?جایی برای تایید وجود ندارد!

«سیاست» آنگونه که در لغت بمعنای تربیت، رام‌کردن و آماده کردن تعریف شده است و یا آنگونه که در امرواقع مترادف با پیچیدگی‌های متعدد شخصیتی تعریف می‌شود، با آنچه که دکتر مسعود پزشکیان در این چند ماه گذشته از خود نشان داده است سازگاری بالایی ندارد.

گریه رئیس جمهور پس از دیدن عکس همسر خویش نشان از لطافت روح و عمق عشق ایشان است که امریست ممدوح، لیکن ناتوانی ایشان در اداره خود اتفاقی شایسته تقدیر و تایید نیست.

بنده بعنوان یکی از واضعین مفهوم «مادرانگی» در عرصه سیاست موافق نرینه‌خویی و چندشخصیتی متبلور در وجود برخی مردان سیاست نبوده و نیستم، لیکن رئالیسم بی‌رحم حاکم بر سیاست ایران نیز اینگونه ناتوانی در کنترل خویش را برنمی‌تابد و قطعا فرد را در خود هضم خواهد کرد.
بماند که از منظر سایکولوژیک عدم حل‌و‌فصل حوادث و پدیده‌ها نشان از نوعی «تثبیت‌» دارد که نیازمند مداخله است.
ایران امروز پس از قرارگیری در دوره‌های بیش‌ارضایی«هیجانی» رسما نیازمند بازگشت به امر«شناختی و عقلانیست» تا مشغله مجدد با امر«عاطفی».

مهمتر از بخش نخست انتقاد وارده به رفتار رئیس جمهور، بیان گزاره خانمان‌برانداز «همینی که هست» توسط ایشان است. این گزاره بدرستی ریشه تمامی بدبختی‌های این سرزمین است. ریشه تمامی استبدادهاست. چه فردی، چه خانوادگی و چه سرزمینی.
ما همینی که هست نداریم آقای دکتر پزشکیان، ولو در حد اتفاقی چنین لایت و کمی رومنس.

?بیان این انتقاد بمعنای تایید سخنان سخیف عده‌ای در نقد رئیس‌جمهور نیست.افرادی که نه شرم می‌فهمند چیست و نه حیا.نه دنیا مردم برایشان مهم است و نه آخرت خودشان. بعضاً چه بسا سطوحی از دگرآزاررسانی وخیم عمومی داشته باشند و کارنامه‌ رفتار و صداقت و عملکردشان برهمگان مبرهن است.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?رضایتمندی چیست؟

شاید یکی از بزرگترین «تلاش‌ها» در جهان جدید ایستادگی در برابر تحمیل «احساس رضایت از زندگی» از نوع تحریف شده است.

تقلیل خوشبختی و احساس رضایت از زندگی به سه مقوله ثروت، قدرت و پیروزی در عین درست بودن غلط‌های فراوانی نیز دارد.
چرا که ثروت، قدرت و پیروزی طیف وسیعی از مفاهیم و مصادیق را شامل می‌شوند اما جهان جدید ذیل هژمون رسانه آنها را تنها به پول،ریاست و شهرت تنزل داده است.

من هیچگاه قائل به عبور از جامعه و پرداخت به ساخت جهان‌بینی فردی آنهم با نگاه سرپوش گذاشتن بر بی‌عدالتی‌های فراخ موجود نبوده و نیستم، اما همزمان قائل به ذبح جهانبینی فردی بپای جهان‌بینی رسانه‌ای رایج نیز نبوده و نیستم.
فروید درست گفته بود:
تعریف کلی زندگی با معیارهای نادرست و تحریف شده ثروت،قدرت و پیروزی خطر فراموشی رنگارنگی و تنوع حیات ذهنی بشر را در پی دارد.

آری جوانی شما،سلامتی شما،خانواده شما،خواب آرام شما و بی‌نهایت دارایی‌های دیگر شما حتی اجابت مزاج آسان شما ثروت‌‌های بزرگی هستند که برای شما در ساخت جهان مخصوص خودتان قدرت لازم را تولید می‌کنند. و همه ما تنها زمانی بدانها واقف می‌شویم که آنها را از دست بدهیم.

