#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

چگونه خواهی دانست
کار این شعر به کجا خواهد کشید؟
شعری که ادامه‌اش
آمیخته به راه‌هایی‌ست که تن‌پوشی جز مِه‌های سرگردان نداشته‌اند؟
من اما می‌توانم
زیبایی‌ات را در کلمه بگنجانم
پنهان از چشم هرچه مِه
حالا از اینجا به بعد باید تو را ننویسم
چرا که در ننوشتن زیباتری
و در ننوشتن می‌توانی هرطور که می‌خواهی خودت را بنویسی
پس
از اینجا به بعد سطرهای بعد را نمی‌نویسم

لابه‌لای سطرهای ننوشته‌ی بالا
لب‌هایم را برایت جا گذاشته‌ام
زیبایی‌ات زیر پوست «ننوشتن‌ها» را خوب می‌شناسد
و خوب می‌داند
کجای این شعر گفته‌ام: دوستت دارم
و چگونه

#رضا_عباسی

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

ما نور بودیم
ما گل سرخ
ما       ما      ما

ما گوزن‌های آواره‌ای
که می کشیدیم سورتمه تنهایی خود را
بر مدار اشک و لبخندهای زخمی 
در شمالی ترین / جنوبی‌ترین حالت انزوای زمین
نمی‌گذشتیم از جنگل‌های کاج و تمام گیاهان سوزنی برگ  

رفو می‌کردیم 
سوزن     سوزن    خودمان را /
تا مبادا از ما فروریزد
حجم التهاب نفس‌های سردمان
  در عزلت ازلی چشم هایمان

وچقدر فوت کردیم شمع‌های بدون تولد را
وسط رقص سرد سایه‌های کشدار غروب

چقدر کِش می‌آمديم تا برسیم
اما بالاتر می رفت خورشید ...خورشید
با این‌همه لبخند می زدیم

ما نور بودیم
ما گل سرخ ...
ما     ما   ما

#نرجس_شرفی(میترا_بزرگمهر)

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

👆👆ادامه از فرسته ی قبلی👆👆                                                                                                                                                                                                         به اين نقد روانشناسانة درخشان نیچه از زهد توجه كنيد:
" گمان مبريدكه من شما را به كشتن غرايزتان رهبـري مي كنم . من تنها شما را بـه معصوم نگه داشتن غـرايزتان مي خوانم . . . مـاده سگ شهوت ازكليه حركـات و سكنات مردمان پاكدامن و پرهيزكار سر به در مي آورد . . . كسي كه نمي توان عفيف باشد بهتراست از آن بپرهيزد مبادا روحش آلوده گردد." (چنين گفت زرتشت)
رویکرد دنیوی حافظ، عین رویکرد نیچه در نقد مسیحیت و کشیشان مسیحی است. از این رو می توان حافظ را نیچۀ ایرانی تلقی کرد که قرن ها قبل از نیچه می زیسته. رمز تعلق خاطر گوته و نیچه به حافظ نیز همین رویکردهای زاهذستیزانه و دنیاگرایانۀ اوست. حافظ مانند نیچه، به فراسوی نیک و بد می رود و ارزش های زمانۀ خود را واژگون و بازسازی می کند. ننگ و نام را با هم جمع می کند تا نیچه سان، ارزشهای رایج را واژگون و بازسازی نماید:
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
حتی شاید به تعبیر دینی، نوعی "مجدد راس ماته" مانند غزالی باشد که ساز شرع را که به دلیل افراط و تفریط، ناساز گشته و خارج می زند، به ساز می کند.

در عین حال رند می داند که حقیقت کاملاً روشن نیست و کسی به حکمت معمای وجود را نگشوده است و باید به جای جنگ هفتاد و دو ملتی و ره افسانه زدن، با دوست و دشمن، مروت و تساهل و مدارا پیشه کرد.

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

دوست دارم به خیابان بروم
مثل بلبل سرگردان
آواز بخوانم
ببینم تو در جاده می رقصی
هر کدام بر آهنگی که در سرش می پیچد...
خورشید
آهسته آهسته
به سکوت می رود
آیا فرصت داریم
در خفگی شب
لبخند را یاد بگیریم

#فیروزه_سمیعی

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

لاجِرم زخم خورده گانیم
به وقت آندوسکوپی روابط
محصولِ حماقتِ پاهایی
که به زعمِ فریضه باز شدند
دهان هامان  تلخ
افتاده توی فالِ گفتگو
     مبتلا به پارازیت هایی
که اِنتحاری می پرند وسطِ اوضاع
تا در جغرافیای مُخاطِره
زبان ها بیفتَند روی خطِ آتش
و باز
از جِبالیای نااَمنِ تختِ خواب
بر دوشِ متجاوزِ شب ها
    دادی برخیزد به غلظتِ دود!

