جا نمونید از آخرین امضای کتاب ۴۰۳ 🎈****

چند بار بخوان و بپذیر:
ما به هیچ عنوان موظف به دیدن و پذیرایی کردن از کسانی که تمام ۳۶۵ روز سالی که گذشت مرده و زنده‌ی ما برایشان فرقی نداشت و گوشه‌ای به انتظار زمین خوردن ما نشسته بودند، نیستیم!!!

دعا می‌کنم کنار کسانی باشی که قدر تو را بدانند... که رنج عظیمی‌ست برای آدمیزاد؛ این‌که جایی باشد و کنار کسانی، که دائما به او ایراد می‌گیرند و زبان و نگاه و رفتارشان به تحسین و اشتیاق و قدردانی باز نمی‌شود، خستگیِ همه چیز به تن آدم می‌ماند!
باید جایی باشی که مشتاق تو باشند. باید کنار کسانی روزگار بگذرانی که نه تنها پای دویدنت را قطع نمی‌کنند، که بالی می‌شوند برای پرواز تو...
خیلی مهم است با چه کسانی همنشین باشی و با چه کسانی تعامل داشته‌باشی و با چه کسانی معاشرت کنی، خیلی مهم است!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

آنها می‌گویند «خوبی؟»
برای اینکه مانع سوال‌های بعدی شوم ، با سرعت جواب می‌دهم : «خیلی خوب!». اندوهم را برای خودم نگاه می‌دارم !
احساسِ رسیدن به تنهاییِ مطلق، بهتر از حرف زدن با آدم‌هاست.

خانم دهقان عزیز کاملا قابل اعتماد هستن. اگر قصد خرید با تخفیف بالا دارید، این هفته بهترین زمان هست، از دست ندید??

«ما نیازمند کمی شفقت بودیم. زندگی‌هامان به حد کافی احمقانه بود. چیزی باید ما را نجات می‌داد.»
- بوکوفسکی

گفت: وقتی داری راهت رو درست می‌ری، دشمن زیاد پیدا می‌کنی.

زدم زیر گریه...
مثل آدمی که بلندترین کوه و شیب‌دارترین صخره‌ها را پشت سر گذاشته و انگشت‌ها و زانو‌ها و پاهاش زخمی شده و همچنان قوی مانده و به قله رسیده و حالا پایش به سنگ کوچکی گرفته و اشکش درآمده و فریاد می‌زند...
عجیب بود اینهمه در سخت‌ترین شرایط دوام آوردن و به ضربه‌ی کوچکی جا زدن و کم آوردن!
من خسته بودم و هیچ چیز به اندازه‌ی یک خستگیِ مفرطِ ممتدِ کلافه کننده، آدم را از پا در نمی‌آورَد.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

از اولین شبی که یاد گرفتم غمم را پنهان کنم، تنهایی‌ام شروع شد.