ترسم که اشک در غم ما پرده در شود…
همین ساعات بود که از دیوان عدالت بیرون آمدم و میخواستم بتو زنگ بزنم و خبر خوش را بدهم؛ تا موبایلم را روشن کردم … خبر رفتنت را بر صفحه دیدم… چه موحش لحظه ای بود؛ بین زمین و آسمان میغلطیدم؛ فقط شیون بودم… خدایا خبر درست نباشه اونو برش گردون… اما… ابوالحسن عزیزم برای همیشه پرواز کرد و امروز دو سال از آن ساعت شوم گذشته است… دیگر صدایت را ندارم…

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک
بر زبان بود مرا آنچه ترا در دل بود
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

یاد و‌نامت هر لحظه و هر ثانیه با من است

#ابوالحسن_مختاباد
#دوم_بهمن

کنسرتمدرشهرتاریخیهمدان
بههمراهیارکسترنوبانگمهر
همدانمجتمعبوعلی۴بهمن

برایدریافتلینکتهیهبلیطدایرکتبدهیدویابرایتهیهبلیطبهسایتهنرتیکتوبرایبلیطحضوریبهشهرکتابمیدانجهاد(دانشگاه) مراجعهبفرمایید
تماس:٠٩١٩٢٧٩۴٣٠٠
.
خواننده: عبدالحسینمختاباد
‏Dr.mokhtabad.music
تاروسهتار: فاروقآزادیان
‏@faroogh_azadian
کمانچه: همایونپشتدار
‏@homayoun.poshtdar
عود: بابکمیرزایی
‏@babak_mirzaei_official
دف: حامدمردانیان
‏@hamed_mardanian
تنبک: جلالالدینسروش
‏@jalal___soroush
سنتوروسرپرستگروه:
محسنحسینی

‏@hosseini.music

‏https://www.honarticket.com/nbm

‌‎بعد از سه بار دستگیری ، به او
‌‎گفتند :
اگر نمى خواهى بقيه عمرت را در زندان باشى، برو
‌‎مشكل خروج هم ندارى!!.
‌‎اما ابراهيم نبوى رفت ورفت ورفت كه رفت…

هشت سال پس از خروجش از كشور گفته بود : «علت اينكه قصد بازگشت دارم اين است كه مى خواهم به كارهاى ماندگار و اساسی ام‌ از جمله تحقيقات ادبى دربارة تاريخ طنز بپردازم، رمانها و داستانهاى كوتاهم را منتشر كنم ودر فضاى فرهنگی داخل ايران زندگی كنم. اين نعمت بزگی است كه صداى دور و برتان فارسى باشد.
مشكل من اين است كه مى خواهم در محيط زبان فارسى زندگی كنم. همان رنج هايى راكه مردم مى كشند، بكشم و در همان شادى هايى كه از آن بهره مى برند، شريك باشم.
مطمئنم دراين هشت سال بلاهايى بر سر اقتصاد و جامعه ايران آمده اما من و امثال من مى توانيم براى بهتر شدن اوضاع كمك كنيم. من دوست دارم در همان شهر دود آلود، با مردمانى كه سريع عصبانى مى شوند، با قيمت هاى دائماً متغير زندگی كنم.»
عبدالحسین مختاباد

#ابراهیم_نبوی
#مختاباد
#آلبوم_قاصدک
#مجتبی_خوشضمیر
#اخوان_ثالث

در هفدهمین سالروز درگذشت پدر این مطلب ابوالحسن عزیز را در اینجا ارسال میکنم…
روانشان شاد

يادي از پدر در نهمين سال بي او

امروز نهمین سالی است که پدرمان را از دست داده‌ایم. شب در مجلسی بودم که جمعی از ایرانیان فرهیخته هم حضورداشتند و یادی از او کردم نزد بزرگی که او هم پدری بی‌نظیر داشت که حقی بزرگ بر گردن همه ما ايرانيان داشته و دارد.خاطره‌ای گفتم از پدرم که چه شوقی داشت در کارهای عام المنفعه حمایتگرانه اجتماعی. مردی بود به غایت صادق و جدی که بعدها در کمتر کسی از دور و بری ها آن نشانه‌ها را دیدم. از سال قبل نوشته‌ای به یادش نوشتم که وجهی موسیقایی و ادبی او را نمایان می‌سازد. همان رابه یادش آورده‌ام که تا دیگران را هم در سالروز درگذشتش شریک کنم. اگر چه یاد او همه‌گاه با من است. هر صبح و مساء، همچنانکه یاد هر پدری نزد فرزندش هست. تا ابد.
در مجلس به يادش فاتحه اي خواندم ، چرا كه مردي باورمند بود و ايماني قوي داشت و سنت هاي ايماني را نيز به كمال به جاي مي آورد.

