**هفده نکته در باب توضیح المسائل اخلاقی (۱۳)

تقدم حقوق مردم بر حق الله**

حقوق مردم مقدم بر حقوق خدای مردم است، زیرا با پروردگار کریم و مهربانی مواجه هستیم که به هر بهانه‌ای از حق خود می‌گذرد، اما اعلام کرده است که از حقوق دیگر بندگانش سخت دفاع و حسابرسی می‌کند؛ تا آنجا که حتی شهادت در راه خدا نیز موجب نادیده گرفتن حقوق دیگران نمی‌شود.
امام باقرع از پیامبر خدا ص نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «فَوقَ كُلِّ ذِی بِرٍّ بِرٌّ حتّى یقتَلَ الرجُلُ فی سبیلِ اللّهِ، فإذا قُتِلَ فی سبیلِ اللّهِ فلیسَ فَوقَهُ بِرٌّ»؛ بالاى هر نیكوكارى، نیكوكار دیگرى است تا آن‌گاه كه مرد در راه خدا كشته شود. پس، چون در راه خدا كشته شد، بالاتر از آن نیكى (و ارزشى) وجود ندارد.
با این حال، همان رسول گرامی تصریح کرده است: «الشهادَةُ تُكَفِّرُ كُلَّ شَیءٍ إلّا الدَّینَ»؛ شهادت، هر چیزى را پاک مى‌كند، مگر بدهی را. در حدیثی دیگر است که امام باقر ع فرمود: «كُلُّ ذَنبٍ یكَفِّرُهُ القَتلُ فی سَبیلِ اللّهِ عزّوجلّ إلّا الدَّینَ، لا كَفّارَةَ لَهُ إلّا أداؤهُ، أو یقضِی صاحِبُهُ، أو یعفُو الذی لَهُ الحَقُّ»؛ كشته شدن در راه خدا، هر گناهى جز بدهی را پاک مى‌كند؛ زیرا بدهی جز با ادا شدن پاک نشود. یا باید بدهکار، بدهی خود را بپردازد یا طلبكار از حقّ خود بگذرد.

#رابطه_حقوق_و_اخلاق
بخشی از کتاب #مهر_و_ماه (رساله ای در باب حقوق اجتماعی و احکام اخلاقی)
اثر استاد #دکتر_محسن_اسماعیلی
Mohsenesmaeili.ir
https://t.me/mohsenesmaeili_com

#متن درس #قواعد_فقه
#قاعده_عدم_ضمان_امین

درس #قواعد_فقه
#قاعده_عدم_ضمان_امین
جلسه اول

**درسی از نهج البلاغه

همت بلنددار**

دورترين مقصدها نيز دست‏يافتنى است و طولانى‏ترين مسيرها نيز با برداشتن همين گام‏هاى كوتاه، سرانجام طى خواهند شد؛ مهم اين است كه گام نخست را برداريم و براى رسيدن به هدف واقعاً مصمم باشيم. آن‏كس كه سست‏اراده و كوتاه‏همت است، نه از دست‏يابى به اهداف عالى، كه از پيمودن راهِ كوتاهِ مقاصد ابتدايى هم ناتوان است. آيا راهى به ظاهر دشوارتر و طولانى‏تر از گذشتن از خود (جهاد نفس) و رسيدن به خدا (لقاء رب) سراغ داريد؟ امام كاظم‏عليه السلام، در نجوايى عاشقانه به آفريدگار، مقصد و مقصود خود عرضه مى‏دارد: «يقين دارم بهترين توشه براى مسافرى كه به سوى تو حركت كرده است، همانا اراده جدى او براى انتخاب و رسيدن به توست».
همت بلند را بايد از پيامبر بزرگ اسلام آموخت كه يك‏تنه و تنها براى اصلاح جهان به پا خاست؛ جهانى كه جز تاريكى و جهل و جنايت از آن نمى‏باريد. او چنان مردانه در اين كار، كه با همه معيارهاى بشرى ناشدنى مى‏نمود، پايدارى كرد كه امروز هيچ كجاى زمين پهناور، خالى از نام و ياد او نيست. با اين حال چگونه مى‏شود كه ما، مدعيان پيروى از او، اين‏گونه در هدايتِ حتى يك نفر، احساس عجز و ابراز ناتوانى مى‏كنيم؟! «عزم، جوهره انسانيت و ميزان امتياز انسان است و تفاوت درجات انسان به تفاوت درجات عزم اوست».
همت بلند دار كه مردان روزگار
از همت بلند به جايى رسيده‏اند
وقتى عزم آدمى جزم و همت او بلند گردد، در مواجهه با مشكلات، طاقت از كف نمى‏نهد و از راه نمى‏نشيند، بردبار است و با درنگ و تامل راه برون‏رفت را پيدا مى‏كند و از اين‏روست كه مظهر اراده الهى فرمود: «بردبارى و درنگ از يك شكم افتادند و هر دو از همت بلند زادند».
كوته‏نظرى اولين و بزرگ‏ترين دليل شكست و ناتوانى است. بايد، در همه زمينه‏هاى مادى و معنوى، بلندنظر بود و مصمم به پيش رفت؛ حتى اگر به مقصود نرسيم. ميزان ارزش آدميان، رسيدن يا نرسيدن به هدف بلندشان نيست؛ اين على‏عليه السلام است كه تأكيد مى‏كند: «ارزش مرد به اندازه همت اوست».

