.: نگاه مردم ایران به آمریکا :.
(چند گزاره توصیفی بر اساس پیمایش ۲۱ آبان ۱۴۰۳)

۶۶ درصد مردم ایران، آمریکا را بسیار زیاد و ۲۸ درصد این کشور را تاحدی متجاوز می‏دانند.

۶۳ درصد مردم ایران، آمریکا را بسیار زیاد وحشی و خونریز می‏دانند و ۲۹ درصد هم آن را تاحدی وحشی و خونریز ارزیابی می‏کنند.

۶۷ درصد مردم ایران، آمریکا را پایبند به قوانین بین‌المللی نمی‏دانند.

تنها ۱۷ درصد مردم کشور، آمریکا را خیرخواه مردم دنیا و فقط ۶ درصد مردم ایران، آمریکا را خیرخواه مردم ایران می‏دانند.

۳۸ درصد مردم ایران، قدرت آمریکا را رو به افزایش می‏دانند؛ و ۶۱ درصد مردم ایران، قدرت ایران را رو به افزایش ارزیابی می‌کنند.

به طور خلاصه مردم ایران، آمریکا را موجودی شرور و متجاوز اما در عین حال قدرتمند می‏دانند که به قوانین بین‏المللی پایبندی زیادی ندارد.

فهم مردم ایران از مذاکره با آمریکا از سر علاقه یا اعتماد به آمریکا نیست. بلکه بر اساس یک فهم ابزاری و حسابگرانه است و با احتمال امکان کسب فایده و تأمین منافع ملی در تعامل با یک موجود شرور ولی قدرتمند، شاید با مذاکره همراهی کنند.

@majaal

هسته سخت نظام!

مفهوم هسته سخت لزوما مفهوم بدی نیست. اما اصل نسبت آن با مردم و نظام اسلامی و انقلاب اسلامی از جنس تکلیف و فداکاری و ایثار و آماده به کاری و در میدان بودن برای آرمان‌های بزرگ ملت و انقلاب و مسئولیت‌پذیری نسبت به جامعه است؛ نه مطالبه حق و تعیین تکلیف و خط و نشان کشیدن و فشار آوردن و شکاف ایجاد کردن.

هسته سخت کسانی هستند که حاضرند جانشان را بر سر انقلاب اسلامی و آرمان‌های آن بگذارند و انقلاب و نظام و مردم را جدا از هم نمی‌دانند.

آرمان این هسته سخت امامت امت است. این‌ها خود را فدای مسیری می‌کنند که قرار است شرایطی را فراهم کند که مردم امام باشند.

این هسته سخت، ایران و انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی و مردم را تفکیک نمی‌کنند و برعکس فدای این اتحاد می‌شوند.

این‌ها جدا از مردم نیستند در سرنوشت بلکه در تکلیف و در میدان بودن و دغدغه اجتماعی، پیشرو و فداکارند.

این‌ها شعار نیست. ذره ذره تاریخ انقلاب و جنگ و بعد از آن پر است از روایت فدا شدن این‌ها.

مردم هم این‌ها را می‌شناسند و قدرشان را می‌دانند.

این هسته سخت با قرائتی که گفته شد، مقابل آن هسته سختی که تلقی منفی از آن وجود دارد ایستاده و می‌ایستد؛ نه با دعوا بلکه با تبیین و تلاش فداکارانه بیشتر.

@majaal

اقدامات رادیکال، موضوعات در حال برجسته شدن از سوی گروه‌های ظاهرا بی‌ارتباط یا حتی درگیر با هم و رفتار عناصر و شبکه‌های فعال در رسانه‌های اجتماعی، شباهت بسیار به الگو و پترن بهار ۱۴۰۰ تا شهریور ۱۴۰۱ دارد. با دامنه و بسامد بیشتر و البته در هماهنگی کامل با طرف جنگ و مخاصمه خارجی.

#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal

.: انتقام سخت را نباید رها کرد :.