یاد و خاطرات- بخش دوم :شاهنامه‌خوانی‌های پدر

امروز (۲۱ آذر) هشت سالی است که بی‌پدر شدیم. آن زمان این کلمه یک فحش بود و هنوز هست. اما در این هشت سال وقتی به این واٰژه فکر می کنم می فهمم که چقدر درست بوده است و واقعا بد فحشی است که کسی بی‌پدر شود. مهم نیست که چه سن و سالی داشته باشی و پدرت را از دست داده باشی. مهم نفس وجود چنین شخصی است که وقتی از زندگی رفت گویی چیزی بزرگ را از کف داده‌ای. البته دوست بزرگوارم دکتر غلامحسین معتمدی(که شاید شاخص‌ترین مرگ‌شناس ایران باشد) بر این باور است ک رابطه فیزیکی از دست می‌رود اما نفس رابطه وجود دارد و به گمانم تا حدودی هم درست می‌گوید. چرا که در تمامی این هشت سال حضور معنوی‌اش را حس کردم. نمیدانم دیگرانی هم که بی‌پدر شدند، به خصوص در سن و سال ما که دیگر زندگی‌ای تشکیل دادیم، چنین حالتی داشته‌اند یا نه؟
پدرم شاهنامه‌خوان قهاری بود و علاقه‌ من به شاهنامه هم از داستان‌های او و نیز اشعاری که از شاهنامه در خاطرداشت شروع شد. شاهنامه را همیشه با آواز می‌خواند. آوازی در گوشه‌هایی شبیه سوز و گداز یا مثنوی اصفهان. برایم جالب بودکه یکبار هم نشد که او بدون آواز شاهنامه بخواند. چنان احترامی برای شاهنامه و فردوسی قایل بود که انگار باید تمامی آیین و رسوم این کار را هم رعایت می‌کرد و به جا می آورد. یاد صحبت‌های محمد زهرایی می‌افتم که می‌گفت برای کتاب حرمت و احترام قایل شو تا حرمت و احترام ببینی و پدر ما برای شاهنامه چنین شانی قایل بود.
وقتی فوت کرد دفترچه‌‌ای( علاوه بر دفترچه‌خاطرات که نزد برادر بزرگم مصطفی است) از او به جا مانده بود که دغدغه‌های روحی و شخصی‌اش در روزهای آخر حیات را نشان می‌داد و این را از انتخاب اشعاری خاص از شاهنامه می‌توانستم بفهمم . نوعی مواجهه و پرسش از خود و اینکه که بود و چه کرد؟ پرسش‌هایی اساسی که نمی‌دانم آیا در روزهای پایانی زندگی ما و هر کسی به سراغش می‌آید یا نه؟ روزهایی که آدمی بیش از هر چیزی مرگ را حس و دریافت می‌کند. این دفتر را عبدالحسین گرفته بودو پیشنهاد داد که برای شعر سنگ قبر پدرمان، به جای اشعاری مرسوم( که در جایش قابل احترام است و اما به ذهن من تکراری می‌رسید) همان دغدغه‌ها را انعکاس دهیم و لذا من نیز این اشعار را انتخاب و در رایزنی با او و برادر بزرگترمان در نهایت روی سنگ قبرش نوشتیم که این شعر در زمره آخرین دستنوشته‌هایش بود و امضای معروفش(البته معروف در همان منطقه خودما) را پای این شعر زدیم و نام فردوسی بزرگ.
جهان را چنین است ساز و نهاد
برآرد زخاک و دهدشان به باد
تو گر دادگر باشی و پاک رای
به آیین بيایی به دیگر سرای
نکته جالب‌تر این که وقتی عبدالحسین نخستین‌آلبومش به نام تمنای وصال را منتشر کرد. روزی نشسته در مسیری می‌رفتیم که او همین ریتم و وزن مثنوی پدرمان را زمزمه کرد و ناگهان گفت: الان به ذهنم رسید که چرا به جای آن مثنوی سوز و گداز در تمنای وصال از این ریتم و وزن در مثنوی استفاده نکردم و همه‌گاه این افسوس با او بود، چرا که کمتر کسی این فرم آوازی را در آواز اصفهان خوانده بود و یا حداقل ما نشنیده بودیم.بعدها البته در چند کنسرت از این فرم استفاده کرد و من به دنبال اینم که نسخه‌ای صوتی از این اجرا را به دست آورم و یا نمونه‌آی رادر یکی از پست های آینده قرار دهم.
یک بار هم با استاد شهرام ناظری که به دنبال فرم‌های خاص در شاهنامه‌خوانی بود در این زمینه صحبت کردم وایشان هم تاکید کرده بودند که فرمش کمی متفاوت و خاص است. در واقع یک حالت حماسه و رجز مانند به مثنوی اصفهان می‌دهد که با وضعیت نسبتا ملایم و پر سوز وگداز مثنوی اصفهان تفاوت دارد.
چند کار محلی هم هم می‌خواند و یا برخی نوحه‌هایی که عمده آنها را من جایی دیگر نشنیده بودم و یا برخی سحرخوانی‌هایی که روی آواز دشتی می‌خواند که باز هم ساخته و پرداخته ذهن خلاقش بود. یادش گرامی باد و روحش شاد.

