@asru1

چرکتابی! چه خوب! اهل ِ دلی!
گل-درشت ِ عزیز! ملحفه شو !
هر "چرا" یی که دست داد ، فقط
دست به آلت ِ فلاسفه شو !
باختن شاخ و دم ندارد که !
زیر ِ آبی ! نفس نکش! خفه شو !

مرگ حق است ، پس خیالی نیست
!

شااااید این بار "عشق" پا بدهد...
"عشق" این بار فاعل ِ جنسی است!
گر چه شعر زنی عفیفه و پاک
جای تصویرهای سکسی نیست !
فرض کن شاهتوت خوردی و بعد ،
دور لبهات یک کمی خونی است!

"خون " طبیعی است..خب ..ملالی نیست !

شعر ، عریانی است و من لختم !
(جیغ ِ حضار... سوت ِ جمعیت )
شب به شب گر گرفته در کابوس
توی تختم سقوط ِ جمعیت ...
کیکم و تکه تکه توی دهن ...
شمع ِ خاموش ِ فوت ِ جمعیت ...

خامه اش ترش کرده ...مالی نیست!!

مثل یک اسبِ یبس ِ اسهالی ،
گه زدم به تمام زندگی ام
از خودم خورده ام ، اگر خوردم
که خودم دبه ی عرق سگی ام
شاید از این به بعد ، گاو شوم
رو بیارم به گرگ خانگی ام!

اتفاق چنان محالی نیست!

از جهاتی ضعیفه ای ، زاری!
جای "بانوی محترم" بودن !
صیغه ات می کنند نیم –بهار
که زیادی برای کم بودن !
سرور ِ میوه-زاد ها "موز" است !
تویی و فرصت ِ کلم بودن !

کلسیم ذات ِ توست ! عالی نیست؟!!

جامعه ، مار-پله ی زنده است
نردبان می کشند از زیرت !
آش ِ رنج است و یک وجب روغن !
به ته ِ دیگ خورده کفگیرت !
نورچشمی نبوده ای..اما ،
اگراین بوده توی تقدیرت ،

چاره ای غیر خایه مالی نیست !

منکرات آمده است باخنده
ببُرد کاکل ِ بلوندت را !
قاب کردند گوشه ی تاریخ ،
گوشه ای از لب ژکوندت را..
زن ِ شیرین زبان ، کشنده تر است !
بغلافان زبان ِ تندت را !!

بوسه های تو پرتقالی نیست !

کلمات ِ مریض ِ داوطلب
وزنهای عروضی ِ قاضی
مرغهای عزیز ِ پرکنده :
سینه های سوخاری از بازی!
"عدل"، دارایی ِ عمومی ِ ماست !
همه راضی و لق ِ ناراضی!

شیری و عادتت شغالی نیست ..

آسمان ، تیر خورده..غمگین است
سرد، خشکش زده است آن بالا!
و زمین هیچ جای خوبی نیست
روی هم ریختند آدمها
کاش چیزی به الفت باران...
کاش چیزی نشانه ی دریا...

جای یک تکه ابر ، خالی نیست؟!

نشد این درد ، مثله ام نکند..
نشد ای عشق! بیمه ام بکنی ..
ملک الموت جان! تو مختاری
به دریدن ضمیمه ام بکنی!
اره ات تیز هست ؟خب،حالا
میتوانی دونیمه ام بکنی!

حیف...تصویر سورئالی نیست!

#طاهره_خنیا

@asru1

تو در مسافت بارانی
#محسن_چاوشی
شعر #حسین_صفا
@asru1

@asru1

شیر هرگز سر نمی کوبد به دیوار حصار

من همان دیوانه ی دیروزم اما بردبار

می توانستم فراموشت کنم اما نشد!

زندگی یعنی همین؛ جبری، به نام اختیار

□ □

مثل تو آیینه ای "من" را نشان من نداد

بعد تو من ماندم و دیوارهای بی شمار

خوب یا بد، با جنـــون آنی ام سر می کنم

لحظه ای در قید و بندم، لحظه ای بی بند و بار

□ □

من سر ناسازگــاری دارم و چشمـــان تو

جذبه ای دارد که سر را می کشاند پای دار!

فرق دارد معنـی تنهایــی و تنهـــا شدن

کوه بی فاتح کجا و دشت های بی سوار

□ □

جای پایت را اگــر چه برفهـــا پوشانده اند

جای زخمت ماند، شد آتشفشانی بی قرار

#پوریا_شیرانی

@asru1

ای دوست،
درازنای شب اندوهان را از من بپرس
که در کوچه عاشقان تا سحرگاه،
رقصیده‌ام!
و طول راه جدایی را
از شیون عبث گام‌های من
بر سنگفرش حوصله‌ی راه
که همپای بادها در شهر و کوه و دشت
به دنبال بوی تو
گردیده‌ام
و ساعت خود را
با کهنه ساعت متروک برج‌ شهر،
میزان نموده‌ام!
ای نازنین
اندوه اگر که پنجه به قلبت زد،
تاری ز موی سپیدم
در عود سوز بیفکن
تا عشق را بر آستانه درگاه بنگری!

#نصرت_رحمانی
@asru1

یک سمت تویی و عشق: مرگی ساده
یک سمت جهان به قتل من آماده!
می‌ترسم! مثل بچّه‌گنجشکی که
در دست دو بچّه‌ی شرور افتاده

#سیدمهدی_موسوی
@asru1

ودعتُها قبل المغيب
فلمّا توارت قُلت:
الآن غابتِ الشّمس!

قبل از غروب خداحافظی اش کردم ،
آنگاه که رفت گفتم:
آری که اکنون آفتاب غروب کرد..!

#محمد_المقرن
ترجمه: #سعید_هلیچی
@asru1

فکر کردی چیست موزون می کند شعر مرا؟
در قدم برداشتن های تو دقت می کنم!

#کاظم_بهمنی
@asru1

روزی مرا بیاد خواهی آورد
چونان کویری
که دریا را بخاطر می آورد
چونان دشتی
که جنگل را به بخاطر می آورد
چونان قلب گلوله خورده ای
که خون را به یاد می آورد
چونان پیرزنی
که جوانی اش را
و چونان پیراهنی
که پیکری که در آن زیسته است را.

روزی مرا به یاد خواهی آورد
هنگام که پیراهن های کهنه را
از گنجه در می آوری
هنگام که دست
بر سر فرزندانت میکشی
و نام های دیگری را برای آنان زیر لب با خود زمزمه می کنی.

همواره اسمی در زندگی هست
که مستعارِ تمام اسم های دیگر است.
روزی مرا به یاد خواهی آورد
چونان شناسنامه ای
که نام پیشین اش را بخاطر می آورد

#بابک_زمانی
@asru1

دلم شاخه‌ای
كه می‌خواهد با پرنده پرواز كند

#علیرضا_روشن
@asru1

هرکه آمد تکه سنگی خرج ما کرد و گذشت
آنچه بر ما رفت بر سگ‌های بی‌صاحب نرفت

#علی‌اکبر_یاغی‌تبار
@asru1