🔺️محمد بلوچ زهی به عنوان مشاور فرهنگی و اجتماعی مدیرعامل منطقه آزاد چابهار منصوب شد

🔸️طی حکمی از سوی محمد سعید اربابی مدیرعامل سازمان منطقه آزاد چابهار محمد بلوچ زهی به عنوان مشاور راهبردی مدیرعامل در امور فرهنگی و اجتماعی منصوب شد.

🔸️بلوچ زهی ، فعال فرهنگی و اجتماعی‌ قبل از این در دولت روحانی به عنوان بخشدار مرکزی نیک شهر (استان سیستان و بلوچستان) منصوب شده بود.

Rouydad24.ir
@rouydad24

محمد بلوچ زهی به عنوان مشاور فرهنگی و اجتماعی مدیرعامل منطقه آزاد چابهار منصوب شد

🔹طی حکمی از سوی محمد سعید اربابی مدیرعامل سازمان منطقه آزاد چابهار محمد بلوچ زهی به عنوان مشاور راهبردی مدیرعامل در امور فرهنگی و اجتماعی منصوب شد.

🔹بلوچ زهی ، فعال فرهنگی و اجتماعی‌ قبل از این در دولت روحانی به عنوان بخشدار مرکزی نیک شهر (استان سیستان و بلوچستان) منصوب شده بود.

asriran.com
@MyAsriran

دولت طی اقدامی انسانی با خسارت‌دیدگان و جان‌باختگان آتش‌سوزی مهیب لس‌آنجلس ابراز همدردی کرد.
‏هم‌زمان با آن طبق روال هرروزه باز آتش‌سوزی و تصادف در جاده‌های مرگ سیستان‌وبلوچستان حادثه آفرید.
‏امید که دولت این آتش را نیز ببیند و برای خاموشی آن و توسعه‌ جاده‌های این استان اقدام کند.
#محمد_بلوچ_زهی

