🔹 روایت پیشرفت حیات دارد

مجله‌ها را ایستاده گذاشتم روی میز. این سومین هفته‌ای بود که زنگ تفکر درباره هویت حرف می‌زدیم.
تصویری از یک شخصیت با تیتری پررنگ روی هرکدام از جلدهای مجله نقش بسته بود.
«از کودکی رویای فضا داشتم
کیمیاگری ایرانی
باروری باور
دانشمندی با آرزوهای دور برد
ما واکسن نوترکیب می‌سازیم
روی پاهای ایرانی
دانشمند جوان»
بچه‌ها دست‌هایشان را گذاشته بودند زیر چانه و به تصاویر روی مجله‌ها نگاه می‌کردند. پرسیدم: «کی اسم این چهره‌ها رو بلده؟»
کسی دستش را بالا نیاورد. دانشمندان ما حتی توی مدرسه هم غریبه بودند.
گفتم: «عیبی نداره. از امروز قراره اسم همه‌شون رو یاد بگیریم. حالا دوست دارید اول با کدوم آشنا بشین؟»
قصه واکسن نوترکیب، رویای فضا و دانشمند جوان بیشترین رای را آورد.
چند سوال نوشتم روی تخته. دخترها را به نوبت آوردم تا خودشان از روی متن بخوانند. خط به خط می‌خواندیم، درباره‌اش حرف می‌زدیم و جواب‌ها را جلوی علامت سوال‌‌های رو تخته می‌نوشتیم. می‌خواندیم و می‌نوشتیم درباره آدم‌هایی که اهل خسته شدن، کم آوردن، غر زدن، نمی‌توانیم و نمی‌شود، نبودند؛ عوضش تا دلت بخواهد اهل توانستن و شدنی کردن نشدنی‌ها بودند.

یک ساعتی از گپ و گفت‌مان گذشت. دوباره مجله‌های دانشمند را گذاشتم روی میز و پرسیدم: «الان بگید اسم کدوم شخصیت روی این جلدها رو بلدین؟» بچه‌ها حالا اسم و قصه‌ی سه تا از آدم‌ حسابی‌های کشورشان را یاد گرفته بودند. یاد حرف چند دقیقه پیش مدیر افتادم. موقع آمدن سرکلاس، توی راه‌رو بهم گفت: «زیاد خودت رو خسته نکن! اینا جز اسم خواننده‌های کره‌ای و بازیگرای آمریکایی چیزی تو مغزشون نمیره.»
اما امروز بچه‌ها جایی تو ذهن و دلشان برای آدم‌های بزرگ مملکت‌شان باز کرده بودند.
دلم نیامد نشریه‌ها را با خودم برگردانم. چشم بچه‌ها هنوز دنبال عکس‌‌های روی جلد بود. نشستم و با خودکار صفحه اولشان نوشتم؛ اهدایی به دانشمندان آینده.
بعد با بچه‌ها رفتیم کتابخانه مدرسه و به نشریه‌ها برچسب امانتی زدیم‌. قرار شد توی گروه‌های چهار نفره برای جلسه آینده، قصه یکی از آدم‌های روی جلد را آماده کنند.
بالاخره دانشمندها هم پایشان به مدرسه باز شد.

پ‌ن: متن بالا روایت تازه‌ای که یکی از خوانندگان عزیز مجله دانشمند برایمان ارسال کرده است. در همان ایامی که مجله کار می‌شد و ما مخاطب آن را دانشجوها و جوانان درنظر گرفته بودیم، باز هم بازخوردهای مختلفی از معلمان و دانش‌آموزان عزیز داشتیم که نشان می‌داد پای دانشمند به مدارس باز شده است و روایت دانشمندان ایرانی، از بُرد مدرسه تا برنامه صبحگاهی و کلاس‌های درس، مورد اقبال واقع شده بود. جالب است با توجه به اینکه 9 ماهی هست که چاپ مجله دانشمند با رویکرد روایت پیشرفت را متوقف کرده‌اند، ولی نسخه‌های آن ۲۳ شماره هنوز جذاب و کاربردی و تروتازه است.

