshargh/223

?مناقشه اصلی
✍علیرضا شریفی

نه رفع فیلترینگ، نه عدم ابلاغ قانون حجاب و عفاف، نه محدود کردن قدرت تقریبا بلامنازع تندروها. نه ایجاد تغییر در صدا و سیما و نه حتی اقدام مهم و بزرگی، مثل از سرگیری  مذاکرات، راه حل مؤثر و مطمئنی برای بهبود شرایط کشور نخواهد بود.
نه! منظور  مسئله جانشینی رهبری نیز نیست؛ مسئله اصلی ما همان است که حتی گفت‌وگو درباره‌اش تقریبآ ناممکن است؛ همان است که سال‌های سال است بابت‌ آن هزینه می‌پردازیم و باید حالا بیشتر هم بپردازیم و آن مسئله پر ریسک هسته‌ای است.
ما با اصرار بر شعار انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست انرژی خود را به تحلیل بردیم و ابتدایی‌ترین حق خود را که همان حق "زندگی" است از دست دادیم.
حالا هم راهبرد دست‌یابی به انرژی و متعاقبا سلاح هسته‌ای  نه تنها امنیت و قدرت را برای کشور و نطام به بار نیاورده، بلکه به بزرگ‌ترین تهدید برای این دو تبدیل شده‌است.

اخيرا وال‌استریت ژورنال گزارش داده که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری منتخب آمریکا در حال بررسی گزینه‌هایی از جمله احتمال انجام حملات هوایی پیشگیرانه برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای است؛ اقدامی که در صورت تحقق، عملا رویکرد سنتی مهار تهران با دیپلماسی و تحریم را در هم می‌شکند.

با توجه به شواهد موجود، احتمال انجام چنین اقدامی از سوی اسرائیل، زیاد است. همچنان که این کشور با توجه به تحولات سوریه فرصت را مناسب یافته و صدها نقطه از خاک این کشور را طی هفته گذشته مورد حمله قرار داده تا به گفته کارشناسان، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه حملات هوایی در تاریخ اسرائیل رقم بخورد و توان نظامی سوریه ظرف چند روز به‌طور موثری نابود شود.

اما صرف نظر از اقدام احتمالی اسرائیل و یا هر کشوری در حمله به تاسیسات هسته‌ای کشورمان، لازم است ایران مسئله هسته‌ای خود را که تمام مسائل دیگرش را تحت و الشعاع قرار داده است؛ به طریقی حل و فصل کند و نقطه پایانی بر این مجادله و مناقشه بی‌پایان بگذارد.

بر خلاف تصور معمول، حل دائم مسئله هسته‌ای، در درجه نخست سودش متوجه نظام و حاکمیت خواهد بود. چون هم به تهدیدها پایان می‌دهد و هم به تحریم‌ها و امکان این را فراهم می‌آورد که ایران از یک کشور "یاغی با اقداماتی بی ثبات‌کننده " به کشوری خواهان ثبات تبدیل شود.
پیش از این امکان اظهار نظر در باره مسئله هسته‌ای به طور صریح، فراهم نبود؛ چون راهبرد تقویت "عمق استراتژیک" تا حدودی قابل دفاع و قابل فهم بود؛ در حالی‌که اکنون این راهبرد شکست خورده‌است.  لذا لازم است؛ مناقشه هسته‌ای، پیش از آن‌که هستی ما را از میان بردارد؛ در چارچوب منافع ملی پایان یابد. به ویژه که هنوز می‌شود با از دست دادن امتیاز هسته‌ای، امتیازاتی کسب کرد؛ ولی در صورت تعلل و تاخیر و یا در صورت حمله به تاسیسات هسته‌ای این امتیاز از دست خواهد رفت.
عجیب نیست که حبیب‌الله سیاری، معاون هماهنگ‌کننده ارتش ، همین امروز دوشنبه نسبت به «هوشمند شدن» سلاح‌ها در ارتش‌های پیشرفته جهان ابراز نگرانی کرده و گفته: امروز نمی‌توانیم برآورد کنیم سال دیگر دقیقاً چه اتفاقی می‌افتد.
معنای دیگر  حرفش این است که با قدرت گیری هوش مصنوعی، سال اینده، سلاح هسته‌ای کارکردش از یک منجنیق هم کمتر خواهد بود و باز این فرصتی که فراهم شده است به طور طبیعی تا سال دیگر از دست خواهد رفت.

?مسأله اصلی ما بازگشت به عقلانیت است .

