🌙
🔘با مولانا بیدل دهلوی

باز با طرز تکلُّف آشنا می‌بینمت
جام در دست از عرق های حیا می‌بینمت

سُرمه درکار زبان‌کردی،ز مژگان شرم دار
چند روزی شدکه من پُر بیصدا می‌بینمت

اینقدر دام تأمل خاکساری های کیست؟
بیشتر میل نگه درپیش پا می‌بینمت

خون مشتاقان قدح‌پیمای نومیدی مباد
گردشی در ساغر رنگ حنا می‌بینمت

اشکها را بر سر مژگان چه‌فرصت چیدن‌است
یک نفَس بنشین، دمی دیگر کجا می‌بینمت

شمع را بی‌شعله سامان نظر پیداست چیست
کور می‌گردم دمی‌کز خود جدا می‌بینمت

رفته‌ام از خویش و حسرت دیده‌بان بیخودیست
هرکجا باشم همان رو بر قفا می‌بینمت

@PaideiaPhilo

? او یک کاسب است، دکانی باز کرده و اسم آن را کلیسا گذاشته و مسیح را خُرده‌ خُرده می‌فروشد !

✍نیکوس کازانتزاکیس

@PaideiaPhilo

? درباره رمان "کوری"
     اثر ژوزه ساراماگو

◾️همسر چشم پزشک: چرا ما کور شده ایم؟
چشم پزشک: نمی‌دانم. شاید یک روز این را بفهمیم.

همسر چشم پزشک: می‌خواهی نظر مرا بدانی؟
چشم پزشک: بله، گوش می‌کنم.

همسر چشم پزشک: [به عقیده من ما کور نشدیم، کور هستیم. ما چشم داریم اما نمی‌بینیم. کورهایی هستیم که می‌توانیم ببینیم، اما نمی‌بینیم]

--------‐----------------------------------

▪️رمان "کوری" درباره کور ماندن است. در مورد چشم هایی که نمی خواهند ببینند و این بدترین نوعِ کوری، و ریشه جنگ ها، زوال اخلاق، سقوط انسانیت و بسیاری فجایع و شرور در دنیای امروز است.

#علیرضا_اسماعیلی

@PaideiaPhilo

"در زلف تو آویزم"
علیرضا قربانی

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

بیم است که سودایت دیوانه کند ما را !
در شهر به بدنامی افسانه کند ما را

بهر تو ز عقل و دین بیگانه شدم آری!
ترسم که غمت از جان بیگانه کند ما را

در هجر چنان گشتم ناچیز که گر خواهد
زلفت به سر یک مو در شانه کند ما را

زان سلسه ی گیسو منشور نجاتم ده
زان پیش که زنجیرت دیوانه کند ما را

@PaideiaPhilo

◾️شاید روزی جامعۀ ما بفهمد که نمی‌توانیم احوالات دشوارمان را با سرکوب کردنشان بتارانیم و پناه بردن به «حریم خصوصی» اغلب از سر نیازهایی است که مغفول مانده‌اند.

فرد راجرز نوشته:

سال‌های سال آدم‌ها به دیگران گفته‌اند «گریه نکن» و منظورشان دقیقاً این بوده که «وقتی احساست رو بروز می‌دی، من خیلی معذب می‌شم: گریه نکن.» دلم می‌خواست در عوض می‌گفتند: «گریه کن. من کنارتم.»

شاید روزی برسد که نترسیم از اینکه غم و اندوهْ عزیزانمان را از ما دور کند و پذیرای آغوش‌های احساسی‌شان باشیم. روزی که بیشتر نگران درد خودمان باشیم تا معذب بودن آنها. این ایده را کنار بگذاریم که حرف زدن از سوگ بر دوام آن می‌افزاید و دیگر نگوییم اگر به گریه بیفتیم «اشکمان هرگز بند نخواهد آمد.»

?دیدن در تاریکی
(خودمان را از میان احوالِ تیره‌مان ببینیم و بشناسیم)
?ماریانا الساندری
ترجمۀ احسان سنایی اردکانی

@PaideiaPhilo

به من بگو بی‌وفا، حالا یار که هستی؟
خزان عمرم رسید، نوبهار که هستی؟
میخوام برم دور دورا، دلم طاقت نداره
دست غم تو داره روزامو می شماره!

@PaideiaPhilo

برای ما این موضوع باید روشـن شـود که در راه کشـف و تصحیح خطاهایمان به دیگـران نیازمندیـم ، همانطـور کـه دیگـران هم به ما نیـاز دارند( خاصـه آنانی که اندیشه هایی متفاوت با ما دارند و در محیط دیگری رشد کرده اند). این همان چیزی است که به گسترش مدارا و بردباری منجر می شود.

کارل رایموند پوپر
@PaideiaPhilo

???

**‏━━━━━━━━━━━
‌اگر می‌دانستی در آن‌سوی سکوت
چه اقتداری نهفته‌است،
برای همیشه زبان را رها می‌کردی،

من استادِ سخن گفتن در سکوتم؛
در تمام زندگی‌ام با سکوت سخن گفته‌ام،
و سرتاسر تراژدی‌های زندگی‌ام را،
ساکت زیسته‌‌ام**...

● فئودور داستایوفسکی
○ یادداشت‌های زیرزمینی
‏━━━━━━━━━━━

@PaideiaPhilo
‌