?
.

#تازه_های_نشر

«جهان‌بینی بیشینه اعضای طبقه متوسط به بالا، از جمله عمده روشنفکران به شکل عمیقی وابسته به وجود یک جامعه بزرگ به‌شدت برنامه‌ریزی شده، با فرهنگ «پیشرفته» و حد بالایی از نظم اجتماعی است. از لحاظ روانی، تشخیص این‌که تنها راه بریدن از مسیر منتهی به فاجعه کنونی ما فروپاشی کامل جامعه سازماندهی شده و متعاقباً ورود به هرج‌ومرج است برای آنان بسیار دشوار است؛ بنابراین به هر برنامه‌ای، حتی غیرواقع‌گرایانه، که به آنان وعده حفظ جامعه‌ای را بدهد که زندگی‌ها و جهان‌بینی‌شان را براساس آن بنا کرده‌اند چنگ می‌زنند؛ و این گمان مطرح می‌شود که برای آنان تهدید جهان‌بینی‌شان خطرناک‌تر از تهدید زندگی‌شان است.»

درباره نگارنده
نئودور جان کازینسکی (متولد 1942)، که با نام Unabomber نیز شناخته می‌شود یک ریاضیدان و منتقد اجتماعی است که عملیات ادامه‌دار بدنامی با استفاده از بمب‌های کار گذاشته شده داخل بسته‌های پستی به راه انداخت. کازینسکی که یک کودک نابغه شناخته می‌شد مدرک کارشناسی ریاضی خود را از دانشگاه هاروارد و دکترای ریاضیاتش را از دانشگاه میشیگان دریافت کرد.

نام کتاب: انقلاب ضد تکنولوژی چرا؟ و چگونه؟
نویسنده: تئودور جان کازینسکی
مترجم: شاهو صالح
قطع: رقعی
چاپ : اول
تعداد صفحات: 334
قیمت: 88500 تومان

#انتشارات_روزنه #نشر_روزنه
#سیاست_اجتماع #تکنولوژی #بردگی_تکنولوژی #جنبه_های_اجتماعی
#unabomber #Theodore_Kaczynski #Anti_Tech_Revolution_Why_and_How
#کتاب_خوب_بخوانیم #پیشنهاد_کتاب
#کسی_تنهاست_که_کتاب_نمیخواند

?برای خرید اینترنتی کتاب اینجا کلیک کنید

Telegraph

انتشارات روزنه

#تازه\_های\_نشر «جهان‌بینی بیشینه اعضای طبقه متوسط به بالا، از جمله عمده روشنفکران به شکل عمیقی وابسته به وجود یک جامعه بزرگ به‌شدت برنامه‌ریزی شده، با فرهنگ «پیشرفته» و حد بالایی از نظم اجتماعی است. از لحاظ روانی، تشخیص این‌که تنها راه بریدن از مسیر منتهی…

دومین کتاب تئودور جان کازینسکی اندیشمند بدوی گرای آمریکایی نیز به همت دوست اندیشمندم شاهو صالح به زبان فارسی ترجمه شد، این کتاب دنباله کتاب اول کازینسکی "بردگی تکنولوژی" می باشد که آن کتاب نیز سال 1399 توسط انتشارات روزنه به بازار کتاب عرضه شده بود. این کتاب در دنباله کتاب پیشین ضمن برشمردن نقش تکنولوژی در جامعه امروزین بشری و تبعات اجتماعی و فرهنگی آن راهکارهایی نیز برای فرار از دستبردهای تکنولوژی به مخاطب ارائه می دهد.

‍ بیست اسفند ماه 1324، "سید احمد کسروی" جنجال برانگیز ترین روشنفکر ایران در دهه بیست خورشیدی ترور شد، اولین ترور در دهه ای  ترور پرور  که بعدها "محمد مسعود" روزنامه نگار و "حاجعلی رزم آرا" ی نخست وزیر نیز به سیاهه آن اضافه شدند.

دهه بیست یا به تعبیر دقیقتر  شهریور 1320 تا مرداد 1332 ، آزاد ترین یا به تعبیری دیگر آنارشیستی ترین دهه تاریخ ایران پس از مشروطه بود، آزادی نسبی مطبوعات و احزاب در کنار ضعف دولت و دربار  و صدالبته قدرت گیری دوباره طبقات اجتماعی چون روحانیون، کارگران و سران عشایر بعد از عصر رضاشاه، در چنین شرایط اجتماعی و سیاسی  کسروی نماد روشنفکری  ایرانی تبدیل شده بود.

