تداوم هروضعی که اصل لذت، رسیدن به آن را آرزو می کند، فقط باعث خشنودی متوسط می شود؛ما طوری ساخته شده ایم که فقط از تباین و ناهمگونی می توانیم لذت بسیار ببریم
و در وضعیت پایدار فقط اندکی کامرواییم.
بنابراین امکانات سعادت ما را سرشت خود ما محدود می کند.
همچنین گوته گوشزد می کند:
"هیچ چیز در جهان تحمل ناپذیر تر از روزهای خوش پیاپی نیست." البته شاید این سخن اغراق آمیز باشد.

زیگموند فروید

@psychoanalysis_classical

📚به زودی در جلسات پیش رو ، از «رانه ها و component» هایش و همینطور «تکرار» ، از دید فروید و لکان خواهیم گفت و شنید....

اشتباه است فکر کنیم یک تحلیل به پایان بندی موفقی رسیده چون روانکاونده آگاهانه چیزی را درک کرده،
آنچه مورد بحث است حرکت از سطحی ناآگاه فرورفته در تاریکی به سطحی آگاه ،مقر وضوح و روشنی ،توسط یک جور آسانسور جادویی نیست ...
آنچه مورد بحث است در واقع حرکت در جهت خودآگاهی نیست بلکه در جهت گفتار است...
و آن گفتار باید توسط کسی شنیده شود.»

#لکان

@psychoanalysis_classical

درباره‌ی آغاز درمان

یک سوال ناخوشایند که بیمار در ابتدا از پزشک می‌پرسد این است: «درمان چقدر طول خواهد کشید؟ برای این که مرا از مشکلاتم خلاص کنید به چقدر زمان نیاز خواهید داشت؟»

اگر روانکاوی یک درمان آزمایشی برای چند هفته را پیشنهاد دهد می‌تواند با دادن این قول که در انتهای این دوره آزمایشی یک اظهار نظر قابل اعتماد‌تر خواهد کرد، از دادن یک پاسخ مستقیم به این سوال پرهیز کند.

پاسخ ما مشابه پاسخی است که فیلسوف در افسانه ازوپ به سالک می‌دهد. وقتی که سالک از او می‌پرسد که سفر پیش رو چقدر طول خواهد کشید، فیلسوف صرفاً پاسخ می‌دهد «راه برو!» و پس از آن این پاسخ ظاهراً بی‌فایده را این‌گونه توضیح می‌دهد که پیش از این که بتواند بگوید سفر سالک چقدر طول خواهد کشید باید طول گام‌های او را بداند.

این تدبیر به فرد در مشکلات نخست کمک می‌کند؛ اما این مقایسه‌ی خوبی نیست، چرا که بیمار روان‌نژند به راحتی سرعت خود را تغییر داده و ممکن است گاه تنها پیشرفت بسیار آهسته‌ای داشته باشد. در حقیقت، مسئله طول احتمالی درمان تقریبا غیرقابل پاسخ دادن است.

نویسنده: زیگموند فروید

ترجمه و انتشار: گروه روانکاوی تداعی

روان‌کاوی لکانی چیست؟

میل، حاصل ناکامی در بیان نیاز در قالب درخواست است.

@psychoanalysis_classical

« ورای #میل »
با حضور دکتر مکارمی
پنجشنبه ۲۴ آبان ماه
ساعت۱۷:۳۰
برای ثبت نام و ورود به جلسه به ای دی زیر در تلگرام پیام دهید

@Janusgroup_admin

تنها در گفتار است که #درخواست ( demand ) می تواند ساخته شود، می توانیم نتیجه بگیریم که دیگری بزرگ پارامترهای درخواست سوژه را مشخص میکند :
بیان نیاز بایستی از دروازه باریک زبان گذر کند و آنچه نمی تواند خود را وارد کند و بیرون می ماند امیال را میسازد.

