گروهک‌های پانترک و پانبلوچ و پانعرب و پانکرد دور هم جمع شدن در اعتراض به ملّی و رسمی بودن زبان فارسی بیانیه دادن. حدس بزنید متن بیانیه به چه زبانی بوده؟ به فارسی‌...😂

**زمینه‌های روانشناختی گرایش به قومگرایی (با تأکید بر تمامیت‌خواهیِ آن)

۳) زمینه‌های گرایش به تمامیت‌خواهی در جامعه سنتی / ۲**

🔹 کنار گذاشتن تفکر، پیروی از جمع، پایبندی به سنت‌ها، محدودیت آزادی و نگرش و انتخاب فردی؛ همهٔ مواردی هستند که منجر به ظهور توتالیتاریسم (تمامیت‌گرایی) می‌شوند. بنابراین، این توتالیتاریسم نیست که منجر به محدودیت اندیشه‌ها می‌شود بلکه در حقیقت، این کنار گذاشتن اندیشیدن است که جامعه را به سوی توتالیتاریسم جهت می‌دهد.

🔹 در نتیجه، تمامیت‌گرایان هم برای حفظ نظام خویش، همان روندی را ادامه می‌دهند که منجر به ظهور آنها شده است. از این جهت، در نظام‌های تمامیت‌گرا، تمامی درهای گفتگو بسته می‌شود و هیچ اجازه‌ای برای پرسش‌های صادقانه، قضاوت‌های مستدل و انتقادهای سازنده وجود ندارد.

🔹 ما به صورت معکوس و با بررسی‌ ریشه‌های گرایش به تمامیت‌خواهی، توضیح دادیم که چگونه تفکرات تمامیت‌گرا همچون نازیسم، فاشیسم، بلشویسم، بنیادگرایی مذهبی و موارد بسیار دیگری سربرمی‌آورند. قومگرایی نیز مانند سایر ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه، در اثر عدم حضور فردگرایی پدید آمده است.

🔹 هنگامی که مردم با بحران روبه‌رو می‌شوند واکنش‌ها نسبت به وضعیت جامعه متفاوت است. جایی که فردگرایی از بین رفته و مردم پیرو جمع و سنت هستند، به‌جای این که آزادی واقعی خود را با اندیشیدن و مسئولیت‌پذیری و وظیفه‌شناسی و حق‌خواهی به دست بیاورند، منتظر و تشنهٔ ظهور رهبران آرمانی و ایدئولوژی‌های نجات‌بخش و البته اقتدارگرا می‌مانند.

🔹 به هنگام مواجهت جوامع غیرفردگرا با بحران‌های سیاسی و بی‌ثباتی‌ها و مشکلات ناشی از آن، تعلق به زبان و فرهنگ مشترک ممکن است تنها یقین در جامعه باشد. و همین یقین هم تبدیل به ابزاری می‌شود برای ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه که در نقش منجی برای یک جامعه منفعل و غیرعملگرا ظهور می‌یابند.

🔹 اینگونه است که دگرستیزی و نفرت از دیگران، مایهٔ اتحاد خودی‌ها می‌شود و جامعه از درون درگیر تعصب‌ها و نفرت‌ها و تسلیم انگیزه‌های انتقام‌جویانه و تمایل به قدرت و اقتدار می‌شود. و چنین است که ملت یک کشور بحران‌زده به‌جای اتحاد و همبستگی برای رسیدن به اهداف خود، درگیر قومگرایی و کشمکش‌های قومیتی می‌شود. کینه‌ورزی قومگرایان، چرخه‌ای از نفرت‌پراکنی‌ها، خشونت‌ها و خرابکاری‌ها را در یک ملت پدید می‌آورد که می‌تواند آن ملت را به مرز فروپاشی و تجزیه هم برساند و یک کشتی را با تمام سرنشینانش غرق کند.

🟡 @pardanshah

⬛️ #نه_به_ناامنی_بلوچستان

◼️ پسر جوان بلوچ به نام «حکمت نورزهی» توسط افراد ناشناس به گروگان گرفته شد و طی اسارت به بدترین شکل ممکن شکنجه و در نهایت کشته شد. کوردلانِ حرامزاده‌ای که مرتکب این جنایت شدند، فقط و فقط قصد اخاذی و باجگیری هنگفت از خانوادهٔ وی را داشته‌اند.

◼️ در بلوچستان میزان جرایمی مانند قتل، آدم‌ربایی، گروگان‌گیری، اخاذی، زورگیری، سرقت مسلحانه، آسیب به اموال و اماکن به شدت بالاست و کسی غیر از مردم بلوچ که از زندگی فقط اندکی آرامش و امنیت می‌خواهند، قربانیِ این تبهکاران نشده است.

◼️ ریشه‌کنیِ این تباهی و زدودن این سیاهی که بر روزگار مردم بلوچ سایه انداخته است، نیازمند اتحادی واقعی و همگانی است.

◼️ ملتمسانه از همه درخواست دارم نسبت به این جنایات یکصدا شویم و تا روزی که امنیت و آرامش به بلوچستان بازنگشته است دست از تلاش برنداریم. ما باید همهٔ افرادی که می‌توانند صدای ما را به‌جایی برسانند و یا کاری برایمان بکنند را وادار و مجبور به آن کنیم. رسانه‌ای کردن این مسائل حیاتی‌ترین کاری است که می‌توانیم انجام بدهیم و در کنار آن، از صاحبان رسانه‌ها خواهشمندم نسبت به ناامنی‌های بلوچستان، بی‌تفاوت و بی‌خیال نباشید.

