گوشه هابی از شب دیپلماتیک تاجیکستان

@literarylife

چنان موافق طَبع مَنی و در دلٍ من

نشسته ای که گمان می بَرم در آغوشی ...

#سعدی

@literarylife

آواز دشتی استاد شجریان?❣

سری دیرم که سامانش نمی‌بو
غمی دیرم که پایانش نمی‌بو
اگر باور نداری سوی من آی
ببین دردی که درمانش نمی‌بو

خوش آن ســـاعت که یار از در آیو
شو هجــران و روز غـــم ســر آیو

ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق
همی‌واجــــم که جایـش دلبـــر آیو

بابا طاهر

امروز
صبحانه ی من تو بودی
نان گرم و شیر و عسل
روزنامه ها و خبر
صبحانه ی امروزم
برشی از تو بود

سیرم از جهان
اشتهای تو دارم

#محمد_شمس_لنگرودی

@literarylife

بگذارید در این شب آرام مژه ای بخوابم
و سکوت
دستمال خیسش را بر پیشانی من  ببندد

شنزاری از من گذشت
که هوایش
گله گرگ  عظیم آتش بود

دان هواپیما ها را چرا دور
این همه دور
در آشیانه های فرودگاه ها می ریزند
آن قدر که گمان می کنی
همین امروز است
هواپیماهای گرسنه مسافران را یکجا در خود حل کنند

می ترسم عزیزم
می ترسم درهای هواپیما باز شود
و تو را نبینم
زورم به غول بیابانی که نمی رسد

می خواهم سفارش کنم
سراسر راه های هوایی را
گندم و ذرَت بکارند
و اتاقی از ابر
تا با ستارگان ذوب شده در پیشانی
بر درگاهت ببینم

بال هم که ندارم
گرفتاری بالداران با من است

#محمد_شمس_لنگرودی

@literarylife

دوست دارم
در این شب دلپذیر
عطر تو
چراغ بینایی من شود
و محبوبه شب راهش را گم کند .
دوست دارم
شب لرزان از حضورت
پایش بلغزد
در چاله ای از صدف که ماهش می خوانند
و خنده آفتاب دریا را روشن  کند .
اما نه آفتاب است و نه ماه
عصرگاهی غمگین است
و من این همه را جمع کرده ام
چون دلتنگ توام  ....

#محمد_شمس_لنگرودی

@literarylife

‍#تیکه_کتاب*?*

...شازده کوچولو رفت تا گل ها را ببیند.

به آنها گفت: «شما یک ذره هم مثل گل من نیستید. هیچ کس شما را اهلی نکرده است. شما هم هیچ کس را اهلی نکرده‌اید. مثل همان هستید که روباه من قبلاً بود. فقط روباهی مثل صد هزار روباه دیگر. اما من او را دوست خودم کردم، و حالا او در همۀ دنیا تک شده است.»

گل ها خیلی بهشان برخورد.

گفت: «زیبایید. اما آدم صاحبتان نیست. نمی شود برایتان مرد. مطمئناَ گل خود من هم در نظر رهگذر عادی چیزی مثل شما خواهد بود. اما او به تنهایی از همۀ شما مهم تر است. چرا که اوست که آبش داده‌ام اوست که زیر حبابش گذاشته‌ام اوست که برایش با تجیر پناهگاه درست کرده‌ام. اوست که کرم هایش را کشته‌ام (جز دو سه تایی که گذاشته‌ام پروانه بشوند). اوست که به شکوه هایش گوش داده‌ام، به خودستایی هایش گوش داده‌ام. گاهی حتی به سکوتش گوش داده‌ام. اوست که گل من است.»

و پیش روباهش برگشت. گفت: خداحافظ.»

روباه گفت: «خداحافظ. و این هم راز من. آدم تا با دل نبیند خوب نمی بیند. آن چیز که اصلِ کاری است با چشم دیده نمی شود.»

? #شازده_کوچولو ✍️** #آنتوان_دوسنت_اگزوپری