با توجه به اخباری که در رسانه‌های انجمن منتشر کرده‌ایم، شما دانشجویان و مخاطبان انجمن، در جریان مراحل انحلال انجمن بوده‌اید. بر خلاف اغلب تشکل‌های به ظاهر دانشجویی که قدرت را محرم خود می‌دانند و دانشجو را نامحرم، ما شما دانشجویان را محرم خود می‌دانستیم و خط قرمزمان بده-بستان با قدرت بود. همان‌طور که شما نیز به ما اعتماد داشتید و دغدغه‌های خود را با ما در میان می‌گذاشتید. حال به عنوان آخرین سخن خود پس از انحلال نامنصفانه‌ی انجمن، قصد داریم ابتدا جایگاه امروز خود را در تاریخ جنبش دانشجویی ایران توصیف کنیم. و سپس مروری بر عملکرد خود در انجمن و بازاندیشی‌های‌مان، پس از احیای آن در سال ۱۳۹۵ داشته باشیم.

انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز در میانه‌ی دهه‌ی نودی آغاز به فعالیت کرد که با تشدید بی‌سابقه‌ی فشارهای اقتصادی از خارج کشور آغاز شد و سپس با تغییر دولت و تغییر سیاست‌های اقتصادی و رفاهی در پی آن، مسئله‌ی نابرابری و شکاف طبقاتی و مسائلی از این دست، اهمیتی دوچندان یافت. از طرف دیگر با پیوند خوردن تمام مسائل کشور به مذاکرات هسته‌ای توسط دولت وقت، مسئله‌ی استقلال کشور نیز اهمیت یافته بود. انجمن ما در چنین اوضاعی، با محور قرار دادن آرمان عدالت، کار خود را پس از سال‌ها تعطیلی، آغاز کرد. عدالتی که برای انسان بود و مبنای خود را از دین می‌گرفت. ما از «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ»(حدید/۲۵)، اولویت عدالت را می‌فهمیدیم و از «يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»(زمر/۱۸) که بر نشان انجمن نیز نقش بسته است، به اهمیت گفتگو و اندیشه و دوری از تعصب و دگم‌اندیشی پی می‌بردیم.
ما در شرایطی کار خود را در دانشگاه شروع کردیم که بسیج دانشجویی در دل یک جریان عرفانی دنیاگریز هضم شده بود و تشکل دولت‌ساخته‌ی هاشمی رفسنجانی با تشکل دولت‌ساخته‌ی روحانی در حال رقابتی مبتذل برای کسب منافع سیاسی خود بودند.

انحلال نامنصفانه‌ی انجمن و بهانه‌های بی‌مبنایی که بر ما گرفتند و تهمت‌های ناروایی که بر ما روا داشتند، تغییری در آنچه که انگیزه‌ی حرکت و جهت اندیشه‌ی ما را تشکیل می‌داده، نداده و ما باز پای کار همان مسئولیتی که بر دوش خود احساس می‌کردیم خواهیم ماند. هم ما و هم کسانی که امروز به گونه‌ای بر اریکه‌ی قدرت سوار شده‌اند که گویی در واقع این قدرت است که از ایشان سواری می‌گیرد! دیروز نبودیم، امروز هستیم و فردا نیز نخواهیم بود؛ اما ایران و مردم رنج‌دیده و بزرگ آن و آرمان‌های بزرگ انسانی و اسلامی، سال‌های سال از دل کوران حوادث گذشته‌اند و به یاری خدا زنده و پاینده خواهند ماند.
آن چه که بر ما رفت چیزی نبود جز یک اقتدارگرایی بی‌پروا و تمامیت‌خواهی عریان؛ از طرف کسانی که از همه و حتی از خودشان هم می‌ترسند و چون به خودشان اعتمادی ندارند به دیگران نیز نمی‌توانند اعتماد کنند.

