بایزید بسطامی را پرسيدند:
اگر در روز رستاخيز خداوند بگويد چه آورده‌ای؛
چه خواهي گفت؟
بايزيد فرمود :وقتی فقيری بر کريمی وارد می‌شود
از او نمی‌پرسند چه آورده‌ای
بلکه می‌گويند چه می‌خواهی؟!

@hazrathagh

*?اطلاعیه:
✳️* تبریک سال نو میلادی 2025

به نام خدا
با سلام و نثار دعای خیر

✅ فرا رسیدن سال نو میلادی 2025 را به کلیه مسیحیان جهان، بویژه مسیحیان ایران و به همه ملت‌هایی که میلاد با سعادت عیسی مسیح(ع) را به عنوان آغاز سال خود جشن میگیرند، تبریک عرض میکنم.
✅ در ضمن در این روز، <<ساعت‌صلح>> (23:30 روز 31 دسامبر الی 00:30 روز اول ژانویه) را گرامی داشته و برای رسیدن بشر به صلحی فراگیر دعا نموده و آرزومند رسیدن به دنیایی بدون جنگ و خونریزی که در آن حقوق بشر و حتی حقوق بشر نوین را که متضمن حفظ حریم و شان و کرامت انسانی در مقابل خودکامگان، ربوت‌ها، زندگی تکنولوژیکی و... (یکی از مفاد حقوق بشر نوین) رعایت میشود، هستم.
✅ لازم به ذکر است: موقعیت انسان از همه نظر، هر سال ضعیف‌تر از سال قبل شده است. هم به واسطه پایمال شدن شان و کرامت انسانی و هم از نظر برپایی جنگ و خونریزی توسط قدرتمداران و سیاستمداران خودکامه که در جهت تداوم بخشیدن به زندگی توهمی که با اغوای شیطانی برای خود زندگی‌های جاودانه و حکومت‌های ابدی متصور میشوند و... که این موضوعات زنگ خطری جدی است برای انسان‌دوستان و همه آنهایی که فعالیت‌های بشردوستانه دارند و میخواهند زمین برای انسان حفظ بشود و تمایلی ندارند که سررشته امور زندگی این موجود استثنایی به دست قدرتمداران و روبوت‌ها و... افتاده و آنها برایشان تصمیم بگیرند که نتیجه‌ای به جز حذف انسان و انسانیت نخواهد داشت.#محمدعلی_طاهری#محمد_علی_طاهری#مکتب_عرفان_کیهانی_حلقه#عرفان_کیهانی_حلقه#سال_نو_میلادی_مبارک#میلاد_مسیح#کریسمس#حقوق_بشر_نوین#ساعت_صلح#صلح_فراگیر#زمین#انسان#برده_داری_مدرن#سازمان_صلح_طاهری#دیدگاه_اینتریونیورسالیزم#مانیفست_رنسانس_ایران_آزاد بنیانگذار مکتب <عرفان کیهانی حلقه> و <سازمان صلح طاهری>: محمد‌علی‌طاهری
تورنتو: 31/دسامبر/2024 میلادی مصادف با 11/دی/1403 خورشیدی**@mataherinews2

. **“ فرق دنیا با جهان آفرینش”

جهان آفرینش مقدس است نمی‌توانی آن را بهبود ببخشی. آنچه پر از درد و رنج و فساد است ، دنیاست.

و دنیا با جهان آفرینش یکی نیست.
دنیای پلید را ذهن ما ساخته است و جهان آفرینش را خدا.

یکی حاصل برداشتی ذهنی و تاریک است ، و دیگری خلقتی واقعی. نکته را دریاب.

دنیا یک دریافت پست از زندگی است که نتیجهٔ برداشت‌های ذهنی و عملکرد خودمان است.
حال آنکه جهان آفرینش یک اِعجاز بزرگ و واقعی است که خالقش اَحسنُ‌الخالقین است. آن تجلّی حق است.

? شما همواره دنیا را می‌بینید نه جهان آفرینش را. ? برداشت‌های ذهنی خودتان را می‌بینید نه آنچه را که هست. دنیا را با جهان آفرینش اشتباه نگیر که سرگردان می‌شوی. همچنان که بسیاری شده‌اند.
تو جهان آفرینش را تنها با مراقبه و نگاه بی‌قضاوت در خواهی یافت**.

