👆
آخی، بیکینی و برقع کنار هم. عرق فروشی و گردشگر فرانسوی، به به اسلام اصلاحاتی با اینها مست میشد. ولی در بزنگاه همین زمینگیرش کرد. لبنان سید حسن نصرالله را از دست داد چون بیش از این پایش نایستاد. به همین وضوح، به همین تلخی. حالا منتظر باشند. اگر یک نفر میتوانست قبیله گاهی به نام لبنان را کشور کند نصرالله بود. کسی که توانست با نیروی بومی لبنان را از دهن اژدها بیرون بکشد. کسی که توانست تمامیت ارضی لبنان را بازآفرینی کند، کسی که توانست حق گاز لبنان را به اسراییل تحمیل کند، رفت و حالا اسراییل می‌گوید این هواپیما در بیروت بنشیند یا نه!

الگوی «به توچه» «به من چه» ی لبنان که سالها تبلیغش می‌کردند چیزی جز نابودی هویت ملی نبود. بله بسیاری در بیروت سید را دوست داشتند، حتی او را قهرمان می‌دانستند، حتما اشک هم ریخته اند اما خب دیگر نه در این حد که پایش بایستند. جنگ جدی بشود موسی به دین خود، عیسی به دین خود. در کار هم دخالت نکنیم. جولیا پطروس ببین چه صدایی دارد.
هنوز خیلی ها نمی‌دانند اسراییل ضاحیه را می‌زد نه کل بیروت را، ضاحیه یک محله است. یعنی در یک شهر بار اصلی جنگ را یک محله به دوش می‌کشید. و البته امنیت بقیه را تضمین میکرد. بلاگر ایرانی هم شبها در کافه آن طرف شهر برای ما از تکثر و تنوع لبنانی می‌گفت!
چرا حزب‌الله بیشتر نجنگید؟ چون نمی‌خواست جنگ را به کسانی تحمیل کند که نمی‌خواستند. سید خودش را خرج کرد، شیعیان و عاشقان فرزندانش را خرج کرد. راه هم باز گذاشت اما دیگران بیش از این نیامدند. سید عاشورایی رفت.
هنوز که نرسیده اما بعد از حزب الله لبنانی وجود نخواهد داشت، همانطور که بعد از جمهوری اسلامی ایرانی نخواهد بود. لبنان آزمایشگاه ایران است.
خلاصه بلوای ۴٠١ لبنان سازی از ایران بود. مسأله صرفا حجاب نیست، فردی کردن آدمهاست. شعار «بدن خودمه» پشت استقلال و آزادی می‌رود تا دیگری سازی بکند. محدوده آدم ها که کوچک شد قابل تقسیم اند. لقمه، لقمه. «به توچه؟» را از لباس شروع میکنند و به وطن می‌رسانند. تیم ملی را هم تیم دیگران کردند، پلیس دیگران، نیروگاه دیگران، تحریم داروی دیگران،... جالب نیست که انقلابیون مهسا امروز کنار اسراییل و مبلغ حمله به ایرانند؟ ایران بزرگ با هویت جمعی و اراده ملی خطرناک است. لبنان دقیقا انتهای همین مسیر است: جماعتی از هم پاره و رنگی پنگی که به «جنگ دیگران» رسید.
خرداد ۴٢ خبری پیچید که حاج‌آقا روح الله را گرفته اند. صبح بازار شهرهای مختلف تعطیل شد. خمینی را به تبعید می‌بردند اما نطفه ملت (مدرن) ایران بسته میشد.
١۵ سال بعد و چند کیلومتر آن طرف حکومتی سید دیگری را دستگیر کرد. وقتی صدام باقر صدر را روی تخت بیمارستان شکنجه میکرد ملت عراق کجا بود؟ اینقدر شکنجه شد تا مرد. کسی که می‌توانست عراق را یک کشور کند.
آنها که زیر پرچم قهرمان شان جمع نشوند، زیر تابوت قهرمان شان جمع خواهند شد، تازه شاید.
وقتی یحیی پرچم را بلند کرد ملت فلسطین وارد سخت ترین دوران زندگیش شد اما پای قهرمانش ایستاد. امروز از جلوی خانه سنوار اسیر مبادله میکند. غزه به تنهایی یک ملت است.
سالها قبل وقتی اسراییل چند ساعته به بیروت رسید فقط یکجا جلویش ایستادند: جوانانی در روستاهای اطراف ضاحیه. سید حسن یکی شان. اسراییل فکرش را هم نمی‌کرد این جوانان سالها بعد با لگد بیرونش کند. باقی لبنان کجا بود؟! لبنان زیبا؟ تساهل و تسامح؟ عرق و مسجد؟!

