غمگین‌ترین داستانِ سه کلمه‌ای: «می‌شد، اما نخواست.»

۱۱:۱۱

من هربار سر هر مسئله ای گریه کردم آخرش ربطش دادم به تو و بیشتر گریه کردم.

سوار ماشین شدم برم سر پروژه در یکی از افسرده ترین صبح های زندگیم و آهنگ والایار اومد تو پلی لیست …رویا

تنها درد این روزگار اینجاست که در این جهان هیچکس دیگه مثل تو نیست…خودت بهم یاد دادی که به کائنات اعتماد کنم سکوت میکنم و به کاینات احترام میگذارم تا بهترین انفاق برام رقم بخوره… ?

#گرانبهاترین

Music therapy ?

♾سندرم PMS :تحلیل هستی شناسانه♾ یکی از پدیده های عصر مدرن که حکایت  از خود بیگانگی زنان نسبت بدنشان هست؛ سندرم PMS  است.  این سندرم  با نشانه های افسردگی همراه است. زنان در این روزها دچار نوعی افسردگی دوره ایی می‌شوند. این پدیده را در منظر هستی شناسانه می‌توان…

♾سندرم PMS :تحلیل هستی شناسانه♾
یکی از پدیده های عصر مدرن که حکایت  از خود بیگانگی زنان نسبت بدنشان هست؛ سندرم PMS  است.  این سندرم  با نشانه های افسردگی همراه است. زنان در این روزها دچار نوعی افسردگی دوره ایی می‌شوند.

این پدیده را در منظر هستی شناسانه می‌توان به  نوعی از دست دادن ابژه ی میل نسبت داد.
چرا ابژه ی میل؟!!
در فرهنگ مردم روس روایتی است که می‌گویند:
"رحم در دوران پریود خون می گرید، زیرا رحم همواره به دنبال بارداری و نوزایی ست و هر ماه با شروع پریود و ناباروری،  به این می ماند که رحم خون گریه می‌کند".......

در این روایت قصه ی هستی شناسانه ایی نهفته است ....
انگار بدن به حرف  می‌آید، سخن می‌گوید، و غمگین است...

از آنجا که ما دارای قدمت تکاملی هستیم و تکامل بدن زنان با باروری مکرر پیوند دارد. زندگی مدرن این سیکل را بهم زده و زنان سال‌های مکرر، " بدن"  بدون نوزایی، روزگار را سپری می‌کنند و این در تعارض با اصل خویش است. چون از لحاظ تاریخی پاسخی برای اضطراب هایش پیدا نمی‌کند به افسردگی و بی میلی پناه می‌برد. ابژه ی میلش را گم می‌کند و در بی معنایی غرق می‌شود.

با شروع سیکل قاعدگی، بدن می‌گرید. بدن سوگوار می‌شود. بدن خون می گرید تا آرام گیرد.سوگوار نطفه ایی که در نطفه خفه  می شود. سوگوارِ نبود کُنش، سوگوار عدم فاعلیت...
و آنگاه پس از سوگواری آرام می‌گیرد...

و اما همواره، تکرار، و تکرار ....

#تن_آگاهی

‏نقطه صفر زندگی اونجاییه که اولین آرزوت دیگه بدست آوردن چیز جدید نیست، پس گرفتن چیزهای مهمیه که از دست دادی

-عجب مکافاتی بود آن شب از دست دادنت و زندگی‌ام عجیب دوست نداشتنی شده بود، جان دادن راحت بود و نفس کشیدن سخت.