▪️صحبت‌های #آکیرا_کوروساوا درباره‌ی #آندری_تارکوفسکی روزنامه‌ی آساهی شینبون، ۱۳ مه ۱۹۷۷

‍ بسیاری از مردم غُر می‌زنند که فهمِ فیلم‌های تارکوفسکی دشوار است، اما من این‌طور فکر نمی‌کنم. فیلم‌های او صرفاً نشان می‌دهند که تارکوفسکی چقدر حساس است. او بعد از «سولاریس» فیلم «آینه» را ساخت. «آینه» به خاطرات محبوبِ تارکوفسکی در دوران کودکیش می‌پردازد. این درحالی‌ست که بسیاری از مردم می‌گویند که درک این فیلم به طرز عجیبی دشوار است!

بله، در نگاه کلی به‌نظر می‌رسد که فیلم هیچ سیر و تحول عقلانی در داستان‌سرایی ندارد. اما باید به‌خاطر داشته باشیم: این غیرممکن است که در حافظه‌ی ما خاطرات کودکی‌مان از یک سیر ایستا و توالی منطقی برخوردار باشند.
قطعاً تکه‌های تصویروار مربوط به دوران کودکی‌مان در حافظه‌مان می‌تواند چون شعر تداعی شود. وقتی این را قبول کنیم، ممکن است فیلم «آینه» را اتفاقاً ساده‌ترین فیلم برای درک کردن بدانیم. اما خود تارکوفسکی بی‌آن‌که چنین چیزی را به زبان بیاورد، سکوت می‌کند. این رفتار او سبب می‌شود قبول کنیم که پتانسیل‌های فوق‌العاده‌ای در آینده‌ی او نهفته است. کسانی که حاضرند همه‌چیز را درباره‌ی فیلم خود توضیح دهند، برای آن‌ها آینده‌ی روشنی وجود ندارد.

?@Ticketlessfilm

▪️چرا باید «در انتظار گودو» را خواند؟
درباره‌ی #نمایشنامه‌ی «در انتظار گودو» اثر ساموئل بکت

ویدیو: از مجموعه‌ی Ted

?@Ticketlessfilm

در مورد فیلم‌های #وحشت بیشتر از هر ژانر دیگری نوشته‌اند؛ و از میان تمام این کارها، بی‌شک تأثیرگذارترینشان آثار رابین وود بوده‌اند. وود با ترکیب جنبه‌هایی از تحلیل مارکسیستی، روانکاوانه، فمینیستی و ساختارگرا ساختاری دراماتیک و ساده را به‌عنوان هستۀ مرکزی این #ژانر معرفی می‌کند: آنها «کابوس‌های جمعی ما هستند... که در آن یک چیزِ هیولایی به‌هنجاربودن را تهدید می‌کند.»
او این ژانر را تجلی دیدگاه فروید مبنی بر بازگشت امیال سرکوب‌شده می‌داند: یعنی فیلم وحشت آن تناقضات فرهنگی و ایدئولوژیکی را که به طرق دیگر انکار می‌کنیم، بیان می‌کند. سوژۀ فیلم وحشت کشمکش بر سر به رسمیت شناختن تمام چیزهایی است که تمدن ما در خود سرکوب یا با آنها مبارزه کرده است: آنچه از خودمان که نمی‌توانیم بپذیریمش و بنابراین با فرافکنی آن به بیرون به چیزی دیگر، انکارش می‌کنیم.

برگرفته از  کتاب ژانرهای سینمایی: از شمایل‌شناسی تا ایدئولوژی، بری کیت گرانت

ویدیو: از فیلم جن‌گیر (۱۹۷۳)

?@Ticketlessfilm

▪️بخشی از فیلم راننده تاکسی به کارگردانی مارتین #اسکورسیزی(۱۹۷۳)

?مروری بر صحنه‌ای از فیلم «راننده تاکسی»

واقعی یا غیرواقعی، مسافر تاکسی را به سمت یک آپارتمان می‌برد، جایی که حرکت دوست‌داشتنی هیچکاکی شبحی سایه‌وار از زنی که مشغول سیگار کشیدن است، آشکار می‌کند. اسکورسیزی توضیح می‌دهد که این زن همسر اوست و منتظر معشوق(سیاه‌پوست) خود است و او نقشه کشیده که هر دو را بکشد...
صحنه با نمایی عجیب از پشت سر تراویس به پایان می‌رسد- دقیقاً از روی سرش و نه از کنار، و نه از جایی که اسکورسیزی نشسته، و این فکر را به ذهن متبادر می‌کند که تمام این ماجرا در ذهن او اتفاق می‌‌افتد...

برگرفته از کتاب واپسین عصر طلایی هالیوود؛ جاناتان کرشنر
?@Ticketlessfilm

▪️ تأثیرپذیری «#تیم_برتون» در #میزانسن و #ترکیب‌بندی نماها از #اکسپرسیونیست‌های دهه‌ی بیست و سی آلمان
?@Ticketlessfilm

#فیلم_کوتاه: #حیوان ساخته‌ی بهمن و بهرام ارک
محصول ۱۳۹۶

این فیلم کوتاه علاوه بر جایزه دوم بخش سینه فونداسیون هفتادمین جشنواره فیلم کن، سیمرغ بلورین بهترین فیلم کوتاه سی و ششمین جشنواره فیلم فجر، جایزه بهترین فیلم، کارگردانی و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران جشنواره فیلم کوتاه تهران، جایزه بهترین فیلم، کارگردانی و فیلم‌نامه جشن مستقل فیلم کوتاه را نیز کسب کرده‌است

?@Ticketlessfilm