.
صدا چندین و چندین بار می پیچید می پیچید
در آن ابعاد کم، بسیار می پیچید می پیچید

که إِقْرَاء یامحمد یا محمد یا محمد...هان
صدا در لا به لای غار می پیچید می پیچید

بخوان با نام رب خویش :من خواندن نمی دانم
صدا در گوش با اصرار می پیچید می پیچید

به پایش نوح می افتاد ابراهیم می افتاد
به دورش حیدر کرار می پیچید می پیچید

محمد آمد از غار حرا اما هنوز آن صوت؛
میان کوه با تکرار می پیچید می پیچید

همان طوری که می آمد عبا مثل گیاهی سبز
به پای مرد پیچک وار می پیچید می پیچید

و تا گردد فدایی رسول الله،چون عالم؛
به دور فرق او دستار می پیچید می پیچید

و اللهم با تاکید بر آل محمد هم
در آن شب در دل اذکار می پیچید می پیچید

محمد آمد و حیدر بغل واکرده و تا صبح
دمادم یار دور یار می پیچید می پیچید

و چون که شد علی نقطه برای باء بسم الله؛
نبی دورش چنان پرگار می پیچید می پیچید

#مهدی_رحیمی_زمستان

#از_چشم_رود  به روایت  #بهمن_ساکی
🆔 @AZ_chashme_rood
https://t.me/AZ_chashme_rood

از من مپرس حق به کجا وصل می‌شود
هر جا علی‌ست، قبله‌نما وصل می‌شود

گرچه به کعبه زاد، خدایش به بر گرفت
این قبله از نجف به خدا وصل می‌شود

کعبه شکافت تا که ببالد از این شرف
جانِ بنا به جسم بنا وصل می‌شود

برکت همیشه می‌رسد از آسمان به خاک
این بار از زمین به سما وصل می‌شود

بر ما مبارک است چو نورِ علی رسید
"والیل" اگر به "شمس ضحی" وصل می‌شود

"قلنا علی" و تیغ بلا را مصمم‌ایم
"قالوا بلی" به اهل ولا وصل می‌شود

مدح علی‌ست، گرچه به مدح محمد است
وقتی عَلَىٰ به صل‌عَلَىٰ وصل می‌شود

خندید ذوالفقار از این موهبت که دید
دستش به دست شیر خدا وصل می‌شود

چه در نماز و چه به دل کارزار خصم
دست کرم به دست گدا وصل می‌شود

اعلاترین فراز اذان و اقامه است
وقتی عَلِیّ به حی‌عَلَىٰ وصل می‌شود.

بهمن ساکی

#از_چشم_رود
🆔 @AZ_chashme_rood
https://t.me/AZ_chashme_rood

.

آنچه علی داد در رکوع فزون بود
زانکه به عمری بداد حاتم طائی

گر تو جز او را به جای او بنشاندی
والله والله که بر طریق خطائی

ناصر خسرو قبادیانی بلخی

#از_چشم_رود
🆔 @AZ_chashme_rood
https://t.me/AZ_chashme_rood

بر خاک زیباست
در هوا زیباتر
چون برگ
مزارِ چرخانم

#بهمن_ساکی

درختی کوچک‌تر از برگِ یک درختِ کوچک
#درختی_کوچک_تر_از_برگ_یک_درخت_کوچک

پنج آواز برای ذوالجناح

من طرائف العرب قديمًا

كان أحد النحاة يتمشى مع صديقه على نهر دجلة ، فلمح فتاة تنظر من نافذة بيت ، فقال :
انظر إلى هذه الدعجاء الفيحاء السويحاء الوركاء الناهد الهرطل البنجويش السوتحيش الكاعب
الراتب الريفون تطل من طويقتها الهرطاقة الرطاقة وكأنها قمر !!
فقال صديقه : ما معنى قمر ؟!