مطمئنا ما در این چند سال تغییر کرده‌ایم. اما بر سر همان عهدی که بسته بودیم،‌ هستیم و اگر خدا بخواهد خواهیم ماند. قطعا کسی که به دنبال پاسخی نو باشد که قبلا جایی نوشته نشده، خالی از خطا هم نخواهد بود. ما نیز در این سال‌ها، خالی از خطا نبوده‌ایم؛  امّا مدام درحال تصحیح و تکمیل مسیر آرمان‌خواهانه‌ی‌مان در واقعیت اجتماعی امروز جامعه‌مان بودیم.
ما عدالت‌خواهیم. تحقق عدالت بدون آزادی امکان ندارد. و هر دوی این‌ها تنها با کرامت ذاتی انسان است که معنا می‌یابند.
ما باور داریم ایران امروز قوی‌تر از آن است که بخواهد با اصلاح مشکلات خود دچار فروپاشی شود. بلکه برعکس، ترس از اصلاح و اصرار بر تکرار روندهای شکست‌خورده‌ی سابق و ممانعت از پرسش از گذشته است که به تضعیف کشور منجر شده و به بحران دامن می‌زند. امروز بهترین فرصت برای اندیشدن به آینده و رفع نواقص و اصلاح خطاهای گذشته برای ساختن ایرانی آبادتر و آزادتر و جامعه‌ای عادلانه‌تر است.

در پایان، شکایت تنگ‌نظری‌ها و ظلم‌هایی که به ما شد را محضر امام و مولای عدالت‌خواهان می‌بریم که به فرمان‌دار خود گوشزد می‌کند که مردمان تحت حکومت‌ت یا برادران دینی تواند و یا همانند تو در آفرینش. و اعلام می‌کنیم که پای آرمانی که از ابتدا انگیزه‌ي حرکت ما بود، هستیم و خواهیم ماند. و برای رسیدن به آرمان جامعه‌ای مقدس که در آن، ضعیف بتواند بدون لکنت زبان، حق خود را از قوی بگیرد، آماده‌ی بازاندیشی‌های بیشتر و بیشتر و نقد گذشته‌ي خود هستیم.
همچنین در این روزهای سخت مردم مظلوم غزه زیر بمباران وحشیانه‌ی رژیم تروریستی و اشغالگر صهیونیستی، خودمان را در کنار ایشان می‌دانیم و از خداوند منان، پیروزی و آزادی این ملت عزیز و زخم‌خورده را خواستاریم.

متن کامل را اینجا بخوانید.

Telegraph

بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت

با توجه به اخباری که در رسانه‌های انجمن منتشر کرده‌ایم، شما دانشجویان و مخاطبان انجمن، در جریان مراحل انحلال انجمن بوده‌اید. در سال‌هایی که گذشت ما ،اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز، سمت شما ایستاده بودیم. برای همین بر خلاف اغلب…

ریاست محترم دانشگاه تبریز، جناب آقای دکتر نصراله زاده

با سلام و احترام

در خصوص تصمیم اخیر هیئت نظارت بر تشکل‌های اسلامی دانشگاه تبریز درباره انحلال انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز، به استحضار می‌رساند تصریح ماده ۴۹ آیین‌نامه این انجمن مبنی بر ماهوی و غیرقابل تغییر بودن عضویت در اتحادیه‌ی مرکزی، درباره عدم امکان خروج اختیاری آن از اتحادیه دفتر تحکیم می‌باشد. ضمنا مطابق ماده ۵۰ اساس‌نامه، لازمه‌ی فرآیند انحلال انجمن، تشکیل شورای انحلال و طی شدن تشریفات قانونی آن است.

شان مسئولین دانشگاه تبریز این است که مواجهه‌ی مستقلی با موضوعات داشته باشند و حتی اگر تصمیم بر انحلال تشکلی گرفتند، باید مبنای تصمیم‌گیریشان بررسی عملکرد آن تشکل فارغ از نظرات یک مجموعه‌ی بیرون از دانشگاه باشد.
سوابق انقلابی و عدالتخواهانه‌ی انجمن اسلامی دانشگاه تبریز در سال‌های اخیر روشن است و توقف فعالیت‌ آن، به مثابه لکه ننگی در تاریخ مدیریت دانشگاه تبریز باقی خواهد ماند.
اگر نمی خواهید بر همگان مسجل شود که دانشگاه تبریز نه تنها تحمل یک تشکل انقلابی را ندارد، بلکه توان تصمیم گیری مستقلی را هم نداشته و نهاد های بیرونی به راحتی می توانند بر فعل و انفعالات درون دانشگاهی اثر گذار باشند، این رویکرد تنگ‌نظرانه و تمامیت‌خواهانه‌ را متوقف کنید و اجازه ندهید تشکلی با چنین سوابقی بدون طی مراحل قانونی در این دانشگاه منحل شود.
‌
?️ @anjoman_eslami_tbz