#روایت_پیشرفت #دانشمندان_ایران
#فناوری #مدرسه #علم #ترویج_علم

*🇮🇷 خانه هنر و رسانه پیشرفت‌| راوی پیشرفت ایران*
@khaneh_pishraft

🔸 الزامات زیست‌بوم نوآوری ۱
معرفی کتاب «بزرگ مریخی، کوچک ونوسی»؛ بررسی 40 مورد همکاری فناورانه بین شرکت‌های ایرانی

💠حدود چهار هزار شرکت دانش‌بنیانی که در حوزه‌های دانش‌بنیان هاردتِک (فناوری سخت) فعالیت دارند، چگونه باید راه خود را به بازار پیدا کنند؟ و از چه مسیرهایی می‌توانند به بزرگ شدن اقتصاد کشور کمک کنند؟

🔸شرکت‌های دانش‌بنیان اگرچه به صورت بالقوه می‌توانند به عنوان عامل پیوند بین دانشگاه و صنعت عمل کنند؛ اما اگر بخواهند مسیر مستقل کسب و کار خود را ایجاد کنند و درگیر همه حلقه‌های زنجیره‌یِ ارزش، از توسعه فناوری گرفته تا تولید، بازاریابی و فروش شوند، احتمال شکست‌شان بسیار بیشتر از شانس موفقیت‌شان خواهد بود؛ چرا که حتی اگر بتوانند مسیر سنگلاخ تجاری‌سازی و تولید را طی کنند و محصول خود را به بازار برسانند، نخواهند توانست سهم قابل توجهی از بازار را به دست آورند و بازی را به رقبای سنتی مسلط بر کانال‌های بازار و شبکه‌های فروش خواهند باخت.

🔸آنچه که در دنیا موجب شده، دانش و فناوری سهم عمده‌ای در اقتصادهای مبتنی بر نوآوری داشته باشد، حاصل کسب و کار مستقیم خود شرکت‌های فناوری-محور نیست؛ بلکه نتیجه قرار گرفتن نوآوری این شرکت‌ها در بستر تولید و تجارت شرکت‌های بزرگ و بین‌المللی است. بخشی از موفقیت کشورهایِ پیشرو در دستیابی به اقتصاد مبتنی بر نوآوری، نتیجه زیست-بوم مناسبی است که در این کشورها برای همکاری فناورانه بین شرکت‌هایِ نوپای دارنده‌یِ فناوری و شرکت‌های بزرگ صنعتی به عنوان متقاضی فناوری فراهم شده است. به عنوان مثال در آمریکا، اصلی‌ترین آرزوی اغلب شرکت‌های فناوری-محور رسیدن به حدی از جذابیت اقتصادی است که یک شرکت بزرگ را به خرید آنها ترغیب کند که در این زمینه از اصلاح اکتساب یا Acquisition استفاده می‌شود.

🔸اهمیت همکاری‌های فناورانه بین شرکت‌های نوپا و شرکت‌های صنعتی به حدی است که رویکرد اغلب شرکت‌های بزرگ و همچنین سیاست‌گذاران نوآوری را به سمت نوآوریِ باز تغییر داده است. نوآوریِ باز به معنی باز کردن درهایِ سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگ به روی ایده‌هایِ نوآورانه و فناوری‌های جدید از بیرون است. به عبارت دیگر، سازمان و بنگاه‌های صنعتی به این نتیجه رسیده‌اند که همواره تعداد بیشتری از نوآوران و ایده‌هایِ نوآورانه در بیرون از مرزهای سازمان قرار دارند و اگر سازمان صرفاً به نوآوری‌های واحد تحقیق و توسعه‌یِ خود اتکا کند، عرصه رقابت را به بنگاه‌های دیگر واگذار خواهد کرد.

