گلی رحیمی / از هنرجویان کارگاهِ خودزندگی نگاری:
انتهای دیوار کازینو، مجموعه‌ای است از چهارده داستان کوتاه که سپیده ابرآویز، نویسنده، روزنامه‌نگار و فیلمنامه‌نویس، در کنار کتاب‌هایی چون "کوچه مرجانی‌ها" و "فردا داستان خوبی می‌نویسم" روایت کرده است.

داستان‌های "انتهای دیوار کازینو" درباره ی روابط انسانی است: احساسات، جدایی‌ها، خیانت‌ها، نادیده‌گرفتن‌ها و... . بیشتر این داستان‌ها در مورد رنج‌هایی هستند که غالباً در انتهای دیوار دلبستگی و عشق، منتظر ظهورند.
رنج‌های روابط، رنج‌های دلبستگی، رنج‌های عاطفی که گاهی نتیجه‌ی جبر روزگارند. زمان‌هایی که زندگی بی‌رحم‌ترین چهره‌اش را نشان می‌دهد و آدم‌ها را مجبور به جدایی می‌کند. مثل اتفاقات هولناک در "انتهای دیوار کازینو" یا "دوشنبه ده فروردین، سی آذر" یا "خانه‌ای در خیابان بغلی که اسمش را نمی‌دانم".

گاهی این رنج‌ها نتیجه‌ی گذشت زمان است و تغییر آدم‌ها و دلزدگی از دیگری. مثل آنچه در داستان "از کدام پنجره" یا "پل معلق" می‌خوانیم...

ادامه در اینستاگرام آکادمی پل
https://www.instagram.com/p/DG0IC7LtGC-/?igsh=MWQ3eTRiMWQzZ2hsOQ==

کارگاه "همگام با شخصیت، سفری به اعماقِ روان" با تدریس هاله مشتاقی‌نیا، برای علاقه‌مندان به نویسندگی، بازیگری و ادبیات، برگزار می‌شود.

🔸️هدف این کارگاه که در مدت زمان ده هفته برگزار خواهد شد، آموزشِ چگونگی خلق و تحلیلِ شخصیت‌های تاثیرگذار است.

🔸️در این راستا، علاوه بر آموزش تئوری شخصیت‌پردازی و مباحث روان‌شناسی، شخصیت‌های ماندگار در فیلم‌ ها و ‌کتاب هایی چون تلما و لوییز، سه رنگ: قرمز، زندگی دیگران، هیولا: داستان جفری دامر، مستندِ چارلی چاپلین واقعی، قاتلان ماه گل، مستندِ مهین، مرغ دریایی، باغ وحش شیشه ای،  پروژه ی خونین او و... تحلیل می‌شوند.

📍این کارگاه به‌صورت مجازی و حضوری در آموزشگاه آزاد هنرهای نمایشی خورشید برگزار خواهد شد.

📍برای کسبِ اطلاعات بیشتر و نیز ثبت نام به شماره ی ۰۹۰۳۲۳۵۳۵۱۷ در واتساپ و یا تلگرام پیام بفرستید.

کارگاه  "همگام با شخصیت"  در ادامه ی دوره های " نوشتن برای صحنه" ، "مونودرام" و " اقتباس" است که پیش از این توسط #هاله_مشتاقی_نیا برگزار شده است.

یادداشت خانم سپیده ابرآویز، داستان نویس و منتقد سینما، در پایگاه  سینما سینما درباره ی فیلم کوتاهِ پیاده

بوسه در «پیاده» یک اسم است. اسم زنانه ی یک افغان، افغان و مهاجر.
نه افغان بودن در این جهان بد است،نه زن بودن و نه اسم بوسه داشتن. مهاجرت اما بد است
و هیچ مهاجری نیست که در رفتنش سایه‌ی اجبار نباشد.

«پیاده» قصه ی مهاجرت است. پر از سپیدنویسی هایی که یک مهاجر می تواند آن را بهتر از هر کسی ببیند، بخواند،حس کند.

