غم و درد دل مو بی‌حسابه
خدا دونه دل از هجرت کبابه

بنازُم دست و بازوی تو صیاد
بکُش مرغ دلُم بالله ثوابه

@alefhayemast

دست‌هایم به کارِ کشتنم‌اند
این جنایت به پاس بودن‌هاست
شهرِ بی شعر نوش جان شما
شاعر اینجا جنازه ای تنهاست

دوست دارم به آسمان بزنم
تا نگاهم به ماه برگردد
می‌فروشم خدای نورم را
روزگارِ سیاه برگردد

#علیرضا_آذر?
@alefhayemast

خون ریزد از آن فتنه
بر بغضِ درون‌ریزم
من سر درِ نیشابور
آغشته به چنگیزم

پاییز جهانش را
اجساد خزانش را
بر دست و دلم ریزد
من زردیِ پاییزم

#محسن_چاوشی?
@alefhayemast

گلدانی از بنفشه و از ياس خالی‌ام
زردم، دچار فاجعه‌ی خشكسالی‌ام

هر وقت نامه داد و سراغ مرا گرفت
بی‌لحظه‌ای درنگ نوشتم كه: عالی‌ام

حالا كه كعبه‌ام من و در هر قبيله‌ای
جاری شده‌ست زمزمه‌ای از زلالی‌ام،

گفته است: "هاجر! ای زن فرمان‌پذير من
بی تو اسير ساره‌ی حالی‌به‌حالی‌ام"

**گفتم: نيا! كه آمدنت رنج ديگری است
پيغمبر دروغ... خليل خيالی‌ام

اين عشق نيست! باز به شهر من آمدی
تا كارد بر گلوی عزيزی گذاری‌ام**

فرقی نكرده است سليمانی‌ام، ولی
ديگر نمی‌پرد به هوای تو قالی‌ام

#پانته‌آ_صفایی?
@alefhayemast

بازرگانی را شنیدم که صد و پنجاه شتر، بار داشت و چهل بنده‌ی خدمتکار.
شبی در جزیره‌ی کیش مرا به حجره‌ی خویش در‌آورد.
همه شب نیارمید از سخن‌های پریشان گفتن که: فلان اَنْبازم به ترکستان و فلان بِضاعت به هندوستان است و این قَباله‌ی فلان زمین است و فلان چیز را فلان، ضَمین.
گاه گفتی: خاطرِ اسکندریّه دارم که هوایی خوش است.
باز گفتی: نه! که دریایِ مغرب مشوَّش است.

سعدیا! سفری دیگرم در پیش است. اگر آن کرده شود، بقیّتِ عمرِ خویش به گوشه بنشینم.
گفتم: آن کدام سفر است؟
گفت: گوگردِ پارسی خواهم بردن به چین که شنیدم قیمتی عظیم دارد و از آنجا کاسه‌ی چینی به روم آرم و دیبای رومی به هند و فولادِ هندی به حَلَب و آبگینه‌ی حلبی به یَمَن و بُرْدِ یمانی به پارس و زآن‌پس ترکِ تجارت کنم و به دکّانی بنشینم.
انصاف، از این ماخولیا چندان فرو‌گفت که بیش طاقتِ گفتنش نماند!
گفت: ای سعدی! تو هم سخنی بگوی از آن‌ها که دیده‌ای و شنیده.

گفتم:
آن شنیدستی که در اَقْصایِ غُور
بارْسالاری بیفتاد از ستور
گفت: «چشمِ تنگِ دنیادوست را
یا قناعت پُر کند یا خاکِ گور»

گلستان سعدی

تو چشمات عزیزم! منو دفن کن که
مزار پرنده توی آسمونه...

@alefhayemast

دانم سر آرد غصّه را، رنگین برآرد قصّه را
این آهِ خون‌ افشان که من، هر صبح و شامی می‌زنم...

#حافظ?
@alefhayemast

درآور از دلِ چاهت به آهِ عشق، طنینم
بگستر از دونگاهت حریر تا بنشینم

ببار باز ستاره به هر طلوعِ نظاره
بمان که حک شده نامت به روی قلبِ نگینم

#امیراحسان
@alefhayemast

حد اعلای ادب را من رعایت کرده‌ام
تا نشستی در دلم از خویشتن برخاستم!

#شیرازی?
@alefhayemast