✍ دکتر رضا اسدی فرد

#فناوری #نوآوری #دانش_بنیان
#اقتصاد_دانش_بنیان #پیشرفت
#مطالعات_پیشرفت

🇮🇷 خانه هنر و رسانه پیشرفت‌| راوی پیشرفت ایران@khaneh_pishraft

*🇮🇷 استقلال آزادی جمهوری اسلامی*

«ویرانه‌ای‌ست این جهان. عمر کفاف نمی‌دهد که آباد کنیم و غیرت، رخصت نمی‌دهد که رها کنیم. اینگونه رهاکردن نشانه‌ی دنائت است و جاهلانه مرمت‌کردن نشانه‌ی رذالت. پس آبادسازی یک‌گوشه‌ی گمِ جهان به دست ما، آبادسازی کل عالَم است به دست همگان...»
🌱چهل و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مبارک

متن: استاد نادر ابراهیمی
تصویر: استاد بدرالسماء

🇮🇷 خانه هنر و رسانه پیشرفت‌| راوی پیشرفت ایران
@khaneh_pishraft

💠 نگاه تحقیرآمیز یا افق‌های بلند؟

از آن روزگاری که «رزم‌آرا» نخست‌وزیر پهلوی در واکنش به طرفداران ملی شدن صنعت نفت گفته بود: «ایرانی‌ها حتی لیاقت ساخت آفتابه را هم ندارند، چه برسد به مدیریت صنعت نفت!» تا روزی که دکتر علیرضا میرباقری جوان و تیمش عزم خود را جزم کرده‌اند تا اولین ربات جراحی از راه دور ایران را بسازند، حدود ۶۰ سال فاصله است. این ۶۰ سال، داستان مبارزه، تلاش، مقاومت و پیشرفت یک ملت است.

🔻 شکستن انحصار آمریکا: ربات جراحی سینا

پس از تولید ربات داوینچی، شرکت‌های آمریکایی انحصار ساخت ربات‌های جراحی از راه دور را در دست داشتند. ما افتخار می‌کنیم که چندسال بعد تیم فناور ایرانی این انحصار را شکسته است. جالب است بدانید که آمریکا ربات‌های جراحی می‌فروشد، اما فناوری جراحی از راه دور را به هیچ کشوری منتقل نمی‌کند، چون آن را یک فناوری استراتژیک می‌داند. اما تیم ایرانی نه تنها ربات جراحی ساخته، بلکه آمادگی فروش و انتقال این فناوری را نیز دارد.

🔻 صادرات به اندونزی: اعتماد به محصول ایرانی

وقتی محصولی صادر می‌شود، آن هم محصولی که به سلامت انسان‌ها مربوط است، باید از بالاترین استانداردها برخوردار باشد. ربات جراحی سینا این اعتماد را ایجاد کرده و اندونزی اولین مقصد صادراتی آن شده است. اما چرا آنها به ربات ایرانی اعتماد کردند؟ دلایل زیادی وجود دارد: قیمت مناسب، ابزارهای پیشرفته، قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه‌ای بازوهای ربات و اتصال مستقیم آن به تخت جراحی، همه و همه مزیت‌هایی هستند که سینا را نسبت به ربات‌های آمریکایی متمایز می‌کنند. یک اتفاق جالب این صادرات، فیلم شادی جراح اندونزیایی از کار با ربات جراحی ایرانی بود که کلی در شبکه‌های اجتماعی دیده شد.

*🔻 تحقیر و ناامیدی*

جمله‌ای که روزی از سوی رزم‌آرا بیان شد، تنها یک جمله شخصی نبود، بلکه نمایان‌گر یک تفکر بود؛ تفکری که متأسفانه هنوز هم در برخی مسئولین و غرب‌زده‌ها وجود دارد و تلاش می‌کند توانایی جوانان نخبه ایرانی را تحقیر کند. اما واقعیت این است که در دو دهه گذشته، صدها نمونه از پیشرفت‌های دانشمندان جوان ایرانی وجود دارد که خط بطلانی بر این نگاه ناامیدانه کشیده است.

*🔻 پیشرفت‌های ایرانی: از رویا تا واقعیت*

وجود چنین توانمندی‌هایی نه تنها باید نگاه ما را بلندپروازانه‌تر کند، بلکه باید باعث شود تا از مسئولین بخواهیم بیشتر به توان جوانان کشور اعتماد کنند. ربات جراحی سینا تنها یک نمونه از این پیشرفت‌هاست؛ پیشرفت‌هایی که نشان می‌دهد ایران می‌تواند و خواهد توانست در عرصه‌های جهانی بدرخشد.