?آن‌روز که شرایط ابتدایی زیست در این سرزمین فراهم شد و یک خانه معمولی،یک خودرو معمولی یک سفر معمولی و خیلی دیگر چیزهای معمولی از رویا و آرزو خارج شد، فردایش باید بر تعریف صحیح ثروت، قدرت و پیروزی اصرار بیشتری ورزید تا تنها بسنده به یک عامل نشوند و بدتر از آن بعنوان غایت تعریف نشوند.
و بعبارت بهتر ثروت و قدرت و پیروزی با مصادیق پول و ریاست و...ابزاری در استخدام زندگی بهتر با مصادیق بینافرهنگی همچون تشکیل خانواده، توسعه خانواده، سلامت خانواده و شادابی و رفاه خانواده تعریف شوند.

و مهمتر از همه اینها فردای پس از بازوضع عادلانه امور اصرار بر کاربست تعدیل کننده‌های ثروت و قدرت برای حفظ آرامش روانی جامعه امریست بسیار حیاتی.

?چرایی عدم پرداخت به مصادیق جهان‌بینی فردی در همه این سالها برای من‌روانشناس اجتماعی تنها یک چیز بوده است:

اکنون وضعیت زندگی نیازمند تغییرات بزرگی است که خارج از کنترل و توان فرد است. محیط و شرایط محیطی نهایت تأثیرگذاری بر فرد و خانواده را دارند و ابتدا باید محیط اصلاح شود تا آنچه ما می‌گوییم مصداق روانشناسی‌زرد و حتی قهوه‌ای پیدا نکند.
نمی‌شود چشم برروی زخم و درد جامعه بست.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?ارزشمندی

?شاخص کل بورس بر قله ۲.۵۰۰.۰۰۰ ایستاده است اما ارزش دلاری بازار همچنان هم‌قیمت سال ۹۷ می‌باشد!
درک صحیح این نکته زمانی تشدید می‌شود که بدانیم از آن‌زمان شرکتهای بزرگ و زیادی نیز به بازار سرمایه ایران اضافه شدند.

جدول تناسب هم اگر قرار بود گرفته شود بین سه متغیر دلار، نماگر شاخص کل و قیمت سهام، امروز قیمت سهام ملت مفلوک باید خیلی متفاوت با آنچه هست می‌بود.

علی‌ای‌حال در عجیبترین شعبده دهه گذشته ایران که همچنان فهم آنچه اتفاق افتاده میسور نیست، بازار سرمایه دچار دگردیسی‌های شگرفی شده است. و همچنان ترس و هیجان بر این بازار مستولی است.

پارامترهای متعدد این بازار همچون ‌P/S یا حتی P/B یا حتی P/E و در نهایت R/V در سهام‌های زیادی هنوز بسیار بسیار باارزش است.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?نارسیست‌وار

مردانگی و زنانگی آمیخته

از رفع رسوب لوله‌های آبگرمکن دیواری تا طراحی لباس هنری خاص، از نظافت ترموکوپل بخاری تا طرح هشترک زدن با هویه برروی کفش چرم عسلی، از تعویض لامپ و کله‌چراغ ماشین تا طراحی انگشتر فیروزه خاص، از تعویض شیرآلات منزل تا بار گذاشتن چغندر و لبو و سالاد گوجه، از تعمیر جزئی ماشین لباسشویی تا ید طولا داشتن در ست کردن عطر و ادکلن با شخصیت:

من این مردانگی و زنانگی آمیخته در وجودم را دوست دارم.

باورم براین است کسب تجربیات تازه در مصادیق «زندگی» از نوع عموم جدای از لذاتش افق‌های دید وسیعی پیش‌روی اهل فکر باز می‌کند، چرا که در نهایت همه آنچه که آنها در زمین سیاست و اجتماع و...بکارند، باز باید بمصرف عموم برسد.

بی‌ یا کم نسبت بودن اهالی فکر و سیاست در این کشور با «زندگی» اینگونه وضعیت «نازندگی» پدید آورده است.اینها چون خود زندگی بمعنای صحیح آن را ندارند، درکی از زندگی عموم هم ندارند.فلذا یا گرفتار در مالیخولیای آرمانخواهی کور می‌شوند و یا مشغول چرا در زیست گلخانه‌ای مرفه و بدور از اجتماع که هردو با زندگی عموم نسبتی ندارد.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?او یک جنایتکار بود!