قصه ای است که نویسنده اش (هاله مشتاقی نیا) زن است مهاجر هم نیست. کارگردانش (شکوفا کریمی) هم زن است و مهاجر هم نیست وحتی بازیگرش (مهراوه شریفی نیا) هم زن است و مهاجر نیست اما توانسته تمام معنای: «ای کاش وطن جای بهتری برای ماندن بود» را در چند دقیقه به من؛ همین من مهاجر یادآوری کند. معنایی که می تواند ترجیع بند لحظه های زیادی از زندگی یک مهاجر باشد. چه آن مهاجر بوسه باشد، افغان باشد، سیاه باشد، عرب باشد غیرقانونی باشد،من باشد یا من نباشد.
این ترجیع بند تمام روزها و شب های یک مهاجر است.
ای کاش وطن جای بهتری برای ماندن بود.
ای کاش و ای کاش.

متن کامل در سایت سینما سینما
https://cinemacinema.ir/?p=204321

برنامه ی این هفته ی #آپارات
فیلم کوتاهِ پیاده

ساعت پخش به وقت ایران
از بی بی سی فارسی

جمعه ۹ شب، شنبه ۱۱ صبح، یکشنبه ۱۱:۳۰ شب، سه‌شنبه ۴ بعدازظهر، چهارشنبه ۱۲ شب و  تکرار جمعه ۲:۰۰ بامداد

پیاده به کارگردانی شکوفا کریمی و نویسندگی هاله مشتاقی‌نیا، داستان بوسه، زن مهاجر افغان را روایت می‌کند که پس از حادثه‌ای برای همسرش، با بحران مالی شدیدی روبه‌رو می‌شود. او که همراه با شوهرش  به طور غیرقانونی در ایران به سر می‌بردند، حالا ناچار هست به تنهایی به تصمیمات دشواری تن دهد، از فروش موی سر گرفته تا ...

مهراوه شریفی‌نیا برای بازی در نقش بوسه موفق به دریافت جایزه ی بهترین بازیگر زن از جشنواره بین‌المللی ایتالیا، Diamond Film Awards شد.

این فیلم کوتاه با تأکید بر تقابل امید و ناامیدی، عشق و رنج، و تلاش برای بقا، توجه مخاطب را به موقعیت‌هایی جلب می‌کند که شرایط طاقت‌فرسایی برای این قشر ایجاد کرده است. فیلم از مخاطب می‌خواهد که نگاهی انسانی‌تر به مسائل مهاجران افغان داشته باشد و رنج آن‌ها را نه تنها به‌عنوان یک مهاجر، بلکه از منظر انسانی درک کند.

فائزه احسانی: محمد چرم شیر، یکی از برجسته‌ترین نمایش نامه‌نویسان و مدرسان تئاتر ایران، با خلق آثار مختلف و تأثیرگذار، جایگاهی ویژه در ادبیات دراماتیک ایران دارد.

"همین امشب" کتابی مشتمل بر دو نمایش نامه است که در این یادداشت به " همین امشب" پرداخته ام که از سوی نشر نیلا منتشر شده است.

این نمایش نامه با رویکردی عمیق، به تحلیل روان شناختی و جامعه‌شناختی شخصیت‌ها می‌پردازد.

این نمایش نامه‌ی تک‌پرده‌ای با حضور دو شخصیت، مردی که پزشک قانونی است و زنی روسپی، داستانی را روایت می‌کند که در لایه‌های زیرین خود، به تأثیرات تربیت خانوادگی، فشارهای محیطی و اختلالات روانی ناشی از شرایط اجتماعی می‌پردازد.

شخصیت مرد، تحت سلطه‌ی مادری مستبد و کنترل‌گر رشد یافته است. این سلطه، باعث شکل‌گیری فردیتی سرکوب‌شده و روابطی مخدوش در زندگی او شده است.

ادامه در اینستاگرام آکادمی پل
https://www.instagram.com/p/DDjSI9ltgvl/?igsh=eWZvNDRnd2RncDJj

چگونه می توان داستان نویس شد؟
? جمال میرصادقی
? قسمت سوم : داستان های برشی

از عمر داستان هر چه گذشته،می بینیم اغلب نویسنده ها از داستان های موضوع گرا به داستان های برشی روی می آوردند.ارائه ی این داستان ها باید ساده باشد و موضوع آن ها باید در زمان و مکان محدودی شکل بگیرد؛ البته می توان با گفتن چند جمله به زمان های طولانی نیز اشاره کرد،اما داستان برشی باید برهه ی کوتاهی از زمان را نشان دهد.