#روایت_پیشرفت #ربات_جراحی_سینا
#فناوری #دانش‌بنیان #میرباقری #جراحی
#تجهیزات_پزشکی #پیشرفت #علم

🌱 خــانه هنــر و رســانه پیشـرفت
@khaneh_pishraft

🔺هیچ‌کی باور نمی‌کرد که ما می‌تونیم بسازیمش!
قصه ساخت اولین دستگاه سونوگرافی دامی کشور

🔻وقتی فهمیدن قراره چی بسازیم، بعضی‌ها می‌گفتن: «وقتتون رو تلف نکنید! مگه شوخیه؟ فقط چهارتا شرکت توی دنیا می‌تونن همچین چیزی بسازن...»
بعضی‌های دیگه هم با تمسخر می‌گفتن: «یعنی می‌خواید با جنرال‌الکتریک آمریکایی و هیتاچی ژاپنی رقابت کنید؟!»
حتی می‌گفتن: «گیریم که یک دونه ساختید، چطوری می‌خواید تجاریش کنید؟!»

🔻داستان رنج و گنج، روایت فناوران جوان ایرانی‌ست که همزمان در چند جبهه مجبور به جنگیدن هستند: هم با شبکه هوشمند تحریم‌ها، هم با شرکت‌های انحصارگر قدرتمند چندملیتی که هر بازاری را مثل غول می‌بلعند، و هم با مسئولانی که یا عاشق وارداتند یا به توان داخلی بی‌اعتمادند. این مسئولان حاضر نیستند پای توانمندی جوان ایرانی بایستند و برای خودشان دایره‌المعارفی از توجیهات ساخته‌اند.

🔻دستگاه سونوگرافی دامی، یک ابزار پیشرفته برای بررسی اندام‌های داخلی حیوانات است که با استفاده از امواج مافوق صوت کار می‌کند و به دامپزشکان کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تری داشته باشند. حالا چند سالی است یک شرکت دانش‌بنیان ایرانی موفق به بومی‌سازی این دستگاه و کاهش وابستگی به واردات آن شده است.

#روایت_پیشرفت #فناوری
#دانش‌بنیان #قصه‌های_پیشرفت
#سونگرافی_دامی #حل_مسئله

💠 خــــانــه هنر و رسانه پیشــــرفت
@khaneh_pishraft

💧 با حل مشکل سرویس دانشگاهمان شروع کردیم ۲
روایت یک شرکت دانش‌بنیان جوان در حوزه حمل‌ونقل

🔸دوست داشتیم کارمان را گسترش دهیم؛ برای همین یک‌مقدار حرفه‌ای‌تر تیم تشکیل دادیم، یک زیرپله اجاره کردیم، میز و صندلی خریدیم و شرکت ثبت کردیم. با دانشگاه میبد و شرکت پیمان‌کاری آنها جلسه گذاشتیم و طرحمان را ارائه کردیم و قرارداد بستیم. سیستم را برای آنها هم طراحی کردیم و دستگاه‌ها را ساختیم. آن روزی که بچه‌ها دستگاه آخر را بستند روی ماشین، گفتند که کرونا آمده و دانشگاه‌ها تعطیل است. ما ماندیم و یک‌مقدار وام که با آن دستگاه ساخته بودیم و یک شرکت تازه تاسیس. آن موقع تازه پذیرش حضور در پارک علم و فناوری را گرفته بودیم.

🔸کرونا فرصتی شد برای بازنگری پروژه‌مان. این دید را داشتیم که چنین سیستمی برای افرادی موردنیاز است که در یک مجموعه ساعات مشخص به یک جای معینی می‌روند و برمی‌گردندند؛ مثل کارخانه‌جات، مدارس، ادارات، دانشگاه‌ها. همان موقع رویدادی در شهرداری برگزار شد به نام «ایده‌شو شهری حمل‌ونقل». در آن شرکت کردیم و آن‌جا از طرحمان استقبال شد. شهرداری یزد مشکل داشت. سالی تقریبا ۳۰-۴۰ میلیارد تومان هزینه‌ی حمل‌ونقل عمومی می‌شود؛ اتوبوس‌های زیاد، کلی زیرساخت، رانندگی، مدیریت و کلی هزینه؛ اما واقعا مردم استفاده نمی‌کنند.

