*🪧 بالاتر از طالع حرکت کنیم و به آن محدود نباشیم!*

گفتاری از سید حیدر آملی

🔻 مطلب این است که بروج دوازده‌گانه و سیارات هفت‌گانه – که سبب نظم و انتظام عالم صوری و معنوی هستند – در مجموع نوزده عدد می‌شوند. برای هر انسان، با هر وضعیت و مقام (چه غنی باشد چه فقیر، چه سلطان باشد چه رعیت)، ارتباط و تعلقی با این بروج و کواكب، بسته به طالع او وجود دارد. این تعلق به نفوس خاص هر فرد مرتبط است، به‌گونه‌ای که از میان بروج، برجی که با طالع فرد منطبق است، به آن برج اختصاص یافته و به آن حجاب و تعلق نسبت داده می‌شود. پس از این انتساب، از بروج و سیارات هجده مورد باقی می‌ماند.

این تعلقات از نظر صورت و معنا به سی‌وشش نوع تقسیم می‌شوند، و از سوی دیگر، سی‌وشش تعلق دیگر نیز از سوی نفوس به آن‌ها افزوده می‌شود؛ در نتیجه، مجموع تعلقات به عدد هفتادودو می‌رسد. این تعلقات، در معنای مطلق خود، حجابی میان انسان و خداوند متعال به شمار می‌روند. پس کسی که به تمام این تعلقات گرفتار باشد، از حق تعالی محجوب است و هر که از او محجوب گردد، در حقیقت هلاک خواهد شد.

در این میان، تنها کسی نجات می‌یابد که موحد، عارف کامل و مکمّل باشد؛ کسی که به هیچ چیز محجوب نیست. این گروه همانانی هستند که از آنان با عنوان "اهل الله" و "خاصان او" یاد می‌شود: پیامبران، اولیا، امامان و اوصیایی که از این حجاب‌ها رهایی یافته‌اند و به مقام توحید ناب دست یافته‌اند. اینان همان "اهل بیت" و "اهل توحید" هستند که در این گفتار بارها از آن‌ها یاد شده است.

📚 سید حیدر آملی، تحقیق محسن بیدار فر، به نوشتار ابن عربی، نص النصوص فی شرح الفصوص، ج۲، ص۶۵۸

#طالع
#فرا_طالع
#اختر_بینی

•┈┈••✾🌾🦅🌾✾••┈┈•

🔥 رشحه ای از رشحات روحانی

@RAEHATOL_ARVAH150
https://t.me/RAEHATOL_ARVAH150

و سبحانه مِنْ مُتَعَطِّفٍ مَا أَعْدَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَدْلٍ مَا أَتْقَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتْقِنٍ مَا أَکْفَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَفِیلٍ مَا أَشْهَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَهِیدٍ مَا أَحْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْعَظِیمُ وَ بِحَمْدِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ دَافِعِ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ (حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ‏)

**بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحَانَهُ مِنْ إِلَهٍ مَا أَقْدَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیرٍ مَا أَعْظَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِیمٍ مَا أَجَلَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَلِیلٍ مَا أَمْجَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاجِدٍ مَا أَرْأَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَءُوفٍ مَا أَعَزَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَزِیزٍ مَا أَکْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَبِیرٍ مَا أَقْدَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیمٍ مَا أَعْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِیٍّ مَا أَسْنَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَنِیٍّ مَا أَبْهَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَهِیٍّ مَا أَنْوَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنِیرٍ مَا أَظْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ مَا أَخْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَفِیٍّ مَا أَعْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِیمٍ مَا أَخْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَبِیرٍ مَا أَکْرَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَرِیمٍ مَا أَلْطَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ لَطِیفٍ مَا أَبْصَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِیرٍ مَا أَسْمَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَمِیعٍ مَا أَحْفَظَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَفِیظٍ مَا أَمْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیٍّ مَا أَوْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَفِیٍّ مَا أَغْنَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَنِیٍّ مَا أَعْطَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعْطٍ مَا أَوْسَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاسِعٍ مَا أَجْوَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَوَادٍ مَا أَفْضَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُفْضِلٍ مَا أَنْعَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْعِمٍ مَا أَسْیَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَیِّدٍ مَا أَرْحَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِیمٍ مَا أَشَدَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِیدٍ مَا أَقْوَاه وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَوِیٍّ مَا أَحْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَمِیدٍ مَا أَحْکَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَکِیمٍ مَا أَبْطَشَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاطِشٍ مَا أَقْوَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَیُّومٍ مَا أَدْوَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَائِمٍ مَا أَبْقَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أَفْرَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَرْدٍ مَا أَوْحَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاحِدٍ مَا أَصْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَمَدٍ مَا أَکْمَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَامِلٍ مَا أَتَمَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَامٍّ مَا أَعْجَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَجِیبٍ مَا أَفْخَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاخِرٍ مَا أَبْعَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَرِیبٍ مَا أَمْنَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَانِعٍ مَا أَغْلَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَالِبٍ مَا أَعْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَفُوٍّ مَا أَحْسَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُحْسِنٍ مَا أَجْمَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُجْمِلٍ مَا أَقْبَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِلٍ مَا أَشْکَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَکُورٍ مَا أَغْفَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَفُورٍ مَا أَصْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَبُورٍ مَا أَجْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَبَّارٍ مَا أَدْیَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَیَّانٍ مَا أَقْضَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاضٍ مَا أَمْضَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاضٍ مَا أَنْفَذَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَافِذٍ مَا أَحْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَلِیمٍ مَا أَخْلَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَالِقٍ مَا أَرْزَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَازِقٍ مَا أَقْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاهِرٍ مَا أَنْشَأَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْشِئٍ مَا أَمْلَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِکٍ مَا أَوْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَالٍ مَا أَرْفَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَفِیعٍ مَا أَشْرَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَرِیفٍ مَا أَبْسَطَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاسِطٍ مَا أَقْبَضَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِضٍ مَا أَبْدَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَادٍ مَا أَقْدَسَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قُدُّوسٍ مَا أَطْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَاهِرٍ مَا أَزْکَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ زَکِیٍّ مَا أَهْدَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ هَادٍ مَا أَصْدَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَادِقٍ مَا أَعْوَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَوَّادٍ مَا أَفْطَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاطِرٍ مَا أَرْعَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَاعٍ مَا أَعْوَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعِینٍ مَا أَوْهَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَهَّابٍ مَا أَتْوَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَوَّابٍ مَا أَسْخَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَخِیٍّ مَا أَنْصَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَصِیرٍ مَا أَسْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَلَامٍ مَا أَشْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَافٍ مَا أَنْجَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْجٍ مَا أَبَرَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَارٍّ مَا أَطْلَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَالِبٍ مَا أَدْرَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُدْرِکٍ مَا أَرْشَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَشِیدٍ مَا أَعْطَفَهُ**.

با مُلا شدن و شونصد تا کتاب خوندن عاقبت به خیر نمیشی!

*?برگرفتی از فصل 25 نمط 7 اشارات بوعلی*

? ابن سینا، با نگاهی جامع و عمیق، سعادت و خوشبختی را به عنوان هدف نهایی انسان تعریف می‌کند، اما بر این باور است که راه‌های رسیدن به این هدف تنها به یک مسیر خاص، مانند علم یا کمال عقلانی، محدود نمی‌شود. او در مواجهه با این باور که سعادت صرفاً از طریق تحصیل علم و دستیابی به دانش کامل حاصل می‌شود، بیان می‌کند که علم و دانایی، گرچه عالی‌ترین شکل کمال انسانی است و سعادت را ارزشمندتر می‌سازد، اما شرط انحصاری خوشبختی نیست. سعادت، نوری الهی است که می‌تواند به هر دلی بتابد، حتی اگر آن دل از کمال علمی برخوردار نباشد. از این رو، بسیاری از انسان‌ها، با وجود نرسیدن به کمال علمی، همچنان امکان دستیابی به سعادت را دارند.

ابن سینا همچنین به نقد این باور می‌پردازد که گناه و نادانی، سرنوشت ابدی انسان را به شقاوت گره می‌زنند. او توضیح می‌دهد که تنها نوع خاصی از نادانی، که همان جهل مرکب در اعتقادات است، انسان را به بدبختی جاودانه دچار می‌کند. این جهل، زمانی رخ می‌دهد که فرد در باورهای بنیادی خود به حقیقت پشت کند و قلبش از پذیرش حقایق باز بماند. اما نادانی و لغزش‌هایی که در عمل و رفتار انسان دیده می‌شود، چنان نیست که او را برای همیشه از سعادت محروم سازد. این نوع گناهان با توبه، اصلاح و بازگشت به مسیر الهی، قابل جبران‌اند.