سالها گذشت، امام جماعت مسجدی در تهرانپارس، شد امام لبنان. هیچ کس، هیچ کس در قهرمانی نصرالله شک نداشت. دشمن هم که شیطان مجسم. لبنان هم در نوبت. قهرمان پرچمش را برداشت و اتمام حجت کرد که این جنگ وجودی است.
لبنان چه انتخابی کرد؟ لبنان زیبا! عروس دلها، مهد آوازه خوانان و تکثر و مدارا، الگوی دوستان ما.
باید هم برای رفتن سید اشک بریزند.
آنها که زیر پرچم قهرمانشان جمع نشوند، زیر تابوت قهرمان شان جمع خواهند شد، تازه شاید.

وقتی مجری فتوای رهبر را خواند انگار جانی جمعی در ایران گرفت. و چه بسا برعکس، آن عصبانیت ترور سید، ناراحتی انفعال ایران، تقاضای انتقام هنیه، خفت التماس های نیویورک در بدنه مردم بود که جوهر فتوا شد. حس بی مانندی بود. فشار از پایین، چانه زنی از بالا. امام و امت. اراده جمعی و آزادی فردی. و موشک‌ها رها شدند. وعده صادق ٢ برد و باختی عجیب بود. دیر ولی رسیدیم، رسیدیم ولی دیر. کاش تنبیه مان فقط همین باشد که از تشییع ایرانی ترین غیرایرانی تاریخ محروم شویم.

بله این ملت ایران است. یک شکل نیستیم ولی هم هدف می‌شویم. تنوع رنگهای ما زیر این پرچم میدرخشد نه جداگانه. ما هنوز ملت به من چه نیستیم. سانتی مانتالیسم و ادا بازی کافیست لطفا دیگر از این جامعه عقب مانده برای ما الگو نسازید.

پ.ن: نه جنگ تمام شده نه حزب الله. اما لبنان فرصت بی بدیلی را برای ساخت ملت از دست داد. فرصتی که صنعا روی آب زد.
#یادداشت
@archintersect

جولیا پتروس لبنان ندارد

یادم نمی‌رود ١٢ ساعت از بمباران سنگین ناحیه ای در لبنان گذشته بود، خبر پیچیده بود که احتمالا سید حسن نصرالله هدف بوده است و طبق معمول بعضی‌ ادعا میکردند هیچ اتفاقی نیفتاده است. معلوم نبود کدام خبر باورنکردنی ترست. نیم ساعت مانده به اخبار ١۴ ناگهان برنامه های تلویزیون قطع شد، مجری کاملا رسمی اعلام کرد پیام مهمی از رهبری صادر شده است: فتوای جهاد! امری بی‌سابقه، اما کلماتی آشنا. چند روز قبل تر در یک سخنرانی همین فتوا صادر شده بود اما انگار نه انگار و بعدش هم ترور رخ داد.
امروز آتش جنگ سرد شده و گالانت، قصاب اسراییلی، آن روزها را روایت کرده که نتانیاهو من را کنار کشید و گفت: «این ساختمان های تلاویو را میبینی؟! اگر اینکار را بکنیم حزب الله همه اینها را میترکاند.» یعنی دقیقا برعکس چیزی که در تهران میگفتند! و البته برعکس آنچه حزب‌الله کرد.
یادم نمی رود تمام روزهای قبلش بخش قابل توجهی از مردم ایران خواستار اجرای وعده صادق بودند، رییسی کاملا اتفاقیِ اتفاقی جایش را به پزشکیان داده بود، حالا در دولتی که هنیه در قلب تهران و روز تحلیف ترور شده بود از «تله جنگ» میگفتند و در مجازی هم ما را خوارج می‌خواندند که جلوی نظر رهبر ایستاده اید! خفه شوید و رای اعتماد به کل کابینه بدهید. خفه شوید و مدیریت تنش را تماشا کنید. خفه شوید و جلوگیری از افتادن در جنگ را ببینید. و تهش رسید به شهادت سید حسن نصرالله. دستاورد کمی است؟ مبارک ها.

