📌Pelvic regional control with 25Gy in 5 fractions in SBRT for high risk prostate cancer: Pooled prospective outcomes from the SHARP consortium

📌 کنترل لوکال لگنی با ۲۵ گری تابش در ۵ جلسه با روش SBRT برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات پرخطر: نتایج تجمعی پیشرفته از کنسرسیوم SHARP

🗓 تاریخ انتشار: January, 2025

🎯 هدف:
ارزیابی اثربخشی تابش پیشگیرانه 25 گری پرتو به گره‌های لنفاوی لگنی برای کنترل منطقه‌ای سرطان پروستات با پرخطر در طول پرتودرمانی استریوتاکتیک (SBRT).

🔍 روش‌ها:
در این مطالعه بیمارانی که تحت درمان با SBRT برای سرطان پروستات پرخطر قرار گرفته بودند که مورد تابش پیشگیرانه ۲۵ گری پرتو به گره‌های لنفاوی لگنی قرار گرفته بودند تحقیق شده است. جزئیات شکست بیوشیمیایی و محل عود (موضعی، منطقه‌ای یا دور) استخراج شد. نرخ بقای بدون شکست بیوشیمیایی (BFFS)، بقای بدون متاستاز (MFS) و بقای کلی (OS) به روش کاپلان-مایر تخمین زده شد. تأثیر عوامل پیش‌بینی‌کننده بالقوه شامل استیج تومور، (grade group (GG، دوز پرتودرمانی پروستات و مدت زمان درمان با محرومیت از آندروژن (ADT) با استفاده از مدل خطرات نسبی کاکس تحلیل شد.

🧮 یافته‌ها:
در مجموع 171 بیمار برای تحلیل واجد شرایط بودند. دو سوم بیماران سرطان GG 4-5 داشتند. میزان تابش به پروستات در 51.5% از افراد گروه، 40 گری و در بقیه‌ی گروه 36.25-35 گری بود. میانه‌ی زمان استفاده از ADT برابر با 15 ماه (IQR 9-24) بود. در طول پیگیری به طور متوسط 51 ماهه، شکست بیوشیمیایی برای 19 بیمار (11.1%) ثبت شد. بازنگری با PSMA-PETCT عود را در گره‌های لنفاوی لگنی سه بیمار نشان داد که همگی دارای متاستازهای دور هم بودند. کنترل کلی لگن 98.2% بود و BFFS و OS در 5 سال به ترتیب 86.1 و 89.3% بودند. هیچ یک از عوامل پیش‌بینی‌کننده جز GG تأثیر معناداری بر BFFS نداشتند.

📊 نتیجه گیری:
برای سرطان پروستات با ریسک بالا و لنف نود لگنی منفی که با SBRT درمان شده است، تابش پیشگیرانه گره‌های لنفاوی لگنی با دوز 25 گری به نظر می‌رسد کنترل لوکال لگنی خوبی ارائه می‌دهد. این یافته‌ها شواهد آینده‌نگری فراهم می‌کنند که از پذیرش رو به رشد این دوز لگنی در رژیم‌های SBRT پروستات حمایت کند.

👤ترجمه و تلخیص: مبینا محمدی کیا
📎 لینک مقاله در کامنت ها

#مقاله
#پروستات

🎗️
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید

| @oncology_association |

?#کتاب کاربردی
CT Anatomy for Radiotherapy

?نویسندگان
Pete Bridge
David J. Tipper

?سال انتشار:
2017

? به همه رزیدنت ها و متخصصین رادیوانکو توصیه می‌شود حتما این کتاب را مطالعه کنند که کمک شایانی به درک کانتورینگ می‌کند.

?
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

? #مقاله جدید و کاربردی:

Dose constraints in breast cancer radiotherapy

? سال انتشار:
2025

?
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

?Radiofrequency Ablation Versus Stereotactic Body Radiotherapy for Recurrent Small Hepatocellular Carcinoma: A Randomized, Open-Label, Controlled Trial

?هدف: ارزیابی اثربخشی و ایمنی Radiofrequency Ablation (RFA) در مقایسه با Stereotactic Body Radiotherapy (SBRT) در درمان عود بیمار مبتلا به HCC.