یکشنبه‌ی هفته قبل، حادثه‌ی انفجار در معدن طزره‌ی دامغان، باعث محبوس شدن و مرگ شش کارگر معدن‌چی شد؛ حادثه‌ای که یکبار در اردیبهشت امسال، یکبار در اسفند سال گذشته و یکبار هم در خرداد سال نودوهشت رخ داده بود و به‌خاطر نبود وسایل اولیه و ایمن نبودن شرایط معدن، باز هم تکرار شد.

احمد وحیدی، وزیر کشور، در ساعات اولیه پس از حادثه، در محل حاضر شده ولی قبل از تشکیل کمیته حقیقت‌یاب و بررسی کامل دلایل این واقعه، ادعا کرده که «مقررات لازم ایمنی در معدن طزره رعایت شده بود» و این «اتفاقی غیر منتظره و غیرقابل پیش بینی بوده است». همین اظهارنظر موجب امنیتی‌شدن فضا و مرعوب شدن معدنچیان و خانواده‌های داغدار و خبرنگاران محلّی شده و شاید یکی از دلایل سکوت رسانه‌ها نیز همین امر باشد.

کارگران ایران، حداقل دستمزد و شرایط زندگی آن‌ها، ایمنی محل‌کار و حوادثی که برایشان رخ می‌دهد برای هیچ گروه و جریانی محلّی از اعراب ندارد؛ نه شرایط کارشان برای ساختن #روایت_پیشرفت مناسب است و نه سوژه‌ی خوبی برای براندازی و فاند گرفتن از آمریکا هستند. طبقه‌ای که بیش‌از یک دهه است که شدیدترین فشار اقتصادی را متحمّل می‌شود و همیشه بیشترین پشتیبانی را از نظام و انقلاب داشته، چرا باید این‌چنین مورد بی‌مهری و بی‌توجهی واقع شود؟ در چنین وضعیتی وظیفه‌ی دلسوزان کشور این است که در میان سروصدا ها و دعواهای جعلیِ غالب در رسانه‌ها، صدای این مظلومان خاموش را بلند کنند و هزینه‌ی تکرار چنین فجایعی را بالا ببرند.
‌
?️ @anjoman_eslami_tbz

?حادثه‌ی انفجار در معدن طرزه‌ی دامغان
.
.
‌
#مستضعفین
#کارگر
?️ @anjoman_eslami_tbz

? اعلام حمایت جمعی از اساتید دانشگاه و شخصیت‌های فرهنگی و سیاسی، از انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز در مقابل فشارهای دانشگاه و اتحادیه‌ی دفتر تحکیم وحدت برای انحلال آن ⭕️ادامه امضاها: ▪️دکتر سید محمد مهدی طباطبایی، مدیر مسئول نشریه‌ی…

ببینید چقدر از امام روح الله و مبانی فکری‌اش دور شده‌اید که عدالت‌خواهی را تکفیر می‌کنید و آن را چپ‌زدگی می‌خوانید. ▫️امان امان که تفکر حجتیه‌ای‌های نوین بیشتر از آنچه که فکر می‌کنید بر شما مسلط شده و مسخ تان کرده است. البته از شما این بی‌اخلاقی‌ها بعید نیست…

▫️بیانیه‌ی سراسر تهمت و هتاکی انجمن علامه و برچسب‌هایی که به ما و جریان عدالتخواه نسبت داد، تعجبمان را برنیانگیخت؛ آنچه در بیانیه‌ی مجموعه‌ی رانتی–رفاقتی‌تان موسوم به انجمن علامه به چشم می‌خورد، تکرار تاریخ به شکلی جالب است. بیچاره انجمن علامه که در تاریخ…