🔸از یک طرف شهرداری می‌گفت این هزینه‌های ماهانه زیاد است و از آن طرف هم بخش خصوصی می‌گفت صرفه‌ ندارد سه میلیارد ماشین را برای این درآمد کم اختصاص بدهیم. مدیران شهرداری خوشبختانه یک دید خوبی داشتند و با برگزاری رویداد دنبال این بودند که از ظرفیت استارتاپ‌ها برای حل این مشکل استفاده کنند. ما با توجه به تجربه و تحقیقاتی که کرده بودیم می‌دانستیم چرا مردم از حمل‌ونقل عمومی استفاده نمی‌کنند و بنابراین تقریبا بدون کمک هیچ‌کس، با سرمایه خودمان و وام‌هایی که می‌توانستیم بگیریم، سیستم «اینوباس» را توسعه دادیم. اسم اینوباس هم به زبان یزدی خودمان به معنای «این را بگیر» است.

🔸کلیت کار ما این است که برای سازمان‌ها سرویس می‌گذاریم. اگر دقت کنید خیلی از سازمان‌ها دوست دارند سرویس داشته باشند ولی شرایطش را ندارند؛ تعداد اعضای سازمان کم است یا حتی تعداد اعضا هم زیاد هست ولی وقتی نگاه می‌کنید یک نفر این‌طرف شهر است و یک نفر آن‌طرف شهر. ما سعی می‌کنیم با بهینه‌سازی مسیر و هزینه و انعطاف لازم، سرویس‌دهی سازمان‌ها و دانشگاه‌ها و کارخانجات را برنامه‌ریزی کنیم. سیستم اینوباس تا حالا چندبارهم ویرایش خورده است؛ مدام نیازهای مشتری را دیده‌ایم و کار را اصلاح کرده‌ایم. همزمان هم کارهای مرتبط با شهرداری را پیش برده‌ایم: مجوز بگیریم، اتوبوس‌ها را بهمان بدهند. البته هرچقدر که جلو می‌رویم، مسائل برایمان روشن‌تر می‌شود.

#دانشمند۶
#روایت_پیشرفت #حل_مسئله
#دانشگاه #نرم‌افزار #دانش‌بنیان

(مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ )

🌱خانه هنر و رسانه‌ پیشرفت
@khaneh_pishraft

🔺 اگر هر روز سَم ناامیدی بپاشی، خُب کُشنده است
گفت‌وگو با مهندس یعقوب‌زاده تولیدکننده مانتیورهای علائم حیاتی

💠بخشی از متن:
🔸یک نفر از پزشکانی که مهاجرت کرده است، برای مرخصی آمده بود ایران. یک گزارشی را نوشته و در فضای مجازی گذاشته بود. با یک اشک و آهی درباره دو تا دارو که در اورژانس نبوده، صحبت می‌کرد. خیلی دلم سوخت. من هم برایش نوشتم که آقا اتفاقی شما دست روی یک جایی گذاشتی که ما یک‌خرده از بعضی جاها جلوتر هستیم. یعنی حداقل در اورژانس، در طرح 247، ما از اروپا هم جلوتر هستیم. یعنی آن طرح 247 ی که الان 6-7 سال است در ایران دارد اجرا می‌شود و ورژن‌های جدیدش را داریم می‌دهیم، در اروپا هنوز پیاده نشده است.

🔸من هم آن‌قدر خاطرات از سوئد دارم که پیشرفته‌ترین کشور اروپا است و اگر این خاطرات را تعریف بکنم همه‌تان می‌نشینید گریه می‌کنید. ولی هیچوقت سوئدی‌ها اینها را از خودشان پخش نمی‌کنند. برای اینکه در جامعه‌‌شان ایجاد ناامیدی می‌کند. ما آن‌قدر عقب‌افتاده نیستیم که هر روز از خلأها و ناکارآمدی‌ها حرف بزنیم. اگر شما هر روز بر سر مردم سَم بپاشی، خُب کُشنده است. اصلا دست و دلشان به کار و تلاش نمی‌رود وقتی انگیزه‌ای ندارند. خود من اگه 25 -20 سال پیش، فقط کوه مشکلاتی را که جلوی رویم بود، می‌دیدم و این همه رقیب چینی و کره‌ای و ژاپنی را و می‌گفتم که ما حریف اینها نمی‌شویم، خب الان چنین مجموعه‌ای وجود نداشت. الان در تجهیزات پزشکی، کشورمان در 20-30 تا کشور اول دنیاست.