?روش‌ها: در این مطالعه، بیماران مبتلا به HCC کوچک عودکننده (ضایعه تک ≤5 سانتی‌متر) به‌طور تصادفی به دو گروه SBRT یا RFA تقسیم شدند. نقطه پایانی اصلی، Local Progression-Free Survival (LPFS) بود و نقاط پایانی فرعی شامل Progression-Free Survival (PFS)، Overall Survival (OS)، نرخ کنترل لوکال و ایمنی بودند.

✅نتایج: بین آگوست 2019 و آوریل 2022، 166 بیمار به گروه‌های SBRT (تعداد = 83) و RFA (تعداد = 83) تخصیص یافتند. پس از یک دوره پیگیری متوسط ​​42.8 و 42.9 ماه در گروه‌های SBRT و RFA، به‌ترتیب، SBRT نشان داد که LPFS به‌طور قابل توجهی بهتر از RFA است (نسبت مخاطره [HR]، 0.45 [95% CI، 0.24 تا 0.87]؛ P = .014). نرخ‌های 2 ساله LPFS به‌ترتیب 92.7% (95% CI، 87.3 تا 98.5) برای SBRT و 75.8% (95% CI، 67.2 تا 85.7) برای RFA بود. زمان متوسط ​​PFS در گروه‌های SBRT و RFA به‌ترتیب 37.6 (95% CI، 26.0 تا 49.2) و 27.6 (95% CI، 20.3 تا 34.8) ماه بود (HR، 0.76 [95% CI، 0.50 تا 1.15]؛ P = .190).
۹ بیمار در گروه SBRT و ۱۰ بیمار در گروه RFA در طول دوره پیگیری فوت کردند. نرخ‌های 2 ساله OS به‌ترتیب 97.6% (95% CI، 94.3 تا 100.0) در گروه SBRT و 93.9% (95% CI، 88.9 تا 99.2) در گروه RFA بود (HR، 0.91 [95% CI، 0.37 تا 2.22]؛ P = .830). بروز حوادث حاد و دیررس در هر دو گروه قابل مقایسه بود.

?نتیجه‌گیری: SBRT در بیماران مبتلا به HCC عودکرده که تک ضایعه ی ≤5 سانتی‌متر، به ویژه در HCC ≤2 سانتی‌متر، LPFS بهتری نسبت به RFA داشت، در حالی که PFS، OS و ایمنی در بین دو درمان تفاوت معنا داری نداشتند.

?فایل مقاله در کامنت ها ضمیمه شد

?
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

? Negative PSMA PET can be used to avoid unnecessary pelvic lymph node dissection in intermediate risk prostate cancer

?امکان استفاده از PSMA PET منفی برای جلوگیری از دایسکش غیر ضروری لنف نودهای لگنی در بیماران کنسر پروستات با ریسک متوسط

?Published online: 06 January 2025

?پیش زمینه
تصویربرداری PSMA PET دارای ارزش اخباری منفی (NPV) بالایی در تعیین تهاجم غدد لنفاوی (LNI) در مردان مبتلا به کنسر پروستات با خطر متوسط که تحت‌ رادیکال پروستاتکتومی (RP) و دایسکشن غدد لنفاوی لگنی (PLND) قرار گرفته اند، میباشد . محققان مطالعه فرض کرده اند که PSMA PET ممکن است برای کاهش تعداد جراحی‌های PLND غیر ضروری، استفاده شود.

?هدف
ارزیابی بقا بدون عود بیوشیمیایی (BCR) در بیماران مبتلا به سرطان پروستات با خطر متوسط با PSMA PET منفی که تحت PLND قرار گرفتند در مقایسه با بیمارانی که PLND انجام ندادند.

?روش انجام
در این مطالعه گذشته‌نگر، داده‌های بیماران مبتلا به سرطان پروستات با 2-3 :GG و PSA ≤ 20 ng/ml که بین سال‌های 2016 تا 2021 تحت RP قرار گرفته و پیش از آن PSMA PET منفی داشتند، مورد بررسی قرار گرفت. بقا بدون عود بیوشیمیایی با استفاده از تحلیل کاپلان-مایر در دو گروه بیماران با و بدون PLND مقایسه شد.

?تنها بیمارانی که نتایج PSMA/PET منفی از نظر درگیری و تهاجم غدد لنفاوی (LNI) داشتند، وارد مطالعه شدند. معیارهای خروج شامل مقادیر از دست رفته آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) در پیگیری بودند.

