وقتی یکی‌ از حلقه ارتباطی نزدیکم خارج بشه دیگه فکر نکنم بذارم برگرده توی جایگاه قبلی ای که‌ داشته.

من آدمِ بلیت طلایی ام.
یعنی اینجوری که این بلیت رو وقتی دادم بهت و به جای استفاده درست طرف مقابلم پاره اش‌ میکنه، من دیگه هیچ راه‌ برگشتی نمیذارم باقی بمونه.

حالا صاحب بلیت خودش میدونه باید چطوری از این فرصت استفاده کنه.

انتظار عاقل بودن از آدم ها احتمالا سخت ترین انتظاری هست که میتونم داشته‌ باشم.

توی فضایی هستم کاملاً تاریک.
اینجا هیچ حسی کار نمیکنه...
نه لامسه، نه بویایی، نه چشایی، نه بینایی و نه شنوایی...

اونی که پاش شکسته وقتی خوب شد اولین چیزی که میذاره کنار عصاهاشه.

حواست باشه من در مورد شکستگی حرف نمیزنم.

بهترین هدیه انسان لذت است
و
بدترین هدیه انسان حسرت است.

احساساتت هرچقدر تلخ، سخت و سنگین باشن بازم عزیزن و باید مراقب شون باشی.

در جامعه‌ای که برای یافتن شغل مطلوب باید رقابت کرد، ارائه فرصت‌های آموزشی برابر ضروری است.

غلط کردم ?

ایستاده مردن شاید
برای همه سخت باشد
اما
تا به حال آن قدر
میله های داغ سربی را در تنت
به آرامی فرو کرده اند؟

تا به حال از دور
به آتشی نزدیک شده ای؟
با هر قدم
لهیب بیشتر به صورتت می خورد
نه مانع می شناسد
نه شیشه می شناسد
نه هوا می شناسد
فقط می آید تا نشان دهد
و بگوید لهیب از کسی ترسی ندارد.

از خلقت آدم
تا اینجا که ایستاده ام
- در همین شبانه نوشتن ها -
لهیب میله ها را حس کردم
از هزاران سال پیش
برای من کنار گذاشته شده بود

گذر از بعد های زمانی و مکانی
ممکن نیست مگر
دستور رسیده باشد که:
لهیب ها را به غم آغشته کنید

و دیگر هیچ مانعی وجود نخواهد داشت

برای تو چگونه خواهد بود؟
که ایستاده میله های داغ
در تنت فرو برود و بگویند:
اگر جم بخوری میله میکشتت...

من این گونه هر ثانیه به مرگ میرسم
ولی نمی میرم
هر لحظه میله ها عمیق تر می شوند
و غم هر لحظه
با تنم آمیخته می شود
با خونم ترکیب می شود

نمی شود که خونم را تخلیه کنم
و خون تازه ای تزریق کنم
اگر هم علم بگوید: می شود.
مغز استخوانم را چه کنم؟
با استخوانی که غم و خون را می سازد چه کنم؟
شاید باید برگه ضمانت کارخانه را پیدا کنم،
خودم را بسته بندی کنم،
روی کارتن بنویسم:
مرجوعی.

سیستم خون سازی: معیوب
اختلال قلبی: پمپاز غم
نارسایی مغزی: سرب سازی افراطی
شکستگی چشمی: عدم وجود اشک و مکانیزم گریه
ضعف تنفسی: عدم وجود دکمه خاموشی سیستم تنفسی
سیستم دست: ساخت واژگان عجیب و بی معنا
عملکرد پا: ایستادن موقع مرگ قطعی

و مستقیم بدون توقف
بفرستم برای سازنده و گله کنم:
به درد خودتان می خورد جنس به این بنجلی

و دیگر نه پولم را پس بگیرم
نه انرژی ام را طلب کنم
فقط دور شوم...

هیچ کسی هم در جایی منتظرم نیست
فقط در یک آن بر که می گردم
صدای پرت شدن کارتن مرجوعی به گوش می رسد
آنجا هم کسی مرا نخواسته
و متوجه شده اند
نخواستنی ترین موجود ساخته شده منم.

#شعر