درسی که دل به بهای رنج و شادی خود مطالعه نکرده باشد درست فرا گرفته نمی‌شود . واژه و واقعیت از یک قماش نیستند و چه بسا که شخص آنچه را که خوانده است، در زندگی بیابد و آن را باز نشناسد .

#همخوانی_کتاب
#جان_شیفته
#رومن_رولان
صفحه ۲۹۰

‍ بوی گندم مال من
هر چی که دارم مال تو
#داریوش
@rangekhiyaal

یک‌ چیزهایی هست که انگار، ناگهانی‌اش لذت دوچندانی دارد، یک‌هویی‌اش؛
آغوش
شنیدن دوستت دارم
خبر آزادی از زندان
پیامِ نزدیکم
به دنیا اومد
بیایید دم در، نامه دارید
شام حاضره بیا پایین
شنیدنِ دوستت دارم
آخوندا رفتن
داره برف میاد
تا تهش باهات هستم
این مالِ تو. مالِ خودِ خودت
ناهار حاضره بیا پایین
هر چندتا که دوست داری بردار
با چه‌قدر کارِت راه می‌افته؟
بیا این دو تا بلیت کنسرت داریوش مال تو …

•مرتضی قدیمی

ماحصل بداهه گویی امشب در گروه ادیبانه و با بیت مطلعی از #بی‌تا_امیری :

"در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
می‌رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست"

خانه ای با این نشانی: کوچه ی خیس خیال
زیر پیچکهای خواب ِ دورِ میدانی که نیست

خنده‌ی باران نشسته بر لب و موها و ما
خیس‌ِخیس از گریه‌های ابر نیسانی، که نیست

قطره های ریز باران می‌سراید شعر تر
می‌کنیم آن را تماشا توی ایوانی که نیست

یک گل باران زده می‌چینم از باغ خیال
می‌دهم رسما امانت دست گلدانی، که نیست

قهوه‌ی تلخی نمیدانم بریزم یا که چای
توی فنجانی ز لاله، بهر مهمانی، که نیست

می‌شوی شاه سرای بی کسی های دل و
می‌برد فرمان دلم از حرف سلطانی که نیست

کاش بودم زیر باران، خیس و بازم کاش بود
دست های بی قرارم بین دستانی، که نیست

حال ما دلتنگی است و حال دل بیدل شدن
حال ما و حال این دل حال پنهانی، که نیست

برده ای دل را ز دستم صاحب این خانه ای
راندنت زین خانه، آری کار آسانی که نیست

رفتن از شهر خیالاتی که با هم ساختیم
کار تو نه،کار من هم نیست، می‌دانی که نیست

آری هر شب تا سحر در شعر بارانی ترم
بر خیالت می‌سرااایم بیت پایانی، که نیست!

#زرین_اسفندیاری

‍ سرنوشت آزمون‌های سختی برای من در نظر گرفته است. اما باید شجاع بود. خیال آسوده همه چیز را تحمل‌پذیر می‌کند!

? رنج های ورتر جوان
✍? #یوهان_ولفگانگ_فون_گوته ⁩

@rangekhiyaal
#همایون
#سرنوشت

‍ همین که چمدانت را بر می داری،
همه می پرسند می خواهی کجا بروی ..
اما وقتی یک عمر تنهایی، هیچ کسی از تو نمی پرسد کجایی!
انگار همین چمدان لعنتی، تمام ترس مردم از سفر است ..
هیچ کسی از تنهایی تو نمی ترسد ..

#علیرضا_اسفندیاری
@rangekhiyaal
#روزبه_نعمت‌اللهی
#چمدون

●ای غریبه ای که از کنار من می گذری
اگر دوست داری با من صحبت کنی
صحبت کن
چرا که صحبت نکنی؟
و چرا که من با تو صحبت نکنم؟

(والت ویتمن)

"Why not Speak to Me"
Stranger!
If you, passing, meet me,
And desire to speak to me,
Speak to me,
Why should you not speak to me?
And why should I not speak to you?
Walt Whitman*

نفسی بیا و بنشین، سخنی بگوی و بشنو
که به تشنگی بمردیم بر آب زندگانی

#سعدی

* آب زندگانی همان چشمه مهربانی است
که آدمیان همه تشنه آنند
و چه بسیار که لب تشنه
بر این چشمه جان می‌سپارند.

‍ آنانی که حقایق عظیمی را کشف کرده‌اند،
در عمقِ خاموشِ "خویشتن" به آن دست یافته‌اند.

•رامانا ماهارشی

@rangekhiyaal

"دولت آن است که بی خونِ دل آید به کنار
ور نه با سعی و عمل، باغِ جَنان این همه نیست"...

بعضی ابیاتِ حافظ هم هست که شاهکارند ولی عامدانه به آنها پرداخته نمیشود. بس که از چارچوب‌فکریِ انسانِ امروزی دورند. مثلا اگر حافظ همین بیت را امروز سروده بود انگیزشی‌ها نابودش میکردند! چون میگوید چیزی که قرار است با خون‌دل به دست بیاید مفت نمی‌ارزد، حتی اگر بهشت باشد!

البته که منظور حافظ این نبوده که همه‌چیز باید سهل‌الوصول باشد. حرف اینست که جنسِ بعضی‌چیزها اساسا از لذت است و حتی چرخ‌دنده‌های رنج هم در آنها باید نرم بچرخد. چرخ‌دنده‌‌ای که از این جنس است و سخت میچرخد چرخ‌دنده‌ی تو نیست. حالا میخواهد یادگیریِ یک هنری باشد یا رسیدن به کسی که دوستش داری... اگر سخت میچرخد رهایش کن. آخرش یا دست تو میشکند یا چرخِ چرخ‌دنده.

•حمید باقرلو

نتیجه ی بداهه گویی این هفته در گروه ادیبانه و با بیت مطلعی از #عطار_نیشابوری

«  جانا ز فراق تو، این محنت جان تا کی
دل در غم عشق تو، رسوای جهان تا کی »

آخِر بنما یکدم با این من ِ دلخسته
کین آتش سوزان را از خلق نهان تا کی

در فرغت و مهجوری جان آمده بر این لب
رفتست ز کف طاقت ، کو توش و توان تا کی؟

مهریست که افتاده در جان و دلم، آری!
سرپوشی بیهوده بنهاده بران تا کی؟

افسانه مگو با دل عشقی چو ز در آید
دم بسته فرو بهتر ، هان، زخم زبان تا کی؟!

گر مدعی عشقی در بحر دلش گم شو
دل برکن و دریا زن، سودای کران تا کی؟

اشک است و چه سوزنده، نِی رودِ روان جانا
از دیده چو خونابه این اشک روان تا کی؟

چون قوس و قزح شعری بر بارش باران شو
با حرف و سخن  رعدی، تنها به بیان تا کی؟

شوری شو به باغ دل با شوق بهارانه
بر باغ گل و بلبل چون باد خزان، تا کی؟

پنهان ز چه می‌داری گر مه به سرا داری
چون آینه پیدا شو زنگار چنان تا کی؟

با ما به سلام از در، بازآ که قراری نِی
در صبر برفت عمری، کو؟نیست زمان، تا کی؟

#زرین_اسفندیاری