Ата-анамыздың қартайып бара жатқанын байқау өте қиын. Бәріміз үлкен өмірдегі кішкентай сәбилерміз.

“Адам деген қызық жаратылған нәрсе-ау. Туады, өседі, өледі. Осы 3 ұғымның арасында күйгелек ғұмыр кешеді”

“Қарғын”, Д.Исабеков.

Дулат Исабеков өмірден озды. Иманды болсын. Қазақ әдебиеті үшін ауыр қайғы.

Кей адамдар сөйлемдегі абзац сияқты. Жаңадан айтар ойы бар, берер сабағы бар және аяқталған.

Болғаны да жақсы екен дүниеде,
Өкпелеуге тұратын бір адамың…

Ф.О

2024 жылы Қазақстанда уақытты 1 сағат алға жылжытып едік.

Бірақ Талғарда 1990 жыл екен.

Өмір жүгін бірге арқалағанды ғана жар деп атауға болады.

Жат болғанды жақын көріп, соңынан опық жейтін әдетім-ай. Басыма тимей қойды осы.

Тәрбиеңмен тәнті етші, жай сұлуларды күнде көріп жүрмін.

Мен құлмын. Менде түк жоқ. Менікі деп жүргеннің бәрі Оныкі.