? @pardanshah

نقش پانکردیسم در جداسازی «بلوچ» و «براهویی»

? زبان براهویی‌ یک زبان از خانوادهٔ زبان‌های دراویدی است که در بلوچستان رایج است. اغلب گویشوران این زبان در بلوچستان پاکستان زندگی می‌کنند اما بین بلوچ‌های افغانستان و ایران هم می‌توان آنان را مشاهده کرد با این تفاوت که در ایران کمتر به براهویی و بیشتر به بلوچی و گاهی فارسی (براهویی‌های سیستان) و رودباری (براهویی‌‌های کرمان) صحبت می‌کنند. برخی از طوایف براهویی شمال بلوچستان به علت همجواری با ایلات پشتوزبان جذب زبان پشتو شده‌اند. تعدادی از براهویی‌ها در کشورهای حاشیهٔ خلیج فارس ساکن‌اند و نسل جدید آنان عرب‌زبان‌ شده‌اند. از طرف دیگر طوایف اصالتاً پشتوزبان (که جذب هویت بلوچ شده‌اند)، دهواری‌زبان (که بلوچ هستند) و بلوچی‌زبان در مناطقی که اکثریت آن‌جا را براهویی‌زبانان تشکیل می‌دهد، در جامعه و حتی خانه، به زبان براهویی سخن می‌گویند.

⬜️ در طول تاریخ این روابط پیچیده و گستردهٔ زبانی و طایفه‌ای درون جامعهٔ بلوچ، به وحدت درونی بیشتر بلوچ‌ها انجامیده است. اما امروزه سودجویانی سربرآورده‌اند که بر مبنای اهداف سیاسی خود در حال دستکاری این روابط اَند تا از بلوچ‌ها، بر مبنای تنوع زبانیِ آن‌ها، هویت‌های مستقل و نوپایی بیرون بکشانند. پانکردها و پانبلوچ‌ها دو گروه عمده‌ای هستند که با سود جستن از این تنوع زبانی درون جامعهٔ بلوچ، نقش ویژه‌ای در بروز یافتن تمایزطلبی براهویی‌ها و جداسازی آنان از بلوچ‌ها داشته‌اند.

? همان‌طور که می‌دانیم، هدف کلی پانکردیسم تجزیهٔ ایران و فروپاشاندن هویتِ ایرانی است تا بتوانند کشور خیالی کردستان را تأسیس کنند. برای این کار لازم است تا حدّ زیادی قومگرایی را در بین همهٔ ایرانیان را ترویج داد و تمایزهایی [بیشتر از نوع تمایز زبانی] که بین آنان وجود دارد را برجسته کرد تا بین آنان جدایی بیُفتد. این شگرد پانکردیسم برای فتنه‌افروزی و برپایی آشوب جنگ‌های قومی در درون ایران برای احقاق رویای تجزیهٔ ایران است.

⬜️ در راستای به سرانجام رسانیدن این هدف، پانکردها به هیچ‌کس رحم نکرده‌اند، حتی به بلوچ‌ها...!
همان‌طور که پانکردیسم در سراسر ایران سعی داشته‌ است هرگونه تنوع زبانی را به شکاف هویتی و اختلاف تبدیل کند، در حیطهٔ بلوچستان نیز بر این بوده است که براهویی‌‌ها را از بلوچ‌ها جدا سازد و در فضای مجازی از طریق همکاری با پان‌سیستانی‌ها و حتی ادارهٔ برخی از صفحات پان‌سیستانی، به اختلافات بین بلوچ و سیستانی بیشتر دامن بزنند.
با این‌ اوصاف، پانبلوچ‌های خوش‌خیال که می‌پندارند پانکردها متحدین و دوستانِ آنان هستند، به قدری تحت تاثیر چرب‌زبانی و چاپلوسیِ پانکردها قرار گرفته‌اند که چشم بر این اعمال حیله‌گرانهٔ پانکردیسم بسته‌اند و به‌جای مقابله، با آنان همکاری هم می‌کنند. ناگفته نماند که پانکردها هم با ایجاد و معرفیِ دشمنان خیالی، خوب سرِ همه را گرم کرده‌اند.

? دربارهٔ چگونگیِ جداسازی بلوچ و براهویی توسط پانکردیسم باید بیش از همه روی نقش آنان در نگاشته شدن کتاب‌های «کوردگال‌نامک» و «پیوند نژاد کرد و بلوچ» و نیز بازتاباندن محتوای این کتاب‌ها در صفحات مختلف پانکردها اشاره کرد. به طور خلاصه، این دو کتاب تأکید ویژه‌ای روی براهویی‌ها به عنوان یک هویت مستقل از بلوچ‌ها دارند. از طرفی دیگر، نگارندهٔ کتب مذکور، براهویی‌ها را از تبار ماد و کُرد می‌شناساند و حتی آنان را «کردهای براهویی» می‌نامد. به بیانی دیگر، تلاش می‌شود که براهویی‌ها را نه بلوچ، بلکه کُرد معرفی کنند. مشکل اصلی آنجاست که محتوای این کتاب تبدیل به بستر شبه‌تاریخ‌نگاری قومگرایان پان‌بلوچ و پان‌براهویی تبدیل شده و همواره بازگو شده و روز‌به‌روز این دودستگی بین جامعهٔ بلوچ با سیاست‌های نرم و مخملی امّا حیله‌گرانهٔ پانکردها و فرزندخواندگان آنان در حال قوّت گرفتن است.

? @PardanShah