وی را "شهید" راه مدرنیته خوانده اند، شهیدی که بیشتر یک "قربانی" بود، قربانی شرایط پرتلاطم زمانه خویش و از آن مهم‌تر نابخردی های شخصی اش، دستگاه فکری اش مشحون بود از انواع ایسم ها، تا حدی ناسیونالیسم، کمی سوسیالیسم و ایده مهندسی اجتماعی بعلاوه فهم پوزیتیویستی از تاریخ و مقداری هم پرخاشگری علیه مذهب سنتی وامدار عصر روشنگری و تلاش برای احیاء مذهبی مدنی تحت تاثیر "دین انسانیت"، "آگوست کنت"

آن چیزی که در منظومه فکری وی هیچ جایی نداشتند، آزادی و احترام به فردیت بودند، نگاهش به زنان تفاوت چندانی با همان سنت‌گرایانی که نقدشان می کرد، نداشت. برداشت پوزیتیویستی از تاریخ بعلاوه غرض ورزیهای شخصی باعث شده بود، فهم جامعی از نقش عرفان یا مذهب در جامعه، سیر شکل گیری  یا نقش آنها نداشته باشد.

اگرچه صداقت، امانت داری، رعایت بی طرفی پژوهشی و تلاش و کوشش علمی اش در آثار تاریخی کورنولوژیک اش چون تاریخ مشروطه، تاریخ پانصد ساله خوزستان، و پژوهش های زبان شناسی اش را نمی توان احترام قائل نشد و روح دردمنداش  را در "چرا از عدلیه خارج شدم" احساس نکرد.

دست برقضاء تاثیر گذار ترین آثار وی، همان کارهایی بودند که از نظر غنای پژوهشی از نوشته های کم مایه تر اش به شمار می رفتند:"شیعی گری" و "صوفی گری" ، اگرچه این قسم آثارش مشخص بود چه سرنوشتی برایش رقم خواهند زد، اما از سوی دیگر ایده های وی سنگ بنای نحله ای از نحله های روشنفکری در ایران شد که بعدها ذیل عنوان" روشنفکری دینی" نام بردار شد.

ایده بنیادین اندیشه وی مبتنی بر جایگزینی نوعی دین مدنی بجای دین سنتی و استفاده از سرمایه اجتماعی این دین در جهت مقابله با بحران‌های اجتماعی و اخلاقی، ایده اصلاح دینی که بعدها صورتی چفت و بست دار تر از آن در اندیشه شریعتی هویدا شد، کسروی را با کمی آسان گیری تاریخی می توان "اولین روشنفکر دینی" ایران لقب داد.

Telegram

attach 📎

جایی برای ترجمه های قبلیم ، گهگاه هم تاملاتی در باب جهان و انسان
جهان و انسان
شاهو صالح

ارتباط با من:
@Shsal1991
https://t.me/NewMeditations

Telegram

تأملات

جایی برای ترجمه های قبلیم ، گهگاه هم تاملاتی در باب جهان و انسان شاهو صالح ارتباط با من: @Shsal1991

کانال تلگرامی دوستی تاریخ دوست با آشنایی بسیار عمیق و جامع از رویدادهای تاریخ نظامی و اجتماعی جوامع بشری، به خصوص رویدادهایی که در فضای وب فارسی کمتر خود و اهمیت شان به گوش ما خورده اند

Then out spake brave Horatius,
The Captain of the Gate:
"To every man upon this earth
Death cometh soon or late.
And how can man die better
Than facing fearful odds,
For the ashes of his fathers,
And the temples of his Gods.

Lays of Ancient Rome 

Thomas Babington Macaulay (1800 - 1859)

در آن هنگام محافظ دروازه هوریشیو، به خروش آمد
"هر مردی دیر یا زود با مرگ خویش روبرو خواهد شد
و چه خوشتر، از  مرگ در  هنگامه نبرد با دژخیمان
چه خوشتر از مرگ برای خاکستر نیاکان
و چه خوشتر از مرگ در راه معابد خدایان"

غزلواره هایی از روم باستان، توماس ببینگتون مکاولی

دفاع سلحشورانه "پابلیوس هوریشیوس "افسر جمهوری روم و دو تن دیگر از همرزمانش در قرن ششم قبل از میلاد در دفاع از پل ورودی شهر در حمله لارس پرسوس شاه اتروسکها به روم برای من نمونه بیاد ماندنی ترین و  حماسی ترین رجزهایی است که بیاد دارم، در کنار هنری پنجم که در هنگامه نبرد "آگینکورت" سربازانش را برادر خود خواند " و هر که خونش در این نبرد ریخته شود، برادر من خواهد بود"، در کنار  "دیگو الاتریس" شوالیه اسپانیایی در جنگ استقلال هلند، که باقی مانده نیروهایش در دژ در حال سقوطش را گردهم آورد و گفت :"شاید روزی برسد که جنگیدن برای سرزمین پدری برای سربازان بی ارزش شود، اما نه امروز آن روز است و نه شما آن سربازانید"!!

