?آیا «آن لحظه‌ی موعود» فرارسیده است؟?
افزایش تنش ایران و اسراییل: مصاف دو الاهیات سیاسی آخرالزمان‌گرا

✍️ محسن‌حسام مظاهری

۱
یکی از ابعاد بسیار مهمی که در فهم و تحلیل رفتارهای اسراییل و خصوصا جنگ این روزها کمتر بدان پرداخته شده، بعد ایدئولوژیک (قومی ـ مذهبی) و الاهیاتی است. اسراییل نه یک رژیم/دولت سیاسی، بلکه یک حکومت ایدئولوژیک دینی است مبتنی بر الاهیات آخرالزمانی.
از این منظر، جنگ ایران و اسراییل هم نه رویارویی دو حکومت سیاسی بلکه درواقع مصاف دو ایدئولوژی مذهبی ـ سیاسی است که صرف‌نظر از تفاوت‌هایی در نظام حکومتی و مشروعیت سیاسی و...،‌ شباهت‌های مهمی با هم دارند؛ ازجمله:
?هردو مبتنی بر خوانشی ایدئولوژیک و سیاسی از دین هستند و داعیه‌ی تشکیل حکومت دینی برای اقامه‌ی «حکم خدا در زمین» دارند.
?گفتار رسمی در هردو، دینی است و مبتنی بر ارجاعات مکرر به متن مقدس.
?هردو داعیه‌ی رهبری فراملی (منطقه‌ای / جهانی) دارند.
?هردو به الاهیاتی آخرالزمانی باور دارند که در آن، صفحه‌ی پایان جهان را نبردی نهایی، سخت، خونین و فراگیر رقم خواهد زد. نبردی که فرجام حق و باطل است و در ثمره‌ی آن، جهان به «برگزیدگان شایسته» به ارث خواهد رسید که پیروز نهایی نبردند و جهان را از عدل و داد پر خواهند کرد. و هردو خود را آن زمینه‌ساز و نماینده‌ی آن برگزیدگان می‌دانند.

۲
این شباهت‌ها منحصربه الاهیات سیاسی ج.ا. نیست و فراتر از آن در دیگر خوانش‌های شیعی نیز وجود دارد. شباهت‌های بسیاری می‌توان میان دو روایت شیعی و یهودی (و نیز شاخه‌ی راستگرای افراطی مسیحی) از پایان تاریخ و انتظار برای حکومت موعود برشمرد. از باور به مفاهیمی چون «رجعت» تا ویژگی‌هایی که جنگ سرنوشت‌ساز نهایی و پیروز آن برشمرده شده. مقایسه کنید روایات منابع حدیثی شیعه از عصر ظهور و فتن آخرالزمان و پیروزی امام عصر بر سپاه کفر و آغاز حکومت جهانی او را با پیشگویی‌های انبیای بنی‌اسراییل در عهد عتیق از هارّ مَجدون (در مکاشفه‌ی یوحنا) و «روز خدا» و پیروزی «بقیه اسراییل» و آغاز حکمرانی پادشاهی از نسل یسی (پدر داوود) بر جهان.

۳
قابل حدس است که بخشی از این شباهت‌ها، ریشه در تجربه‌ی تاریخی مشابه این دو گروه دینی دارد: هم قوم یهود و هم شیعیان، موقعیتِ اقلیت‌بودگی و طردشدگی داشته‌اند و به‌ویژه در ادواری از تاریخ خود، تجارب خونینی از مواجهه با اکثریت (مسیحیان / اهل سنت) در خاطر جمعی آنان ثبت شده است. همین تجارب تاریخی، بستری برای ظهور مفهوم «انتقام» در این دو گروه شده است؛ انتقامی که خداوند به آن‌ها «بشارت» داده و منتظرند تا در آخرالزمان آن «وعده‌ی الاهی» تحقق یابد و «روز خداوند» فرارسد. (عبارات در گیومه از مشترکات روایت آخرالزمانی شیعه و یهود است.)