🔸حداقل در کرونا این را واضح نشان دنیا دادیم که تحریم هم بودیم و هیچی به ما نمی‌دادند. خودشان هم به هم چیزی نمی‌دادند. سر محموله ماسک دعوا شده بود، از یکدیگر می‌دزدیدند. آن زمان کشورهایی که خودشان تجهیزات پزشکی نداشتند، اساسی گیر کردند و تلفات‌شان خیلی زیاد بود. اما ما زیرساخت‌های خوبی داشتیم. شرکت‌هایی داشتیم که در کیت‌سازی و دستگاه سی‌تی اسکن و دستگاه اکسیژن‌ساز کار می‌کردند که چیزهای خیلی ضروری برای کرونا بود. همچنین ونتیلاتور و مانیتور و ماسک و همه اینها را ما خودمان تأمین کردیم. کشور ما جزء کشورهایی بود که کمترین ضربه را از نظر تجهیزات پزشکی خورد این را 100 سال دیگر هم بگویی باز هم به نظر من کم گفتی و هنوز هم مردم نمی‌دانند چه اتفاقی افتاد.

#دانشمند16 #روایت_خانه
#روایت_پیشرفت #تجهیزات_پزشکی
#ونتیلاتور #مانتیورعلائم_حیاتی #دانش‌بنیان
#فناوری #صادرات #علم #پیشرفت

*🌱خانه هنر و رسانه‌ پیشرفت*
@khaneh_pishraft

🔺علائم حیاتی یک ملت
گفت‌وگو با مهندس یعقوب‌زاده تولیدکننده مانیتورهای علائم حیاتی

💠بخشی از متن:
🔸من و مهندس اسلامیت که آن موقع معاون رئیس شرکت بود و از آمریکا فوق‌لیسانس الکترونیک گرفته بود، برای گذراندن یک دوره آموزشی رفتیم ژاپن. با انواع و اقسام سؤالات افتادیم به جان اینها. ژاپنی‌ها از ما می‌پرسیدند برای چه این سؤالات را می‌کنید؟ گفتیم می‌خواهیم تعمیر کنیم. این را که گفتیم استاد خنده‌اش گرفت. گفت شما در ایران می‌خواهید بُردهای ما را تعمیر کنید؟ کلی به ما خندیدند که مگر شما در ایران امکانات تعمیر دارید؟ یکی‌شان می‌پرسید شما سیب دارید در مملکتتان؟ آب دارید؟ خیلی از ایران بهشان بد گفته بودند. سؤال‌های عجیب غریب می‌کردند. یک استاد آمریکایی هم داشتیم که یک بار از من پرسید: برای چه آن‌قدر سؤال می‌کنی؟ گفتم سؤال می‌پرسم که بتوانم بُرد را تعمیر کنم. گفت تحصیلاتت چیست؟ گفتم فوق‌لیسانس الکترونیک هستم. اصلاً هاج‌وواج ماند. گفت من خودم لیسانس هستم، تو اینجا نشستی فوق‌لیسانس الکترونیک هستی؟ مگر شما چیزی طراحی می‌کنید در ایران؟ چیزی می‌سازید؟ گفتیم نه. گفت: پس برای چه می‌خوانید؟ منظورش این بود که بیشتر از تکنسین برای چه می‌خوانید؟ شما خیلی هنر کنید فوق‌دیپلم بخوانید. این نوع برخوردها شدیداً به ما انگیزه می‌داد که تلاش کنیم برای ثابت‌کردن توانمندی‌های خودمان.

🔸جالب است که پول یک بُرد را 10 هزار دلار با ما حساب می‌کردند. بُردی که فقط 2 تا IC ش سوخته بود. خودمان 2 تا IC می‌خریدیم تعویض می‌کردیم با 100 الی 200 دلار جمع می‌کردیم. آن‌وقت آنها می‌گفتند چرا شما تعمیر می‌کنید؟ یا دستگاه را عوض کنید یا بُردش را. این‌گونه ملت‌ها را به خودشان وابسته نگه می‌داشتند. آن موقع مانیتور جزء محصولات با تکنولوژی بالا محسوب می‌شد و هر شرکتی در دنیا امکان ساختش را نداشت. الان تکنولوژی‌اش کمی در دسترس‌تر شده است.

