#هفتادسنگ‌قبر
#سنگ‌صادق
۱۹ فروردین سالروز درگذشت صادق هدایت

نگاهم کن زائر!
زمان درازی نگاهم کن
تا برای تو جالب شوم.

سنگ گور طوری تراشیده شود که اگر دقّت کنی آن را چهره‌ای می‌بینی.
در اتاقک آرامگاه: یک عینک قدیمی تَرَک‌خورده، چشم کلاغ، و سایه‌ی صادق که در نگاه چیزی از انتظار می‌دید وقتی که گفت: در تو انتظار نظربازی است.

@Yadollah_Royai

#لبریخته‌ها ۸

او
در کجای افق گوشه می‌گیرد
وقتی که زخم بر می‌دارد
مثل افق که گوشه می‌گیرد؟

او در کجای زخمِ افق
– مثل افق که زخمِ بزرگش را
به گوشه می‌بَرَد
و گوشه می‌گیرد در زخم-
با زخمِ گوشه‌گیرش می‌خوابد؟

یداله رویایی

#درجستجوی‌آن‌لغت‌تنها
#واریاسیون‌های‌ظهربردار ۱۷

بی‌نهایت نهایت در تو می‌گیرد
بی‌نهایت نهایت از تو می‌بازد.

کبودِ بالا چرخی زد
کبود بالا طولِ طناب شد
فرود آمد
و زیر پای تو چرخی شد
با ساق‌های تو چرخِ کبود پَر
با ساق‌های تو چرخِ کبود پا
با ساق‌های تو چرخِ کبود یک دایره پا
یک دایره پَر برای یک دایره پا کبود
کبودِ ساق‌های تو چرخِ تو
کبودِ ساق‌های تو پای تو
پای تو پرّه
پای تو پَر
حالا که بی‌نهایت از تو نهایت می‌گیرد.

یداله رویایی

#نامه‌ها

عباس عزیز،

در رمان ِ "برادران کارامازوف" اثر معروف داستایوفسکی می‌خوانیم:

«خداشناسی باعث می‌شود که مردم عادی خیلی از جنایت‌ها را بخاطر خدا نکنند.»

اما حالا کجاست داستایوفسکی تا ببیند که امروز مردم عادی همه‌ی جنایت‌هاشان را بخاطر خدا می‌کنند؟ و مردم غیر‌عادی‌ از خود می‌پرسند:

آیا واقعا اللهُ، اکبر؟

یداله رویایی

عباس عزیز ،

آدورنو متفکر آلمانی، جملۀ معروفی دارد:

- بعداز آشویتس شعر توجیهی ندارد. یا (چطور می‌شود بعد از آشویتس شعر گفت؟)

اما من از خود می‌پرسم چطور می‌شود بعد از شعر، اینهمه شعر، آشویتس داشت؟ و کهریزک داشت؟
گاهی حس می‌کنم که با اعدام و آزار ِ اینهمه معصوم، شعر به بیعاری می‌ماند، چه در تهران "پست مدرن" باشی چه غزل‌سرا در لندن.
آشویتس ننگین بود سرمشق شد (از روآندا، دارفور، بوسنی... تا کهریزک) .
بعدِ کهریزک هم آنکه از "گل و بلبل" می‌سراید، ندانسته مشق زیر سرمشق می‌دهد.

یداله رویایی

#هفتادسنگ‌قبر
#سنگ‌رؤیا

در برابر کدام گور ایستاده‌ام
وقتی که در برابر من
ایستاده‌ای؟

دستی که سنگ روی سنگ می‌گذارد، با نقش برجسته‌ بتراشند. در تزیین‌های مقبره آینه‌ای با قابی قدیمی گذاشته‌اند، و کمی تَرَک از شقیقه‌ی رؤیا که می‌گفت: دایره‌ها را روحانی می‌بینم. وقتی که در مداین از دجله می‌شنید: شاعر در آینه بی‌تکرار می‌ماند.

یداله رویایی