?? زمان توافق هسته‌ای گذشته است.. به نظر نمی‌رسد کسی باشد که خواهان توافق باشد..البته کسی که قدرتش را داشته باشد...بله من و شما آرزوی توافق داریم ولی مگر قدرتش را داریم!

@Iransharghedoor

عادل برکم، کارشناس آموزش و پرورش :

?با فرسودگی مدارس و فرسودگی شغلی معلمان رو به رو هستیم. اینکه کلاسی بسازیم و چند دانش آموز آنجا باشند، نمی توانیم بگوییم آموزش انجام می دهیم. این وضعیت اسفبار را شاهد هستیم.

?کلاس ها به شدت شلوغ شده و حیاط مدرسه کفاف بازی بچه ها را  نمی دهد؛ به جای چهار زنگ تفریح دو زنگ تفریح گذاشتند. حق نشاط و شادابی و تربیت جسمانی را از کودک گرفتند.

?در چنین شرایطی نمی توانیم انتظار یک معلم باکیفیت داشته باشیم. در شرایط کمبود و نقصان سراغ هر نیرویی و هر کیفیتی می رویم و آموزش و پرورش یک ویرانه می شود.

?متأسفانه آموزش و پرورش طبقاتی داریم؛ آقایانی که سیاسی و تصمیم گیر  هستند مدارس خصوصی خودشان را دارند. با این وضعیت نمی توان نظام آموزش و پرورش یک کشور را درست کرد و تا این نگاه و این افراد حضور دارند هر سال بدتر می شود./ جماران

@Iransharghedoor

?قیمت خطرناک پنیر

محمد فاضلی

پرده اول. روز تعطیل است و سوپرمارکت‌ها برخی تعطیل هستند. از مغازه‌ای خرید می‌کنم که به ندرت به آن سر می‌زنم. یک بسته پنیر برمی‌دارم و وقتی می‌خواهد قیمتش را اعلام کند می‌گوید: «۲۳۰ هزار تومن وجه رایج بی‌ارزش جمهوری اسلامی.»

پرده دوم. نویسنده و مترجمی از این‌که پنج سال است کتاب‌های ترجمه و تألیفش در ممیزی کتاب وزارت ارشاد مانده و ممیزی خواستار حذف بخش‌های مهمی از ترجمه شده و کتاب تألیفی هم مجوز انتشار نگرفته است شکایت می‌کند. آن‌قدر ناراحت است که می‌خواهد ترجمه بعدی‌اش را روی اینترنت منتشر کند.

⭕تحلیل
نظام سیاسی با سانسور کتاب می‌خواهد از انتشار کتاب‌هایی جلوگیری کند که دوست ندارد یا فکر می‌کند به ایده‌ها، مشروعیت یا بنیان فکری نظام سیاسی ضربه می‌زنند. اما واقعیت این است که هیچ ایده و کتابی نیست که در فضای مجازی مطرح نشود، و به شیوه‌های مختلف در دسترس مردم قرار نگیرد. حداکثر این است که مترجم و مؤلف بی‌خیال انتشار کاغذی شده و در فضای مجازی منتشر می‌کنند.

این چنین کتاب‌هایی هم متوسط در هزار نسخه یا کمتر منتشر می‌شوند؛ نه اصلاً فکر کنید در ده هزار نسخه منتشر شوند. تازه اگر خوانده شوند، حد اثرگذاری‌شان همین است.

در مقابل، هزاران مغازه سوپری هستند که هر کدام‌شان احتمالاً روزی به ده‌ها نفر شبیه این جمله را می‌گویند: «۲۳۰ هزار تومن وجه رایج بی‌ارزش جمهوری اسلامی.» اگر هم نگویند، مشتری خودش عقل دارد و می‌فهمد معنای ۲۳۹ هزار تومان یک بسته پنیر در مقایسه با میانگین درآمد مردم چیست.

⭕نتیجه‌گیری
ممیزی و سانسور کتاب، از اساس کار بی‌حاصلی است. نه کلیسای کاتولیک توانست جلوی خوانده شدن ترجمه‌های انجیل را بگیرد؛ نه نظام شوروی توانست مانع خوانده شدن کتاب‌ها شود؛ نه پهلوی‌ها توانستند با ممیزی و سانسور جلوی خوانده شدن کتاب‌های شریعتی، مطهری و ... را بگیرند؛ و نه ممیزی کتاب در ایران امروز می‌تواند چنین کاری را انجام دهد.

نظام‌های سیاسی هم ضربه اصلی را از قیمت پنیر می‌خورند نه از محتوای کتا‌ب‌هایی که اگر سانسور نشوند هم اتفاقی نمی‌افتد. اگر هم سانسور شوند، تا وقتی قیمت پنیر همین است و افزایش می‌یابد، سانسور راه به جایی نمی‌برد. قیمت پنیر را که نمی‌شود سانسور کرد.