⭕️ اسکن‌های PSMA PET: در مؤسسات پزشکی هسته‌ای در سراسر آلمان با استفاده از ردیاب‌های 68Ga یا 18F انجام میشود.
فعالیت تزریقی میانه 185 مگا بکرل بود.
اسکن‌ها با سی‌تی‌اسکن (95٪) یا ام‌آر‌آی (5٪) ترکیب شدند.

? بقای بدون عود بیوشیمیایی (BCR): عود بیوشیمیایی (BCR) به عنوان دو مقدار PSA متوالی ≥ 0.2 نانوگرم/میلی‌لیتر پس از جراحی تعریف شد. پیگیری PSA توسط اورولوژیست‌های معالج انجام و BCR به ماه از تاریخ جراحی ثبت شد.

?یافته ها
از 371 بیمار مورد مطالعه، 333 نفر (90%) تحت PLND قرار گرفتند و 38 نفر (10%) بدون PLND تحت عمل جراحی قرار گرفتند. ارزش اخباری منفی PSMA PET برای تشخیص LNI 90.1% بود. میانه پیگیری 36 ماه بود. میانه PSA قبل از عمل 7.8 ng/ml بود.به ترتیب 59% گرید گروپ 2 و 41% گرید گروپ 3 داشتند. بقا بدون عود بیوشیمیایی (BCR) در 36 ماه پس از پروستاتکتومی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (78.7% در مقابل 76.7%، p=0.8). محدودیت اصلی این مطالعه، عدم بررسی پیامدهای طولانی‌مدت انکولوژیک است.

?نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که در بیماران مبتلا به سرطان پروستات با خطر متوسط، در صورت وجود PSMA PET منفی، می‌توان از انجام PLND اجتناب کرد.

?‍?ترجمه و تلخیص: سما براتی
?فایل مقاله در کامنت ها ضمیمه شد

#مقاله
#پروستات
?️
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

?تحولی در درمان مننژیوم: نقش طبقه‌بندی مولکولی در بهبود پیش‌بینی پاسخ به جراحی و پرتودرمانی

▪️پژوهشگران با استفاده از بزرگترین مجموعه داده‌های مننژیوم تا به امروز که شامل اطلاعات مولکولی، درمان و نتایج ۲۰ ساله بود، به همراه نمونه‌هایی از مطالعه فاز دوم RTOG-0539، پیش‌بینی‌کننده‌های مولکولی پاسخ به درمان در مننژیوم‌ها را شناسایی کردند. آنها از روش تطبیق نمره تمایل (propensity score matching) برای شبیه‌سازی طراحی یک آزمایش تصادفی استفاده کردند تا مزایای درجات مختلف جراحی تومور و درمان حاشیه‌های سخت‌شامه را بر اساس طبقه‌بندی‌های مولکولی مختلف بررسی کنند. همچنین، گروهی از مننژیوم‌های مقاوم به پرتودرمانی با ویژگی‌های مولکولی خاص شناسایی شد.

✅یافته‌های این مطالعه، به گفته دکتر فرشاد نصیری و دکتر گلاره زاده از مرکز سرطان پرنسس مارگارت کانادا و همکارانشان، که نتایج را در مجله Nature Medicine منتشر کردند، می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های بالینی و انتخاب درمان در عصر مولکولی مدیریت مننژیوم کمک شایانی کند.

?مننژیوم و درمان‌های رایج
مننژیوم شایع‌ترین تومور اولیه داخل جمجمه‌ای در بزرگسالان است. تحقیقات جدید، اثربخشی استراتژی‌های جراحی تهاجمی، از جمله برداشت کامل سخت‌شامه، به‌ویژه در مواردی که ساختارهای حساس عصبی‌عروقی در خطر هستند، را به چالش کشیده است. در مقابل، پرتودرمانی معمولاً به عنوان درمان مکمل برای مننژیوم‌های مهاجم، عودکننده یا ناقص برداشته شده استفاده می‌شود. اما میزان موفقیت کنترل تومور پس از پرتودرمانی بسیار متغیر است و نیاز به شناسایی پیش‌بینی‌کننده‌های بهتر پاسخ به درمان احساس می‌شود.