باورمان نمی‌شد جنگ است. دشمن را دست کم گرفته بودیم و خصم او را نمی‌دیدیم و مواجهه ما با آن، کاملا به شوخی بود.
اما حالا کمی فهمیده‌ایم که جنگ است؛ خیلی هم نفس‌گیر و سخت. دشمن دچار استیصال شده و خود را در خطر جدی می‌بیند؛ به همین خاطر تمام توان خود را به میدان آورده و دیوانه‌وار شمشیر می‌زند. اینجا باید پرسید که آیا ما حس جنگ داریم؟

دیدید می‌زنند؟ حاج قاسم را ‌زدند. حواسمان هست؟ امام کفر مستقیما فرمانده جناح حق را شهید کرد. حاج قاسم فدا شد که ما به خود بیاییم و جنگ را باور کنیم. به خود آمدیم؟

کمی چشم باز کردیم و الان خود را وسط معرکه می‌بینیم. اما خیلی‌ها سرگردان و حیران اند. دنبال این هستند که کاری بکنند اما این انگیزه در حد عزاداری و مطالبه واکنش باقی مانده است.

باید دقت کرد که حاج قاسم فقط شخصیت نظامی نبود. حاج قاسم برای ما یک تفکر و به عبارت دقیق‌تر، فرهنگ است. به همین خاطر است که زنده است. او نماد مقاومت است؛ نماد فتح است. فتحِ زمین تخصص و توانایی او بود اما هنرمندی و تبحر خاص او در فتح دل‌هاست که هنوز هم جاری هست. فتح دل‌هایی به وسعت یک امت؛ افغانستانی و لبنانی و عراقی و پاکستانی و سوری و ایرانی و همه مستضعفان عالم.

اصلا نباید اشتباه شود. ما نیروی نظامی از دست نداده‌ایم که به واکنش نظامی بسنده کنیم. انتقام سخت فراتر از این‌هاست. مسأله ما یک مبارزه بزرگ است.

قرار نیست «انتقام سخت بگیرند»؛ قرار است انتقام سخت بگیریم. ما هم مسئولیم و این تکلیف بر عهده ماست. «ما» باید انتقام سخت بگیریم. همه باید سهم خود را برای شکل گرفتن این انتقام سخت به میدان بیاورند. نباید دیر شود؛ مردم منتظرند رزمنده‌ها لباس رزم بپوشند و انتقام سخت بگیرند.

مطالبه انتقام سخت حق مردم است و تکلیف نخبگان جریانی انقلابی. مبادا جای حق و تکلیف عوض شود. جریان انقلابی و جوان‌های مؤمن و انقلابی باید حصن مردم باشند در مقابل دشمن. این کار مستقل از مردم و به دور از جامعه و در اتاق دربسته انجام نمی‌شود. راه پیش‌برد این کار بزرگ، از دل‌ها و ذهن‌ها و دغدغه‌های مردم است.

حال ما کجای کاریم؟ آیا آماده‌ایم؟ متشکل شده‌ایم؟ کجاست گردان‌ها و گروهان‌ها و دسته‌ها؟ فرماندهان دسته‌ها باید نیروهای خود را فرابخوانند و به هم دست بدهند و خود را به فرماندهان گروهان وصل کنند.

در این شرایط جنگی و وقتی مردم زیر آتش دشمن هستند، تمرین لازم نیست. باید در خط مقدم مستقر شد و هر گروه و گردان، مسئولیت یک محور را بر عهده بگیرد و زمینه انتقام سخت را فراهم کند. باید توجه کرد که مشغول شدن به سرگرمی‌های حقیر مادی و مقطعی دیدن این جنگ، ما را از هدف دور می‌کند.

اگر این موضوع مهم به تأخیر بیفتد یا رها شود، جامعه عزت خود را از دست رفته می‌پندارد و دچار سرخوردگی می‌شود. حتی شاید بشود درگوشی گفت که اگر زمینه فراهم بود و دشمن در ما غفلت نمی‌دید، کار به شهادت حاج قاسم نمی‌رسید و اصلا دشمن جرأت چنین خبطی را به خود نمی‌داد. گستاخ شدن دشمن و احتمال پیشروی بیشتر و برداشتن گام فوری جدید از سوی آن را باید جدی گرفت.

البته مرور مجاهدت‌های حاج قاسم در چند سال اخیر و فتح‌های او ما را امیدوار می‌کند. هفت هزار میلیارد دلار هزینه کردند که سلیمانی و جوانان پرانگیزه همراه او را محدود کنند اما نشد یا به عبارت دقیق‌تر، نتوانستند. امروز به برکت خون این شهید حرف از نزدیک‌تر بودن نابودی اسرائیل زده می‌شود. خون شهید سلیمانی موج جدید یک خیزش اجتماعی خواهد بود و حاج قاسم باز هم دست این ملت را خواهد گرفت و حماسه‌ای بس بزرگتر خلق خواهد شد.

