زندگی همین است که هست؛
زورمان به خیلی چیزهایش نمی رسد.
در برابرش گاهی عجیب ظعیفیم...
گاهی عجیب زخم میزند،
همانطور که گاهی مرحم میشود.
زندگی همین است...
نمی توانیم در مقابلش بایستیم
پایمان را در یک کفش بکنیم و بگوییم نه
این دردی را که به جانم خورانده ای،نمیخواهم
زندگی همین است عزیزِدورم...
روزی کاری میکند از شادی پرگیریم،
روزی به قعر غم ها فرویمان می برد.
روزی بهترین ها و عزیزترین هارا به ما می دهد
و هرگاه که دلش بخواهد میگیرد.
زورمان نمی رسد جان دلم،
زورمان نمی رسد...
من خیلی زور زده ام
نمیشود...

#ماهی

کی خبر داره با چه غم هایی تو دلمون
باز هم ادامه میدیم؟?

‏دل ما همیشه شکسته‌ست فرزند!
‏اما «امیدواری»‌
‏هیچ‌وقت از جیبِ چپِ پیراهن‌مان
‏کم نشد...

_ناظم حکمت

دردهای زیادی را کشیده ام
شب های زیادی تا صبح جان داده ام
اما فهمیده ام هیچ دردی در این دنیا
اندازه درد از دست دادن نیست
اینکه بدانی چیزی را دیگر نداری
دیگر نمیتوانی بغلش کنی
به چشم هایش زل بزنی
ببوسی اش
از خستگی هایت به او پناه ببری
فکر کردن به اینها
من را به جنون می‌کشاند...
من را آتش میزند...

#ماهی

نگفتی یه روزی میاد بی تو گریه ام بگیره...

دلم میسوزد و کاری ز دستم بر نمی آید...

جاهای خالی چقدر میتونن روی قلب سنگینی کنن...

امروز یکی از بزرگترین
ترس های زندگیم رو
تجربه کردم
یکی از عزیزترین موجودات
زندگیم برای همیشه
از پیشم رفت
و من هیچ کاری از
دستم برنیومد
یه تیکه از قلبم رو دفن کردم
و هنوز زنده ام...
انگار یه وزنه چند تنی
گذاشتن روی قلبم
انگار وجودم آتیش گرفته
و هیچ چیزی مرحم نمیشه برام
آدمیزاد توی زندگیش
مجبور به تحمل
چه غم هایی که نیست
و چقدر ناتوان و کوچیکه
در برابر طبیعت و قوانینش
کاش اونقدر گریه کنم
تا تموم بشم
کاش بیدار بشم و ببینم
همش خواب بود
کاش قلب کوچیکِ مهربونت
بازم میزد
کاش همه چی خواب بود...

#ماهی

یه تیکه از قلبمو امروز زیر خاک چال کردم و باور نمیکنم که هنوز زنده ام...

جان چه میدانست از دنیا چه ها خواهد کشید ...