.
✍🏻 فرانک آقایی

جاذبه ای در کار نبود!
گیسوانمان به صلابه کشیده شدند در هزار سوی کیهان،
و روز به روز متلاشی شدیم در کائنات...
اما نگران من نباش هم-سرشت!
در تابوت عدن غریبگی نمی‌کنم،
که مرگ آشناترین مزه ی زیر زبان حوا بود،
نگران من نباش ای آدم!
که مرگ خرمالوی گسی بود که برایم چیده بودی
همان مزه‌ی بلاتکلیف همیشگی،
همان بی حسیِ مطلق،
همان وارفتگی
و همان رهایی!!!

#ادبیات

👇👇👇
@iiynaa
@iiynaa
👈 اینستاگرامما

?دری‌وری‌های یک زن?

بعد از دیدن عکس دختر علوم تحقیقات پست‌هایی مبتنی بر گریه و نارضایتی همسر قبلی وی از انتشار بیشتر عکس‌ها به چشمم می‌خورد. اشاره می‌کند که دو فرزند دارند و پخش عکس درست نیست!
وقتی از آزادی سخن می‌گوییم از اولین رکن‌های آن، حق آزادی و اراده بر بدن افراد است. این اولین و ابتدایی‌ترین حق از حقوق شخصی افراد است.

روسو می‌گوید حق آزادی همانند حق حاکمیت عمومی غیرقابل واگذاری است. جان استوارت میل نیز دامنه اختیارات حکومت را محدود به حفاظت از افراد در برابر تعدی دیگران به آزادی‌های او می‌داند و استفاده از قدرت حکومت در محدود سازی اراده فرد را در جایی که مزاحم آزادی‌های دیگری نیست رد می‌کند. پیشرفت سیاسی و اجتماعی یک کشور و بهتر شدن وضعیت شهروندان را تنها در دسترسی یکایک مردم به آزادی امکان پذیر می‌داند.

افراد جامعه از بخشی از آزادی خود می‌گذرند و به حکومت واگذار می‌کنند تا قانون از حق آنها دفاع کرده و نظم اجتماعی برقرار کند. اما به اعتقاد استوارت میل حاکمیت باید تا حدی متمرکز و قوی باشد که قانون را اجرا کند اما از طرفی مردم نیز باید مقداری از آزادی و قدرت را داشته باشند تا درصورت سوءاستفاده از قدرت، بتوانند مقابله کنند.

مسایل زنان همواره از معیارهای اندازه‌گیری آزادی و دموکراسی در کشورها بوده است و با درنظرگرفتن اینکه انسان موجودی اجتماعی و بدن‌مند است؛ بدن نیز به امری سیاسی و اجتماعی و ابزار کنش تبدیل می‌شود. در دوران رنسانس نقاشی‌هایی که بصورت برهنه کشیده می‌شد نیز اعتراضی رادیکال بر ضد استبداد کلیسا در قرون وسطی بوده است.

در مقابل داشتن مهارت همدلی در مردان و همراهی آنان با زنان در جاییکه دچار مشکل نیستند ولی بتوانند خودشان را درجایگاه زنان تصور کرده و همراهی کنند هم، مهم است.

✍? خرمگس

??‍♀️??‍♀️??‍♀️@iiynaa

??‍♀️ما را در اینستاگرام دنبال کنید.

