.

[**آنافورا]

تو که نیستی دلم پای ماندن در جای‌که نیستی را ندارد.
تو که نیستی تلنگر خاطراتت زلزله‌ی هزار ریشتری بر پیکر زندگیم‌ وارد کرده و همه‌ی من را متزلزل می‌سازد؛ احساساتم را به یغما می‌برد و دخل روز‌های خوبم را در می‌آرد.
تو که نیستی صندلی که روی آن می‌نشستی و تبعیدگاه من بود، برایم دهن کجی می‌کند.
تو که نیستی حتا علف‌های هرز در تحریم پاییزی فرورفتند و بدون تو دل شکستن این تحریم را ندارند.
تو که نیستی پرندگان سحر لباس سکوت برتن کردند و دیگر به آواز نمی‌آیند.
تو که نیستی دیگر "کُکُوکو"‌های خروس بی‌محل همسایه زنگ‌ هشدار صبح‌هایم نمی‌شود که بلند شوم و قوری را پر از آب کنم و تا زمانی‌که جوش می‌آید منتظر تو بنشینم که از خواب بیدار شوی و با صورت نیمه‌خشک و نیمه‌تر سرسفره بنشینی و "بسم‌الله" گویان شروع به خوردن کنی.
تو که نیستی بهارم، زمستانی بیش نیست.
تو که نیستی تنم در این تابستان گرم در خود می‌لرزد.
تو که نیستی حتا آجر‌های خانه تو را فریاد می‌کنند.
تو که نیستی آسمان به‌خاطر غرورش شب‌ها هم‌پای دلم می‌بارد و مهتاب تا طلوع خورشید شب زنده‌ داری می‌کند.
تو که نیستی هرروز دل تکانی می‌کنم و خاطرات شرشر از من سرازیر می‌شوند.
تو که نیستی من زندگی را بدون تو زندگی می‌کنم.#نیل ظاهری
۱۴۰۳_۱۰_۴
۹:۲۷ شب**
@afrat_Nill

دیوانه و دلبسته ی اقبال خودت باش!
سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش!

یک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش!

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد!
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش!

پرواز قشنگ است ولی بی غم و منت
منت نکش از غیر و پر و بال خودت باش!

صدسال اگر زنده بمانی گذرانی
پس شاکر هر لحظه و هر سال خودت باش!

دوکتورس ناجیه حیات عادل

ترجیح می‌دهم غرق در اقیانوس خودم باشم؛ تا جوب دیگران!#نرگس‌نوری

??

#تک بیت عاشقانه ❤️
از در درآمدی و من از خود به در شدم
گویی کز این جهان به جهان دگر شدم

**داشت می‌آمد
خرامان‌خرامان
ماه‌ها بود که نزدیک به آمدن‌اش بود
جماعت برای دیدار‌اش
در تکاپو بود
یکِ به نحوِ خود را
یکِ صفره را
آراسته بود
یکِ با لباس‌های مندرس
یکِ گرسنه
یکِ خفته در خنیایی عشق او
آن یکِ در طلب وصال
ثانیه‌ها را می‌شمارید
چشم‌ها خشک شد
در بزم عقربه‌ها
عقربه‌ها وصلِ تقویم
دست اورا گرفته
ارابه‌اش را به سویِ
عشق در کلبه‌های کوچک چشم انتظار سوق می‌دهد
او می‌آید
خرامان شبیهِ نسیم طولانِ
جماعت نمی‌داند او پیوسته
به ظاهر نیست
او خفته‌یست در خنیایی عشق
او را باید لمس کرد
در عشق
در چمشانِ آینه
باید با او سخن گفت
مهمانِ یک شبَ‌ای سال‌
برگشته است
او یلداست
طولانی وزیبا
شبیهِ تولد یک عشق
نوید به تن کردن جامه‌ی سپید زمین
نویدِ تولدِ مهر مبارک

یلدا پیشاپیش مبارک??

?✨?⏳**

مــرا به حــالِ خویش وا مگذارید؛ که مرگ در کمین است!#نرگیس‌نوری#خـــط

با صمیمیت از من بخوانید.

مثل نقاشی که نور چشم خود را باخته
زندگی بی تو مرا از کار و بار انداخته

چشم من هر جا که بر چشمان تو اشکی نهاد
صد برابر خون بهای گریه را پرداخته

کاج روزی آشنا با زردی پاییز بود
روزگار از او درختی بی تفاوت ساخته

شیشه شوقت شکست و دست هایم را برید
اسب بی رحم جدایی بد به جانم تاخته

کوچه ی تنهایی ام با نام تومعروف شد
هیچکس این کوچه را با اسم تو نشناخته

دمی نزدم نشین، پائین بیاور های! صدایت را
نظر کن این بر و آن بر، نظر کن هم قفایت را

لب ات را بر لبم بگذار تا از کنج لب هایت...
بنوشم جرعه یی، آرام کن این های هایت را

اتاق و بین آن میز و دو فنجان و من و تو، آه...
بنه لب بر لبم لطفن، بغل کن مبتلایت را

دگر آهسته آهسته کشم دستم به موهایت
اجازه می دهی تا باز سازم دکمه هایت را؟

چو گرک افتم به جان تو، به هر گلبوسه های من-
تو محکم میجقی دیگر، به هم دو ساق پایت را

بزن حلقه دو دستت را به گردن تا ببوسم من
سر و گردن، لب و سینه، دو دست پر حنایت را

چه زیبا می شود در بوسه ها غرقت کنم بانو!
بگو بوسم لب و گردن، دگر من تا کجایت را؟