ریشه های اکدی بابلی کلمه آکادمی

گفته اند که آکادمی نام خود را از زمینی که بر آن بنا شده و متعلق به خدایی یونانی به نام آکادموس بوده، گرفته است.
اولا چنین خدایی در بین خدایان یونان وجود ندارد و ثانیا دروازه های آکادمی یونان نه به سمت کوه خدایان که رو به بابل بوده است.

نتیجه کتاب پلی بر گذشته 3

۵ می توانیم این جنبش ملی و فرهنگی و اسلامی را از بررسی همه جانبه ی کتاب الفهرست ابن ندیم آغاز کنیم که زیرکانه و پنهان و در سیمای دل سوزی ،فرهنگی مبلغ جدایی بین سرزمین های اسلامی بوده است و روشنفکران و علاقه مندان جهان اسلام را دعوت کنیم که این کتاب را در مجامع آکادمیک و در محافل خود دوباره بخوانیم اطلاعات پراکنده ساز آن را ارزیابی کنیم و به بررسی این مطلب بپردازیم که از چه راهی و چه گونه این کتاب را که هرگز دست مایه و ابزار محققین اسلامی در طول تاریخ نبوده است، بار دیگر در میان ما پراکنده اند و وسیله ای برای ایجاد تفرقه وسیع تر و پرگویی های تازه تر در مقوله «مفاخرات» کرده اند.

۶ . و بالاخره چنین مینماید که بررسیهای من در بنیان تاریخ ایران از آن که به مقام و مقبولیت کسانی آسیب رسانده، عداوت احمقانه و لمپن واری را برانگیخته که هاله ای از آن را در اطراف خود به خوبی احساس میکنم آنها از پلیدترین ابزارها برای مقابله با کتاب ها و شخص من سود میبرند و با کمال تأسف دستگاه فرهنگی رسمی کشور، مطبوعات سراسری و روزانه، مراکز دانشگاهی و حتى نشریه هفتگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - کتاب هفته - در رویارویی آشکار با این مجموعه ی بررسی دوباره تاریخ ایران قرار دارند و در حالی که مخارج هفته نامه را از بودجه عمومی بر می دارند بدون حتی یک گفت و گوی مستقیم در یک لودگی بی مایه و احمق وار این کتابها را محصول کار یک ردیه نویس حرفه ای گفته اند از چاپ پاسخ من به آن مقاله خودداری کرده اند و بی آبروتر از همه، در شماره ۴۸ این هفته نامه که پس از نوروز منتشر شد، به بهانه ی گفت و گو با چهره هایی مشخص، تحت عنوان به ترین کتابی که در سال ۸۰ خوانده اید برای کتابهایی بره های چاق و چله کشته اند اما بر روی عقیده ی آنهایی که کتابهای مرا گزیده اند، از جمله نظر آقای یوسف عزیزی بنی طرف که نامی شناخته شده در فعالیت های فرهنگی و مطبوعاتی کشور است، خط کشیده اند و از این راه معلوم کرده اند که آن اظهار نظرهای دیگر نیز از آن رو چاپ شده است که مطابق میل و نظر گردانندگان آن هفته نامه بوده است! آیا به تر نیست اسم چنین نشریه ای را به جای کتاب هفته، «خانه ی خاله» بگذارند

#پلی_بر_گذشته3، ص ٢٦٠ - ٢٦١

? وفور تصویر اسکندر بر سکه ها با دو شاخ

#پورپیرار : از سوی دیگر تنوع و تعدد سکه هایی که از زمان حیات و یا پس از مرگ اسکندر، در مواضع متعدد و از جمله در پاسارگاد یافته ایم که وی را با آرایشی از شاخهای قوچ و گاومیش نشان می دهد، بی هیچ مجامله انطباق این لقب قرآنی به اسکندر را مسلّم و محرز می کند و آن گاه که قرآن بستن سد در برابر آن قوم وحشی شمالی را به تقاضای مردم میگوید، پس آشکار میشود که مردم از آن قوم خاطره ای بس تلخ و عذاب آور داشته اند و زمانی که به سعی عمدی مردم ایران و بین النهرین در فراموش کردن مطلق هخامنشیان و نیز تجلیل همه جانبه ی آنان از اسکندر بر می خوریم نمایش عمق نفرت مردم شرق میانه از هخامنشیان کامل میشود.
#پلی_بر_گذشته3 ، آکادمی، ص 256

