?

امسال قراره منطق، فلسفه ۱، فلسفه ۲ و تفکر و سوادرسانه درس بدم و حداقل با ۱۰۰ دانش‌آموز نوجوان در ارتباطم و چه دلهره‌ی قشنگیه این اتفاق…

مشتاق دیدن دانش‌آموزای امسالم ?

چند روز پیش در کلاس خصوصی ریاضی، به دانش‌آموزم گفتم: «ببین دخترم» و چند دقیقه بعدتر : «آفرین دختر من» و همینطور تا آخر کلاس که دفتر دانش‌آموزم را امضا کردم و نوشتم : «آفرین دخترم»

تکرار چندین باره‌ی لفظ «دخترم» به یادم آورد که در یکسال اخیر چقدر کم از آن استفاده کردم. آموزگار که بودم تلاش می‌کردم مادر خوبی هم باشم و به واسطه‌ی همین تلاش در طول روز بارها دانش‌آموزانم را «دخترم» صدا می‌زدم.

دبیر که شدم ترجیح دادم «رفیق» باشم و «دخترم» جایش را به «عزیزم» داد. و وجه اشتراک هر دو نقش، تلاشم برا همدل و همراه بودن با دانش‌آموزانم است. با این امید که کلاس درسِ سرزنده‌تری داشته باشیم.

خواه مادر باشم، خواه رفیق، موج صمیمیت در کلاس هدف اصلی است.

#جور_دیگر_باید_دید
#نرجس_کاظمی ?
@blueteacher7

در این کانال نهصد و پنجاه و پنج نفر هستیم ولی خیلی خیلی کمتر از این تعداد فعالن، چرا؟

ریاضیات زیبایی خود را به شاگردان صبور نشان می‌دهد. ?

مریم میرزاخانی

@blueteacher7

چند پیج داشتن کار سختیه، مثل چند شغله بودن می‌مونه.

از مهر چهارصد و دو تلاش کردم ریاضی ابتدایی رو رها نکنم و در کنارش پیج متوسطه رو داشته باشم اما خب اونطور که باید پیش نرفت.

مدتی از متوسطه در اینستاگرام نمی‌نویسم. شاید یه وقتی دیگه شروع کردم.

⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️⭕️
سلام،

همکاران عزیزی که در کانال‌های کاربرگ‌های بازی عضو هستین، لطفاً فایل‌های مورد نیاز رو برای خودتون سیو کنین.

کانال‌ها هفته‌ی آینده ( ۲۴ خردادماه) حذف خواهد شد.

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

نتایج اولیه‌ی کنکور اردیبهشت اعلام شد.
http://My.sanjesh.org

اگر دوست داشتین از نتایجتون برام کامنت بگذارین، راضی بودین یا نه؟

دانش‌آموز ۱۸ ساله‌ی کم‌حرف کلاسم مُرد و خبر با یک پیام -خالی از احساس- ِمدیر مدرسه به معلم‌ها رسید.

برای چند لحظه مات شدم، انگار مغزم یخ بست و یادآوری اینکه آیلین کدامیک از دانش‌آموزانم بود سخت و غیرممکن بنظر رسید.

بعد از چند ثانیه، تصاویر ساکت او از جلوی چشمانم گذشت‌. اولین اسمی که شنبه‌ها صبح در کلاس دوازدهم صدا می‌کردم و تیک حضورش را می‌زدم. دختر آرامی که آخرین هفته‌ی سال تحصیلی، تنها دانش‌آموز‌ کلاس بود. فرق وسط، با موهای مشکی کمی مواج، نگاه حیران و خسته یِ سر‌کلاس‌های فلسفه، نمرات خیلی بدِ بسیار…. حالا یک مشت رگ و پوست و استخوان است، زیر خاک.

هجده سال زندگی روی کره‌ی زمین، تحمل رنج بزرگ شدن و حالا؟ هیچ… جهانِ بی وجود او به حیات خود ادامه خواهد داد. دوستانش پس از چهل روز استوری کردن عکس او، دست خواهند کشید. نوجوانانی که کمی احساساتی‌تر و عمیق‌تر باشند، به هدف زندگی آدمی می‌اندیشند و شاید امتحاناتی که در آن گیر کرده اند بنظرشان بی‌معنا شوند. دوستان صمیمی‌ترش علت مرگش را جستجو می‌کنند.

و معلم‌ها… با وجدانی آزرده می‌اندیشند‌ که کاش مادرانه‌تر برخورد می‌کردند، مهربان‌تر‌ بودند، وقتِ نمرات کم او را به گوشه‌ای می‌کشیدند و حالی می‌پرسیدند، کاش دستان و آغوش معجزه‌گری داشتند برای یاری نوجوانانی که رنج بزرگ‌تر شدن و تنهایی آزارشان می‌دهد.

آیلین مُرد. دختر هجده ساله‌ای که ردیف آخر کلاس دوازدهم انسانی می‌نشست. صبح شنبه با چشمان خسته‌ی خمارش نگاهم می‌کرد و در جواب حضور و غیابم می‌گفت حاضر… دیگر برای همیشه از صحنه‌ی روزگار غایب است.

#سفر_به_متوسطه
#نرجس_کاظمی

@blueteacher7

حقوق معلمی اینطوریه که برای تهیه‌ی دوره‌های آموزشی باید سراغ شغل دیگه‌ای بری ?