او در ادامه، این باور را که تنها کسانی که حقایق را از طریق استدلال عقلانی درک کرده‌اند، می‌توانند به سعادت برسند، رد می‌کند. ابن سینا به آیه‌ای از قرآن کریم اشاره می‌کند که می‌گوید:

«رحمت من همه چیز را در بر گرفته است، و آن را برای کسانی که تقوا پیشه می‌کنند، مقرر می‌کنم.»

این سخن نشان می‌دهد که سعادت تنها در برهان و علم خلاصه نمی‌شود، بلکه تقوا، ایمان و عمل صالح نیز راهی مستقیم به سوی خوشبختی هستند. بدین ترتیب، رحمت الهی شامل حال کسانی می‌شود که قلبی پاک و نیتی خالص دارند، حتی اگر قدرت استدلال و فهم عمیق علمی نداشته باشند.

ابن سینا نتیجه می‌گیرد که سعادت انسانی دارای مراتبی است و هر انسانی، با توجه به ظرفیت و شرایط خود، می‌تواند به یکی از این مراتب دست یابد. کمال علمی، عالی‌ترین و شریف‌ترین مرتبه است، اما این بدان معنا نیست که سایر مراتب از ارزش کمتری برخوردارند. ایمان، تقوا و نیکوکاری نیز به همان اندازه می‌توانند انسان را به سعادت نزدیک کنند. از دیدگاه او، سعادت رحمت الهی است که با لطف بی‌پایان خداوند بر بندگانش جاری می‌شود و امید به خوشبختی را برای همه انسان‌ها در هر شرایطی زنده نگه می‌دارد.
.
.
پس قرار نیست همه با درس خوندن و علم و این جور چیزا به هدف برسند!

چه بسا کسی اهل درس و علم و این ها نیست ولی واقعا عالمانه زیست می کند و با تک تک نفس کشیدن هاش در شرایط مختلف نسبت وجودی برقرار کرده و شرایط رو درک می کند پس شونصد تا کتاب خواندن به معنای درک بیشتر نیست!

به نظر من «درک» چیزی فراتر از فهمیدن هست و خوبه که به لحاظ فلسفی و عرفانی معنا شناسی بشه که چه زمانی ما فلان چیز رو درک می کنیم؟!

بعضیا درک رو یه امر روانی می دونن که میل رو برای شخص رقم می زند اما به نظر من صرفا روانی و ناظر به خود شخص نیست بلکه دید فرد باید نسبت به اطراف باز شود و این مرتبه ای از شهود است نه این که فرد چیزی ببیند خیر درکش بیشتر شود که این یه امر قدسی هست به نظرم!

✍ امیرحسین بازیار

•┈┈••✾???✾••┈┈•

*? رشحه ای از رشحات روحانی*

@RAEHATOL_ARVAH150
https://t.me/RAEHATOL_ARVAH150

*?* یا مولا دلم تنگ اومده...

?طاهر قریشی**

در دیده ی جان؛ خواب آر است، مرا…●♪♫
یا مولا! دلُم تنگ اومده… شیشه ی دلُم، آی خدا… زیرِ سنگ اومده…●♪♫
زیرا که به دیدنت؛ شتاب است، مرا…●♪♫
یا مولا! دلُم تنگ اومده… شیشه ی دلُم، آی خدا… زیرِ سنگ اومده…●♪♫
گویند که بخواب؛ تا که به خوابش، بینی!●♪♫
یا مولا! دلُم تنگ اومده… شیشه ی دلُم، آی خدا… زیرِ سنگ اومده…●♪♫

#موسیقی_عرفانی

•┈┈••✾???✾••┈┈•

*? رشحه ای از رشحات روحانی*

@RAEHATOL_ARVAH150
https://t.me/RAEHATOL_ARVAH150

? تسلیت نوشت به مناسبت درگذشت حاج آقا پشوتن خندان علیشاه از پیران سلسله خاکسار

? با نهایت تأثر و تأسف، مطلع شدیم که درویش پشوتن خندان علیشاه، یکی از پیران گرانقدر و مهربان سلسله خاکسار، به دیار حق شتافته است. این خبر اندوهناک، دل تمامی مشتاقان حقیقت و راه مولا علی (ع) را به درد آورد و جایگاه گرم و پرمحبت ایشان در محافل فقری و معنوی شیراز، خالی خواهد ماند.