٧ اکتبر کابوس اسراییل بود اما از ٨ اکتبر یک کابوس بزرگتر هم پیدا شد. همان تصویری که نتانیاهو به گالانت نشان می‌دهد، اگر اسراییل جنگ غزه را آغاز کند پاسخ محور مقاومت چه خواهد بود؟ نصرالله اصلا اجازه نداد «اگر» محقق شود. صبح هشتم رمز عملیات را گفت. اسراییل محدوده کوچکی است. به جنایات غزه و کرانه نگاه نکنید. لات کوچه خلوت با زندانیان محصور مقهور می‌جنگد. تازه به پشتوانه آمریکا. حتی بمب ها هم وارداتی است. در اسراییل تصور اینکه همزمان با مجموعه ای از ایران تا سوریه و لبنان و یمن درگیر شود یک فیلم آخرالزمانی است.
اینجا بود که آمریکا در نقش پلیس خوب با وعده آتش بس و ... عملا تهران را مهار میکرد. در این فرصت ناب اسراییل لقمه های بزرگتر از دهانش را خرد میکرد، اول غزه را برداشت و بعد لبنان و سوریه. لقمه لقمه. هرچند آنهم در گلویش گیر کرد اما جوید.
هنوز و برای همیشه جمله نصرالله در تاریخ میماند: به دلیل ملاحظاتی که در طول زمان مشخص می‌شود، تصمیم گرفتیم عملیات خود را به صورت جداگانه انجام دهیم!
فاجعه مدیریت وعده صادق٢ و سفر نیویورک چنان تراژدی شد که آ.خامنه ای شخصا و علنا و صریحا فتوای جهاد داد. پزشکیان هم بعدش با بغضی شبیه بغض هنیه گفت فریب خوردیم و اینها. گرچه بعد از عملیات با تمام قوا ظریف، مغز سفر نیویورک، را حتی برخلاف قانون‌ نگه داشت.
با این وضعیت نباید گالانت و نتانیاهو و بایدن از تهرانِ پسا ورزقان تعجب کنند. تعجب آور اما این بود: حزب الله چرا ساختمانهای تلاویو را با خاک یکسان نکرد؟!
تهران در غبار تردید و تزلزل، لبنان کجاست؟ تقریبا هیچ تحلیلگری نیست که بگوید حزب الله توانایی اجرای کابوس نتانیاهو را داشت. پس چرا نکرد؟
حزبی که یک ارتش کامل را در مرز چنان زمینگیر کرد که مجبور به آتش بس شد. تصاویر با شکوه تشییع پیکر سید حسن را ببینید. اخبار بی نظیر مقاومت مردمان ضاحیه را ببینید. امکانات، پشتوانه، بدنه، تخصص، مشروعیت، استقلال همه چیز مهیا بود. چرا حزب‌الله در حد توانش نجنگید؟!
پاسخ یک کلمه است: لبنان.
لبنان بیشتر از این پای حزب‌الله نایستاد. تلخ است، مثل واقعیت. واقعیتی که به شما نمی‌گویند: چیزی به نام ملت لبنان وجود ندارد.
سالها در ایران یک تصویر گوگولی از عروس خاورمیانه ساخته اند که محجبه و لخت کنار همند، کاباره و مسجد عاشق سید حسن اند، جولیا پطروس برای حزب الله میخواند و اکلیل های فراوان. حتی وسط همین جنگ هم بلاگر‌ها راهی بیروت شدند و از شب نشینی شان تصاویر صورتی گذاشتند. آرزوی شان تبدیل ایران به چنین چیزیست.
خب حالا این لبنان نایس در جنگ کجا بود؟ میدانید زمزمه میشد «چرا حزب الله ما را درگیر جنگ کرده است»؟! کنار شیطان بودند و سلاخی غزه را دیدند و اهمیت نصرالله را نفهمیدند.
امروز لبنان را ببینید، به محض اینکه دیدند حزب الله ضعیف شد دارند معامله اش میکنند. رییس جمهور دوزاریش در روز تشییع نصرالله رسما می‌گوید لبنان برای «جنگ دیگران» زیاد هزینه داده! جعجع هوس سر بریدن کرده است، تا فرصتی فراهم شده چهل طایفه پشت در خانه تیغ تیز میکنند. (البته غافل از اینکه در بستر علی است)
لبنان کشور نیست. یک واحد سیاسی است که ارتشش، اشغالگر خاک را تماشا می‌کند! صندلی ها بر اساس قبیله تقسیم می‌شود. یک انفجار بندر مملکت را ساقط میکند. یکسال رییس جمهور ندارند. ولی آه، جولیا پطروس چه صدایی دارد.
👇