#از_چشم_رود
به روایت #بهمن_ساکی
https://t.me/Az_chashm_e_Rood

سفر در زمان
به قلم دکتر میلاد موحدی راد

در سه کُنج
دو قُمری

شاعری که شعر کوتاه می‌سازد حُکم بندبازی را دارد که هر لحظه بیم افتادن او می‌رود اما اگر مهارت خود را درست خرج کند و تمرکزِ ذهنی‌اش را درست هدایت کند؛ مایه‌ی اعجاب و شگفتی تماشاگران خواهد شد. ثبتِ لحظه‌ی کوتاهِ شاعرانه گاه به عمیق‌ترین و زیباترین تصاویر شعری می‌انجامد.
در این شعر، این اتفاق به شکلی ساده، روان، زیبا و البته عمیق رخ داده است.
درواقع سهل ممتنع بودن این تصویر، عمقی فلسفی به شعر داده است و پایانی باز! گویا این شعر همیشه ادامه دارد و به پایان نمی‌رسد. مثل سکانسی معنادار مفهومی برجسته و ماندگار می‌آفریند و مثل فیلمی که نتیجه را به تماشاگر و مخاطب واگذار کرده باشد، معماگونه به دل می‌نشیند. با این تفاوت که در عین بدیع بودن شاید هزاران بار هرکدام از ما با چنین صحنه و موقعیتی روبرو شده‌ایم. هم دیده‌ایم و هم ندیده‌ایم و آنچه را ما ندیده‌ایم شاعر دیده است!
آنچه بیش از همه شعر را رنگِ فلسفی و شاید عرفانی می‌بخشد (فلسفه و عرفان نه در معنای مطلق کلمه) جاری بودن عنصر "لحظه" در شعر است.
این شعر به‌سادگی هر چه تمام‌تر در لحظه بودن و "هستی" را عکاسی می‌کند و "زمان" را نشانه می‌رود.
ويژگي مهم این قسم از شهودِ فلسفی شاعر؛ زيستن در "زمان حال" می‌باشد كه به نوعی نشانه زندگی اصيل و معنادار است و شايد براي خيلي از ما كار چندان ساده‌ای هم نباشد. اغلب انسان‌ها يا در گذشته زندگي مي‌كنند و يا در آينده و كم هستند اشخاصی كه در لحظه و زمان حال زندگی مي‌كنند.
زيستن در زمان حال و اغتنام لحظه به‌نوعی از اسارت «ساعت» و «قيد زمان» رهيدن است.
از منظر فلسفه، شعر ازجمله هنرهایی است که در زمان، اجرا (خوانده) می‌شود و اجرای آن به‌گونه‌ای است که زمان حال در آن محور قرار می‌گیرد. با توجه به اینکه در شعر دو افق گذشته و حال با یکدیگر تلاقی پیدا می‌کنند، بر اثر آن، نوعی زمان به وجود می‌آید که می‌توان آن را زمانِ جهانِ متن یا زمان دراماتیک نامید. این نوع زمان در شعر یا متن ادبی هست، اما هنر شاعر در این است که وجود آن را با درهم آمیختن زمان‌ها برجسته می‌کند و آن را فراروی خواننده می‌آورد. به‌طورکلی، می‌توان گفت رویکرد شاعر نسبت به زمان، یکی از ویژگی‌های سبک‌شناختی این شعر را تشکیل می‌دهد.
مولانا می‌گوید:
جمله تلوين‌ها ز ساعت خاسته است
رسـت از تـلـوين كـه از سـاعـت بـرست.
گفته‌های بی‌شماری را درباره این شعرِ بلند (از حیث مفهوم) و کوتاه (از حیث شکل) می‌توان گفت اما به سبکِ این شعر، پایان و جمعِ مطلب و جمعیت خاطر آن را به خواننده می‌سپارم.

.
#مکالمات_شبانه
#بهمن_ساکی
#میلاد_موحدی_راد
#کتاب

از خانه بیرون می‌زنم اما کجا امشب!
شاید تو می‌خواهی مرا در کوچه‌ها امشب!

پشت ستون سایه‌ها روی درخت شب
می‌جویم اما نیستی در هیچ‌ جا امشب

می‌دانم آری نیستی اما نمی‌دانم
بیهوده می‌گردم به دنبالت چرا امشب؟

هر شب تو را بی جستجو می‌یافتم اما
نگذاشت بی خوابی به دست آرم تو را امشب

ها … سایه‌ای دیدم! شبیه‌ات نیست اما حیف!
ای کاش می‌دیدم به چشمانم خطا امشب

هر شب صدای پای تو می‌آمد از هر چیز
حتا ز برگی هم نمی‌آید صدا امشب

امشب ز پشت ابرها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من، بیرون بیا امشب

گشتم تمام کوچه‌ها را یک نفس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب

طاقت نمی‌آرم تو که می‌دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم بی تو تا امشب

ای ماجرای شعر و شب‌های جنون من
آخر چگونه سر کنم بی ماجرا امشب؟

#محمد_علی_بهمنی (۲۷ فروردین ۱۳۲۱ – ۹ شهریور ۱۴۰۳)
#از_چشم_رود به روایت #بهمن_ساکی
https://t.me/Az_chashm_e_Rood ?