چند سال پیش برای انجام امور مربوط به تعویض گذرنامه به یکی از سفارت‌های ایران در خارج از کشور مراجعه کردم. از ایستگاهی که پیاده شدم تا محل سفارت حدود دویست متری فاصله بود. هم‌زمان با من خانم جوانی از مترو پیاده شد؛ خانمی با گیسوان مجعد، پیراهن بلندی بر تن همراه با شلوار جین. اصالت خاورمیانه‌ای بانوی جوان از چهره‌اش هویدا بود. از آنجایی که در منطقه چندین سفارت دیگر از منطقه خاورمیانه نیز وجود داشت، از اصالت ایرانی این خانم جوان در تردید بودم. مسیرم را به سوی ساختمان سفارت در پیش گرفته بودم و این بانو نیز هم‌گام با من به سوی همان محل در حرکت بود. طبق عادت معمول، هر چه به ساختمان سفارت نزدیک می‌شدیم، انتظار داشتم خانم جوان سرپوشی از کیف خود درآورده و بر سر کند. تبعیت نکردن از این رسم مألوف مرا در مورد انتهای مقصد ایشان با تردید مواجه ساخته بود. در همین کنکاش فکری بودم که به ساختمان سفارت رسیدیم و ایشان نیز همراه با من وارد ساختمان شدند.
امور مربوط به کنسولگری سه باجه داشت؛ باجه شرقی برای صدور ویزای اتباع خارجی، باجه مرکزی برای امور گذرنامه، و باجه غربی برای انجام امور حقوقی مربوط به ایرانیان مقیم اختصاص داده شده بودند. بالطبع من به باجه مرکزی رجوع کردم تا فرم‌های مربوط به تعویض گذرنامه را دریافت کنم. بانوی جوان نیز همزمان با من به باجه غربی مراجعه کرد و در گفتگوی کوتاهی که با متصدی آن داشت متوجه منظورش برای رجوع به سفارت شدم:
متصدی باجه: امرتون رو بفرمایید؛
بانوی جوان: واسه کارهای طلاقم اومدم؛
متصدی باجه (در حالی که اخمی بر چهره داشت): لطفا بشینید تا صداتون کنم.

فضای داخلی سفارت قدری شلوغ بود و بیشتر از هر چیز دو مورد توجه مرا به خود جلب کرد. خانمی که با لهجه غلیظی فارسی را به زحمت صحبت می‌کرد همراه با مادر خود برای انجام امور گذرنامه، پیشتر از من در داخل ساختمان بود. پوشش این خانم دقیقا نقطه مقابل بانوی با گیسوان مجعد بود. ایشان سر خود را پوشانده بودند در حالی‌که لباسی کاملا باز داشتند؛ چنان‌که، خط بیکینی ایشان که بر اثر حمام آفتاب برجای مانده بود، از پشت نمایان بود. در بالای سر نیز و دقیقا در مرکز سالن انتظار تلویزیون‌هایی که تعبیه شده بودند شنای قهرمانی زنان را به صورت مستقیم پخش می‌کردند.
پس از مدتی، ارائه خدمات متصدی به خانمی که به همراهی مادرش به سفارت مراجعه کرده بود به اتمام رسید و هر دو ساختمان را ترک کردند. خانم جوان همچنان در انتظار متصدی امور حقوقی بود تا ایشان را صدا کند؛ ساعت‌ها سپری شد و ایشان بدون پیشرفتی در شرایط همچنان نشسته بودند. حوالی ساعت ۱۲:۰۰ ظهر، پستچی مخصوص سفارت وارد ساختمان شد؛ در سالن انتظار و در کنار بانوی جوان نشست. کار من نیز به درازا کشیده بود و ساعت پذیرش مراجعین به اتمام رسیده بود. سالن انتظار خلوت شده بود و من نیز به ناچار شاهد گفتگوی پستچی با بانوی جوان بودم.
پستچی: واسه چی اومدی؟
بانوی جوان: واسه کارهای طلاق!
پستچی: از کی اینجایی؟
بانوی جوان: حدود سه ساعتی میشه.
پستچی: به کارت هنوز رسیدگی نکردن؟
بانوی جوان: نه گفتن بشین، صدات می‌کنیم.
پستچی: میدونی چرا کارت طول کشیده؟
بانوی جوان: نه؛ چرا؟
پستچی: من بیشتر از ده سال هست که مرسوله‌های سفارت رو جا به جا می‌کنم و هر روز اینجام؛ فقط به این خاطر که موهات رو نپوشوندی!
در آن لحظه بود که من متوجه شدم پوشش موی سر بانوان مهمتر از عریانی قسمت‌های دیگر بدن است!

