من می‌دانم که تو از سر من زیادی. می‌دانم که در یافتن تو بزرگ‌ترین شانس‌های زندگی به من رو آورده است.

جلال آل احمد
نامه به سیمین دانشور

◼️ نامه‌ها
● @Name_ha

به کسی که هیچ‌وقت هیچ‌چیز نداشته‌است، حق بده! و به من حق بده که تو را مثل بچه‌ها دوست داشته باشم.

احمد شاملو
نامه به آیدا

◼️ نامه‌ها
● @Name_ha

تو اگرچه تکیه‌گاه منی، اما خود، در تنهایی، ساقه‌ی باریک یک گل مینایی. مگذار حتی نسیم یک اضطراب این ساقه‌ی نازک را مختصری خم کند.

نادر ابراهیمی
نامه به همسرش

◼️ نامه‌ها
● @Name_ha

? علاقه‌مند به شعر و ادبیات هستی؟
? اهل گوش‌دادن به پادکست هم هستی؟

? پس حتماً مجله نهان (nahanmag) رو در کست‌باکس دنبال کن.

?? https://b2n.ir/nahanmag
?? https://b2n.ir/nahanmag

طاهره‌ی عزیزم! حالا حق دارم از تو قهر کنم یا نه؟ از کجا بدانم فراموش نشده‌ام؟ مثل روزهای گذشته، مثل ایام بچگی هنوز به فکر من هستی؟ از کجا می‌توانم بفهمم؟

غلام‌حسین ساعدی
نامه به طاهره کوزه‌گرانی

◼️ نامه‌ها
● @Name_ha

درود و سپاس از همراهی‌تان
نقد، پیشنهاد و انتقاد شما را برای بهبود روند کانال با جان و دل می‌خوانیم:

@schiller_group_admin

شبیه‌ام
به موهای دختری مرده
که باد تکانش می‌دهد

به جرقه‌ی سیگاری در شب
که از شیشه‌ی ماشینی
بیرون انداخته می‌شود

انگار، شب
بی‌آنکه بفهمم
چیزی را از من کم می‌کند

تقدیر من
تولد خاطره‌هاست
و فراموشی
و خاموشی‌ پیوسته

تو را در خواب‌
و دست‌هایم را
در جیبم پنهان می‌کنم

و یاد آن بوسه‌
شبیه افتادن زغالی بر لب
مرا می‌سوزاند

۳۰ تیر ۱۴۰۳

#سیاوش_یزدان_دوست
● @Siavash_Yazdandoust

نازنین،

امروز هم دو نامه. یکی از رُم، از روز دومین تلفنت؛ یکی هم از آمریکا، سه‌شنبه، روز دریافت اولین نامه‌ی من. فوراً بگویم لطفاً «سروته چیزهای بی‌مورد» را نزنید. من عاشق چیزهای بی‌موردتانم. شما خانم خیلی خوبی هستید که همیشه در گردش‌های صبحانه و عصرانه‌تان باید چیزهای بی‌موردتان را همراه داشته باشید، مثل سگ‌های کوچک خاکستری چشم‌عسلی، که همپای خانم‌های تکیده‌ی متشخص در آفتاب‌های پریده‌ی حاشیه‌های bois de boulogne می‌گردند. کلمه‌های شما به دست‌وپای‌شان توی هم گیر می‌کند و می‌خورند زمین، به تشخص شما می‌افزایند، چشمتان همیشه به بالا به آسمان‌های آبی یکدست روبه‌روست.

عهد‌های‌مان را نگاه دارید. در نیویورک، سه شبانه‌روز در اتاق بسته‌ای خواهیم ماند با پرده‌های کشیده؛ در لندن، اردک سفارش خواهیم داد لب دریاچه‌ی هاید‌پارک؛ در رم شما، پابرهنه روی سنگ‌فرش‌های شبانه راه خواهیم رفت تا ته یک کوچه در اتاق سقف‌کوتاهی با رومیزی‌های چارخانه‌ی صورتی و سفید؛ چیزی برای‌مان بیاورند که اسمش یک سطر طول بکشد و قیمتش هم بعد یک سطر طول بکشد؛ در اندلس، وای، نمی‌دانم چه‌کار خواهیم کرد؛ اما، در پاریس، می‌توانیم روی سیل برگ‌های خشکیده راه بیفتیم، چون مسیح روی آب.

این‌جا خبری نیست، شمیم فقط سلام رسانده‌ست.

—بیژن الهی
پنجشنبه، ۲۳ آبان ۱۳۵۳
‌‌

‌❚❚❚

◼️ نامه‌ها
● @Name_ha