۴
برای آخرالزمان‌گرایان یهودی ـ مسیحی، تشکیل دولت اسراییل، و برای آخرالزمان‌گرایان شیعی پیروزی انقلاب و تشکیل جمهوری اسلامی نشانه‌هایی از ورورد به عصر ظهور و آغاز دوره‌ی موعود دانسته می‌شود. هردو گروه به‌موازات هم در این چند دهه، ادبیاتی را با مضمون تطبیق وقایع، شرایط و شخصیتهای روز با متون مقدس خود تولید کرده‌اند که البته بیش از نخبگان در بین عامه مورد پسند بوده است. نمونه‌ی شاخص شیعی این ادبیات را می‌توان کتاب‌های «عصر الظهور» اثر علی کورانی و «یوم الخلاص» اثر کامل سلیمان دانست. در منابر و محافل مذهبی سیاسی نیز در این سال‌ها مدام از زمینه‌سازی برای ظهور و نزدیک‌بودن آن و شروع «ظهور صغری» (مشابه «غیبت کبری») سخن گفته شده است. علاوه بر برخی احادیث، خواب‌ها و مکاشفه‌های برخی علما و عرفای معاصر مستند اصلی این ادبیات بوده‌اند. به‌گونه‌ای که در بدنه‌ی مذهبیِ معتقد به نظام (حزب‌اللهی‌ها) این باور که آیت‌الله خامنه‌ای پرچم حکومت را به دست امام زمان خواهد داد و جمهوری اسلامی متصل به حکومت موعود می‌شود، باور رایجی است (نک: یادداشت «آخرالزمان شیعی و الاهیات سیاسی جمهوری اسلامی» در کتاب ساکن خیابان ایران).

۵
با رویدادهای سیاسی اخیر (از ترور سردار سلیمانی تا ترور نصرالله) و تشدید بی‌سابقه‌ی تقابل نظام و اسراییل (که هنوز مشخص نیست تا چه سطحی ادامه خواهد داشت)، شرایطی پدید آمده که بیش از هر زمان منطبق با آن مقطع حساس موعود در ادبیات آخرالزمانی مذکور است. گویی به آن لحظه‌ی خاص نزدیک شده‌ایم. به نظر می‌رسد در آن سو (افکار عمومی اسراییل) نیز چنین باوری درحال قوت‌گرفتن است. این را در ادبیات سران رژیم اسراییل نیز می‌توان دید. (ازجمله نامگذاری عملیات علیه ایران به «جنگ قیامت» توسط نتانیاهو).
باید دید آیا این تنش به همان «جنگ بزرگ موعود» خواهد انجامید یا با ادبیاتی که باز در هردو خوانش مشترک است این بار هم «بداء» حاصل شده و ورق‌خوردن سرنوشت‌ جهان موقتاً به تعویق خواهد افتاد.
? نویسنده: محسن حسام‌مظاهری

از آنجا که ظاهرا اختلاف نظر میان حکومت از یک طرف و اکثریت مردم و کارشناسان و نخبگان در طرف دیگر در مورد "رای به نظام" بودن یا نبودن شرکت در انتخابات برطرف شدنی نیست و تبدیل به بحثی تکراری، فرساینده و نخ نما شده است، پیشنهاد می شود یک رفراندوم "آری" یا "نه" در این مورد برگزار شود و برای اینکه هزینه ای هم بر بودجه عمومی تحمیل نشود شرط شرکت در آن پرداخت مبلغی (براساس تقسیم هزینه برگزاری رفراندوم) باشد. می توان پیش بینی کرد که بیش از نود درصد واجدان شرایط با شوق و رغبت و حتی با قرض و وام و زدن از نان خود برای پرداخت هزینه، در آن شرکت کنند.
ضمن آنکه از نگاه ولایت مدارانه به یکی از نظرات بنیانگذار جمهوری اسلامی (هر نسلی حق تعیین سرنوشت خود و نوع حکومت را دارد) عمل شده است.