*✍?یک موفقیت برای موسیقی ایران در حوزه بین‌المللی.*

یکی از قطعات و تصانیف آلبوم «سایه دوست» مورد توجه داوران «بنیادجایزه جهانی موسیقی» قرار و نشان طلای این جایزه را از آن برادرم «عبدالحسین مختاباد» و از آن مهم‌تر موسیقی ایران کرده است.
تبریک برای این موفقیت.
تصنیف از “شرم در حجاب” را نخستین بار در تالار نمایشگاه بین‌المللی با گروه رودکی شنیدم.
روی شعری از حافظ با ریتم و فضایی برانگیزاننده و پرهیمنه.
این کار بعد از سال‌ها به سفر موسیقایی خود ادامه داد و توانست نظر داوران در ینگه‌دنیا را جلب و همراه با هشت اثر دیگر از موزیسین‌های کشورهای چین، امریکا، انگلیس، صربستان و... نشان طلایی را به خود اختصاص دهد.
نام چهار ایرانی دیگر هم در این فهرست قرار دارد که نشان‌های نقره و برنز گرفتند. «سینا علم» برای نوازندگی در آلبوم «کمانه‌رو»، «احمد میرمعصومی» برای آهنگسازی آلبوم نوازش لحظه‌ها، در جمع صد نفری قرار دارند که نشان نقره دریافت کردند و #شاهین_یوسف‌زمانی برای آهنگسازی قطعه «صبح» و «حامد حافظی» برای تکنوازی سنتور در آلبوم «از برگ‌ها» در میان ۵۰ نفری قرار دارند که نشان برنز گرفته‌اند.
سال گذشته نیز آقای «مسعود رضایی» نوازنده و‌موزیسین ایرانی مقیم لس‌آنجلس نشان نقره این جایزه را گرفته بود.
زحمات و تلاش‌های آنها هم مشکور و تبریک به آنها برای این موفقیت.اما طبیعی‌ای است که نشان طلا اهمیت دیگری دارد و رسیدن و دستیابی به آن چه برای آقای مختاباد و همچنین موسیقی ایران یک موفقیت خوب و مهم است و یکی از محاسن آن همانا جلب توجه موزیسین‌های جوان و مبتکر و حتی دیگر موزیسین‌ها برای مشارکت در این گونه رقابت‌هاست. تا انجایی که در فهرست سال‌های گذشته جست و جو کردم کسی از ایران نشان طلا نگرفت و این نخستین بار است که چنین توفیقی نصیب یک قطعه‌ای از ایران می‌شود.
#سیدعبدالحسین_مختاباد #جایزه_جهانی_موسیقی #سایه_دوست #از_شرم_در_حجاب #حافظ #حافظ_شیرازی #نشان_طلای_جایزه_جهانی_موسیقی_برای_ایران #ایران_نشان_طلای_جایزه_جهانی_موسیقی
@abdolhosseinmokhtabad
@globalmusicawards
#globalmusicawards
#globalmusicawardwinner
#globalmusicaward2020
#globalmusicawardswinner
#globalmusicawardsgoldwinner
#globalIranianmusicawardwinner
@masoud.rezaei.music
@shahinyousefzamani
@hamedhafezi1385
@sinaalam1
@ahmadmirmasoumi
#abdolhoseein_mokhtabad

https://www.instagram.com/p/B-89bQkJH_f/?utm_source=ig_web_copy_link

خوشه چین
اجرا با ارکستر ملی در خرداد ۱۴۰۳؛ تالار وحدت
آهنگساز: روح الله خالقی
ترانه سرا: فریدون مشیری
رهبر ارکستر: همایون رحیمیان
با سپاس از مهندس امیر خسروی
@smokhtabad

شبهای رویایی
اجرا با ارکستر ملی در خرداد ۱۴۰۳؛ تالار وحدت
آهنگساز: مختاباد
ترانه سرا: بامداد جویباری
تنظیم برای ارکستر ملی: فریبرز فرهنگ مهر
رهبر ارکستر: همایون رحیمیان
با سپاس از مهندس امیر خسروی
@smokhtabad

شور مستی
اجرا با ارکستر ملی در خرداد ۱۴۰۳؛ تالار وحدت
آهنگساز: روح الله خالقی
ترانه سرا: فریدون مشیری
رهبر ارکستر: همایون رحیمیان
با سپاس از مهندس امیر خسروی
@smokhtabad

https://rooznamehsaba.ir/downloads/1672/