@majaal

این متن را پنج سال پیش و پس از شهادت حاج قاسم نوشتم. مطالعه مجدد آن شاید بخشی از نگاه امروزم را پوشش بدهد:

جمهوری اسلامی توانایی کنار زدن غشای پیش‌بینی پذیری و به دست گرفتن ابتکار عمل را دارد. امکان و مزیت ایران در خلق معادله جدید در حوزه نرم و تغییر موازنه در قلب‌ها بیش از حوزه سخت است. جسارت و پیشتازی عراقچی و پزشکیان و قاآنی و قالیباف و بیش و پیش از همه، رهبر انقلاب مقابل چشم‌هاست.

@majaal

منتظر عملیات سخت دشمن هستند؛ اما عملیات‌های نرم روزانه او از برآوردها خارج است. منتظر اتفاقی نظیر پیجرها هستند؛ اما انفجارهای رسانه‌ای هر روزه در ذهن مردم و به‌ویژه مؤثرین انقلابی را در محاسبه خود نمی‌آورند. جنگ ترکیبی صرفا اصطلاح نیست؛ از آمادگی تا بازدارندگی را بازتعریف می‌کند.

@majaal

جنگ و مخاصمه بدون استقرار حالت فوق‌العاده در ارکان اجرایی و بدون آمادگی اذهان عمومی و بدون وجود حس جنگی در مسئولین و مردم، به افزایش عمق خسارت و توسعه دامنه جنگ می‌انجامد. براساس تجربه کرونا، حس نزدیک واقعیت می‌تواند علاوه بر دفاع مشارکتی، برخی از چالش‌های توسعه را نیز علاج کند.

@majaal

مرور برخی از خروجی‌های فکری و سیاستی نشان می‌دهد در ادبیات غربی‌ها و به صورت خاص آمریکایی‌ها، موضوع قابل پیش‌بینی نبودن ایران تا حدود ۱۰ سال پیش، یک چالش دائم برای آنان بوده است.

بعد از توافق موقت و بعد هم پس از برجام، ایران و رفتار ایران در یک دامنه و غشای قابل پیش‌بینی قرار گرفت.

شرایط به سمتی پیش رفته که تمام کدها و الگوریتم‌های رفتاری ایران و حتی نهادهای انقلابی در دسترس طرف مقابل بوده و قابلیت پیش‌بینی رفتار و بدتر از آن به واسطه ترکیب شدن با موضوع نفوذ، امکان مهندسی رفتار را ایجاد کرده است.

بعد از شهادت حاج قاسم و برآورد دقیق آن‌ها در مورد واکنش ایران نیز در کلان از نقطه پیش‌بینی رفتار ایران به نقطه امکان مهندسی و گرفتن پالس مورد انتظار رسیدیم. این تجربه بعد از آن، بارها به صورت عملیاتی تکرار شد.

جمهوری اسلامی باید از این غشای خودساخته و دیگرساخته که الگوریتم رفتاری و بازه‌های تحرک و حتی گزینه‌های محتمل و اولویت‌ها را از قبل برای طرف مقابل مشخص کرده، بیرون بیاید.

شرایطی که امکان مهندسی و امکان پیش‌بینی رفتار ایران برای طرف مقابل فراهم شده، باید تغییر کند.

بدون گسستن این غشای پرمخاطره و بدون بازیابی مزیت “قابل پیش‌بینی نبودن برای دشمن”، نمی‌توان تغییر اساسی در معادله فعلی ایجاد کرد.

@majaal

به خواست و اراده #مردم احترام بگذاریم. قدردان حضور آنان باشیم. سراغ آن‌ها که مشارکت نکردند برویم و بشنویم و درکشان کنیم. به جای ماندن در تصورات و موهومات خودساخته، انگاره‌ها و توصیفات قبلی در مورد مردم را کنار بگذاریم و واقعیت را آن گونه که هست ببینیم؛ و برای آن برنامه‌ریزی کنیم.

#توییت
https://twitter.com/Yaser_Jalali
@majaal