👆 قابل‌توجه عزیزان کتابخون!
فردا و پس‌فردا در این برنامه جذاب فرهنگی با حضور اساتید به‌نام ادبی، میزبان و همراه شما هستم.
با توجه به محدودیت فضا، لطفا همین امروز جهت ثبت‌نام پیامکی اقدام‌بفرمایید.

با مهر
دکتر ناصر رضایی‌پور

📆 به مناسبت ۲۴ آبان‌ماه، روز کتاب و کتابخوانی

📝 یک یادداشت به زبان خودمانی
«کتاب‌خوانی و توهم»

هیچ‌کدام از بزرگان و سرمنشاءهای فلسفی و فکری (یا بهتر بگویم، اصل‌کاری‌ها) به بن‌بست‌بودن زندگی اعتقادنداشته‌اند و اصالت زندگی را تأییدکرده‌اند و اتفاقاً برعکسِ فکرِ «رمان‌خوانان روشن‌فکر بی‌ظرفیت»، کار آنان در رمان خود، نه تأیید نهیلیسم و بی‌ارزش‌بودنِ خود زندگی، بلکه برعکس، نفی وضع موجود در زندگی انسانی است!
نمایش خیانت‌ها و ناانسانی‌ها برای نفی زندگی نیست، بلکه نشان‌دادن بدبختی‌ای است که یقه بشریت را گرفته‌است.
به نظر بنده، جوانان ما که اکثراً از فرط «بی‌کاری و بی‌مسئولیتی» به‌طور افراطی به خواندن رمان‌ها و فلسفه روی‌می‌آورند -بدون آنکه درگیر خود زندگی و روبروشدن واقع‌بینانه با آن باشند- اگر در کنار این مطالعات که قطعاً برای هرکس ارزشمند است، دغدغه‌ای انسانی داشته‌باشند و سعی در به‌کارگیری این عقاید در زندگی شخصی خود داشته‌باشند و صدالبته به‌جای گوشه‌گیری‌های چندصدساعته و مطالعه و «رسیدن به حقیقت، به‌دور از مناسبات اجتماعی» و ژست‌گرفتن، به فکر زندگی عادی در کنار دیگران، رعایت انسانیت و به‌عهده‌گرفتن مسئولیتی در زندگی شخصی و اجتماعی خود باشند، نه‌تنها به نهیلیسم نمی‌رسند و با مرگ‌موش دست به خودکشی نخواهندزد، بلکه این مطالعات و کتاب‌خوانی‌ها نتیجه عکس داده و منجربه داشتن جامعه‌ای انسانی خواهدشد.
مطالعات و تئوری‌ها، برای شناخت زندگی و هدفمندکردن آن است، نه برعکس.

#پارسا_ب

پ.ن: روز کتاب و کتابخوانی بر همه دوست‌داران کتاب‌ها مبارک! 🌸

@Ketabkhun | کتابخون
📚〰〰〰〰️〰️〰📚

تکنولوژی برای رفاه؛ علیه امنیت و آزادی بشر
(در حاشیه جنگ نابرابر غزه و پرتاب موفق استارشیب)
✍? مجید ابراهیم