دور دوّم انتخابات و بازخوانی تاریخ
جواد عبّاسی
دوازدهم تیرماه 1403

کشیده شدن دوره چهاردهم انتخابات ریاست جمهوری به دور دوّم بار دیگر بسیاری از ایرانیان را بر سر دوراهی «شرکت» یا «تحریم» قرار داده است و بحث در این باره دوباره بالا گرفته است. چنانکه در یادداشت پیشین (ایران و ایرانی هیچگاه در نمی‌ماند!: https://t.me/historyandlife/2456) یادآور شدم مردم ایران در دور نخست این انتخابات نشان دادند که از بالندگی سیاسی لازم برخوردار هستند و پیام خود را به روشنی به حکومت، جامعه و جهانیان رسانیدند. بااین حال به باور بسیاری از تحلیل‌گران اکنون که دو رقیبِ قرار گرفته در دو انتهای گرایش‌های موجود در انتخابات (یکی باورمند به ادامه سیاست‌های موجود در اداره کشور و حتی تشدید برخی از آنها و دیگری معتقد به ضرورت تغییر در بسیاری زمینه‌ها)، در معرض رأی قرار گرفته‌اند، جامعه نیز در مقابل انتخابی متفاوت و روشن‌تر از دور نخست انتخابات قرار گرفته است، ازاین نظر گویی دوگانه «شرکت» یا «تحریم» در انتخابات دوباره و از نقطه صفر به میان آمده است. پیوستن برخی از تحریم‌کنندگانِ دور نخست و برخی شخصیت‌های تاکنون ساکت (اقتصاددانان، اهالی فرهنگ و اندیشه) به اردوگاه رأی‌دهندگان نیز نشان از اهمیت دوباره‌اندیشی در مورد این دوگانه (شرکت یا تحریم) دارد. در چنین شرایطی شاید بازخوانی تاریخ برای گذر از سردرگمی و تردید راهگشا باشد. اگر در یک شبیه‌سازی، تحریم‌کنندگان را در جای انقلابیون سال‌های 57-1356 قرار دهیم که به کمتر از سقوط حکومت رضایت نمی‌دادند و حکومت کنونی را هم در جایگاه حکومت وقت قرار دهیم که تا یکی دو ماه پیش از سقوط، صدای انقلابیون را نشنیده بود، شایسته است هم حکومت به خود بیاید و خود را برای شنیدن صدای مردم آماده کند و هم تک‌تک تحریم‌کنندگان (انقلابیون)، با هوشیاری و فارغ از جوسازی‌ها، در مورد سرنوشت و عملکرد «انقلابیون پنجاه و هفتی» تأمل کنند و آگاه باشند که روزگاری همچون آنان در مورد مسیری که پیش روی کشور قرار می‎دهند، مورد داوری قرار خواهند گرفت. در مورد عبرت‌آموزی حکومت با توجه به قرار داشتن در مرحله انتخابات، به طور طبیعی هنوز نشانی دیده نشده و باید منتظر ماه‌های آینده ماند، اما باورمندان به تحریم به ناچار باید، آگاهانه و به دور از احساسات، «تکلیف‌ تاریخی» خود را در روز انتخابات انجام دهند. به امید خلق حماسه‌ای دیگر در پانزدهم تیرماه.

Telegram

🌲تاریخ و زندگی🌲

ایران و ایرانی هیچگاه در نمی‌ماند! (پیروزی دو جانبه آنان که رأی دادند و آنان که رأی ندادند) جواد عبّاسی دهم تیرماه 1403 با دیدن نتایج کمابیش شگفتی‌آور دور نخست چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری نخستین چیزی که از ذهنم گذشت گزاره‌هایی از گفت‌و گوهایم با زنده‌یاد…

*✅ تاریخچهٔ شکلات*

✍ فاطمه زارعی، دانشجوی کارشناسی‌ارشد تاریخ ایران دورهٔ اسلامی دانشگاه تهران، ۲۸ خرداد ۱۴۰۳