‍ بحران سوریه از آن جنس بحران‌هایی است که نمی شود به راحتی فهمید دقیقا چه گروهی علیه چه گروهی می جنگید، چیزی است در مایه های جنگ داخلی لبنان در دهه های 70 و 80 میلادی، جنگ همه علیه همه

بنا به پیشنهاد دوستی صاحب فضیلت کتاب "به عقب بر نمی گردیم " اثر روزنامه نگار لبنانی "رانیا ابوزید  " که روایت‌های دست اولی از آغاز بحران و تبدیل شدن آن به جنگ داخلی در سوریه داشت را خواندم

سبک روایی کتاب که فقط خواسته روایتها و دیده های چند قهرمان اصلی اثر را بدون دخل و تصرفی روایت کند، چندان برای من که دنبال تحلیل‌های عمیقتری از بحران‌های خاورمیانه بودم راضی کننده نبود، اما نمی توان از سبک روایی شدیدا واقع گرایانه کتاب و اینکه تا حد زیادی توانسته روایتی جامع و بی‌طرفانه اما غیر تحلیلی از بحران سوریه ارائه بدهد، به سادگی گذشت، سوای متن خود کتاب، چند درس اساسی  برای خواننده اهل بصیرت از این کتاب می توان استخراج کرد که عبارتند از :

دست به سلاح بردن احتمالا بدترین گزینه ممکن برای تغییر در هر حکومتی است، خشونت فقط خشونت بیشتر می زاید و خشونت بیشتر نفرت بیشتر، سرانجام آن کسی پیروز خواهد بود که از ایدئولوژی نفرت و  خشونت به بهترین وجه استفاده کرده باشد

جوامع انسانی بسیار پیچیده اند، اینکه ساده دلانه فکر کنید می توان با یک تقیسم بندی ساده در مناقشه ای طرفهای درگیر را به بد و خوب تقسیم کرد، بسیار خطاست، واینکه فکر کنیم قدرت‌های جهانی و سازمان های بین المللی نیز از ابعاد دقیق بحرانی چون جنگ سوریه اطلاع دقیقی داشته و دارند خطای بسیار بزرگتر، نهادهای بین المللی معمولا در بحران های بزرگ کار نمی کنند جز بدتر کردن ناخواسته اوضاع

در خاورمیانه شما چیزی با نام همسایه بی آزار ندارید، آنها حاضران میلیون ها دلار خرج کنند تا "منافع ملی" شان تامین شود، احتمالا بی اهمیت ترین موضوع برای آنها در راه تامین منافع ملی شان سرنوشت مردم عادی و خواسته های شان است،

عمده مردم در تمامی جوامع حداقل خواسته هایی شبیه به یکدیگر و به ظاهر پیش پا افتاده دارند، داشتن شغلی آبرومند، حفظ عزت نفس شان، حداقلی از رفاه اقتصادی معقول  و مسئولیت پذیر بودن دولت،با تامین این نیازها گروهای افراطی از هر سنخ و طیفی را به حاشیه برانید، زیرا افراط گرایی چه قومی و چه مذهبی اش برنده ای نخواهد داشت اما همگی بازنده خواهند بود

اکنون جامعه سوریه می تواند آینده هر کدام از سایر  کشورهای خاورمیانه باشد، حکومتی استبدادی که به هیچ وجه خواهان شنیدن صداهای مخالف نیست از یکسو، بحران‌ اقتصادی و فقر و فشار ناشی از آن در سدی دیگر بعلاوه کمی چاشنی تحریک شدن تنش‌های قومی یا مذهبی یا ترکیبی از هر دو، فرمولی بسیار ساده و سرراست

اگر این این برداشت غلط را دارید که سوریه "فاقد تاریخ" بود و ما "دارای تاریخ چند هزارساله"  هستیم، پس سوریه ای شدن در آینده برای ایران نامحتمل است، این کتاب توصیه می شود، باید دانست که بحران‌های اقتصادی - اجتماعی در کنار ناکارآمدی سیاسی با تاریخ داشتن یا نداشتن کشوری کاری ندارد، بماند که سوریه هم تاریخش را داشت و هم سنت همزیستی کم و بیش مسالمت آمیزش را

سرانجام این سخن ممکن است بسیار محافظه کارانه به نظر برسد، گاهی بهترین کار در مقابل ساختاری فاسد و ناکارآمد، هیچ کاری نکردن است، زیرا مشخص نیست برآیند کنش‌های بازیگران چه نتیجه هولناکی در پی داشته باشد، زمانی که فکر می کنید چیزی برای از دست دادن ندارید، می فهمید که اتفاقا چیزهای زیادی از دست دادید

Telegram

attach 📎