.@hazrathagh

"توکل کن بر خدا"

تکیه بر چیزنکردن، تکیه بر کس نکردن، تکیه بر شکل و فرم نکردن، تکیه بر فکر و باورهای ذهنی نکردن، تکیه بر احساسات و عواطف نکردن، و در یک کلام، از اندیشه تکیه گاه داشتن خلاص شدن، یعنی تکیه کردن بر خدای مطلقِ نادیدنی!

نکته را دریاب!

در این مرحله متعالی از سلوک،

?بی تکیه گاهی، رها بودن از هر تکیه گاه، یعنی تکیه بر خدا داشتن!?

نشانه اش همین است! پس لازم نیست از کسی بپرسی توکل به چه معنا و مفهوم است. آن فقط با تجربه شخصی خودت فهم می شود. نشانه اش، محو همه ی تکیه گاه هاست. حال دمی با خود بیندیش آیا تا به حال حتی لحظه ای تکیه بر خدا داشته ای؟! آیا در بی تکیه گاهیِ همه جانبه، توکل را یافته ای؟! اگر یافته ای تو یک رستگار واقعی هستی. رسته ای.
و برکت باد تو را در این بی تکیه گاهی.

توکل=تو.... و... کل

@hazrathagh

? "لا أعبُدُ ما تَعبُدُونَ"
(من چیزی را که شما می‌پرستید، نمی‌پرستم)

?️انسان شبیه آن چیزی می‌شود که می‌پرستد؛ پس"لا أعبُدُ ما تَعبُدُونَ". من چیزی را که شما می‌پرستید، نمی‌پرستم. من شبیه شما و خدایان شما نیستم. نمی‌خواهم چهرۀ معبودانِ زشت شما را به خود بگیرم. شما شبیه معبودان خود شده‌اید. من این چهره را نمی‌خواهم.
?️خدای من زیباست و زیبایی را دوست دارد. "وجه الله" من آن است. تن به پرستش خدایان زشت و خشن شما نمی‌دهم. آن خدایان، ارزانی خودتان. مرا با آنها کاری نیست.
?️من پا به راه آنان نمی‌گذارم. خدای من "بسم الله الرحمن الرحیم" است. چه نیک می‌دانم که آدمی هر که را بپرستد شبیه او می‌شود. آنکه پول را بپرستد شبیه پول می‌شود. آنکه مقام بپرستد، آنکه شهوت بپرستد، آنکه قدرت بپرستد شبیه همان می‌شود. خدای من اینها نیست. خدای من خودِ خداست. عشق است محبت است رشد و بالندگی است. اصل آرامش است. من حتی آخرت پرست نیستم. آخرت در برابر خدای من هیچ است. بهشت من خودِ خداست. بی او هر جایی برایم جهنم است. بی لطف است. کسالت آور است. نه، من خدایان شما را نمی‌پرستم. بندگی نمی‌کنم. خدایان فضول و عصبی‌تان، شما را فضول و عصبی کرده است. خشن پرستیده اید و خشن شده‌اید.
?️خدای من أرحم الراحمین است. "لا أعبد ما تعبدون". من به آنچه می‌پرستید، کافرم. و بر این کفر افتخار می‌کنم. شما نیز به خدای من کفر می‌ورزید. "و لا أنتم عابدون ما أعبد". باکی نیست. به راه خود روید.
?️هر کس با دستاورد خود روبرو خواهد شد. هر کس همانچه را می‌دِرَوَد که کشت کرده است. هر کس به معبود خویش و به اسم خویش رجوع خواهد نمود. در آن پخته خواهد شد. "والعاقِبَهُ لِلِمُتَّقینَ".

@hazrathagh

**هیچکس نمی تواند کسی را که تا ته تنهایی رفته است ، بترساند. همه ترس ها از تنها شدن است ،همه ترس ها از تنها ماندن است ،آدم ها از ترس تنهایی ست که تن می دهند  به هر خفت و خواری به هر قصه و غصه.