#بیلی

@psychoanalysis_classical

« ورای #میل »
با حضور دکتر مکارمی
پنجشنبه ۲۴ آبان ماه
ساعت۱۷:۳۰
برای ثبت نام و ورود به جلسه به ای دی زیر در تلگرام پیام دهید

@Janusgroup_admin

دومین مشخصه ی سمپتوم تئوری ای است، که روانکاوی پذیرنده ( آنالیزان) صورت بندی میکند تا کسالت خودش را ادراک کند چون تا زمانی که شخص از خودش نپرسد چرا رنج میکشده در روانکاوی هیچ رنجی وجود ندارد .
فروید متوجه وجود تئوری جنسی بچگانه در کودکان شد؛ به همین ترتیب ما نیز متوجه شده ایم که بیمار هم تئوری شخصی خودش را طرح ریزی می کند. آنها در تلاش برای توضیح رنجشان دیدگاه های بی مبنا و بی ارزش خود را همین طوری مطرح میکنند.
سمپتوم رخدادی دردناک است که همواره با تفسیر بیمار از علت های کسالتش همراه است.
بسیار خب این نقطه ای سرنوشت ساز است. چنان سرنوشت ساز است که برای مثال اگر در روانکاوی سوژه ای در طول مصاحبه ی مقدماتی با پرسشهای خودش برانگیخته نشود، اگر هیچ ایده ای درباره ی دلیل رنج خودش نداشته باشد ،در این صورت این روانکاو است که از طریق هدایت بیمار به سمت پرسش گری از خودش راه را برای شکل گیری «تئوری» باز خواهد کرد. اما وقتی در روانکاوی بیمار رنج خود را تفسیر می کند و توضیح می دهد، پدیده ای اساسی رخ میدهد :
روانکاو به تدریج و به طور نامحسوس به دریافت کننده ی سمپتوم تبدیل میشود. من هر چه بیشتر علت رنج خودم را توضیح دهم کسی که به من گوش میدهد بیشتر به دیگری سمپتوم من تبدیل می شود.
این سومین مشخصه ی سمپتوم است: سمپتوم مستلزم حضور روانکاو است و به حضور روانکاو ایجاب می کند.

2)

نازیو
پنج درس درباره تئوری روان‌کاوی لکان

@psychoanalysis_classical

سمپتوم سه مشخصه دارد:
اولین مشخصه ی آن شیوه ی حرف زدن بیمار از رنج خودش است جزئیات غیر منتظره ی روایت و به خصوص گفتار فی البداهه .برای مثال: روانکاوی پذیرنده ای (آنالیزان)را به خاطر می آورم که اضطراب خود را هنگام عبور از پل با من در میانه گذاشت او میگفت برای من خیلی سخت است که به آنجا بروم تا کسی همراهم نباشد به آنجا نمی روم برخی اوقات که میتوانستم ، سایه ی یک افسر پلیس یا یک نگهبان یونیفرم پوش را در آن طرف پل ببینم قادر بودم به تنهایی از پل عبور کنم.
بسیار خب در این مورد جزئیات این مرد یونیفرم پوش است که توجه مرا بیش از خود اضطراب فوبیایی جلب می کند.

1)

نازیو
پنج درس درباره تئوری روان‌کاوی لکان

@psychoanalysis_classical

گفته میشود که روانکاوان لاکانی به زبان علاقه دارند و برخی ها به اشتباه آنها را به عنوان زبان شناس طبقه بندی میکنند. این غلط است، زیرا روانکاوها زبان شناس نیستند.
روانکاوان(لکانی) قطعاً به زبان علاقه دارند، اما آنها صرفاً به مرزی علاقه دارند که در آن زبان از کار می افتد. ما به لحظاتی توجه میکنیم که زبان می لغزد و گفتار به بی راهه میرود.
برای مثال بیایید رؤیا را در نظر بگیریم ما بیشتر از خود رویا به شیوه ای که رویا بازگو میشود اهمیت میدهیم و نه تنها به شیوه ای که بازگو میشود، بلکه مهم تر از همه درست به نقطه ای از روایت که بیمار مردد است و می گوید «نمی دانم... نمی توانم چیز بیشتری به خاطر بیاورم... شاید.... احتمالاً .....»
این نقطه ای است که آن را تجربه، جنبه ی قابل درک تجربه می نامیم؛ لکنت, عدم اطمینان, حرف یا توضیحی که از ما می گریزد.

نازیو
پنج درس درباره تئوری روان‌کاوی لکان

@psychoanalysis_classical

میل و ورای آن برای انسان
سخنگوی دوپاره میل ورز

Coming soon...

@psychoanalysis_classical