🔸ما اولین کار اساسی که در شرکت شروع کردیم تعویض قطعات بود. یک ماژول مرکزی 2-3 هزار دلاری داشتیم که تصویرگرش را کلا در آوردیم، چون سوخته بود. یک CRT با ماژولش از بازار خریدیم و جایگزین کردیم. اتفاقا چون به‌روزتر بود، کیفیتش بهتر از کار درآمد. به جای دو هزار دلار، 150 دلار خرج کردیم. بیمارستان و رئیس شرکت پخش کلی تشکر کردند. بعد به آقای معظمی گفتیم می‌شود مانیتور ساخت. اولش باورش نمی‌شد. من گفتم از اول تا آخر کار مانیتور را می‌دانم و تمام واحدهایش را می‌شناسم و فکر می‌کنم می‌توانیم بسازیم. ایشان گفتند برو بیرون بساز. ما ازت حمایت می‌کنیم. آدم خوش‌فکری بود. در دهه 70 کمتر کسی این طرز فکر را داشت.

#دانشمند16 #روایت_خانه
#روایت_پیشرفت #تجهیزات_پزشکی
#ونتیلاتور #مانتیورعلائم_حیاتی #دانش‌بنیان
#فناوری #صادرات #علم #پیشرفت

🌱خانه هنر و رسانه‌ پیشرفت
@khaneh_pishraft

🔻«از اتم تا بی‌نهایت» به طاقچه رسید
«زندگی دانشمند هسته‌ای شهید دکتر مسعود علیمحمدی به روایت همسر؛ منصوره کرمی»

✅ بخشی از کتاب
مسعود از کوچکترین فرصت‌ها استفاده می‌کرد تا ایده‌های علمی‌اش را بنویسد و در موردشان تحقیق کند. عید نوروز که می‌شد، روز اول و دوم را می‌گذاشت برای دیدار پدرومادر و بزرگترها. اگر دو روزش می‌شد سه چهار روز، ابرو در هم می‌کشید که «منصوره من کارهای زیادی دارم؛ کاش زودتر دیدوبازدیدها تمام بشود.» البته مهمان‌دار خوبی بود و تا آخر عید هم هروقت که مهمان می‌آمد، با روی باز استقبال می‌کرد. زنگ در را که می‌زدند، لباس مهمانی‌اش را می‌پوشید و با خوش‌رویی سلام و احوالپرسی و پذیرایی می‌کرد؛ اما چنددقیقه بعد، با یک عذرخواهی خودش را می‌رساند به اتاقش و روی صندلی همیشگی‌اش جاگیر می‌شد و باز غرق در دنیای فیزیک! می‌گفت: «اگر بخواهیم برای کشور پیشرفت واقعی هدیه دهیم و جبران عقب‌افتادگی سال‌های قبل را داشته باشیم، چاره‌ای نیست جز این‌که شبانه روز کار و تلاش کنیم.» خودش هم اولین فردِ پایبند به این نوع زندگی بود.

📚لینک خرید از طاقچه‌
https://taaghche.com/book/221709

🌐 لینک خرید اینترنتی نسخه چاپی با تخفیف
https://nashremaaref.ir/product/416276/

⭕ علاقه‌مندان به روایت پیشرفت و زندگی دانشمندان کشور می‌توانند این اثر را از کتاب‌فروشی‌های پاتوق کتاب در سراسر کشور نیز تهیه کنند.

#شهیدعلم #دانشمند_هسته‌ای #روایت_پیشرفت #شهید_علیمحمدی #شهید_هسته‌ای #دانشمند_فیزیک #فناوری_هسته‌ای #نشرمعارف #کتاب_روایت_پیشرفت #کتاب_جدید #فناوری #زندگی‌نامه #ترور_موساد #مسعود_علیمحمدی

🌱خانه هنر و رسانه‌ پیشرفت
@khaneh_pishraft