?اهمیت طبقه‌بندی مولکولی در پاسخ به درمان
در این پژوهش، داده‌های ۲۸۲۴ مننژیوم، شامل اطلاعات مولکولی ۱۶۸۶ تومور و ۱۰۰ مننژیوم از مطالعه RTOG-0539، بررسی شد. تحلیل‌ها نشان داد که برداشت کامل تومور با افزایش مدت زمان بقای بدون پیشرفت (PFS) در تمام گروه‌های مولکولی همراه است. همچنین، درمان حاشیه‌های سخت‌شامه (Simpson grade 1/2) نسبت به عدم درمان حاشیه‌ها (Simpson grade 3) موجب افزایش PFS می‌شود.

?نتایج و توصیه‌ها
این نتایج نشان می‌دهد که برای به تأخیر انداختن عود تومور، حاشیه‌های سخت‌شامه باید درمان شوند. با وجود اینکه بیشتر جراحان بر برداشت حداکثری تومور و اتصالات سخت‌شامه تأکید دارند، این موضوع پیش‌تر در یک مطالعه بالینی بزرگ همراه با داده‌های مولکولی و تطبیق نمره تمایل به طور کامل بررسی نشده بود. یافته‌های این مطالعه، دیدگاه سنتی را به چالش کشیده و دلایل جدیدی برای بازنگری در درمان حاشیه‌های سخت‌شامه ارائه می‌دهد.

?طبقه‌بندی‌های مولکولی پیش‌بینی‌کننده پاسخ به پرتودرمانی هستند و اطلاعاتی فراتر از درجه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO) در ارزیابی پاسخ به پرتودرمانی ارائه می‌دهند.

⭕️مدل‌های پیش‌بینی پاسخ به پرتودرمانی
مدل‌های مولکولی ایجاد شده توسط پژوهشگران نشان داد که پرتودرمانی بیشترین تأثیر را بر مننژیوم‌های ایمنی‌زا و نوع NF2-wild-type دارد، اما برای موارد تهاجمی و تکثیری، تأثیر چندانی ندارد. این یافته‌ها ضرورت انجام آزمایش‌های بالینی مبتنی بر ویژگی‌های مولکولی برای بررسی درمان‌های سیستمیک در مننژیوم‌های مقاوم به پرتودرمانی را تأیید می‌کند.

#مقاله
#مغز
?مترجم: دکتر پوریا عادلی (متخصص رادیوانکولوژی)

?فایل مقاله در کامنت ها ضمیمه می‌باشد

?
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

?Adjuvant Pembrolizumab versus Observation in Muscle-Invasive Urothelial Carcinoma

?درمان ادجوانت با Pembrolizumab در مقایسه با نظارت در سرطان اوروتلیال تهاجمی عضله

?تاریخ انتشار 15سپتامبر2024

?مقدمه
سرطان اوروتلیال تهاجمی عضله نوعی بیماری مهاجم با نرخ عود بالاست که درمان استاندارد آن شامل جراحی رادیکال همراه با شیمی‌درمانی مبتنی بر سیس‌پلاتین است. با این حال، برخی بیماران به دلیل شرایط پزشکی یا عدم تمایل، از دریافت شیمی‌درمانی نئوادجوانت خودداری می‌کنند و در معرض خطر بالای عود بیماری قرار دارند

?روش‌ها
این کارآزمایی فاز 3 و چندمرکزی، به‌صورت تصادفی‌سازی شده و در دو گروه انجام شد. بیماران به نسبت 1:1 به دو گروه تقسیم شدند؛
گروه 1⃣: Pembrolizumab را با دوز 200 میلی‌گرم هر سه هفته به مدت یک سال دریافت کردند،
گروه 2⃣ تحت نظارت بودند و هیچ داروی فعالی دریافت نکردند. تصادفی‌سازی بر اساس مرحله پاتولوژیکی تومور، وضعیت PD-L1 و دریافت یا عدم دریافت شیمی‌درمانی نئوادجوانت انجام شد. هدف اولیه مطالعه ارزیابی بقا بدون بیماری (DFS) و بقا کلی (OS) در جمعیت بود. همچنین معیارهای ثانویه‌ای از جمله بررسی بقا بدون بیماری و بقا کلی در بیماران با وضعیت PD-L1 مثبت و منفی و همچنین ارزیابی ایمنی Pembrolizumab نیز مورد بررسی قرار گرفت.