#پورپیرار : اینک مورخ ما به یکی از مجهول ترین و مجعول ترين مورخین اسلامی پناه برده است که کتاب اش یکسره دست ساخته ای هدفمند برای مقابله وضدیت با عرب و اسلام است. این مطلب به آسانی از نقل فوق بر می آید آن جا که متینی از قول ابن اعثم مینویسد :

«اکثر اعراب پس از درگذشت پیامبر از اسلام بازگشتند» این مطلب که نادرستی آن، همان در میان کلمات نقل آن پنهان است مدعی می شود که اکثریت اعراب از دین محمد بازگشتند پس آن گاه ابوبکر با کدام اقلیت اعراب آن اکثریت اعراب را سرکوب کرد و کدام کسان دیگر را به فتح شام فرستاد؟

کینه از عرب و از اسلام هدایت کننده این مورخین نام آور ماست که بی سوادی شان درباره تاریخ اسلام، از جعلیات ناموافق با عقل آنان نیز پیداست؟
#پلی_بر_گذشته3 ، همسرایی در دروغ، ص 115-116

#پورپیرار : خواندیم که پیامبر به یهودیان نیز جز مجوس در بحرین اشاره کرده و این هم یکی دیگر از آن نادرستیهای مکرر است که این جا و آن جا میخوانیم «مجوس» در لغت عرب مطلق کافر به خدا و یا بت پرستی را گویند که به هر چیز جز خدای یگانه ، اعم از آتش یا غیر آن باور داشته باشد. این لغت که تنها یک بار در قرآن و در آیه ۱۷ سوره حج دیده میشود و در نامه های پیامبر نیز از جمله در نامه به خسرو و نامه های به منذر بن ساوی آمده حکایت از اطلاق آن به ناباوران به خدای واحد دارد باستان پرستان تهی دست ایرانی که برای اثبات دین و پیامبری به نام زرتشت و کتابی به نام اوستا به کلی دست خالی مانده اند، میکوشند هر اشاره ای را با تعبیرات من درآوردی خود با زردشت و دین اش مرتبط کنند. اگر پیش از اسلام نامی از زردشت و دین اش در شرق میانه جاری و جدی بود، بی شک پیامبر اسلام آن نام را میشناخت و به کار میبرد و ضرور نبود که در خطاب به زردشتیان از واژه «مجوس» استفاده کند و از این که ایرانیان پیش از اسلام فاقد دين معتبر قابل شناخت و به آتش پرست متصف و معروف بوده اند که همان بت پرستی است پس پیامبر خدا لفظ عام «مجوس» را برای آنان به کار برده است.

#پلی_بر_گذشته3 ، همسرایی در دروغ، ص 114-115

? لت نگاری های قرآنی سبک نوشتاری خاصی ندارند

«?یکی از دلایل کندی پیشرفت در شناخت دست نگاشته های نخستین قرآنی، تنوع بیش از حد آن هاست. امروزه دیگر میدانیم که مهم ترین مشخصه دست نگاشته های نخستین قرآنی دامنه ی وسیع سبک ها و روش های نگارشی به کار رفته در آنها است.

?بی حاصلی در طبقه بندی این دست نگاشته ها به حدی است که آن ماری شیمل صراحتاً اظهار می کند که گونه های سبکهای نگارشی خط کوفی برابر با تعداد دست نوشته های نگاشته شده به این خط است و در نتیجه مطالعه و بررسی علمی آنها را تحت این شرایط غیر ممکن می داند.»

ناصر د. خلیلی، سبک عباسی ، ص (۱۴)

مساله ای که در ردیف کردن این منابع با آن مواجه هستیم، اصرار این نخبگان شرق شناسی و اتباع آن ها در مزدک سازی است.