#انا_علی_العهد

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
♪♪♪
ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود
وآن دل که با خود داشتم با دلسِتانم می‌رود
محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان گویی روانم می رود
♪♪♪
او می‌رود دامن‌کشان من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می رود
من مانده‌ام مهجور از او درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود
♪♪♪
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود
وآن دل که با خود داشتم با دلسِتانم می‌رود
♪♪♪
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

@ahmadkhoei

دیدید که این یک جنگ تمدنی است؟

ما خیلی دوست نداریم از مسئولین پر اشتباه و خطا حمایت کنیم ولی وقتی که مخالفین پر از فسق و فساد آنها را می‌بینیم، خود را مجبور می‌بینیم که از شرارت سرشار مخالفین، به همان مسئولین پناه ببریم.

دم خروس بیرون زد ... دیدید مشکل با گشت ارشاد فقط خشونت نبود و اصلا اینها از اول هم حجاب و حکم الهی را محترم نمی‌دانستند و خطاها را بهانه کرده بودند تا اساسا فرهنگ اسلام و حجاب را ریشه کن کنند؟ دیدید که حالا خشونت زدائی شد و قانونی شبیه به قوانین مدنی اروپا در برابر با مرتکب بی‌قانونی تمهید شد، همۀ این جبهۀ دین‌ستیز، بسیج شدند تا اساسا هیچ برخوردی با سونامی انقلاب جنسی آنان که مقدمۀ اشغالگری فیزیکی است نباشد؟

جامعۀ مسلمین باید در برابر این شبیخون فرهنگی تمام عیار بیدار باشد، ننه من غریبم بازی این جریان توسعۀ فساد که دیگر منحصر به سه تار مو نیست را زیر نظر داشته باشیم. این هیچ فرقی با فتح و اشغال شهر حلب نمی‌کند. این هیچ فرقی با اشغال فلسطین نمی‌کند، این یک جنگ تمدنی است و مخالفین برقراری حجاب هم سربازان اشغالگر تمدن و مفاهیم فرهنگی آنند، که هیچ چیزی کمتر از اشغال خاک وطن و منطقه ندارد.

هیاهوی کاپیتولاسیون و برتری جوئی جریان فساد درست همان تداوم آن چیزی است که در جشنهای رقاصی ریاض بر روی نماد کعبه دیدید، اینجا هم توسط همان نوع سربازهای اشغالگر فرهنگ و تمدن و وطن پیگیری می‌شود. به نوعی دیگر!