درویش پشوتن خندان علیشاه با خلوص نیت، تواضع، و عشق بی‌پایان به اهل بیت (ع)، چراغ هدایت بسیاری از دل‌های مشتاق بودند. جلسات معنوی‌شان آکنده از نور محبت و حقیقت بود و ارادت بی‌ریای ایشان به مولا علی (ع) الهام‌بخش عاشقان بسیاری.

اگرچه اینجانب به سلسله خاکسار مشرف نشده و بیعت نکرده‌ام، اما محبت و ارادت قلبی به این طریق و مرشدان بزرگواری چون ایشان، غیرقابل انکار است. بی‌شک، یاد و نام نیکوی ایشان در دل‌ها جاودانه خواهد ماند و تأثیر حضورشان بر دل‌های مریدان و دوستداران، تا همیشه باقی خواهد بود.

درگذشت این درویش بزرگوار را به تمامی اعضای سلسله خاکسار، خانواده محترم ایشان، و عاشقان مولا تسلیت عرض می‌کنم. از خداوند متعال برای روح ایشان علو درجات، و برای بازماندگان صبر و اجر مسئلت دارم. ان شاء الله که این پیر منیر در سایه رحمت واسعه الهی و عنایات خاصه مولایش حضرت علی (ع)، متنعم گردد.

روحش شاد و یادش جاودان باد.

✍ امیرحسین بازیار

•┈┈••✾???✾••┈┈•

*? رشحه ای از رشحات روحانی*

@RAEHATOL_ARVAH150
https://t.me/RAEHATOL_ARVAH150

*?.......✨*? ... هو الحکیم ... ?✨...... ?

? نجوای من با علم رمل**

در گستره‌ی اسرارآمیز جهان، جایی که حقیقت در پس پرده‌ی ابهام پنهان است، چونان نجواهایی از بی‌کرانگی، من را به کشف نادانسته‌ها فرا خواندی!

❤️ ای رفیق با معرفت...

در دستم چون آینه بودی، آینه‌ای که بازتاب رویدادهای نهفته را در نقش‌های اسرارآمیز خود به نمایش می‌گذارد و چه بزرگی که هر دانه‌ ات حامل رازی از گذشته و آینده است؛ و هر نقطه، نقشی از طرح ازلی حکمت الهی.

⁉️ اگر از من پرسند که از بین اعضای بدن کیستی گویم:

زبان بی‌صدای کائناتی که بر صفحه‌ی خاکی هستی نگاشته می‌شود، و حقا که نقطه، سرآغاز واژه‌ای‌ست که ازلی‌بودن را زمزمه می‌کند.

تو را سپاس گویم که چونان راهنمایی در تاریکی ابهام، فانوسی از یقین به دستم دادی و هر شکلت را دوست دارم چرا که حکایتی است از دل طبیعت و هر جهت آن، نشانی است از حرکت ستارگان در آسمان این سو و آن سو!

? در این مسیر، با قلبی سرشار از اشتیاق، به سوی نادانسته‌هایم قدم برمی‌دارم و با هر خط و نقطه، به آسمان حکمت پروردگار نزدیک‌تر می‌شوم.

‼️اما پر غمم که چقدر تو را خوار نموده و نقشت را انکار می کنند اما من می دانم که چه دلنشین از آن چه هست پرده بر می داری و آرام آرام حقیقت را چونان نوایی روح فزا زمزمه می کنی!

◾️ اکنون است که عده ای من را از این نجوا پشیمان ساخته و گویند مگر عقلت را از دست داده ای که این علم را چون خدا محل نجوا قرار می دهی گویی همه چیز رمل است!

چه گویم که همه چیز را شرک می بینند نه عشق؟!
چه گویم که دل را سنگ می بینند؟!

بگذار حرفم را بزنم که اگر گوش دل بسپارند و با نگاهی عاشقانه به نقطه بنگرند، حقیقتی بی‌پایان را در ساده‌ترین جایگاه وجود خواهند یافت.

در پایان دوستت دارم و این دل نوشته نه به معنای راز و رمز دانی بلکه به معنای حقیقی یافتن توست...

✍ امیرحسین بازیار

#علوم_غریبه
#علم_رمل

•┈┈••✾???✾••┈┈•

*? رشحه ای از رشحات روحانی*

@RAEHATOL_ARVAH150
https://t.me/RAEHATOL_ARVAH150