?نتایج
در مجموع، 702 بیمار در این مطالعه شرکت کردند که 354 بیمار در گروه Pembrolizumab و 348 بیمار در گروه نظارت قرار گرفتند. فالو آپ با میانگین زمانی 44.8 ماه برای ارزیابی بقا بدون بیماری انجام شد.
میانگین بقا بدون بیماری در گروه Pembrolizumab برابر با 29.6 ماه بود، در حالی که در گروه نظارت این مقدار به‌طور قابل‌توجهی کمتر و معادل 14.2 ماه گزارش شد. کاهش خطر پیشرفت بیماری یا مرگ در گروه Pembrolizumab نسبت به گروه نظارت معنادار بود (نسبت خطر 0.73؛ P=0.003).
از نظر عوارض جانبی، حوادث نامطلوب درجه 3 یا بالاتر در 50.7 درصد بیماران گروه Pembrolizumab و در 31.6 درصد بیماران گروه نظارت مشاهده شد. عوارض شایع در گروه Pembrolizumab شامل خستگی، خارش و اسهال بود که در اغلب موارد قابل کنترل و مدیریت بودند.

?بحث
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که Pembrolizumab به‌عنوان درمان ادجوانت پس از جراحی، به‌طور معناداری باعث افزایش بقا بدون بیماری در بیماران مبتلا به MIUC می‌شود. این نتایج در راستای مطالعات قبلی است که نشان می‌دهند ایمنی‌درمانی می‌تواند به عنوان درمانی مؤثر برای کاهش خطر عود بیماری در بیماران با سرطان‌های تهاجمی مورد استفاده قرار گیرد. به طور خاص، این مطالعه تأیید می‌کند که Pembrolizumab در بیماران با وضعیت PD-L1 مثبت و منفی اثرات مشابهی بر بقا بدون بیماری دارد و نشان می‌دهد که وضعیت PD-L1 نمی‌تواند به تنهایی برای تعیین اثربخشی این دارو استفاده شود.

✅نتیجه‌گیری
در مجموع، نتایج حاکی از آن است که Pembrolizumab به‌عنوان درمان ادجوانت پس از جراحی رادیکال می‌تواند به‌طور چشمگیری بقا بدون بیماری را افزایش داده و به عنوان گزینه‌ای مؤثر برای بیماران با سرطان اوروتلیال تهاجمی عضله در نظر گرفته شود.

?‍?ترجمه: محمد امیر کاکایی
?فایل مقاله در کامنت‌ها ضمیمه شد
#مقاله
#مثانه

?️
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

6️⃣ ✒️ Reactivation immune response         after radiation in Radiobiology ?فعال‌سازی مجدد پاسخ ایمنی پس از                 تابش در رادیوبیولوژی ? پرتو می تواند تأثیر قابل توجهی بر سیستم ایمنی داشته باشد و منجر به سرکوب اولیه و بازفعال سازی بالقوه پاسخ…

?Pathological response following neoadjuvant immune checkpoint inhibitors in patients with hepatocellular carcinoma: a cross-trial, patient-level analysis

? هدف: 
بررسی تأثیر pathological response پس از درمان neoadjuvent با (Atezolizumab & Bevacizumab) بر بقای بدون عود(relapse_free survival) در بیماران مبتلا به کارسینوم هپاتوسلولار.

? روش تحقیق: 
- نوع مطالعه: تحلیل مقطعی 
- مکان: ۱۲ مرکز ارجاعی تخصصی در آمریکا، بریتانیا و تایوان 
- جمعیت نمونه: ۱۱۱ بیمار 
- نوع داده‌ها: داده‌های جمع‌آوری شده از پنج کارآزمایی بالینی فاز ۱ و ۲ و پروتکل‌های مشاهده‌ای استاندارد 
- معیار ارزیابی: درصد non_viable tumor در نمونه جراحی

? یافته‌ها: 
- تعداد بیماران: ۱۱۱ بیمار 
- پاسخ پاتولوژیک عمده: ۳۲٪ (۳۳ بیمار) 
- پاسخ پاتولوژیک کامل: ۱۸٪ (۱۹ بیمار) 
- ارتباط ROR با MPR 
- بقای بدون عود طولانی‌تر در بیماران با MPR و PCR 
- کاهش ۹۰٪ تومور به عنوان نقطه عطفی برای پیش‌بینی بهبود RFS شناسایی شد 
- بیماران دارای سیروز بیشتر احتمال داشتند که MPR داشته باشند 
- کاهش خطر عود در ۲۴ ماه با MPR و PCR