انفجار پیجرها در لبنان به‌نحوی مجموعه فیلم‌های «ماتریکس» به کارگردانی واچوفسکی‌ها را تداعی‌کرد؛ حکایتی پیچیده از سقوط انسان توسط فنآوری‌های دست‌ساز خودش.
انفجار پیجرها در لبنان، تنها رویدادی سیاسی نبود، بلکه بی‌تردید در مطالعات مربوط‌به تکنولوژی و مناسبات انسانی، به‌عنوان شاهدمثالی قابل‌استناد مورداشاره قرارخواهدگرفت (همان‌طور که جنگ غزه، از یک جنگ صرفاًمنطقه‌ای، به موضوعی در حوزه فلسفه سیاسی و مطالعات نظم جهانی تبدیل‌خواهدشد).
واقعه پیجرها هشداری بود درباره تکنولوژی جدید؛ تکنولوژی‌ای که به نام رفاه و به کام اربابان جهان برای کنترل و سرکوب، به‌کارمی‌آید. ازاین‌پس هر جاروی برقی، تلویزیون هوشمند یا گوشی همراه یا حتی ماشین کنترلی فرزندتان، وسیله‌ای است برای کنترل؛ و اگر احساس‌شود که ممکن است طور دیگری فکرکنید، طور دیگری اعتراض‌کنید، یا طور دیگری زندگی‌کنید، ممکن است مانند بمبی در دستان‌تان یا در میان خانه‌تان منفجرشود.
واقعه پیجرها مؤید بحرانی بزرگ در امنیت بشر است. اینک با تولید هر ابزار تازه تکنولوژیک، باید پی‌جوی تضمین‌هایی برای امنیت و آزادی بشر بود. ازاین‌پس می‌توان از آنچه تسلا تولیدمی‌کند، شگفت‌زده شد اما خوشحال، نه؛ می‌توان پرتاب استارشیب را دید، بی‌آنکه امیدی به بهبود داشت؛ می‌توان از نسل جدید گوشی همراه استفاده‌کرد، اما با دریافت هر پیامک تازه، باید نگران بود؛ مگر اینکه از آزادی و برداشت شخصی از زندگی و سبک متفاوت برای زیستن صرفنظرکنید. نام شما همان کد چندرقمی است که روی گوشی‌تان درج‌می‌شود. این، زندان جدیدی است که لیبرال‌دمکراسی غرب تدارک‌دیده‌است.
دنیا عوض‌شده اما بهتر نشده‌است. اربابان سفید، دیگر شلاق دست‌نمی‌گیرند؛ آنها رسانه و تکنولوژی دارند. با رسانه، واقعیت‌های مجازی می‌سازند و با تکنولوژی، ما را در حصار آن حبس‌می‌کنند. برای رهایی از این حصار وحشت، نبرد پیچیده‌ای باید.

@Ketabkhun | کتابخون
?〰〰〰〰️〰️〰?

آدم باید کتاب‌هایی بخواند که گازش‌می‌گیرند و نیشش‌می‌زنند. اگر کتابی که می‌خوانیم، مثل یک مُشت نخورد به جمجمه‌مان و بیدارمان‌نکند، پس چرا می‌خوانیمش؟ که به قول تو، حال‌مان خوش بشود؟ بدون کتاب هم که می‌شود خوش‌حال بود. تازه لازم باشد، خودمان می‌توانیم از این کتاب‌هایی بنویسیم که حال‌مان را خوش می‌کند.
ما اما نیاز به کتاب‌هایی داریم که مثل یک ناخوش‌حالیِ سخت دردناک، متأثرمان کند؛ مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش‌داشتیم؛ مثل زمانی که در جنگل‌ها پیش‌می‌رویم، دور از همه آدم‌ها؛ مثل یک خودکشی. کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخ‌زده درون‌مان.

✉️ بخشی از نامه فرانتس کافکا به دوستش اسکار پولاک

@Ketabkhun | کتابخون
?〰〰〰〰️〰️〰?

?به فرهنگ باشد روان تندرست

?ایران سرزمینی کهن با فرهنگ باستانی است. سرزمین نیکی‌ها و مردمان نجیبی که ستایشگر داد و راستی و دوستی و نکوهشگر ظلم و دروغ و دشمنی‌اند. باید تا می توان از ایران گفت و نوشت. چرا که ظرف و محتوای توسعه کشور است. باید زبان فارسی را دوست داشت و در جهت ترویج آن از هیچ اقدامی دریغ نکرد. باید تا حد ممکن فرزندان کشور را با حافظ و سعدی، با فردوسی و مولوی و نظامی آشنا کرد. اگر ایده ایران از جمع معدودی نخبگان خارج شود و در میان مردم و سیاستگذاران شکل خودآگاهانه بگیرد معنای امنیت، مصلحت و منافع ملی شکل خواهد گرفت. حقیقت این است که امروزه ایران مورد غفلت قرار گرفته است و بدون وطن، کشور و ایراندوستی هیچ تحول مهمی رقم نمی‌خورد.

?فهرست زیر از کوشاترین و معتبرترین رسانه ها و نهادهای فرهنگیِ مستقل تشکیل شده است که جملگی در گستره‌یِ گسترده‌یِ تاریخ و ادبیات و فرهنگِ زرینِ ایران زمین می‌کوشند.
با پیوستن به این رسانه ها و نهادها به توسعه فرهنگی در جامعه یاری رسانیم.