@ahmadkhoei

غرب‌سالارهای فارسی‌زبان جوری دنبال محکومیت روسیه علیه تجاوز رژیم صهیونی به ایران می‌گردند که گویا آمریکا و انگلیس و فرانسه و بلوک قدرت آنان اولین کسانی بوده‌اند که این تجاوز را محکوم کرده‌اند! این تحمیق عقل مردم بسیار مضحک است.

روسیه، موضع میانه‌ی نه سیخ بسوزد نه کباب گرفته. هم‌چنان‌که ایران حملات سابق اوکراین به روسیه را محکوم نکرده، روسیه بیش از ایران، به رابطه دوسویه علاقه نشان نداده! در همین حال روسیه عملیات وعده صادق ایران علیه رژیم صهیونی را هم محکوم نکرده و توقعات رژیم را برآورده نکرده!

رفتار دیپلماتیک روسیه با غائله ایران و رژیم، شبیه رفتار دیپلماتیک ایران با اوکراین و روسیه است! و ایران هم بر خلاف ادعاهای دروغگویان در خصوص اوکراین و کریمه، به مذاق روسیه عمل نکرده است.

اما غرب چه؟ هر حق دفاعی را از ایران سلب کرده، و صرفا به رژیم سپرده! جنایتکاری تمام عیار و دشمنی کامل با ایران!

این بردگان غرب، فکر می‌کنند مردم مثل آنان از بررسی و رصد ساده‌ترین رفتارها هم عاجزند و دو رفتار کاملا متفاوت را نمی‌بینند! جنایتی که غرب کرده را با هیاهویی پوچ و سبک سر روسیه خالی می‌کنند.

@ahmadkhoei

جماعت مجیزگو و سازمانی و حقوق بگیر قدرت، مدل جدیدی از شناعت خود را روی میز گذاشته‌اند که اعتراض بچه‌مذهبی‌ها و انقلابیون داخلی به تاخیر در انتقام شهید هنیه برابر بود با تمسخرهای دشمنان انقلاب و بی‌بی‌سی و این دو هم افزائی داشت؛ فقط این دو و نه چیز دیگری؛ و نتیجه توخالی شدن دل بچه‌های حزب‌الله لبنان بود.

آنان اگر چه ظاهرا اصولگرا باشند ولی طبق سیاست تقسیم قدرت و دورهمی خود با دولت فعلی، هرگز در این نظریۀ سالوسانه خود، ذکر نمی‌کنند که تصریحات ناشیانه یا سیاست‌گذاری های غلط مسئولین دولت جدید، مهم‌ترین و عظیم‌ترین عاملی بود که دل لبنانی‌ها و بخش مهمی از جبهۀ مقاومت را خالی و متحیر کرد. این مهمترین عوامل عینی، کلا در این بازی قدرت داخلی آن‌ها در تلاش برای متهم کردن جامعۀ حزب‌اللهی و مذهبی "سانسور" می‌شود:

? یک روز رئیس جمهوری ایران، به آمریکائی ها گفت ایران و آمریکا با هم برادرند! و البته با علم به این که میدانیم منظور رئیس جمهور این نبود، طبعا در دنیای امروز فقط این جمله از سخنرانی او پررنگ می‌شود و تاثیرش را می‌گذارد و گذاشت.
? دو روز بعدش وزیر خارجه و سایر مسئولین در سازمان ملل چهره‌ای تسلیم شده و خواهان گفتگو و دوستی با غرب نشان دادند و خواهان احیای گفتگوها شدند، انگار نه انگار منطقه زیر آتش است! و منتظر پاسخ نظامی ایران.
? و در همان اوضاع وقتی اسرائیل اولین حملات خود را به بیروت صورت داد، در همان دقایق، دوباره رئیس جمهور ایران می‌گوید: «لبنان نمی‌تواند از خود دفاع بکند». و باز هم باقی و سیاق جمله مهم نیست؛ رسانه جمله را بُرید و ضربه‌اش را زد. بابت جملات ناشیانه و اشتباهی که رئیس جمهور گفت.