? نتیجه‌گیری: 
- درمان neoadjuvent با ICI قبل از جراحی کبد در بیماران مبتلا به کارسینوم هپاتوسلولار، به طور کلی باعث افزایش RFS در برخی بیماران شده است.
- ماژور پاتولوژیکال ریسپانس (بیش از ۹۰٪ non_viable tumor) و رادیولوژیکال اورال ریسپانس (۱۰۰٪ non_viable tumor) به طور قابل توجهی با بهبود RFS مرتبط بودند. 
- بقای بدون عود(RFS) در بیماران با PCR و MPR به طور قابل توجهی افزایش یافت. 
- بیماران با ROR (زمانی که تصاویر پزشکی نشان می‌دهند که تومور کاملاً ناپدید شده یا به شدت کوچک شده است)، احتمال بیشتری برای داشتن MPR داشتند. 
- سیروز در بیماران باعث افزایش احتمال داشتن MPR شد. 
- برای تأیید نهایی این یافته‌ها، نیاز به کارآزمایی‌های تصادفی فاز ۳ وجود دارد.

⚠️ محدودیت‌ها: 
- تنوع در نوع تومور و درمان 
- تفاوت در زمانبندی ارزیابی پاسخ 
- نبود گروه کنترل

---

? توضیح بیشتر: 
تنوع در نوع تومور و درمان: بیماران با انواع مختلف تومورها و روش‌های درمانی مختلف (مدت زمان درمان و نوع داروهای استفاده شده) در این مطالعه شرکت کردند، که ممکن است نتیجه‌گیری را پیچیده‌تر کند.

تفاوت در زمان‌بندی ارزیابی پاسخ: زمان‌بندی مختلف ارزیابی پاسخ به درمان ممکن است نتایج را تحت تأثیر قرار دهد.

نبود گروه کنترل: این مطالعه یک گروه کنترل نداشت که فقط جراحی دریافت کرده باشد، بنابراین مقایسه مستقیم سخت‌تر است.

نمونه کوچک: با وجود اینکه این مطالعه بزرگترین مطالعه از نوع خود تا به امروز است، هنوز تعداد بیماران نسبتاً کم است و نیاز به تأیید در مطالعات بزرگتر دارد.

این محدودیت‌ها به ما کمک می‌کنند تا دریابیم که نتایج این مطالعه مقدماتی هستند و برای تأیید نهایی نیاز به مطالعات بیشتر دارند.

? radiological overall response: 
وقتی تصاویر پزشکی نشان می‌دهند که تومور کاملاً ناپدید شده یا به شدت کوچک شده است. این ارزیابی معمولاً با استفاده از تصویربرداری‌هایی مثل CT یا MRI انجام می‌شود تا مشخص شود آیا تومور به درمان پاسخ داده یا نه. این نتایج به پزشکان نشان می‌دهد که درمان تا چه حد موفق بوده است.

? Pathological response: 
درمان ICI باعث فعال شدن بیشتر سیستم ایمنی و افزایش فعالیت آن علیه تومور می‌شود. پاتولوژیکال ریسپانس به میزان تاثیر درمان بر بافت تومور اشاره دارد. بعد از اینکه بیمار درمان می‌شود، نمونه‌ای از تومور برداشته و بررسی می‌شود تا مشخص شود چند درصد از سلول‌های تومور مرده‌اند یا غیرقابل زیست (non_viable) شده‌اند. اگر بیشتر از ۹۰٪ تومور غیرقابل زیست شده باشد، آن را "major pathological response" می‌گویند و اگر همه تومور غیرقابل زیست شده باشد، "pathological complete response" نامیده می‌شود.

✏️ ترجمه و تلخیص: فاطمه گودرزی
? فایل مقاله در کامنت ها ضمیمه شد

?️
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |

?#کتاب جدید و ارزشمند

Lung Cancer Pathophysiology - An Interdisciplinary Approach
?نویسنده :
Nima rezaei( دکتر نیما رضایی)

?سال انتشار:
2024
?انتشارات:
Springer
?
با کانال انجمن علمی دانشجویی رادیوانکولوژی شبکه نخبگان ایران همراه باشید
| @oncology_association |