در واقع، داستان های برشی،گذشته از این که لباسی نو بر تن داستان پوشانده،بهتر توانسته خصوصیت های حال و هوایی و لحظه ای و آنی زندگی امروز را نشان دهد و انسانی امروزی را با همه ی دلمشغولی هایش بشناسد‌.

ابداع کننده ی این نوع داستان ها را  آنتون چخوف،می دانند.
امروز، نویسنده تکه ای از زندگی شخصیتی می گیرد و بازتاب احساسی و خلقی و خیالی حادثه و وضعیت و موقعیتی را که برای او پیش آمده نشان می دهد؛ داستان پیرنگ باز دارد و"جهان داستان" به "جهان واقع" نزدیک تر است.
اولین بار،چخوف از چنین لحظه های حال و هوایی ( Mood) بهره گرفت و داستان هایی بر اساس آن ها نوشت...

ادامه در
https://www.instagram.com/p/DBdZT2LNivx/?igsh=NXhuYjQ0OWJ5NjVq

مجله ی هنر و جامعه
شماره ی ۱۳
صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر: علی حامد ایمان
دبیر بخش داستان: فریباچلبی یانی

آن جمعه ی اُردی بهشت | داستان کوتاه
هاله مشتاقی نیا

... چشم هایش را بست و به صدای آب روانِ جوی آبِ جدول کنار خیابان گوش کرد. بوی عطر تک درختی را که شکوفه کرده بود، فرو داد. بهار با صد عدد قرص آرام بخشی که در کیفش چپانده بود، کاری نداشت و برای رهگذران دلبری می کرد.
بهار کاری نداشت پدری که تکیه گاه او در زندگی بود، دیگر او را نمی شناسد و نمی تواند حرف بزند. در طبیعت توقفی وجود نداشت، اما آن مردِ چهارشانه ی با اعتماد به نفس که حالا باید پوشک هم می شد، در گذشته مانده بود و تنها راه ارتباط او با پیرامون آواهایی بود که فریاد می زند: عوووووو عووووووو آاااااااااااا ببببببببببببببی ...
برای اردی بهشت با آن همه عطر و رنگ که به بهشتی می ماند، چه فرقی می کرد که زنِ نود و هفت کیلوییِ نشسته در ایستگاه که بوی عرق می داد و به زور حمام می رفت و فقط می خورد، انگیزه ای برای برداشتن موهای صورتش هم ندارد...

?️ برای خواندن این داستان و مطالب دیگر مجله ی "هنر و جامعه" می توانید آن را در پلتفرم طاقچه تهیه کنید.

گلی رحیمی از هنرجویان دوره ی خودزندگی نگاری:

صدای مردگان به قلم #حمید_امجد ، نویسنده، کارگردان و پژوهشگر برجسته است.
این رمان که ناشر آن نیلاست،روایتِ دو برادر دوقلو است:کاوه و کیوان.
داستان از زبان کاوه است، حین رانندگی، برای مادرش که گویا در صندلی عقب ماشین نشسته است. مادری که چندی پیش از دنیا رفته است و در زمان حیات، هیچ وقت نخواسته حرف های نگفته ی پسرش را بشنود...

حکایت کیوان، خط اصلی این روایت است. برادری در ظاهر  کاملا شبیه به او اما با  تفاوت بسیار از هم در شخصیت ها.
کاوه در  مسیر واگویی (که گاهی به اعتراف هم شبیه است) پرده از رازی بر می دارد که طی آن یکی از برادرها جای دیگری را گرفته و در قالب آن دیگری فرو رفته است...

داستان دو برادر همسان که مثل تصویری در آینه مشابه اند و در عین حال متفاوت، می تواند اشاره ای باشد به نظریه #کارل_گوستاو_یونگ در مورد کهن الگوهایی که شخصیت ما را می سازند و ...

متن کامل در اینستاگرام آکادمی پل
https://www.instagram.com/p/DA0weqftTA7/?igsh=MWljNjA3OGp3dDJkcw==