تاریخ اجتماعی پر از موضوعات به ظاهر ساده اما مهم و حائز اهمیت است که هر کدام فراز و نشیب و داستان های مختص به خود را در تاریخ دارند. تاریخچۀ مواد غذایی و ورود تنقلات و مواد غذایی جدید در ایران، از مباحث مهم در تاریخ اجتماعی است زیرا دریچه‌های جدیدی را در پیش چشم ما می‌گشاید که تا پیش از آن نسبت به آن بی‌اطلاع بودیم‌.

شکلات به عنوان یک ماده ی غذایی از نوع تنقلات خوراکی تاریخچه ای طولانی دارد در حالی که بسیاری تصور می‌کنند قدمت و تاریخچۀ شکلات مربوط به دوران مدرن است، اما این ماده از دوران باستان وجود داشته و تاریخچه و داستان مختص به خود را دارد. در این پژوهش تلاش شده تا در ابتدا این ماده را از دوران باستان بررسی کرد و سپس به زمانی که این ماده‌ی خوراکی متداول‌تر از گذشته شد رفت و در نهایت پرسش و ابهام این است که این خوراکی چه زمانی وارد ایران شد و در ایران چه سیری را گذراند.

?ادامهٔ این نوشتار را در وبگاه مردم‌نامه؛ با ورود به لینک زیر بخوانید:??

? تاریخچهٔ شکلات

? پشتیبانی از مردم‌نامه

*Ⓜ️ مخاطرات تاریخ خواندن*

? • مثال اول: قحطی!
دو جمله‌ی زیر را در نظر بگیرید:

✓ ۱-«دراوج قحطی، احمدشاه به امید این که گندمِ سیلوهای شاهی را گران‌تر بفروشد، حاضر نشد آن گندم را به مردم قحطی‌زده‌ی پایتخت عرضه کند».

✓ ۲- «در اوج قحطی، احمدشاه که می‌ترسید حتی روزهای بسیار بدتری برای مردم پایتخت در پیش رو باشد، گندمِ سیلوهای شاهی را به مردم عرضه نکرد.»

➕ هر دو جمله‌ی فوق در مورد قحطی بزرگ دوران جنگ جهانی اول است. حالا، از این نکته بگذریم که احمدشاه قاجار شاهی کاملاً صوری و بی‌قدرت و بی‌اختیارات بود که احتمالاً حتی در مورد سیلوهای شاهی هم قدرتی نداشت! به هر حال، توجه کنید که هر دو گزاره‌ی فوق حاوی خبری در مورد نیت احمدشاه است(یا نیت هر که تصمیم‌گیرنده بوده). ولی واقعاً از کجا می‌دانیم که نیت احمدشاه چه بوده؟ آیا شاهدی در کار است؟ متاسفانه تاریخ‌نگاری پر است از این گونه نیت‌خوانی‌ها، و خیلی وقت‌ها، وقتی یک نیت‌خوانی گفته شد و چندبار تکرار شد، تبدیل به امری بدیهی و غیر قابل انکار می شود.

➕ در دو گزاره‌ی فوق به نکته‌ای دیگر هم توجه کنید: «اوج قحطی»! دقت کنید که در نگاه به عقب است که ما می‌دانیم اوج قحطی کی بوده است! آن که آن زمان زندگی می کرده، شاه یا گدا، نمی‌دانسته که آیا در اوجش است، یا اوضاع بناست بدتر شود. توجه کنید که اگر حتی نیت منفعت‌طلبی هم در کار بوده باشد، بهترینِ موقع فروش همان اوج قحطی است! مشکلی که ما اکثراً در خواندن تاریخ داریم این است که وقایع را رو به عقب می‌خوانیم! وقتی وقایع دارد اتفاق می‌افتد، کسی نمی‌داند فردایش چه خواهد شد، ولی معمولاً ما طوری تاریخ را می‌نویسیم و می‌خوانیم، انگار که سیر حوادث قابل پیش‌بینی بوده است.

