زخم‌های کهنه‌مو که دوره می‌کنم
با خودم می‌گم
ارزشش رو داشت
آدمی که بعد هر زخم زنده موند
زندگی‌شو رفته‌رفته باخت
اما لااقل
مردم‌و شناخت

خوب بودن «انتخاب» من نبود
من به وقت بد شدن
بی‌اراده‌ام
ساده‌ام
زشته که خودم بخوام بگم ولی
برای دوستی فوق‌العاده‌ام
سلام کن
ضرر نمی‌کنی
من خوراک سوءاستفاده‌ام...

#احسان_رعیت

@ehsanrayat

در پرونده ویژه‌ی روزنامه هم‌میهن که به مناسبت زادروز شهیار قنبری منتشر شده، متن کوتاهی نوشتم از «زن و زنانگی در ترانه‌های شهیار قنبری.»
فرصت کوتاه و موضوع بزرگی بود و نمی‌شه تو یه مقاله بهش پرداخت خصوصا که محدودیت‌هایی هم وجود داره اما فکر می‌کنم در روزگاری هستیم که پشت هر تریبونی باید از زنان گفت.
یادداشت من و چند دوست عزیز دیگه‌م رو می‌تونید تو این فایل بخونید، اگه دوست داشتید.

#احسان_رعیت
@ehsanrayat

از دخترانه‌های سال‌های خیلی دور...

نه برای بوی عطر پیرهنم
نه برای ساحل داغ تنم
نه برای رقص موهام توی باد
کاش دلت من‌و برای «من» بخواد

گاهی وقتا بدون دست زدن
شکل یه منظره خیره شو به من
مثل تشنگی لب اقیانوس
من‌و خوب نگاه کن! اما نبوس!

کاش دلت همیشه با من باشه
عشق‌مون فراتر از تن باشه

رنگ موهام اگه دلخواه نبود
شب ِ گریه‌م اگه کوتاه نبود،
اگه با خودم گلاویز شدم
اگه گاهی نفرت‌انگیز شدم
حتی تو قحطی لحظه‌های شاد
کاش دلت من‌و برای من بخواد

کاش دلت همیشه با من باشه
عشق‌مون فراتر از تن باشه...

#احسان_رعیت

@ehsanrayat

ـ?️ 34 ? ـ

خالی‌تر از همیشه
از عشق
از امید
نیمه‌ی خالی‌و
تا بیخ سر کشید

حالش خراب بود
بختش تو خواب بود
انگار یه نهنگ
تو فاضلاب بود
روی لبش هنوز
قلاب خونی
تو انـ/قلاب بود
در هم شکسته؟ نه
از پا نشسته؟ نه
شیر گرسنه‌ی
تو اعتصاب بود
فکر رهایی از
این منجلاب بود
توی سرش مدام
تصویر یه درخت
با یه طناب بود

از عشق دلزده
از مرگ ناامید
کیک تولدو
لبخند زد، برید

می‌گفت زندگی
چندان قشنگ نیست
خوش آب و رنگ نیست
لیوان کاغذی
جای نهنگ نیست

بعدش سکوت کرد
شمع‌شو فوت کرد
از روی صورتش
لبش سقوط کرد

[تو سطرهای بعد
حرفای قلب‌شو
چشماش می‌زنن]

شاید مقدره
از عشق بگذرم
این‌جوری بهتره
تنهایی بهترم

هر آدمی برام
یه رنج تازه بود
رفتم تو قلبش و
دیدم که هر طرف
کلی جنازه بود

شاید قرار نیست
این زندگی برام
دلخواه‌تر بشه
باید دعا کنم
کوتاه‌تر بشه

بازی تموم شده
دیگه شکستم‌و
باید قبول کرد

حتی خیانت
معشوقه‌مم نکرد
کاری که با دلم
کمبود پول کرد

هر آرزویی که
تو سینه داشتم
نقش بر آب شد
یا قلبم‌و شکست
یا جونم‌و گرفت
تا مستجاب شد

دنیا قشنگ‌ بود
اما نه واسه من
خوش آب و رنگ بود
اما نه واسه من

پس چاره‌ای نبود
جز این‌که با خودم
یک عمر سر کنم
با هر بهونه‌ای
روزای عمرم‌و
کوتاه‌تر کنم

گاهی به رنج عشق
گاهی به تیغ غم

چند ساله که مدام
یه سایه تو سرم
فریاد می‌زنه:
«تاریکی زنده باد»
اما دلم هنوز
«تاریکی زنده باد»
می‌گه: صبور باش
«تاریکی زنده باد»
از شاخه‌ی درخت
«تاریکی زنده باد»
از حلقه‌ی طناب
«تاریکی زنده باد»
پنهون شو، دور باش!
«تاریکی زنده باد»
باید ادامه داد
«تاریکی زنده باد»
باید ادامه داد...

#احسان_رعیت

@ehsanrayat