?پـــــــایــنده ایــــــــــران?

?دکتر محمّد‌علی اسلامی‌نُدوشن

?کتاب گویا (لذت مطالعه با چشمان بسته).

?زین قند پارسی
(درست بنویسیم، درست بگوییم).

?کتابخانه تخصصی ادبیات

?بهترین داستان‌های کوتاه جهان

?رسانه رسمی استاد فریدون فرح اندوز
(گوینده و مجری رادیو و تلویزیون ملی ایران).

?رازها و نمادها و آموزه‌های شاهنامه

?مولانا و عاشقانه شمس(زهرا غریبیان لواسانی)

?حافظ // خیام ( صوتی )

?بنیاد فردوسی خراسان
(كانون شاهنامه فردوسی توس‏).

?رمانهای صوتی بهار

?مردم‌نامه، فصلنامه مطالعات تاریخ‌ مردم.

?مطالعات تخصصی تاریخ صفویه

?خردسرای فردوسی
(آینه‌ای برای پژواک جلوه‌های دانش و فرهنگ ایران زمین).

?چراغداران (دایرةالمعارف بزرگ صوتی ایران، صداهای نایاب فرهنگ و ادب و هنر)

?آرخش، کلبه پژوهش حماسه‌های ایرانی
(رسانه دکتر آرش اکبری مفاخر).

?سرو سایـه‌فکن
(رسانه ای برای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی).

?شاهنامه کودک هما

?منابع تاریخ ساسانیان
?مطالعات قفقاز

?ستیغ، خوانش اشعار حافظ و سعدی و...(رسانه سهیل قاسمی)

?زبان شناسی و فراتر از آن (درگاهی برای آموختن درباره زبان‌ها و فرهنگ‌ها).

?شاهنامه برای کودکان
(قصه های شاهنامه و خواندن اشعار برای کودکان و نوجوانان).

?تاریخ اشکانیان

?مأدبه‌ی ادبی، شرح کلیله و دمنه و آثار ادبی فارسی (رسانه دکتر محمّدامین احمدپور).

?شرح غزلیات سعدی با امیر اثنی عشری

?بوستان سعدی با امیر اثنی عشری

?کانون پژوهش‌های شاهنامه
(معرفی کتاب‌ها و مقالات و یادداشت‌ها پیرامون شاهنامه).

?تاریخ پادشاهی مادها (منابع و مآخذ).

?گاهگفـت
(دُرُست‌خوانیِ شعرِ کُهَن).

?شرح و بررسی آکادمیک تاریخ اشکانیان

?ملی‌گرایی ایرانی/شاهنامه پژوهی

?رهسپر کوچه رندان
(بررسی اندیشه حافظ).

?فرهنگ یاریگری، توسعه پایدار و زیست بوم‌داری

?تاریخ روایی ایران

?اهل تمییز
(معرفی و نقد کتاب، پاسداشت یاد بزرگان)

?کتابخانه متون و مطالعات زردشتی

?کتاب گویای ژیگ

?حافظ‌خوانی با محمدرضاکاکائی
?انجمن دوستداران شاهنامه البرز (اشا)

?تاریخ، فرهنگ، هنر و ادبیات ایران زمین

?سفر به ادبیات
(مرزبان‌نامه و گلستان، تک‌بیت‌های کاربردی )
?تاریخ میانه

?کتاب و حکمت

?سخن و سخنوران
(سخنرانی و گفتگوهای نایاب نام آوران وطن فارسی).
?انجمن شاهنامه‌خوانی هما
(خوانش و شرح بیتهای شاهنامه).

کانال میهمان:

?دکتر اصغر دادبه(نویسنده، ادیب و استاد فلسفه اسلامی و ادبیات عرفانی)

*?فـــرِّ ایــــران را می سـتایـیـم.?*

?هماهنگی جهت شرکت در تبادل

?@Arash_Kamangiiir

??
پایان مرور فرازهایی جذاب و خواندنی از کتاب «در سینه‌ات نهنگی می‌تپد»، نوشته بانو عرفان نظرآهاری

توصیه‌می‌کنیم این کتاب خواندنی را تهیه‌کنید و بخوانید.

