سلام و عرض ادب خدمت دوستان و همراهان عزیز

در این وقفه کتابی از گفته‌های رامش بالسکار* ترجمه شد.
این کتاب به زودی در این کانال آپلود خواهد شد.

دوست داشتم پیش از آپلود کتاب نکات زیر را به شما جهت آمادگی هشدار دهم:

این کتاب قادر است تا خواننده را به چالش بکشد.

تعالیم این کتاب بر دو اصل استوار است:

اصل اول: من-شخص فاعل امور نیست و هیچ اراده آزادی ندارد.
اصل دوم: در حقیقت اصلاً هیچ من-شخصی وجود ندارد تا فاعل امور باشد.

که در حقیقت یعنی:
زندگی نه بر پایه اراده شخصی، بلکه بر اساس طرحی کیهانی جریان دارد که از سرچشمه هستی و آگاهی محض برخاسته است.
و در نگاهی عمیق‌تر هیچ شخصی به‌عنوان فردیتی که انجام دهنده و فاعل امور باشد وجود ندارد.

اگر خواننده که خود را یک شخص می‌پندارد در اصل اول بماند و متوجه اصل دوم نشود دچار سردرگمی و یاس می‌شود.
به همین دلیل پیشنهاد می‌شود تا دوستان کتاب را کامل بخوانند حتی چندین بار تا متوجه عمق موضوع شده و جان کلام را ادراک کنند تا آن آرامش و رهایی‌ای که در عمق آن نهفته آشکار گردد.

البته دوستان عزیز باید درنظر داشته باشند که درک این موضوع حتی نیاز به ادراک خیلی عمیق فلسفی یا معنوی نیز ندارد چراکه حتی از دیدگاه زیست‌شناسی فرگشتی، اگر مطالعاتی در این زمینه داشته باشید، درمی‌یابید که نیروی حیات از طریق انتخاب طبیعی و جهش‌های ژنتیکی، پیچیدگی حیات را شکل داده است. به‌گونه‌ای که اگر در این مسیر، مغز انسان به حجم کنونی خود نمی‌رسید یا نئوکورتکس آن به سطح پیچیدگی فعلی نبود، توانایی اندیشیدن درباره این مفاهیم نیز امکان نداشت.

بنابراین آیا این من شخص بود که مغز را به پیچیدگی حال حاضرش پیش برد؟

*رامش بالسکار از اساتید مطرح نادوگانگی بودند. ایشان پیش‌ازاین مترجم شخصی نیسارگاداتا ماهاراج بودند و درنهایت در محضر ایشان به ادراک حقیقت نائل گشتند. از آن پس جویندگان فروانی از سراسر جهان به نزد ایشان آمدند. از جمله اکهارت تله و لیسا کرنز. لیسا کرنز در محضر ایشان به ادراک حقیقی ماهیت خویش نائل گشت.

"جهان انسان شد و انسان جهانی
از این پاکیزه‌تر نبوَد بیانی

چو نیکو بنگری در اصلِ این کار
هم او بیننده، هم دیده است و دیدار"
شیخ محمود #شبستری

• دوستان عزیزم برای چند روزی در خدمت شما نخواهم بود.

مدیتیشن چیست؟

چراغ‌قوه‌ای را در نظر بگیرید که مدت‌ها روی چیزهایی بیهوده متمرکز باقی مانده است. آن‌قدر روی آنها متمرکز شده که بعد از مدتی حقیقت خودش که چراغ‌قوه بودن است را فراموش کرده و صرفاً خودش را همان چیزهای بیهوده می‌پندارد.

برای اینکه چراغ‌قوه از یکی پنداشتن خودش با آن چیزها رهایی پیدا کند و از این چسبندگی شدید به آنها نجات پیدا کند یکی از راه‌ها این است که کانون تمرکز نورش بر آن چیزهای بیهوده را تغییر دهد. مثلاً اینبار آن را به سمت چیزهای دیگری میاورد مثلاً به سمت یک گل، یک لیوان، یک پنجره و .....

با این تغییر کانون تمرکز، چراغ‌قوه از یکی پنداشتن خودش با آن چیزهای بیهوده و درنتیجه رنج کشیدن به‌واسطه‌ی این یکی پنداری نجات پیدا میکند.

حالا در پرتو این رهایی، چراغ‌قوه از پتانسیل بیشتری برای ادراک حقیقت خودش برخوردار است.

درست به همین ترتیب در مراقبه‌هایی که کانون تمرکز توجه را از افکار به سمت دیگری (ذکر، تنفس، صدا و ...) هدایت می‌کنند نیز موضوع همین است.

سؤال: با توجه به تمثیل بالا علت شکل‌گیری یک من ذهنی یا یک شخص چیست؟

#مسیرمستقیم

تمرین معنوی روزانه - #اکهارت تُله

این ویدئو را در ارتباط با پست قبل درنظر بگیرید

هیچ آدابی و ترتیبی مجو - #روپرت_اسپایرا

"نیایش"

محبوب من
میگفتم‌ من عاشقت هستم، نه!
حالا میگویم
عاشق تویی و نه ما

محبوب من
کیست که تو را تنها برای خودت بخواهد؟

_حانیه معزی
@sofiasananda

"هرچیزی که از آن آگاه باشم، آن نیستم"
سوامی #سارواپریاناندا