#مهشید_قنواتی

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

زخمهایم  را به کدام آینه بسپارم ؟
تا بازگشتم از کوچه های اخم
یک بام و
دوهوا  نشود  
خدای را
که قربانش گردم
             دّبًه پذیر نیست !!

تاوان شکسته ی نمازم
                     پای کیست ؟

که سر برسجده ی شیطانم آرزوست..!!!
....
#حمید_فرحناک

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

سگ زینتی
پارس کن!
آماده ترسیدنیم.

پرنده‌یی که فقط یک بالش مانده است
تقدیرش  
         تقدیس دهان گربه است.

پارس کن!
برای مگس
شیرین‌تر از این نیست
که در پیاله‌یی از عسل بمیرد.

همه چیزی برای تمام شدن به کمال می‌رسد
پریدن هیچ فواره‌یی تا ابد نیست.

اگر می‌خواهی دوستت بدارم، بیدارم مکن، عشق من!
انسان خفته دروغ نمی‌گوید
بیداری، ناگزیری است که راه دروغ را رسم می‌کند.

از آن‌چه که رنج می‌بریم
زندگی نیست
زندگان‌اند!
بر پیشانی خود می‌نویسیم
هر کس دروغ نمی‌داند
به انتظار ورود
نماند.

محبوب من
که ثانیه‌ها را دور می‌زنی
و لحظه موعود می‌رسی
هیچ چیز جهان بی‌اثر نیست
جز بهشت
که به دوزخ خود خو کردیم.

به نام آن که تو را زیباتر می‌کنند
چه زشتی‌ها که نکردند، زندگی!

شامه سگ
لعنت برای شکار و
نعمت برای شکارچی است
ما کدامیم، شامه آسمان!

تقدیر من
سگ استخوان در گلویی است
که صدای شکار را می‌شناسد و
در گوشه ایوانم چرت می‌زند.

سگ پاسبانم پارس کن!
به امید تو این همه راه را دویدیم
و به مرتع سرگردانی رسیدیم،
پارس کن، نترس!
سگ روبه‌روی تو نیز زینتی است.

جز مرگ
هیچ چیز جهان جاودان نیست
و ارزش زندگی در همین است عشق من!

عشق
بخاری هیزمی در اتاقی است
که چهار دیوارش از یخ است.

امید
کلاه کشی در سرماست،

آرزو
جیره سگ‌های شکاری
که از آب سیاه بگذرند.

آن که بر کف دریا رام خفته است
از کف رفته است.

محبوب من که ماسه ساحل را برای آمدنم چنگ می‌زنی
جز پرچم پاره‌یی که بر نوک خودکارم آویخته چه دارم
که نجاتم دهد،
آمدنت، رفتنت، سطور کتابی است
که شروع می‌شود، و تمام می‌شود
تا حکایت خود را بخوانم.

#شمس_لنگرودی

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

‍ آنگه که تاریخ‌نویسی می‌نویسد:
صد نفر در جنگی کشته شدند. و به آسانی از آن‌ می‌گذرد،
تو درنگ کن و بنگر؛
صد نفر، صد روح
صد رودخانه
صد خیابان
صد پنجره
صد زن
و صد برگریزان.
صدها خواب
و صدها کودک.
هزاران بوسه
هزاران باغ.
و آن فقط چشمِ شاعر است که در صد جانِ کشته شده؛
صد شمشال
و صد ترانه
و هزار لبخندِ گل
و هزار انعکاسِ شکستهٔ خورشید
و هزار قطرهٔ اشکِ خدا را
می‌بیند.

#شیرکو_بیکس

https://t.me/NeveshtayRozamad

#مجله_ادبی_هنری_روزآمد

از چینشِ درختان
در دره‌‌ی ارغوان
از اشکال اول و اشکال دوم!

سخن‌چینان به برداشتهای خود
اعتماد کردند.
کافران برمیزهای قمار
پیوندهای شش‌ماهه را ازهم می‌گسلند

روستاهای سنگی
پذیرای دخترانی می‌شوند
که دستانشان ادامه صدها شاخه‌ی
هرس نشده است.
خون بکارت آنها از آن سرشاخه‌ها
فقط روزهای اول را
درباورِ پاکیزگی خزه‌ها
دوام می‌آورد.

بعدازآن تکه‌ای سُرخی
مویرگ‌های خاک راتداعی می‌کند.

مهربانی آهن
درخط میخی نمایان شده است.

#باغچهبون

https://t.me/NeveshtayRozamad