به‌زودی کتاب درجه‌یک دیگری را با هم می‌خوانیم.

از همراهی‌تان سپاسگزاریم.

✳️ اگر می‌خواهید به #کتابخون کمک‌کنید، لطفا همراه باشید و دوستان کتاب‌خوان‌تان را به این کانال دعوت‌کنید. اگر هر نفر تنها یک عزیز را به گروه دعوت‌کند، ظرف چندروز تعداد کتابخون‌ها دوبرابر می‌شود. ?

???
@Ketabkhun | کتابخون
?〰〰〰〰️〰️〰?

? در سینه‌ات نهنگی می‌تپد (۹)
✍? عرفان نظرآهاری
? صابرین، ۱۴۰۱
?? کتاب‌خوان: ناصر رضایی‌پور
? فراز شماره ۱۰۳۳

خوشبختی دروغ نیست؛ اما شاید تو خوشبخت نشوی، زیرا خوشبختی، خطرکردن است و زیباترین خطر، ازدست‌دادن.
? ص ۵۶

@Ketabkhun | کتابخون
?〰〰〰〰️〰️〰?

? در سینه‌ات نهنگی می‌تپد (۸)
✍? عرفان نظرآهاری
? صابرین، ۱۴۰۱
?? کتاب‌خوان: ناصر رضایی‌پور
? فراز شماره ۱۰۳۲

قلبم کاروان‌سرایی قدیمی است. من نبودم که این کاروان‌سرا بود. پی‌اش را من نکندم. بنایش را من بالا نبردم. دیوارش را من نچیدم. من که آمدم، او ساخته بود و پرداخته؛ و دیدم که هزار حجره دارد؛ و از هر حجره، قندیلی آویزان که روشن بود و می‌سوخت از روغنی که نامش عشق بود.
? ص ۵۱

@Ketabkhun | کتابخون
?〰〰〰〰️〰️〰?

کتاب‌خوانان؛ قدرتمندانِ زمانهٔ ما
✍️ سیدهادی طباطبایی

? هنگامهٔ پرآشوبی است. مشغله‌ها فراوان است. فعالیتی به پایان نرسیده، نوبت به دیگری می‌رسد. یکی پس‌از دیگری درمی‌رسد. تمامی هم ندارد. و این وردِ زبانِ همگان که: «هرچه می‌دوی، نمی‌رسی».

? اگر سابقاً هم اینچنین بود، اما در زمانهٔ حاضر افزون شده‌است. فضای مجازی بر شدتِ آن افزوده‌است. حال باید در دوفضا به فعالیت پرداخت. فضایی رقیب هم به میدان آمده‌است؛ دنیایی مجازی که گاه بیش‌از واقعیت، فرصت و مجالی می‌طلبد.

? مشغله‌های جسمی به‌کنار، دغدغه‌های فکری شدت‌یافته‌است. مگر می‌توانی از آشوبِ ذهنی مانع‌شوی؟ مگر می‌توانی پَرش‌های فکری را در حصاری آوری؟ تمامِ توانت را به خود مشغول‌می‌کند. چونان «شیرِ نرِ خونخواره‌ای» بر تو تسلط‌می‌یابد و «غیر تسلیم و رضا» چاره‌ای در مقابل نیست. باید که او را راهی دهی و ذهن و ضمیر را به آن مشغول‌داری. این، متاعِ رایجِ زمانه است.

? حال دیگر «وقت‌نداشتن»، خود یک ارزش محسوب‌می‌شود. اگر پاسخِ دوستی را ندهی، اگر از خویشان احوالی‌نگیری، نشان از مشغله‌های افزونِ توست. و تو به این‌طریق، کسبِ وجهه می‌کنی. گویی هرچه مجالِ اندکی داشته‌باشی، سنگی بر بنای اعتبارِ خود افزوده‌ای.

? دراین‌میانه در گوشه‌ای نشستن، ذهن را متمرکزکردن، کتابی به‌دست‌گرفتن، تورق و تأملی کردن، نشان از بی‌خیالی است؛ نشان از انفعال است. مورد طعن و کنایه قرارمی‌گیری. گاهی به تخفیف بر احوالِ تو می‌نگرند؛ گاهی به طنزی حواله‌ات می‌دهند.