اداره ممیزی و سانسور نمی‌تواند جلوی گردش ایده‌ها و انتشار کتاب‌ها را بگیرد (در فضای مجازی منتشر می‌شوند)، اما کلی دفتر و دستک و کارمند و آفتابه و لگن دارد که همه خرج دارند و بخشی از مخارج دولت هستند. مخارج بالای دولت هم روی کسری بودجه مؤثر است، و کسری بودجه هم یکی از مسیرهای مولد تورم است.

نویسنده و مترجمی که کتابش در اداره ممیزی و سانسور کتاب مانده، وقتی به قیمت پنیر می‌رسد، و فروشنده سوپری هم می‌گوید «۲۳۰ هزار تومن وجه رایج بی‌ارزش جمهوری اسلامی» حالش بیشتر گرفته می‌شود و از خودش می‌پرسد راستی کتاب من که در اداره ممیزی خاک می‌خورد خطرناک‌تر است یا قیمت پنیر؟

کتاب‌های مانده در اداره ممیزی کتاب را آزادسازی کنید؛ خطرناک نیستند. به جای تمرکز بر سانسور، فکری به حال اقتصادی کنید که در آن قیمت پنیر خطرناک است. در ضمن، سوپری‌ها این جملات پنیری را به کارمندان اداره ممیزی و سانسور کتاب هم می‌گویند! آن‌ها هم احتمالاً از مقایسه کار خودشان و قیمت پنیر بدحال می‌شوند.

@fazeli_mohammad
@Iransharghedoor

مرگ مغزی در سیاست
مجید حیدری چروده

در یک آزمایش علمی از اعضای دو گروه نسبتا پرقدرت و نسبتا کم‌قدرت خواسته شد حرف انگلیسی E را طوری روی پیشانی خود بنویسند که طرف مقابل بتواند آن را به راحتی بخواند، نتایج نشان داد اعضای گروه کم قدرت در مقایسه با گروه پرقدرت عملکرد بهتری داشتند، یعنی بهتر از قدرتمندان توانستند از چشم طرف مقابل به پیشانی خود نگاه کنند
و حرف E را خواناتر بنویسند. و این نشانه توانایی بیشتر آنها در همدلی کردن بود.

مثال فوق در حقیقت مقدمه‌ای است در پاسخ به این سوال که واقعا چرا آنهایی که در سلسله مراتب بالایی از قدرت قرار دارند نمی‌توانند از چشم مردم عادی به موضوعات و مسائل نگاه کنند و افکار و احساسات دختران، زنان، کودکان، فعالان مدنی، مخالفین و منتقدین سیاسی را حس کنند؟

در یکی از تحقیقات حوزه عصب‌شناسی به این نتیجه‌ رسیده‌اند که به موازات افزایش قدرت افراد یک ناحیه خاصی در مغز آنها به تدریج آسیب می‌بیند که بر اثر آن توانایی همدلی با زیر دستان را از دست می‌دهند. یعنی همان‌هایی که قبل از رسیدن به قدرت توانایی بسیار زیادی در همدلی با مردم عادی داشتند با رسیدن به قدرت مغزشان به تدریج معیوب می‌شود.

اولین کسانی که متوجه این موضوع می‌شوند نزدیکان درجه یک سیاسی این افراد هستند، که به حکم راز  بقای سیاسی، ترجیح می‌دهند به جای نقد فرماندهی که توانایی همدلی‌ش را از دست داده با او همراهی می‌کنند و وخامت مغزی او را تشدید می‌کنند.

خوشبختانه قاعده چرخش نخبگان در نظام‌های دموکراتیک و دوره‌ای شدن حکومت رهبران، نمی‌گذازد فساد مغزی حاکمان طولانی و عواقبش جبران ناپذیر شود، چرا که به جامعه حق می‌دهد بر اساس یک روال قانونی این قبیل رهبران را عزل کنند. چیزی که در نظام‌های توتالیتر، باید خون‌های زیادی پای آن ریخته شود.

@Drcharvadeh
@Iransharghedoor

تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته
نبودنت فاجعه بودنت امنیته

تو از کدوم سرزمین تو از کدوم هوایی
که از قبیله ی من یه آسمون جدایی

اهل هر جا که باشی
قاصدِ شکفتنی
توی بهت و دغدغه
ناجی قلبِ منی

پاکی آبی یا ابر
نه خدا یا شبنمی
قدِ آغوشِ منی
نه زیادی نه کمی

@Iransharghedoor