?به عمل كار برآيد نه به آمار، يار!!
✍?محمد بلوچ‌زهي
روزنامه اعتماد|يك ضرب‌المثلي مشهور بلوچي هست با اين مضمون كه مي‌گويد: « شغال گوشتش حرام است ولي آبگوشتش حلال!» اين گفتاره را بلوچ‌ها در مواجه با متناقض رفتار نمودن و خلاف واقع سخن گفتن و عمل كردن استعمال مي‌كنند و نيز البته بيشتر در مواقعي كه با واكنشي پارادوكسيكال روبه‌رو شوند و با گزاره‌اي غيرقابل هضم و دور از انتظار. حال اين مثل شده است حكايت اين روزهاي عرصه فرهنگ ‌و هنر در كشور و نيز البت در استان سيستان‌ و ‌بلوچستان كه مملو گشته از پارادوكس‌هاي غيرقابل هضم و آمار و ارقام‌هاي كمي و غيركارشناسي ناملموس كه همواره طي اين مدت از زبان برخي از زمامداران امور فرهنگي بيگانه به فرهنگ‌ و هنر بيان مي‌شود و عقل حيران مي‌ماند از هضم و درك آن و قلم قاصر خواهد بود از نوشتن و پرداخت به آنها! عجبا! مقامات مربوطه در حالي از ركوردشکني باور نكردني استان سيستان ‌و ‌بلوچستان در اجراي رخدادهاي فرهنگي و نيز برگزاري كنسرت با عدد و رقم‌هاي كلانِ ناملموس حال چه به درست يا غلط سخن به ميان مي‌آورند كه بيشتر مفاخر و استادان موسيقي و هنر اين خطه يا در سكوت و بي‌خبري از دنيا مي‌روند و يا اينكه از سر ناچاري انزوا پيشه کرده و در بستر بيماري به‌سر مي‌برند و فقر و نداري. هيهات! همچنين اينكه متوليان از افتتاح ۹ سالن سينما در سيستان‌ و ‌بلوچستان خبر داده‌اند كه حتي اگر بپذيريم نصب حداقل امكانات نمايش فيلم و تجهيزات سمعي بصري در سالن‌هاي جلسات غيراستاندارد مجتمع‌هاي فرهنگي‌ - هنري قديم ارشاد شهرستان‌ها سالن سينماست آيا براي اين اقدام مكانيزمي فعال تعريف شده تا منجر به فعاليتي مداوم و بهره‌وري مفيد به‌اصطلاح سينماهاي ياد شده گرديده و نيز نمايش همواره فيلم‌هاي روز اكران شده همزمان با سينماهاي سراسري؟! نه تنها بر اهل فرهنگ و هنر بلكه حتي بر مردم علاقه‌مند به اين عرصه نيز پوشيده نيست كه طي اين مدت آنچه بر اصحاب و اهل فرهنگ ‌و‌ هنر گذشته است را نمي‌توان هضم کرده و ناديده گرفت. 
از انتصاب‌هاي ناهمگون با ذات فرهنگ‌ و‌ هنر تا برنامه‌ها و اولويت‌هايي كه هيچ سازگار نبوده و نيست بار روح اين عرصه غريب و همچنين اينكه در پيش گرفتن سياست‌هاي فرهنگي كه عقل حيران مي‌ماند از درك آن! امان و صد امان! اجازه بفرماييد براي درك و ترسيم بهتر اوضاع جاري و عمق فاجعه‌اي كه فرهنگ ‌و ‌هنر به آن دچار شده متوسل شوم به تجربه شخصي چند روز پيش خويش كه فقط يك مورد كوچك از درياي مصائب و نابه‌ساماني‌هايي است كه اين روزها بر اين عرصه مي‌گذرد. با اين پيش‌توضيح كه در مناطق دورمانده از توسعه‌ چون استان سيستان‌ و ‌بلوچستان كه تهي بوده و هست از زيرساخت‌هاي فرهنگي ‌و هنري و محروم است از هرگونه ابزار و امكانات حداقلي در اين زمينه، شهروندان آن ناچار خواهد بود يا دست بشويند از علاقه‌مندي‌هاي خويش يا اينكه باید با پرداخت هزينه‌هاي گزاف نيازهاي ولو جزیی خود را در جايي غير از استان بجويند كه همين نابرابري مضاعف سبب سرخوردگي استعدادها شده و نيز دست شستن از علايق‌شان. آه ‌اي مظلومان! باري، چند روز پيش براي تهيه و دسترسي به برخي كتب يكي از نويسندگان شهير و معاصر ايراني رجوع کرده به كتابخانه عمومي شهري كه از قضا يكي از فرهنگ محورترين شهرهاي استان سيستان‌ و‌ بلوچستان است و استعدادهاي فراواني دارد در ادبيات، هنر، نويسندگي و شعر و امثالهم و نيز حرف بسيار براي گفتن. در همان نگاه نخست پيدا بود كه كتابدار كتابخانه و نيز مسوول آن هر دو حتي نام آن نويسنده مشهور و نيز محبوب ايراني را حتي يك‌بار هم نشنيده بودند چرا كه براي سرچ كليدواژه چندين بار نام نويسنده را از بنده سوال کردند و نيز اينكه در چه ژانري فعاليت دارد تا سرچ كنند نام مورد نظر را! واي بر ما! پس از چند بار تكرار نام نويسنده توسط بنده و حصول اطمينان از درست بودن كليدواژه، نتيجه جست‌وجوي كتاب در سامانه كتابخانه شد عدم موجود بودن كتب اين نويسنده شهير.

