پیام «باشو،غریبه ای کوچک»: از متفاوت نترس

«باشو غریبه کوچک» پیام بیضایی برای پذیرش تکثر در عین وحدت بود.
پسر سیه چرده اهل جنوب، آواره از جنگ به دامن مادری در شمال پناه برد و مهر مادر به عنوان نمادی از مام وطن، تضادها و چالش ها را به همبستگی تبدیل کرد.
باشو در وهله نخست، مزاحمی بود که نه کسی به او علاقه ای داشت و نه کسی او را آرام می گذاشت. اما مهر مادری باشو را در آغوش گرفت و باشو هم فرزندی شد به مثابه فرزندان ایران.
برای همین بیضایی با " باشو غریبه کوچک" تنها به مصایب جنگ نپرداخت، بلکه پیام وحدت در عین متفاوت بودن را نشر داد و هویت ایرانی را در ساحت گوناگونی اش به تصویر کشید.
"باشو  غریبه کوچک" هم ایران را به مثابه خانه به  تصویر کشید و هر نقطه از خاکش را خانه همه ایرانیان دانست؛ هم زیبایی شمالی و جنوبی بودن را به تصویر کشید و هم زیبایی با هم بودن را.

@paarandiran

https://www.instagram.com/p/DFVX57Ht6Kt/?igsh=dGRlZ3h2dWRzcmNo

مه لقا ملاح (مادر محیط زیست ایران به آیندگان): نگران باش، ناامید نباش.

ـ تا آخرین لحظه حیات، باید خدمت کرد.

- آموزش کلید موفقیت است. بچه ها نجات دهنده اند. تشکل بسازید، پیوستگی انسان و طبیعت را از کودکی آموزش دهید.

- درختکاری را علیه آلودگی ترویج دهید.

- هوای پاک را مطالبه کنید.

- نگران باشید اما ناامید نشوید.

- طبیعت به ما حیات داده، از طبیعت مراقبت کنیم.

- ما و طبیعت پیوسته و جدانشدنی هستیم. مراقبت از طبیعت مراقبت از خود ماست.

- حق گرفتنی است، زن، شهروند درجه دو نیست. حق را در خانه به شما نمی‌دهند.

@paarandiran

https://www.instagram.com/paarandiran

صفحه «پارند» را در اینستاگرام هم در صورت تمایل دنبال و به دوستان خود معرفی کنید. پارند هیچ مطلب کپی ندارد و تنها به تولید محتوی می‌پردازد‌.
https://www.instagram.com/paarandiran

موشک یا مردم؟
در نقد ساده سازی ها. در نقد نگاه تک بعدی به قدرت...
گفتار و شنیدار ۴

@paarandiran

https://www.instagram.com/reel/DB1JIRwtdpT/?igsh=MTE1dTIxOHR4NHQwbw==
#پارند، #ایران، #خاورمیانه،#جنگ،#دموکراسی،#موشک،#شهروند

جنگ علیه جنبش‌های مدنی، در خدمت استبداد و ناامنی

«در کوله سربازان خارجی، دموکراسی یافت نمی شود».
عده ای در نقد این گزاره می گویند، چرا آلمان پس از جنگ جهانی از نازیسم رهایی یافت و دموکراسی شد؟چرا ژاپن بعد از بمباران اتمی و تسلیم توسعه یافته و دموکراتیک شد؟ این پرسش از اساس خطاست؛ چرا که به دام « کانتکست پریشی» گرفتار شده.
ایران کجا؟ آلمان کجا؟ خاورمیانه کجا؟ اروپا کجا؟ شرایط ما چه نسبتی با شرایط ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم دارد؟ آلمان و ژاپن سالهای هزار و نهصد و چهل کجا؟ ایران سالهای دوهزار و بیست کجا؟
نتیجه نسخه « جنگ» را باید در سرنوشت افغانستانی دید که فتح شد و دموکراسی لرزانی در آن مستقر شد، اما در نهایت به طالبان هدیه شد. سرنگون شده، بدون مزاحمت بازگشت.
سوای انبوه کشته های پس از فتح عراق در حمله بوش، آیا کشوری که هر قوم و مذهبی بر اسب مراد خود سوار شده را می‌توان دموکراسی نامید؟
جنگ، عراق با ثبات هدیه نداد، اگر دخالت‌های قدرتهای غربی و همسایه ها نبود، امروز پرچم داعش جای پرچم عراق بود.
« جنگ» در خاورمیانه اگر محدود باشد، تقویت کننده دیکتاتوری است، چرا که دیکتاتوری، بر فضای امنیتی سوار می‌شود و دموکراسی‌خواهی را بیشتر و شدیدتر سرکوب می‌کند. اگر جنگ فراگیر باشد و به سقوط منجر شود، هیچ تضمینی برای ممانعت از بازتولید استبداد نیست‌. ضمن اینکه دموکراسی بر بستر « ثبات» رشد می‌کند، و جنگ حامل ناامنی و جولان ترور خواهد شد.
در نتیجه وقتی در مذمت « جنگ طلبی» می گوییم، متناسب با شرایط ایران حرف می‌زنیم و کلی سخن نمی‌گوییم.
جنگ یا استبداد را تقویت می‌کند یا ناامنی و بی ثباتی را. برای همین، « جنگ طلبی»، علیه جنبش های مدنی دموکراسی‌خواه، تقویت کننده استبداد است یا مولد هرج و مرج و بی ثباتی.

@paarandiran

https://www.instagram.com/paarandiran

https://t.me/paarandiran/135

@paarandiran

https://www.instagram.com/p/DBt2iYoNKTt/?igsh=aXV2MjVxbDh2YWU3

این ویدیو دعوتی است به اندیشیدن درباره جنگ و دیکتاتوری.
#نه_به_جنگ
#نه_به_دیکتاتوری

@paarandiran

https://www.instagram.com/paarandiran