این سه و شاید بیشتر، هر یک بمب‌های دوهزارکیلوئی و دو تنی بود که شبکه‌های اجتماعی را از همان ثانیۀ اول منفجر کرد. اولین صف اتاقهای عملیات روانی سعودی بودند که شروع کردند به تمسخر اعراب متحد ایران. این تصریحات نه تنها دل بچه‌مسلمان‌ها و بسیجی‌ها و انقلابی‌های ایرانی را، که دل لبنانی‌ها را و آن‌ها در مصاف با این ناشی‌گری یا رفتار غلط دولت با هم دلشان خالی شد. طبعا پاسخی از سوی مبارز ایرانی به مبارز لبنانی با مشاهدۀ این صحنه‌ای که دولت در قدوم اول دیپلماسی خود خلق کرد نیست و برادران مدافع و بسیجی هم سرشان از خجالت کج شد و سرافکنده شدند؛ چه پاسخ بدهند؟ آن‌ها که رابطه‌ای نهضتی و الهی با برادر شیعۀ خود دارند، دروغ بگویند که نه ... چیزی نیست؟

به جای این که دنبال این باشید چرا سر بچه مدافع و بسیجی و جهادی ایرانی کج شد، پاسخ بدهید چرا دولت چنین کرد؟ در واقع دولت با رفتار خود شائبۀ از چهرۀ خود نشان داد که قابل نفی نبود! و بسیجی و جهادگر و مدافع هم منتظر حقوق آخر ماهش نیست که تعیین کند چه بگوید یا نه! در برابر حق یا ابهام سرش را کج می‌کند! البته خبر این سرافکندگی شدید اجتماعی به حاکمیت رسید و دولت در روزهای بعد این مشکل را تا حدودی اصلاح کرد.

آیا وقتی جناب پزشکیان دوباره پس از عملیات وعدۀ صادق 2 ، از فریب آمریکائی سخن می‌گوید به این مضمون که آنان از ما فرصت خواستند که آتش‌بس برقرار کنند، و باز هم دروغ گفتند و تبدیل به فرصت برای اسرائیل شد؛ این اعتماد و فالوده خوری با آمریکای صد بار نشان داده بدعهد، سرافکندگی ندارد؟ در برابر برادری که در یک جبهۀ واحد زیر موشک است؟

@ahmadkhoei

می‌گفتید به غاصبان و اشغالگران و جنایتکاران کاری نداشته باشید، دخالت نکنید، سرتان در کار خودتان باشد تا صلح برقرار شود، مقصّر آنان نیستند که به اشغال منطقۀ شما آمده‌اند بلکه شمائید که مقاومت می‌کنید! این دیکته‌ی ناحقی است که از زبان شما بیرون می‌آید!

این تصویر، جواب تزویر و گمراهی شماست، آیت الله العظمی سیستانی، به همراه یک مگسک هدف بمب و موشک روی سر، در شبکۀ 14 رژیم صهیونیستی در کنار تصاویر سران مقاومت و آیت الله العظمی خامنه‌ای با همین وضعیت نمایش داده می‌شود!

آیت الله سیستانی به چه جرمی هدف این وحوش است؟ به جرم صدور یک بیانیه در حمایت از مردم مظلوم لبنان و درخواست کمک انسانی به آنان! به چه جرمی؟ به جرم عقیدۀ اشغالگر بودن رژیم صهیونیستی! آیا آیت الله سیستانی حکومتی تشکیل داد، موشک ساخت، حزب الله و حماس را حمایت کرد؟ نه! فقط همین حد کافی است که هدف باشد.

این درست همان تاریخ انقلاب اسلامی است، شعار حقوق و انسانیت دادن هم برای آمریکا و اسرائیل جرم است. سلاح به دست گرفتن برای مطالبۀ حقوق بشری که هیچ!

جنایتی که شما علیه مظلوم و نیروی مقاوم و مدافع می‌کنید از جنایت‌های خود اسرائیل کم‌تر نیست!

@ahmadkhoei