?این آمارهای خوش‌خط‌وخال!
✍?محمد بلوچ‌زهی
?روزنامه شرق|سیستم مدیریتی فشل و فرسوده و پیر و زمین‌گیر ما به‌سان جوانی می‌ماند خام‌اندیش که همه‌ی آمال و آرزوهای خویش را در دنیای انتزاع و در قالب اصطلاحات پرطمطراق و آمار و ارقام خوش خط‌وخال می‌بیند و همواره با فخر از آن می‌آورد سخن به میان، به امید آن‌که با همین رویه سامان ببخشد اوضاع را!
سخن از این است که وقتی از طرف روزنامه شرق لینک اخبار رکودشکنی تاریخی اقدامات فرهنگی‌و‌هنری در سیستان‌و‌بلوچستان برای بنده ارسال شد تا نظر خویش را در این باره بدارم اظهار، به قول معروف ماندم که زارزار گریه کنم بر این درد گران یا که قاه‌قاه بخندم برآن از این همه خوش‌خیالی مقامات فرهنگی گرام!
متولیان فرهنگ‌و‌هنر در گفتگویی ضمن ابراز خرسندی از «رکودشکنی باورنکردنی سیستان‌و‌بلوچستان در برگزاری کنسرت!» اظهار داشته‌اند که این استان با برگزاری ۴۱۹ کنسرت موسیقی بیشترین تعداد کنسرت‌های برگزار شده در کشور را طی سال ۱۴۰۱ داشته است. و این درست عین همان خبری‌ست که به نقل از وزارت فرهنگ و ارشاد منتشر گردیده نه سایر سازمان‌ها و نهادهای موازی فرهنگ‌و‌هنر که نسبت به این مقوله تخصصی نگاهی غیر کارشناسی دارند و درکی سطحی!
گذشته از درستی یا نادرستی این‌گونه آمار و اخبار آنچه که جای تأمل دارد و درنگ راهی‌ست که گم نموده‌ایم و اشتباه می‌نماییم‌اش طی و اولویت‌هایی که چنین جابه‌جا گردیده و سطح برنامه‌های اجرایی که این‌چنین تقلیل یافته و خلاصه شده به آمار و اعدادی این‌چنین خوش‌خط‌وخال وغیر اولویت‌دارِ! به‌راستی که سخت دل خوش نموده‌ایم صرف به آمار! سخت!
حال در استانی که به گفته‌ی مسئولانش در سطح کشور رکورددار بیشترین رقم برگزاری کنسرت است و در طول یک سال تنها ۴۱۹ اجرای موسیقی توسط هنرمندان ملی اجرا گردیده باید توجه داشت که ده‌ها نفر از هنرمندان و اساتید و پیشکسوت موسیقی محلی‌اش یا خانه نشین هستند و بی‌کار و یا اینکه در بستر بیماری افتاده‌اند و درگیر فقر هستند و مصیبت‌های بی‌شمار.
گرچه این با آن منافاتی ندارد، یعنی برگزاری کنسرت موسیقی توسط هنرمندان ملی که احتمالاً بخش خصوصی برگزار نموده و با درخواست خودِ هنرمندان دخیل در این کار؛ اما پرسش اینجاست که از رقم ۴۱۹ کنسرت برگزار شده چه تعداد به منظور حمایت از هنرمندان و اساتید فاخر موسیقی محلی سیستان‌و‌بلوچستان اجرا گردیده و توسط ایشان؟ حتی نیز اگر از اجرای کنسرت موسیقی محلی در سطح استان هم بگذریم پرسش دیگری نیز که در این میان با آن مواجه خواهیم شد این است که مقامات فرهنگی در همان سال ۱۴۰۱ زمینه اجرای چند کنسرت را برای اساتید موسیقی محلی سیستان‌و‌بلوچستان در تهران و سایر کلان شهرها فراهم نموده‌اند؟
نباید از نظر دور داشت که اکثریت به قریب هنرمندان و اساتید موسیقی این استان تنها از راه اجرای موسیقی در محافل محلی و جشن‌های هر از گاه عروسی امرار معاش می‌کنند و روزگار را سپری و دیگر هیچ شغلی جز این نیز ندارند. حال پرسش دیگر این است که چه اقدامی برای ارتقاء سطح فرهنگ و هنر بومی و نیز معیشت اساتید برجسته بلوچ و سیستانی طی این مدت سه‌سال دولت سیزدهم انجام گرفته؟ از این دست اقدامات و آماروارقام‌های کارساز چه دارید برای ارائه؟
در خبری دیگر نیز آمده است این‌چنین که«۹سالن سینمای مدرن در شهرهای مرزی سیستان‌و‌بلوچستان افتتاح شد!» اگر به نصب حداقل تجهیزات سمعی و بصری و امکانات نمایش فیلم در سالن جلسات مجتمع‌های فرهنگی هنری‌ای که حدود بیست سال پیش ساخته شده‌اند می‌توان احداث سالن‌های مدرن گفت هیچ حرفی نیست منتها پرسش سوم را چنین باید طرح نمود که سوای ارائه آمار و ارقام و کمیت سالن‌های تجهیز شده چه مکانیزمی به‌منظور بالا بردن کیفیت و بهره‌وری به اصطلاح این سینماهای مدرن و پیوستن آن به جرگه سینماهای سراسری فعال برای اکران هم‌زمان فیلم‌های روز در نظر گرفته شده است؟
اصلاً گذشته از این‌ها آیا این سالن‌های به‌اصطلاح مدرن سینمایی راستی‌آزمایی نموده شده‌اند که در حال حاضر از چه وضعیتی برخوردار هستند؟ فعالند یا غیر فعال؟ پس ارائه صرف آمارهای خوش‌خط‌وخال و حتی نیز تجهیز سالن‌ها به امکانات پخش فیلم و نمایش بی‌آنکه بهره‌وری داشته باشند نه تنها نمی‌تواند سازنده باشد و ارتقاء زیرساخت‌های فرهنگی را در پی بلکه باعث هدر رفتن منابع خواهد شد و از همه مهم‌تر اثربخش نبودن اقدامات و ملموس نبودن‌شان چون نیش ماری خواهد بود بر اعتماد مردم. غیر از این است مگر؟!
لینک مستقیم یادداشت:
https://cdn.sharghdaily.com/servev2/Vv3pYcH7zWwm/i1kub06DEUw,/12.pdf