براستی ما برای ماندن چنین جنایتکاری میلیاردها دلار سرمایه ملت مستضعف ایران و خون‌های پاک جوانان را هدر دادیم؟
پناه بر خدا از آن روز که پرده‌ها یک به یک کنار روند.
آن زمان که عمق تهی بودن همه آنچه از آن دم زده می‌شد به یکباره با فرونشست بر زیر پا، برای عموم نیز هویدا شود.

پناه بر خدا از میزان حجم مسئولیتی که بر شانه‌های اینها خواهد ماند؟
چگونه می‌خواهند پاسخ دهند؟

?«خبرنگار الجزیره در بازدید از زندان مخوف صیدنایا می‌گوید هزاران زندانی سیاسی سوری در طبقات زیرین این زندان وجود دارند که هنوز کسی راه ورود به آن طبقات را نمی‌داند.
"بخش قرمز" در زندان صیدنایا زندانیانی را در خود جای داده است که برخی از آنها بیش از ۴۰ سال است در اینجا نگهداری می‌شوند.»

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?راه نجات

برای عبور جمهوری اسلامی از موقعیت پیچیده خاورمیانه هیچ راه فراری وجود ندارد جز:

«بازگشت ایران به موقعیت برقراری روابط بین الملل با محوریت غرب»

در این رابطه نیاز به هیچ توضیح اضافی نیست. همچنان که هیچ توضیح و توجیه اضافه و غیرمرتبط در ارتباط با گذشته، حال و آینده منطقه نیز ارزش افزوده‌ای خلق نمی‌کند.

حتی ایجاد آزادی‌های اجتماعی و آزادی‌های رسانه‌ای نیز امکان عبور ایران از موقعیت کنونی را فراهم نمی‌کند.

?تنها راه نجات بازگشت ایران به جامعه بین‌الملل است، به هر قیمتی. ارنه مثلث ترکیه،امارات،اسرائیل نقشه‌های زیادی برای جمهوری‌اسلامی و ایران خواهند داشت.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?دوگانگی

واتسلاو هاول در کتاب قدرت‌بی‌قدرتان عبارتی دارد بنام «تمامیت‌خواهی هیبریدی» که آن را بمراتب خطرناکتر از دیکتاتوری محض می‌داند.

در وضعیت امروز ایران مهمترین مسئله در نسبت با اهل اندیشه همین «نظام اندیشه‌ای هیبریدی»است که نوعی دوگانه‌گی و بلاتکلیفی را در پی دارد.
تفکر هیبریدی همچنان نسبت به انبوه مسائل توصیف، تبیین و طبقه‌بندی شده ایران و منطقه و چرایی پدیدآمدن آنها دچار دوگانگی ارزشی_اندیشه‌ای است.

خسارات ۷۵درصد به بالا که ثمره یک تفکر و دیدگاه خاص است را نمی‌بیند یا اگر می‌بیند اصرار بر اغراق در دستاوردهای ۲۵درصدی دارد و با مخاطب همواره از دریچه آن۲۵درصد سخن می‌گوید.

در نهایت هرچند واقع‌بین شدن تلخ است و آزارنده لیکن مانع هلاکت می‌شود.
روی دیگر این سخن بمعنای تایید صفر و یک اندیشی مطلق و جزم‌اندیشانه نیست.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?پروژه نامرئی‌سازی

جاهلان، کاسبان و یا تاجران در دین مردم بزرگترین دستاوردشان نامرئی‌سازی ارزش‌های دینی در بستر جامعه بود.

فی المثل آن‌هنگام که شهادت حضرت زهرا س از یک دهه به سه دهه افزایش پیدا کرد. و رقابتی سخت بین شهرداری‌ها، بیوت عالمان و مراجع دینی و دیگر دستگاه‌های فرهنگی از فرهنگ‌وارشاد تا آموزش‌وپرورش بر سر سیاه‌سازی یک‌ماهه و تبلیغات‌شهری و برپایی موکب و غیره درگرفت!
همان موقع دقیقا آغازی بود بر پروژه نامرئی‌سازی ارزش‌های دینی.

از این منظر وضعیت شهر مشهد و بلاهت حاکم حقیقتا غیر قابل تحمل است.

