🔷🔸زیرا او، او بود!
درسی از یک زندگی، طرحی از یک دوستی، دعوتی برای رهایی از هر نوع بندگی!

💢برای و درباره دکتر پوران شریعت رضوی

🖋حسین مصباحیان

🔅منبع: فصلنامه پویه (شماره ۷ و ۸)

🔅تاریخ: بهار و تابستان ۱۳۹۸

🔆جمله ای که عنوان این نوشته شده است، نقل قولی است از میشل دو مُنتِنی[1] در باره اینکه چرا او اتین دو لابوئسی[2] را دوست داشته است.این مقاله از طریق ساخت گشایی این نقل قول و برجسته ساختن عناصر و مولفه های اصلی آن، بحث خود را در دو قسمت به هم پیوسته به سامان می رساند. در قسمت اول رهایی را به ترتیبی که خواهد آمد، در دوستی پی می گیرد و در قسمت دوم از طریق نگاهی به وجوه اصلی زندگی پوران شریعت رضوی ، درس هایی از زندگی  او بر می کشد. درس هایی که، بی هیچ تلاشی برای چسباندن چیزهای لایتچسبک به یکدیگر، با درس دوستی و آئین رهایی جفت و جور شده اند.
طرحی از یک دوستی، دعوتی برای رهایی از هر نوع بندگی

🔆* پوران شریعت رضوی نه تنها خود خواسته از هر آنچه که سلطه یافته بود، اطاعت نمی کرد که قدرت سلطه هم نمی توانست او را به اطاعت از امری وادارد که خلاف میل او بود و این یعنی فرمان ناپذیری و به زبان نیچه بردگی نکردن ( برده ای؟ دوست نتوانی بود!). او از اینرو در عمل بر آنچه که  در نظر شرط سلبی دوستی خوانده شده است، تاکید می کرد و پای می فشرد. به تفاوتهای وجودی ارج می نهاد و بر تفاوت خود با دیگران تاکید می نهاد ،امری که به نحوی طبیعی در برابر همانندی، مشابهت ، تمامیت خواهی و خودکامگی قرار می گرفت و شرط ایجابی اصلی دوستی را شکل می داد ( خودکامه ای؟ دوست نتوانی داشت!)

🔆به خاطر بیاوریم که دیدگاه مبتنی بر مشابهت، نابودکننده دوستی است. علاوه بر دو شرط سلبی و ایجابی دوستی، عناصر و مولفه های اصلی دوستی را نیز در خود جمع داشت: خیرخواه بود، وفادار بود وشجاع بود. درس زندگی پوران شریعت رضوی اما شاید از عناصر زندگی اش مهم تر بود: خودت باش! امری صعب و مستصعب! امری که گشاینده راهی است که می تواند فراهم آورنده رویکردی ریشه ای در نقد بنیان های فرهنگی طایفه نخبگان نامیده شود.فرمان ناپذیر بود و فرقی نمی کرد که فرمان، فرمان برادر باشد، فرمان قدرت باشد یا فرمانی که از اجماع همگان بر سر ارزشی برخاسته باشد.

📍متن کامل در وبسایت بنیاد فرهنگی دکتر شریعتی

http://drshariati.org/?p=24497

#با_یاد_پوران
#ششمین_یادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔@Shariati_SCF

🔷🔸پوران آیینه‌دار حقیقت زنان بود

🖋افسانه شریعتی

🔆پوران حساسیتش به دو گروه بیشتر بود: افراد رنجور و تنگدست و زنان. برای گشودن گره از کار و رفاه و بهزیستی گروه اول، چه بی دریغ به این در و آن در می زد. آنچه همیشه مرا به تحسسین وا می داشت این گذشتن از غرورش بود در مواجهه با افراد مرفه تا به کمک وادارشان کند. در خانه دار کردن بی خانمان ها، فراهم آوردن وسایل خانه برای کاشانه های خالی، هزینه اعمال حراجی و هزینه تحصیل فرزندان مستعد، کمر همت بسته بود

🔆همیشه مدافع حقوق زنان بود و از هیچ فرصتی برای آگاه کردن زنان از حق و حقوقشان، توانمند سازی، تحصیل، داشتن استقلال مالی و شخصیتی، فرو نمی گذاشت. خاطرم هست تازه از پاریس برگشته بود و بار اولی بود که به مزینان می آمد. منظره جالبی توجهات را جلب می کرد. پوران کنار نهر روان مزینان نشسته بود و دخترکان به گردش حلقه زده بودند و او مادرانه نکات بهداشتی و لزوم تحصیل و نگاه به آینده روشن را برایشان تشریح می کرد.

🔆پس از سفر ابدی او، اغلب گردشی در باغ خاطره ها با او دارم. از روزهای سخت و جانکاه که پشت زندان قصر، قزل قلعه و کمیته شهربانی برای ملاقات پدر و برادر، سرگردان می شدیم. آن نیمه شب که خبر رسید پدر در زندان قصر در گذشته است؛ برادر در انفرادی بود و ما دو تن سرگردان به خانه های آشنایان می رفتیم که از صحت و سقم خبر مطمئن شویم. پشت رل زار می زد و در همان حال مرا تسلی می داد. نزدیکی های سحر بود که تقریبا مطمئن شدیم خبر کذب بوده و پدر فقط بیمار شده و توسط دوستان هم بند بر روی دوش به بیمارستان زندان برده شده.