???زنگ طلایی برای سیستان و بلوچستان✍️ علی میرزامحمدی(جامعه شناس)تقدیم به مردم خوب سیستان و بلوچستان

✅اخیرا" گروه‌های سرود نوجوانان از استان‌های مختلف کشور در یک «مسابقه تلویزیونی به نام هماهنگ»، رقابت جذابی را شکل داده‌اند. داوران این مسابقه  پس از دیدن کار هر گروه، رای خود را در قالب چراغ قرمز یا سبز به نمایش می‌گذارند و گروه‌هایی که بیشترین چراغ سبز و امتیاز را کسب کنند به مرحله بعد  راه پیدا می‌کنند.

✅اما هر داور در طول قسمت‌های مختلف مسابقه، یکبار حق استفاده از زنگ طلایی را دارد که با نواختن آن، حتی با وجود رای منفی و امتیاز پایین دیگر داوران، گروه به مرحله بعد راه پیدا می‌کند.

✅این زنگ در این مسابقه برای گروه سرودی از سیستان و بلوچستان به صدا در آمد؛ در حالیکه با چراغ قرمز  بیشتر داوران، گروه در عمل حذف شده بود. درست در لحظه ناامیدی، «امیریل ارجمند» آهنگ‌ساز و بازیگر کشورمان، حضار را شگفت زده کرد و زنگ طلایی را به صدا در آورد.

✅این زنگ طلایی را می‌توان نمادی دانست که باید در بیشتر حوزه‌ها برای سیستان و بلوچستان به صدا در آید. برای این رویکرد بهتر است نه از عبارت «تبعیض مثبت» بلکه از «تمایز مثبت» بهره بگیریم؛ چراکه اینکار نه تبعیض بلکه عین عدالت است.

✅دارویی برای عضو زخمی بدن، حسادت اعضای دیگر را بر نمی‌انگیزد؛ پس مهربانی ویژه در حق منطقه‌ای از مام میهن که زخمی سالها بی‌مهری است باید خواست همه ایرانیان باشد. 

✅سیستان و بلوچستان عضو زخمی مام میهن است که به التیام ما چشم امید دارد. نگاهی که از حصار کلیشه‌ها بیرون بیاد. نگاهی که از گاندوهای بلوچستان، به عنوان کلیشه‌ای در اشاره نمادین به جاسوس‌ها بهره نگیرد.