?این اما یک‌سوی ماجراست. سوی دیگر، احوالِ توست. احوالِ آن کسی است که مجالی یافته، کتابی به‌دست‌گرفته، ذهن را متمرکزکرده و عبارات را ازنظرمی‌گذراند. چنین کسی آیا منفعل است؟ آیا او بی خیالی پیشه‌کرده‌است؟

? آن‌که در این دنیا، دل به بادهای هرجایی نمی‌دهد، آن‌که اسیرِ آشوبِ زمانه نمی‌شود، ذهن و جسم و دغدغه‌های خود را به قربانگاه نمی‌فرستد، نمی‌تواند منفعل لقب‌گیرد. او چونان کوهی است درمیانه‌نشسته و به هیچ باد و طوفانی سر خم‌نمی‌کند؛ به سمتِ بازی‌های زمانه مایل‌نمی‌شود. اوست که فعال است. اوست که از انفعال خارج‌شده و فعالانه با زمانه مواجه‌می‌شود. اگر بادی بوزد و تو را به سمتی مایل‌کند، این تویی که منفعلانه اثر پذیرفته‌ای. اما آن‌که به طوفانی هم کمر خم‌نکند، آنکه هرلحظه به سمتی مایل‌نشود، اوست که مقتدر است؛ اوست که فعال است.

? کتاب‌خواندن، خود یک مراقبه است. تمرین سکوت است. هر کتابی، لاجرم اطلاعاتی به مخاطبش عرضه‌می‌کند. اما فارغ از این، لحظهٔ نشستن در سکوت، لحظهٔ تمرکزکردن، خود فی‌نفسه اثربخش است. آدمی پس‌از این سکوتِ چنددقیقه‌ای یاچند ساعته، سکینه‌ای به‌همراه‌می‌آورد؛ قدرتِ روحش افزون می‌شود. و شاید سکوت، تمامِ عرفان باشد. «مایستر اکهارت» می‌گفت: «شبیه‌ترین چیز به خداوند، سکوت است». و چه نیکو می‌گفت! و «کی‌یر کگور» به این نتیجه رسیده‌بود که هرچه نیایش‌های درونی‌اش بیشتر می‌شد، می‌دانست چیز کمتری برای گفتن دارد؛ تا جایی که گفت سکوت را آغازمی‌کنم. در فرهنگِ خودمان هم از این سکوت، سخن بسیار رفته‌است. آن ابیاتِ مولانا را به‌خاطرآورید که: «من غلام قمرم، غیر قمر هیچ مگو….». هیچ مگو. دعوت به سکوت. در جایی می‌گوید: «ای نشسته تو در این خانهٔ پرنقش‌وخیال! خیز از این خانه برو، رخت ببر، هیچ مگو».

? این «خانهٔ پرنقش‌وخیال» اینک زمانهٔ ماست. دغدغه‌های هرروزهٔ ماست. اگر در این خانه توانِ سکوت را بیابی، آنگاه است که گوهرِ مقصود را نصیب‌برده‌ای. تمرکزکردن در این آشوب، کار ساده‌ای نیست. قدرتی فراوان می‌خواهد. در میدانِ پر از جنجال نشستن و دم‌برنیاوردن، مگر کار آسانی است؟ نیلوفری است در مرداب. اقتدارِ تام و تمام می‌طلبد. این اقتدار به‌راحتی به‌دست‌نمی‌آید. ممارست‌های مکرر می‌طلبد. ازپسِ این تمرین‌ها اما رفته‌رفته اقتداری نصیب‌می‌شود.

?هرآن‌که مقتدر است، اسیر آشوبِ روزگار نمی‌شود. قدرتمندانه با آن مواجه‌می‌گردد. آن‌که در خلوتی می‌نشیند، کتابی را تورق‌می‌کند، تمرکزی‌کرده و تأملی‌می‌کند، می‌تواند به قدرتی نائل‌آید. اوست که به هر بادی خود را به آشوب نمی‌افکند. کتابخوانان، مقتدرانه و فعالانه با پریشان‌احوالیِ روزگار مواجه‌می‌شوند. سکوت را تمرین‌می‌کنند. آنان قدرتمندانِ زمانهٔ پرآشوبند.

???
@Ketabkhun | کتابخون
?〰〰〰〰️〰️〰?