?• مثال دوم: عامل انگلیس!

«وقتی خبر مرگ ناصرالدین‌شاه به تبریز رسید، ولیعهد، مظفرالدین‌شاه بعدی، باید خود را سریع به تهران می‌رساند، ولی برای این کار پول کافی در اختیارش نبود. بنابراین مجیرالسلطنه که نزدیک‌ترین شخص به ولیعهد بود و با کنسول انگلیس در تبریز روابط صمیمی داشت، از کنسول پول قرض کرد و ولیعهد را با گروهی از همراهان به تهران رساند. مجیرالسلطنه بعداً در ازای این خدمت به مقامات بالایی در دربار مظفرالدین‌شاه رسید. او وقتی چند سال بعد مغضوب  مظفرالدین‌شاه شد، نامه ای به کنسول انگلیس در تهران نوشت و خواستار حمایت و حفاظت کنسول در مقابل خشم شاه شد».

➕ در مورد مجیرالسلطنه چه فکر می کنید؟ آیا این رابطه‌ی نزدیک با عوامل انگلیس او را مظنون نمی‌کند که خود عامل انگلیس بوده باشد؟ چرا چنین کسی باید در بالاترین مقامات مملکتی قرار گیرد؟

➕ مطمئنم اکثر کسانی که این را می‌خوانند الان حس خوبی در مورد مجیرالسلطنه ندارند. ولی می‌دانید چه؟! مجیرالسلطنه و داستان فوق را من ساختم! چنین شخصی وجود خارجی نداشته، و چنین داستانی در مورد مظفرالدین‌شاه واقعیت نداشته است. ولی عین موارد ذکر شده در داستان فوق برای کسان دیگری واقعاً اتفاق افتاد: ناصرالدین‌شاه و میرزاتقی‌خان امیرکبیر، در زمان مرگ محمدشاه! آیا الان همان حس بد را نسبت به امیرکبیر دارید؟ به احتمال زیاد نه!

➕ مسلماً امیرکبیر شخصی بوده که در جامعیت شخصیتی او شکی نیست و مسلماً او عامل انگلیس نبود. ولی قصدم دو چیز است: اول آنکه، می خواهم توجه شما را به این نکته جلب کنم که چه قدر قضاوت‌های تاریخی ما حاصل پیشداوری‌های ماست. و دوم آنکه، ما حتی وقتی سعی می‌کنیم، به راحتی نمی‌توانیم شرایط و پس‌زمینه‌ی وقایع تاریخی را در قضاوت‌هایمان لحاظ کنیم.

➕ اینها که گفتم مخاطرات تاریخ خواندن در بهترین حالت است، یعنی وقتی که تاریخ سرراست و درست و بدون جهت‌گیری‌های ایدئولوژیک روایت شده باشد. اما غالباً چنین چیزی برقرار نیست! متاسفانه تاریخ‌گویی، به خصوص در مورد تاریخ معاصر، پر است از جهت‌گیری‌های ایدئولوژیک توسط ایدئولوژی‌های مختلف، و در آنها دروغگویی و سانسور و انواع  اعوجاجات دیگر الی ماشاءالله وارد شده است. از طرف دیگر، بیماری مهلک رمان‌های تاریخی را داریم که خواننده حتی وقتی بداند که دارد رمان می‌خواند، خواه ناخواه تصویری از واقعیت تاریخی در ذهنش شکل می‌گیرد که بسیاری از اوقات بیشتر فانتزی نویسنده است. چه برسد به وقتی که خواننده مثلاً کتابهای سرتاپا دروغ ذبیح‌الله منصوری را بخواند و فکر کند که تاریخ واقعی می‌خواند.