بخشی از کتاب #درسهای_ماندگار
اثر استاد
#دکتر_محسن_اسماعیلی
mohsenesmaeili.ir
https://t.me/mohsenesmaeili_com

ادامه بحث نعمت- تضییع روابط دوستانه

صوت جلسات هفتگی #شرح_و_تفسیر_نهج_البلاغه
#جلسه_۶۴
تاریخ: ۱۳۹۴/۰۹/۰۴
موضوع: تفسیر نامه ۶۹
گفتار سی و سوم
#سرچشمه_حکمت

mohsenesmaeili.ir
https://t.me/mohsenesmaeili_com

هشت توصیه زندگی ساز به دانشجویان

شانزدهم آذر، روز دانشجو، را به همه آینده سازان این مرزو بوم تبریک می گویم؛ خصوصاً به عزیزانی که در همه این سال ها توفیق داشته ام تا دانشجوی من باشند و بسیاری از آنان اینک از استادان موفق و خدمتگزاران شایسته هستند. سلامتی وشادابی و موفقیت یکایک آنان را آرزومندم. به مناسبت این روز خجسته هشت توصیه سازنده یک استاد و مرجع دینی را به آنان تقدیم می کنم؛ توصیه هایی که برای من نیز به عنوان یک “همیشه دانشجو” بسیار دلنشین بوده و هست:.....
ادامه یادداشت را در نشانی زیر بخوانید

http://mohsenesmaeili.ir/

**درسی از نهج البلاغه

مأموريت شما چيز ديگرى است**

پدرى بس مهربان، دارا، دانا و گشاده‏دست را فرض كنيد كه به تكرار و اصرار از فرزندش مى‏خواهد كه دغدغه معيشت نداشته باشد و همه توان خود را مصروف تحصيل كند. درباره آن فرزند چه خواهيد گفت؛ اگر دست از تحصيل بشويد و صبح و شام به سخت‏ترين شكل خود را براى به دست آوردن اندك مالى از دنيا به زحمت اندازد؛ به‏ويژه آن‏كه بدانيد تلاش اين فرزند ناسپاس حتماً بى‏فرجام و ناموفق است؟!
داستان ما و آفريدگارمان، به مَثَل شبيه همين داستان است. او از هركس به ما مهربان‏تر است، همه گنجينه‏هاى هستى از آن اوست، نياز و مصلحت ما را مى‏داند و هر چه بر ما ببخشد از دارايى‏اش كم نمى‏شود. چنين كسى روزىِ همه ما را تضمين، و تأكيد كرده است كه «هيچ جنبنده‏اى در زمين نيست مگر آن‏كه روزى او را خداوند بر عهده گرفته است». حتى «چه بسيار از جنبنده‏هايى كه نمى‏توانند روزىِ خود را حمل كنند، اما پروردگار به آنها و شما روزى مى‏دهد».
ناگفته پيداست او كه بر همه چيز آگاه است، براى تربيت و مصلحت ما «روزى را براى هر كه خواهد، گشايش دهد يا تنگ گيرد» و «بعضى را بر بعضى ديگر در رزق برترى مى‏دهد»؛ گرچه ممكن است ما بسيارى از چيزها را نپسنديم، حال آن‏كه به سود ماست؛ درست همانند همان طفلى كه بر سرپرستِ خردمند و آينده‏بينِ خود خرده مى‏گيرد و گله مى‏گذارد.
على‏عليه السلام، كه پيامبر او را پدر امّت ناميده است، فرمود: «(خداوند) روزىِ شما را ضمانت كرده است و (در عوض) شما مأمور به كرداريد. پس مبادا خواستنِ آن چه برايتان ضمانت شده است، مهم‏تر از كارى باشد كه بر عهده داريد. ... پس به كار پيش‏دستى كنيد و از ناگهان رسيدن اجل بترسيد كه اميدِ بازگشت عمر از دست رفته چون روزىِ از دست شده، نيست».

بخشی از کتاب #درسهای_ماندگار
اثر استاد
#دکتر_محسن_اسماعیلی
mohsenesmaeili.ir
https://t.me/mohsenesmaeili_com

السلام علیک ایتها الصدیقه الطاهره
‌.....................
"سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود
کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود

طور سینای تجلّی، مشعلی از نور شد
سینه سینای وحدت، مشتعل از نار بود

ناله ی بانو، زد اندر خرمن هستی شرر
گویی اندر طور غم چون نخل آتشبار بود

آن که کردی ماه تابان پیش او پهلو تهی
از کجا پهلوی او را تاب آن آزار بود؟

گردش گردون دون بین کز جفای سامری
نقطه ی پرگار وحدت، مرکز مسمار بود

صورتش نیلی شد از سیلی، که چون سیل سیاه
روی گردون زین مصیبت تا قیامت تار بود

شهریاری شد به بند بنده ای از بندگان
آنکه جبریل اَمینش، بنده ی دربار بود

از قفای شاه، بانو با نَوای جانگداز
تا توانی به تن و تا قوّت رفتار بود

گر چه بازو خسته شد، و ز کار دستش بسته بود
لیک پای همتش بر گنبد دوّار بود

دست بانو گر چه از دامان شه کوتاه شد
لیک بر گردون بلند از دست آن گمراه شد"

دیوان آیت الله العظمی حاج شیخ محمدحسین غروی اصفهانی

تحذیر از آنچه علنی انجام نمی دهی

صوت جلسات هفتگی #شرح_و_تفسیر_نهج_البلاغه
#جلسه_۴۸
تاریخ: ۱۳۹۳/۱۲/۲۰
موضوع: تفسیر نامه ۶۹
گفتار هفدهم
#سرچشمه_حکمت

mohsenesmaeili.ir
https://t.me/mohsenesmaeili_com