✅نگاهی که فراموش نکند گاندوها نه تنها در فرهنگ بلوچی، نماد خشونت و خیانت نیستند بلکه رابطه مردم بلوچ با این حیوانات به حدی خوب است که از آسیب رساندن به آنها خودداری می‌کنند و حتی در زمان خشکسالی برای انتقال گاندوها از برکه‌های خشک شده به برکه‌های پرآب‌تر و تأمین غذای آنها اقدام می‌کنند.

✅سیستان و بلوچستان نیازمند نگاهی است که خطر انقراض خرس سیاه بلوچی (مم) را هم تراز گونه‌های در خطر ایران چون یوز ایرانی بداند. نگاهی که در آن پیراهن تیم های ملی اینبار مزین به نقش «مم» این حیوان دوست داشتنی باشد.

✅این دیار نیازمند نگاهی است که بتواند از دختران نخبه بلوچ چون «ساره امیری»که در اماراتوزیر مشاور در علوم پیشرفته شد، در همین دیار سرزمین آبا و اجدادی خود ایران بهره بگیرد. سیستان و بلوچستان، نیازمند نگاهی است که نرخ باسوادی آن را افزایش دهد و اجازه ندهد هیچ کودکی از تحصیل باز ماند.

✅نگاهی که کپر و چادر را به عنوان کلاس درس به رسمیت نشناسد و مدارس استاندارد و نیروی انسانی کافی برای آموزش در اختیار فرزندان آن قرار بدهد.  نگاهی که داشتن شناسنامه را به آرزو تبدیل نکند.  نگاهی که دسترسی به برق و سیستم ارتباطی و اینترنتی را حتی برای دورترین روستاهای سیستان و بلوچستان فراهم کند.

✅نیازمند نگاهی است که از نبود بیمارستان در شماری ازشهرهای این استان و کمبود امکانات بهداشتی و درمانی و بخش های تخصصی خواب را بر خود حرام کند.
این دیار نیازمند توجهی خاص در مسایل زنان و خانواده چون کودک‌همسری، زایمان در سنین پایین، نرخ بالای بی‌سوادی، کمبود امکانات برای تنظیم خانواده و... است.

✅سیستان و بلوچستان زخمی عمیق دارد که با شکاف‌های قومیتی، مذهبی، اقتصادی و مشارکت سیاسی بدتر می‌شود.  این دیار نیازمند نگاه اجتماعی و اقتصادی است نه نگاهی امنیتی- سیاسی. نیازمند به رسمیت شناختن تمایزها و تفاوت‌ها و احترام به آنهاست نه اصرار بر یکسان‌سازی اجباری. اصراری که به یکرنگ کردن رنگین کمان شباهت دارد و هویت و زیبایی آن را نابود می‌کند.

✅نوشتن از سیستان و بلوچستان برای افرادی چون من که از نزدیک مشکلات آن را لمس نکرده‌ام بسیار دشوار است. در این میان باید از نویسندگان بومی این استان و بلوچ های اهل قلم بیشتر بهره گرفت. اما تا جایی که نویسنده این یادداشت می‌داند تعداد این نویسندگان در روزنامه های مطرح کشور بسیار کم است.

✅نویسندگانی چون محمد بلوچ‌زهی که در روزنامه اعتماد گاهی یادداشت‌هایی را درباره سیستان و بلوچستان از او می خوانیم. اما باید برای دیگر نویسندگان این دیار نیز فرصت فراهم کرد که درباره مسایل سیستان و بلوچستان بیشتر بنویسند.

✅برای ما بنویسند که سیستان و بلوچستان چشمی زیباست که از منظر آن زیبایی‌های اقیانوسی که ایران نام دارد را بهتر می توان نظاره گر بود.

✅بلوچ های اهل قلم بهتر می توانند دولتمردان و سیاستگذاران کشور را برای به صدا در آوردن زنگ طلایی برای سیستان و بلوچستان تشویق و ترغیب کنند. و همه ما را به پاسبانی از «چشم اقیانوس میهن» دعوت کنند
@MostafaTajzadeh