🔆این باغ خاطره، روزهای سرخوشانه هم دارد. از روزهای خبرهای خوب و جمع هایی که پوران برایمان از دلکش می خواند و چه دلکش: با صدایی از صمیم دل و جان که سرگذشت خود را می خواند:
«عزیز آن که بی خبر/ به ناگهان رود سفر/ چو ندارد دیگر دلبندی /به لبش ننشیند لبخندی .»…
می خواند و با بغض. چشم ها به اشک می نشست اما لبخند از لبش دور نمی شد. عشق برایش شادی می آورد و شادی به گفته کریستین بوبن:« چون نردبانی از نور بود؛ نردبانی که بسی بالاتر ار اندوه می رفت.» برای به چنگ آوردن آنچه روشنایی است می سرود اما آیا از پرنده دلیل سرودنش را می پرسند؟ شمع هر انجمن بود و غبار از دل ها می زدود.

🔆با آنکه عاشق همسرش بود و من در سال های همزیستی با آنها این عشق زیبا، بی دریغ اما سرکش را در او شاهد بودم سفر بی هنگام و بی بدرود ِ یار، او را از پای نینداخت که هیچ، شعله مقاومت و دلیری را در جانش برافروخت و با گام های استوار و نستوه، میراث عظیم همسر را به تحسین برانگیزترین شیوه پاس داشت و به ثمر رساند. به قول بوبن: «نور بیکران که در نهان آدمیان نهفته است تنها از طریق کتاب یا روزنامه خواندن حاصل نمی شود بلکه از شستن چشم ها و دیگر دیدن چیزهای کوچک اطرافمان به دست می آید و پوران ما چه خوب همه چیزهای کوچک و همه آدم های کوچک را می دید و از این رو بود که بزرگ شد و بزرگ ماند.

💢برگرفته از سخنرانی افسانه شریعتی( خواهر علی شریعتی) به مناسبت اولین سالیاد پوران شریعت رضوی در روستای مزینان.۱۳۹۸

#با_یاد_پوران
#ششمین_یادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔@Shariati_SCF

🔷🔸به دخترها گفتم زیر بار نروید!

🔆از سال 58 آموزش و پرورش یک جوری عذر من را خواستند، آن هم بعد از مدرسه هایی که ساختم. برای نمونه مدرسه ای با همکاری آقای نوید حسینیه ی ارشاد در انتهای خیابان قزوین ساختم. گفتند مدرسه پسرانه است. به دخترها گفتم زیر بار نروید و همان موقع میز و صندلی بردیم به مدرسه. خبر در اداره پیچید که دخترها مدرسه را تسخیر کردند. همین کارها هم بالاخره کار دستم داد. بهانه ی خنده دار دیگر برای نیمچه اخراج و خانه نشینی ام این بود که شما دکترا دارید و در شأن شما نیست که به مدرسه بیایید! از سال 58 به مدت چهار سال صرفاً می رفتم مدرسه و امضا می کردم و می آمدم خانه اما به من کلاس نمی دادند. معلوم است که حس سرکوب داشتم...خلاصه گفتنش هم سخت است اما حذفم کردند. گفتند حیف است که این جا درس بدهید و بازنشسته ام کردند. به حکم جبر خانه نشین شدم.

📍پوران شریعت رضوی - گفتگو با ماهنامه اندیشه پویا- نوروز ۱۳۹۴

#با_یاد_پوران
#ششمین_یادمان
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی

🆔@Shariati_SCF

شریعتی در ترکیه

✍مراد دمیرکل، مترجم ۶ کتاب شریعتی به زبان ترکی

اردوغان از سنتی می‌آید که کتاب‌های مودودی، سید قطب و شریعتی در آن جای دارد. البته این به معنای این نیست که اردوغان این آثار را خوانده اما او از سنت فکری می‌آید که نشات گرفته از آثار این سه نفر است.

اگر نگاه کنید استادِ اردوغان، نجم‌الدین اربکان است که از سنت دیدگاه ملی می‌آید که از اندیشه‌های سه اندیشمندی که گفتم در مانیفستش استفاده کرده است. وقتی آثار شریعتی را می‌خوانیم متوجه می‌شویم که او به دنبال تبلیغ شیعه یا حتی دین اسلام نیست بلکه وقتی کتاب‌های او را می‌خوانیم می‌بینیم که او خودش را نماینده چیزی نمی‌بیند.

ما شریعتی را از طریق ایرانی‌ها نشناختیم و خودمان شریعتی را کشف کردیم البته شاید از لحاظ فردی بشناسند اما تا جایی که من خواندم دولت ایران پروژه‌ای برای شناساندن شریعتی نداشته است.

"توضیح مطبوعاتی"

• جمعی از خوانندگان آثار شریعتی از بنیاد فرهنگی شریعتی(دفتر تدوین مجموعه آثار) پرسیده اند:

آیا شعر "فریاد روزگار ماست، روح خدا" سروده ی دکتر علی شریعتی است؟

• پاسخ:

به نام حق

با سلام و احترام،

خیر. این شعر سروده ی زنده یاد دکتر علی شریعتی نیست؛ هم چنان که هر نوشته و یا نقل قول غیرمستند دیگری(سند مکتوب یا مصوت)، که در ۳۶ جلد مجموعه آثار منتشر شده توسط "دفتر تدوین - بنیادشریعتی" نیآمده باشد.

روابط عمومی
"بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی"،
۵ آذرماه ۱۴۰۳

۱/ مصطفی مهرآیین
نابهنجاری شریعتی در زمانه او و زمانه ما۱۰ خرداد ۱۴۰۲

#علی_شریعتی
#شریعتی_و_معنای_زندگی
#بنیاد_فرهنگی_دکتر_علی_شریعتی
#چهل_و_ششمین_سالگرد_شهادت
#مصطفی_مهرآیین

? @Shariati_SCF

??"روشنفکر آواره"

?احسان شریعتی

#شریعتی
#روحانیت
#فرقان
#مجاهدین_خلق
#احسان_شریعتی

? @Dr_ehsanshariati