این‌ها نه انسان را شناخته‌اند و نه اجتماع و فرهنگ را و نه چیزی بنام ارزش و دین را.اصلی بسیار بدیهی در نسبت با انسان وجود دارد:
تکرار مستانه و بی‌محابای یک اتفاق از نوع زیستی یا روانی قطعا عامل خاموشی آن خواهد شد!
بسامد یک پدیده در فرهنگ‌عمومی به‌هنگام گرفتاری جامعه در شبکه‌ای از مسائل برروی زمین مانده عامل عقب راندن و نامرئی‌ ساختن آن پدیده خواهد شد.
در نظام ارزش‌های دینی نیز مفاهیم اساسی و بنیادین از جنس اصول وجود دارند که به حاشیه گذاشته شده و فروع(تولی و تبری)به اصل رانده شده‌اند.

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?حالا حالاها!

باورش از منظر فنی کمی سخت است. اما برخلاف تصور عموم مبنی بر رشد بازار سرمایه ارزش پرتفوی بورسی عمده سهامداران بجز درصد بسیار کمی از آنها هنوز هیچ تغییر خاصی نداشته است.

پس از فاجعه رانت‌دولتی اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ بازار سرمایه با هر اتفاق بزرگ یکبار ریزش کرد:

شروع جنگ غزه
حادثه سقوط هلی‌کوپتر رئیس جمهور
ترور فرماندهان نظامی در سوریه
روی کار آمدن رئیس جمهور جدید
ترور اسماعیل هنیه
رفت و برگشت نظامی ایران و اسرائیل
ترور سید حسن نصرالله

فی المثل تنها در ترور اسماعیل هنیه بازار بورس ایران ۱۲درصد ریزش کرد!

?در کنار رشد بازارهای موازی بازار سرمایه در این سالها بقدری ریزش داشته‌ که سرمایه‌داران برای رسیدن به اصل سرمایه بنظر حالا حالاها باید صبر کنند.
رسیدن به سود و یا همتراز شدن با تورم بازارهای موازی بماند پیش‌کش!

https://t.me/seyyedhashemfirouzi

?مصر و تحقیر ژئوپلیتیک!

#صابر_گل_عنبری

طوفان الاقصی و جنگ غزه خارج از منازعه کنونی، بیانگر تحولی در عرصه سیاست ورزی در سپهر خاورمیانه است و آن هم برآمدن و نقش آفرینی بازیگران غیر دولتی است؛ از حماس در غزه و حزب‌الله در لبنان گرفته تا انصارالله در یمن و حشد شعبی در عراق. در مقابل اما شاهد ضعف تاریخی نقش آفرینی بازیگران دولتی عربی به ویژه مصر و سوریه هستیم. این تحول نیز در وهله نخست مولود شکاف حداکثری دولت و ملت در خاورمیانه است.

این شکاف عمیق عملا برخی از این کشورها و بازیگران را در مواجهه با چالش‌ها و تهدیدهای بیرونی به شدت آسیب پذیر کرده و باعث شده است که بعضا تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و ژئوپلیتیک کشورها نیز دستخوش تغییر، بده‌بستان دیگران و حتی در معرض حملات مستمر پرپیامدی هم قرار گیرند، اما ضعف جبهه داخلی، بیم از شورش و برافتادن نظام حاکم، آن‌ها را فاقد ابتکار عمل موثر برای دفع تهدیدهای خارجی ساخته است.

سوریه که از غایبان بزرگ جنگ غزه است و این امر به دور از تاثیر عامل روسی و احتمالا بازتعریف نقش منطقه‌ای آن نیست، مصر نیز با آن شکوه تاریخی در این جنگ با این که از دو جهت مورد تهدید ژئوپلیتیک جدی قرار گرفته است؛ اما حکومت مصر واکنش درخوری به این تهدیدها از خود نشان نداده است. از یک طرف، حدود سه ماه است که پس از اشغال نوار مرزی فیلادلفیا یا صلاح الدین میان مصر و باریکه غزه کاملا مرز مصر و فلسطین قطع شده است. نتانیاهو تاکید می‌کند که اسرائیل به هیچ وجه قصد خروج از این منطقه را ندارد که در صورت عملی شدن آن عملا پیوند جغرافیایی میان مصر و فلسطین از بین می‌رود و همین خود پیامدهای ژئوپلیتیک، سیاسی، امنیتی سهمگینی برای خود مصر و تمامیت ارضی، حاکمیت و امنیت ملی آن در بر دارد؛ آن هم مصری که مهد ناسیونالیسم عربی و داعیه‌دار رهبری جهان عرب بود؛ اما امروز در مقابل فروکاست تاریخی نفوذ ژئوپلیتیکش و قطع یکی از مرزهایش حتی عاجز از فراخواندن سفیر طرفی است که این مرز را ملغی کرده است!