?سجاد میرزاپور (جامعه شناس)

???
@iiynaa
@iiynaa
? اینستاگرام ما

?دری‌وری‌های یک زن?

ایللر اؤنجه بیر جینسی خسته‌نین تعروضونه راستلاشیب، یوخاری سویه‌ده استرس یاشادیم.
سس‌سیز قالا بیلمیردیم، آما کیمه دئیه‌سن؟
یاواش-یاواش دوست آراسی پیچیلتیلاریندا، قاش-گؤز آراسیندان باشلاییب، دیرناق آراسیندان چیخان سؤزلرله بو مساله‌نی آچماغا باشلادیم. باشقا قادینلار ضرر گؤرمه‌سین دئیه، سوسمامالی‌ایدیم.
تهدیدلری، پیغام-پسغاملارینی بوراخاق.
بو مساله‌نی آتلاتمیشام سانیردیم.
دونن، یاشادیغیم شهرده عکسینی گؤردوم جانیم تیتره‌دی!
آتلاتمامیشی‌میشام!!!
نفرت سارماشیغی، یاواش-یاواش افکاریما دولاشیردی. او دارما داغینلیقدا، خبر گلدی دعوت اولدوغوم بیر مراسیمده، او ایرنج هیولا دا اولاجاق!
ایلک تصمیمیم: گئتمرم.
سونرا؛
نئجه یعنی؟ متجاوز و حدسیزلری اورتادان گؤتورمک یئرینه، بیز نییه حذف اولاق کیمی فیکیرلره دالدیم.
دوشونوردوم، سالیردیم، چیخیردیم، سونرا جیزمالاییردیم باشقا جور دوشونوردوم.
بونلاری دوشونه-دوشونه سایغیلی بیریسی تانیدیغیم بیر همکارلا یازیشیردیم، بیردن باشلادی ساچما ساپانلیغا!!
نه ائدیم؟ همکاریم اولان یئره ده داها گئتمه‌ییم؟؟
بیز قادینلار بو ساپیقلاری گؤرمک ایسته‌مه‌سک، آشپزخانانین دیب چکمه‌جه‌سینده، سوفرا دستماللارینین دیبینه سیغینماقدان سونرا باشقا چاره‌میز قالماز!
مراسیم جهنم، ایشیمی چوخ سئویرم.

✍? روان‌پریش

??‍♀️??‍♀️??‍♀️@iiynaa

??‍♀️ما را در اینستاگرام دنبال کنید.

?دری‌وری‌های یک زن?

آنیما و آنیموس، در مکتب روانشناسی تحلیلی کارل گوستاو یونگ به بخش ناهشیار یا خودِ درونیِ راستینِ هر فرد گفته می‌شود که در مقابل نقاب یا نمود برونی شخصیت او قرار می‌گیرد. آنیما در ضمیر ناهشیار یک مرد، به صورت شخصیت درونی زنانه جلوه‌گر می‌شود و آنیموس در ضمیر ناهشیار یک زن، به شکل شخصیت درونی مردانه پدیدار می‌شود. یونگ می‌گوید هر شخص در درون خودش صفات و ویژگی‌های جنس مخالف را نیز داراست که این مطلب در مباحث فیزیولوژیک نیز اثبات شده است. به گفته یونگ، یک زن زمانی به سلامت روان نزدیکتر خواهد بود که در کنار ویژگی هایی که عمدتا زنانه بشمار می‌رود مانند گرایش به مراقبت و ارتباط؛ صفات مردانه‌ای مانند رهبری یا استقلال را نیز داشته باشد. در مقابل، مردان نیز اگر خصوصیاتی چون بیانگری کلامی و عاطفی را دارا باشند بلحاظ روانی سالم‌تر خواهند بود.