اما در انتهایی تنهایی شجاعتی ست که تنها، تنهایان آن را به دست می آورند.
در نهایت تنهایی، جماعتی ایستاده اند که تو را انتظار می کشند ،جمعیتی از خودت که تو را  به پیشواز می آیند و به تو خوشامد می گویند، ورودت را به جهانی با هزاران مردمان  که هر کدام برایت از جان خبری می آورند و از دل پیامی.

روزی که خویش را یافتی دیگر هرگز تنها نخواهی ماند و از آن پس کیست که تو را بترساند از تنهایی، که تو مجموع ترین مردمانی.**عرفان نظرآهاری@hazrathagh

*⚫️* روضه ای یک کلمه ای: ایران

گریه می کنم پای روضه ای یک کلمه ای: ایران
زیر عَلَم بی کسی اش سینه می زنم، مویه می کنم برای  دو شهید گمنامِ بی نشان: «مروّت» و «مدارا».
حافظ ایستاده بر مزارشان می گرید و می گوید:
این دو‌ شهید، کشتگان همین مردمانند.
آسایش دو گیتی نصیبتان نمی شود که عقوبتِ کشتنِ این دو عزیز، هم دنیایتان را دوزخ می کند و هم عُقبایتان.

مردم اما حافظ را نمی شنوند. بازار هیاهو و غوغا و خشم و خشونت چنان پر ازدحام است که صدای حافظ به گوش کسی نمی رسد.
مولانا زمین را نشانم می دهد و می گوید: ببین، خون را به خاک ببین. تقدیر این سرزمین را ببین. خون به خون شستن محال آمد محال.
این مردمان شوربختند، می دانی چرا؟
چون قرن هاست شوری خون به کامشان خوش آمده است.
هر کس با هر چه که دارد خون دیگری را می ریزد.

دست بر زخم هایم می گذارم، جانم مجروح است، چقدر تیر در تنم است، چقدر تیغ بر روحم کشیده اند، قدم از قدم خون از روانم می چکد.

شمع کوچکی در دستم است، کوچه به کوچه شام غریبان «انسان» را گریه می کنم، هر کس که می رسد شمع کوچکم را خاموش می کند.
یتیمانی دارم، بی پناه، که به زنجیرند، به اسارت می برندشان.
نوزاد شیرخواره ام، «شفقت» شیر ندارد، دارد از گرسنگی می میرد.
این مردمان آب را بر جوان برومندم« اعتدال» بسته اند.
دستانش را بریده اند، گمان می کنند که به شمشیر افراط پیروز این میدانند.
این سر که بر نیزه هلهله کنان می برندش، «خرد» است.

این جنازه که بی کفن افتاده است، این سر که بی تن است، وطن است، وطن است، وطن است…**#عرفان_نظرآهاری@hazrathagh

نقل است که ذوالنون گفت: وقتی در کوهها می‌گشتم قومی مبتلایان دیدم، گرد آمده بودند، پرسیدم: شما را چه رسیده است؟
گفتند: عابدی است اینجا، در صومعه. هر سال یک‌بار بیرون آید و دم خود بر این قوم دمد، همه شفا یابند. باز در صومعه شود، تا سال دیگر بیرون نیاید.
صبر کردم تا بیرون آمد. مردی دیدم زردروی، نحیف شده چشم در مغاک افتاده. از هیبت او لرزه بر من افتاد. پس به چشم شفقت در خلق نگاه کرد. آنگاه سوی آسمان نگریست، و دمی چند در آن مبتلایان افگند. همه شفا یافتند. چون خواست که در صومعه شود، من دامنش بگرفتم. گفتم: از بهر خدای علت ظاهر را علاج کردی. علت باطن را علاج کن.
به من نگاه کرد و گفت: ذوالنون دست از من باز دار که دوست از اوج عظمت و جلال نگاه می‌کند. چون تو را بیند که دست به جز از وی در کسی دیگر زده ای تو را به آنکس بازگذارد و آنکس را به تو و هریکی به یکی دیگر هلاک شوید. این بگفت و در صومعه رفت.#عطار#تذكرة_الاولياء@hazrathagh