**■ جنابــــــ گاو

? @zistboommedia || مدرسه علوم انسانی**

*Ⓜ️ تئوری‌های توطئه و مردمی که آن‌ها را باور می‌کنند*

➕ در ادبیات سیاسی ایران "تئوری توطئه" را با‌ نام "دایی‌جان ناپلئون" رمان موفق ایرج پزشکزاد می‌شناسند که اصطلاحات رایجی مانند "دایی‌جان ناپلئونیسم" یا "تفکر دایی‌جان ناپلئونی" را وارد مباحث سیاسی و اجتماعی کشورمان کرد. توهمات و خیال‌بافی‌های توطئه‌محور شخصیت اصلی قصه و تکیه‌کلام معروف او چنان فراگیر شد که جک استراو، وزیر امور خارجه سابق بریتانیا، نام کتابی را که درباره روابط میان ایران و انگلیس نوشته بود، از این رمان وام گرفت؛ "کار، کار انگلیسی‌هاست!"

➕توطئه‌انگاری مکانیسمی است برای فرار از اندیشیدن و واقع‌نگری که سخت است. ما به‌جای پذیرفتن نتیجه‌ای که برخلاف میلمان است یا نیاز به بررسی و مداقه دارد، ترجیح می‌دهیم راه آسان‌تر را انتخاب کنیم و همه چیز را به گردن فرد یا گروهی موهوم بیندازیم و خودمان را از شر اندیشه‌ورزی و قواعد خشک عقلانیت خلاص کنیم.تئوری‌های توطئه معمولا با نوعی یقین کاذب و پاسخ مطلق همراه‌اند که به مذاق ذهن‌های ساده‌انگار و ابهام‌گریز، بسیار دل‌نشین و خوش‌آیند می‌آیند. آن‌ها از ما می‌خواهند باور کنیم که هیچ‌ چیز تصادفی نیست و همه چیز در دست یک گروه سری است. آن‌ها از ما می‌خواهند باور کنیم که پیش‌بینی و کنترل اعمال و رفتارهزاران یا میلیون‌ها نفر، کار آسانی است و تعداد معدودی از افراد می‌توانند در دالان‌ها و اتاق فکرهای مخوف و تودرتوی خود، همه چیز - ازجمله سیاست، اقتصاد، فرهنگ و ... - را پیش‌بینی کنند و امور را در دست بگیرند و سرنوشت ما را تعیین کنند؛ ضمن این‌که در مقابلشان هیچ کاری از ما ساخته نیست!

➕اما امور دنیا این‌گونه پیش نمی‌رود. کافی است در یک اداره معمولی کار کرده باشیم، یک اردوی دانشجویی را مدیریت کرده باشیم یا یک مراسم ساده عروسی را برگزار کرده باشیم تا بفهمیم پیش‌بینی رفتار انسان‌ها، آن‌قدرها هم که فکر می‌کنیم، آسان نیست. گاهی ما همه تلاشمان را به‌کار می‌گیریم تا همه چیز طبق برنامه پیش برود، اما یک اتفاق نابه‌هنگام، همه چیز را به‌هم می‌ریزد.
نسیم نیکلاس طالب در نوشتاری درخشان، پیچیدگی رفتارهای گروهی انسان‌ها را این‌گونه تحلیل می‌کند: "شناخت انسان بدون درنظرگرفتن تعاملات او با سایر انسان‌ها امکان‌پذیر نیست. به‌یاد داشته باشید که ما تنها زندگی نمی‌کنیم، بلکه زندگی گروهی داریم. بنابراین نمی‌شود آزمایش‌هایی را که روی افراد منفرد و در محیط‌های شبه‌آزمایشگاهی انجام می‌گیرد، تعمیم داد و به ما این امکان را نمی‌دهد که خودبه‌خود رفتارهای جمعی یا گروهی را درک کنیم. این آزمایش‌ها حتی درباره رفتار گروه‌ها هم به ما دانشی نمی‌دهد."