هدف اسرائیل از سیطره مدام بر فیلادلفیا فراتر از تحکیم محاصره باریکه غزه از چهار جهت جغرافیایی و برای پایان دادن به نفوذ و ارتباط فیزیکی و معنوی مصر با پرونده فلسطین است.

از دیگر سو، به علت تحولات دریای سرخ و به تبع آن رویگردانی بیشتر شرکت‌های کشتیرانی جهان از عبور از کانال سوئز و یافتن مسیرهای دریایی جایگزین عملا این کانال مصری به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع درآمدی این کشور با درآمد سالیانه حدود 10 میلیارد دلار در معرض از دست دادن اهمیت ژئواکونومیک خود قرار گرفته و تداوم این وضعیت می‌تواند آسیب جبران ناپذیری به این موقعیت بزند. ظرف این ۱۱ماه از جنگ غزه حدود دو میلیارد دلار از درآمد مصر از این کریدور دریایی کم شده است.
اما حکومت مصر در مواجهه با این تهدید نیز دست بسته صرفا نظاره‌گر است. مواجهه با این تهدید نیز می‌طلبید که قاهره دستکم بیشتر از هر طرف دیگری برای پایان دادن به جنگ غزه مداخله می‌کرد تا به تبع آن دریای سرخ آرام گیرد و کانال سوئز به روال طبیعی خود بازگردد.

اما چرا مواجهه مصر با چنین تهدیدهای سترگ و تاریخی تا این سطح تنزل یافته و کان لم یکن شده است؟ در حالی که همین وضعیت اقتضا می‌کرد که یک طرف جنگ باشد و نه میانجی و نظاره‌گر؛ در حالی که ارتش مصر اسما پانزدهمین ارتش دنیاست و این کشور توانایی و پتانسیل لازم برای دفع این تهدیدها را دارد.

مشکل در همان شکاف دولت ملت است. وقتی حاکمیتی برآمده از انتخاب واقعی مردم و اراده آن‌ها نباشد، بقای نظام سیاسی و شخص حاکم اولویت نخست قرار می‌گیرد و لو این که از کیسه تمامیت ارضی، امنیت و حاکمیت ملی خرج کند. وقتی تمام هم و غم ارتش ماندن در قدرت باشد و به یک الیگارشی و حیاط خلوتی برای تضمین حاکمیت یک نفر تبدیل و درگیر کار اقتصادی و فساد سیستماتیک می‌شود و با ماهیت و علت وجودی خود فاصله می‌گیرد، طبیعی است که مداخله برای دفع تهدیدهای بیرونی را مسبب از بین رفتن منافع کلان داخلی خود بداند و از آن پرهیز کند.

اما شکاف دولت ملتی در مصر به این معنا نیست که اگر حکومت این کشور در صرافت مواجهه جدی با این تهدیدها برآید، مردم پشت آن را خالی و شورش می‌کنند. اتفاقا همراهی خواهند کرد و چه بسا پایه‌های نظام سیسی نیز تقویت شود، اما فرضا اگر او اراده‌ای برای این کار داشته باشد، نگرانی از حذف خود و کودتای ارتش در آینده در نتیجه بازی پیچیده قدرت بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی چون شمشیری داموکلس بر گردنش بازدارنده است.

شرایط امروز مانند سال 1967 نیست و مصر هم می‌توانست بدون ورود به جنگ‌ تهدیدهای پیشگفته را دفع و جنگ غزه را متوقف کند؛ اما این توانستن مصر و مداخله جدی آن مساوی است با برافتادن نظام حاکم و این چیزی نیست که ارتش و سیسی بخواهند.
خلاصه این که دموکراسی‌ها بهتر از دیکتاتوری‌ها می‌جنگند!

https://t.me/seyyedhashemfirouzi