بنظر می‌رسد قبول و وجود انعطاف در نقش‌های سنتی در مردان و زنان، هم به خارج شدن زندگی از دُگماتیسم (جبرگرایی) کمک خواهد نمود و هم جامعه‌ای منعطف‌تر و سالم‌تر را شاهد خواهیم بود. بیایید از قضاوت کمتر بترسیم و بیشتر بیازماییم.

✍? دگردیسی

??‍♀️??‍♀️??‍♀️@iiynaa

??‍♀️ما را در اینستاگرام دنبال کنید.

?دری‌وری‌های یک زن?

دردم از یار است و درمان نیز هم

گاهی احساس می‌کنم در قصه‌ای همچون "۱۹۸۴" زندگی می‌کنم، یا چه می‌دانم! سرزمین عجایبی که در آن انگار افعال معکوس است و اعمال محبوس!

وقتی نهادی اساسی مثل آموزش و پرورش در ترویج "شبهِ علم" می‌کوشد و در روز انجمن اولیا و مربیان از انرژی درمانی حرف می‌زند و یا با بازی با کلمات و بهتر است بگوییم با سواستفاده از کلمات در تزریق ایدئولوژی برنامه‌ریزی می‌کند؛ آدم نمی‌داند به کجا پناه برد! از کجا علم را جستجو کند و...

بنظر می‌رسد چاره دیگری باید اندیشید. مگر قرار نبود اندیشیدن را بیاموزیم و نه فقط اندیشه‌ها را! در این زمان، بار روی فضای مجازی واقعا زیاد است. بماند که فضای مجازی هم دست کمی ندارد؛ پر است از شِبهِ علم‌ها، و گاهی هم که مطالب ارزنده و علمی‌ای را می‌بینیم نمی‌توان از ترس آن را لایک کرد. اما در کل لااقل فضا برای همه هست حتی اگر این فضا برابر نباشد!

✍? سکوت

??‍♀️??‍♀️??‍♀️@iiynaa

??‍♀️ما را در اینستاگرام دنبال کنید.

?دری‌وری‌های یک زن?

اخیرا مد شده کارهای زیبایی مثل مژه مصنوعی، میکروبلیدینگ ابرو، تاتو، رنگ مو و... رو دختربچه‌های نوجوون هم انجام میدن. در این باره هم نظرهای مختلفی داده میشه. بعضیا با خواسته نوجوون‌ها کنار میان و حتی اون رو نشونه مدرنیته می‌بینن. بعضیا تعجب می‌کنن و این کارها به نظرشون نامناسب و غیر طبیعی میاد. ولی اکثرا این نظر رو دارن که هر چیزی به وقتش خوبه و آرایش و کارهای زیبایی به هیچ وجه مناسب سن بچه‌ها نیست. برام جالبه که همین جامعه و همین آدمها هیچ مسئله‌ای با کودک ۱۲، ۱۳ ساله‌ای که بزک دوزکش می‌کنن و پای سفره عقد می‌نشونن ندارن. من نمی‌بینم که درباره کودک‌همسری بحثی در اینستاگرام راه بیافته و مردم کامنت‌های متفاوت بنویسن که بچه ۱۳، ۱۴ ساله رو چه به ازدواج! ولی عوضش زیر پستی که یه دختر ۱۵ ساله کار ابرو انجام داده تا دلت بخواد کامنت‌های مختلف هست. انگار وقتی که پای خواسته مردانه در میون باشه همه خط قرمزهای جامعه به راحتی محو و زدوده میشن. ولی رژ قرمز یک زن اگر فارغ از چهارچوب‌های مردانه زده بشه می‌تونه مثل یک بمب صدا کنه.

✍? خراب

??‍♀️??‍♀️??‍♀️@iiynaa

??‍♀️ما را در اینستاگرام دنبال کنید.