➕یک دلیل عمده برای باورمندی مردم به توطئه این است که حس می‌کنند چیزی برای مخفی‌کردن یا توضیح بهتری برای وقایع وجود دارد. هرچه چیزهای بیشتری مخفی نگه داشته شود و از دید عموم پنهان بماند و گزارش‌های متناقضِ بیشتری ارائه شود، احتمال بیشتری دارد که افراد مسائل را زیر سؤال ببرند. نکته مهم دیگر این است که هرچند ممکن است یک فرد، یک سازمان، یک حزب سیاسی یا یک کشور بتواند توطئه‌ای را به‌شکل موفقیت‌آمیزی پیش ببرد، اما در صورت وقوع چنین اتفاقی،مخفی نگه‌داشتنش تقریباً غیرممکن است. می‌دانیم که هرچه تعداد بازیگران دخیل در توطئه‌ای بیشتر باشد، احتمال شکست آن توطئه بیشتر می‌شود، چون رازداری در بین گروه‌های بزرگ امکان‌پذیر نیست.

➕به‌طورقطع بسیاری از توطئه‌ها فقط زاییده ذهن افراد هستند اما صرف زیرسؤال‌بردن همه تئوری‌ها، کار درستی نیست. حقیقت این است که نمی‌توان هر چیزی را که به‌عنوان تئوری توطئه برچسب‌گذاری می‌شود، به‌سادگی نادیده گرفت.کتابی که پیش روی شماست، مطالعه‌ای جامع در مورد تئوری‌های توطئه و نوع افرادی است که گرفتار آن‌ها می‌شوند. نویسنده، جوزف ای. اوسینسکی (Uscinski, Joseph E)، استاد علوم سیاسی دانشگاه میامی تلاش می‌کند چهارچوبی را برای درک تئوری‌های توطئه ارائه دهد؛ چرا آن‌ها تا این حد ریشه دارند، چرا بعضی از آن‌ها محبوب‌تر از بقیه‌اند و ویژگی‌های افرادی که مستعد باور به تئوری‌های توطئه هستند، کدام است؟ ضمن این‌که کتاب تلاش می‌کند تحلیلی مبتنی بر علوم روان‌شناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی ارائه دهد که چرا مردم به تئوری‌های مختلف باور دارند.این کتاب (Conspiracy theories: a primer) در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است. آقای دکتر کیوان شعبانی‌مقدم آن را ترجمه و انتشارات طرح نو در سال ۱۴۰۱ آن را روانه بازار کرده است.

#تفکر_نقاد#سوگیری_شناختی *? @zistboommedia *|| مدرسه علوم انسانی

?فایل صوتی

گفت‌وگوي احمد غلامي با داریوش رحمانیان و کوروش احمدی
درباره محمد مصدق و سالگرد ملي‌شدن صنعت نفت
تاريخ سياسي جنازه مصدق

در این نوبت از برنامه «برخورد» به مناسبت سالمرگ دکتر مصدق و سالگرد ملی‌شدن صنعت نفت در اسفندماه با کوروش احمدی و داریوش رحمانیان به گفت‌وگو نشسته‌ایم. رحمانیان از «تاریخ جنازه محمد مصدق» می‌گوید و اینكه چهره محمد مصدق در فرهنگ سیاسی ما چنان فرهّ‌مند شده كه فارغ از تمام روایت‌های مختلف در این باره، ذهن ایرانیان را در میدان جنگ روایت‌ها یا جنگ‌های گفتمانی، تحت تأثیر قرار داده است. كورش احمدی نیز با اشاره به بحث غرب‌ستیز بودن مصدق معتقد است این روایت‌ها، وارونه‌خوانی تاریخ است و با تأكید بر اینكه استقلال مفهومی تاریخی است می‌گوید ظرف چند دهه گذشته تأکیدات و افراط‌های زیادی درمورد استقلال شده و متأسفانه به شکلی به انزوا تبدیل شده اما این‌جور تندروی‌ها استقلال نیست.

? ویدیو یوتیوب
.
*? @sokhanranihaa
? @sharghdaily
?کانال سخنرانی ها
?***