قضاوت کردن دیگران میتواند پیامدهای زیان‌باری برای افراد و جامعه به همراه داشته باشد. این رفتار اغلب احساس شرم، عدم ارزش و انزوا را در فرد ایجاد میکند و ممکن است به کاهش اعتمادبه‌نفس،اضطراب یا افسردگی منجر شود.در سطح اجتماعی، قضاوت کردن باعث ایجاد تفرقه، گسترش کلیشه‌ها، فروپاشى روابط و آسيب میشود. قضاوت براساس اطلاعات ناقص، پیچیدگی زندگی و مشکلات افراد را نادیده میگیرد و آنها را به یک تصویر محدود و اغلب ناعادلانه تقلیل میدهد. اين رفتار مانع ارتباطات انسانی عمیق و رشد فردی و اجتماعی ميگردد.به جاى قضاوت، با دقت به حرفها و دیدگاه‌های دیگران توجه کنید؛ خود را جای دیگران بگذارید؛به یاد داشته باشید که هر فرد داستان و چالش‌های منحصر به فردی دارد که شما از آنها آگاه نیستید؛ تنوع فرهنگی و انسانی را بپذیرید؛ به جای انتقاد از دیگران، روى بهبود رفتار، افکار و نگرش‌های خود کار کنید؛ قبل از قضاوت، تأمل کنید.با خود فکر کنید که آیا این نظر سازنده است یا فقط باعث آسیب میشود.سؤالات سازنده بپرسید؛اشتباه خود در قضاوت دیگران و تاثير آسيب زاى آن را بپذیرید و اصلاح کنید.
دكتر نورايمان قهارى، روانشناس
https://t.me/drnourimanghahary

#برگی_از_تاریخ گرامی باد یاد و نام رفقای جانفشان چریک فدایی خلق سیروس سپهری و شاهرخ هدایتی
روزنامه اطلاعات پنجشنبه 30 دی 1350
#عالیجناب_شاکی_شکنجه_گر_ساواکی
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر

ابلاغ قانون "عفاف و حجاب" فعلا متوقف شد .
این تصمیم نه فقط در گفتگوهای پشت پرده ،تقابل اشکار وپنهان مسئولین حکومتی وهراسشان از تبعات اجتماعی‌آن است ، بلکه براثر ایستادگی وپایداری زنان ،دختران وپسران شجاعی است که دلیرانه بااین اجبارمبارزه می کنند وبهای آن را با جان ودل وچشمان تیرخورده خود می پردازند .... کوچه ها، خیابان‌ها، پارک‌ها، متروها ، دانشگاه هاوکاروانسراها شاهد این شهامت و مبارزه هر روزه اند که همدلی اجتماعی را نیز بدنبال خود دارد ...
۲۵آذر ۱۴۰۳

از فیس بوک یک رفیق

‏آرنو برتران:
آنچه در سوریه در حال وقوع است احتمالاً نامفهوم‌ترین رویداد ژئوپلیتیکی است که تاکنون با آن مواجه شده‌ام، و هرچه بیشتر به آن نگاه می‌کنید، گیج‌کننده‌تر می‌شود.

منظورم را ببینید، به این فهرست نگاه کنید:

1- اول از همه، سرعت سقوط اسد هنوز خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد: پس از مقاومت موفق در برابر دشمنان متعدد به مدت ۱۳ سال با پشتیبانی روسیه و ایران در یک جنگ داخلی خونین، رژیم او ناگهان در عرض فقط ۱۱ روز و تقریباً بدون خونریزی فرو ریخت.

2- "آزادکنندگان" سوریه که غرب آنها را جشن می‌گیرد، گروه‌های اسلامگرایی هستند که در فهرست تروریستی رسمی خودشان قرار دارند. رهبر جدید کشور، الجولانی، هنوز جایزه ۱۰ میلیون دلاری برای سرش به عنوان "تروریست جهانی ویژه" برای تأسیس شاخه القاعده سوریه تعیین شده است.

3- بایدن این را "فرصتی تاریخی برای مردم رنج‌دیده سوریه برای ساختن آینده‌ای بهتر" خواند در حالی که دولت او همچنان یک سوم سوریه را اشغال می‌کند، میدان‌های نفتی آن را کنترل می‌کند، تحریم‌های فلج‌کننده را حفظ می‌کند و خاک آن را بمباران می‌کند... که بدیهی است این آینده بهتر را بسیار به خطر می‌اندازد.

4- نخست‌وزیر اسد فوراً موافقت کرد با شورشیان همکاری کند و آنها او را پذیرفتند - علی‌رغم اینکه در یک جنگ داخلی ۱۳ ساله خونین دشمنان جانی یکدیگر بودند.

5- الجولانی، پس از سال‌ها سازماندهی بمب‌گذاری‌های انتحاری و قتل‌عام‌های فرقه‌ای علیه غیرنظامیان، اکنون ناگهان خود را به عنوان "طرفدار تنوع" معرفی می‌کند.

6- روسیه، علی‌رغم داشتن اتحاد با سوریه که به دوران شوروی برمی‌گردد، میلیاردها سرمایه‌گذاری در محافظت از اسد، و تنها پایگاه دریایی مدیترانه‌ای خود در طرطوس، اساساً به همه اینها بی‌اعتنایی کرد و اجازه داد متحدش سقوط کند.

7- رهبران جدید سوریه به طرز عجیبی درباره تهاجم اسرائیل به خاک خود و بمباران و اشغال کشورشان توسط آمریکا سکوت کرده‌اند. آنها هیچ چیزی درباره نابودی دارایی‌های استراتژیک خود - از جمله کل نیروی دریایی و هوایی - در حملات هوایی آمریکا و اسرائیل نگفته‌اند.

8- آمریکا به اشغال یک سوم سوریه (شامل اکثر میدان‌های نفتی) ادامه می‌دهد و ادعا می‌کند این برای "اطمینان از شکست دائمی داعش" ضروری است - علی‌رغم اینکه ترامپ در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد (و آمریکا از آن زمان مکرراً تأیید کرده) که "ما داعش را در سوریه شکست داده‌ایم". رسانه‌های غربی عمدتاً این اشغال مداوم را نادیده می‌گیرند در حالی که "آزادی" سوریه را جشن می‌گیرند.

9- حماس، در حالی که در میانه جنگ با اسرائیل است، وقت گذاشت تا به شورشیان سوری تبریک بگوید - با وجود اینکه اسد متحد دیرینه آنها (و ایران) بود و سقوط سوریه موقعیت استراتژیک خود آنها را به طور قابل توجهی تضعیف می‌کند.

10- آمریکا آزادی زندانیان سوری را جشن می‌گیرد در حالی که اردوگاه‌های تمرکز خود را در کشور اداره می‌کند که ده‌ها هزار نفر را بدون محاکمه نامحدود نگه می‌دارد - نیمی از آنها کودک هستند - اما ظاهراً این ستم محسوب نمی‌شود.

11- ترکیه با تأیید ظاهری آمریکا علیه نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) به رهبری کردها می‌جنگد، در حالی که SDF با اسد (که آمریکا می‌خواست) می‌جنگید - یعنی نیروهای تحت حمایت آمریکا عملاً با نیروهای دیگر تحت حمایت آمریکا می‌جنگند.

12- ایران، که معمولاً مشتاق دفاع از منافع منطقه‌ای خود است، ناگهان میلیاردها سرمایه‌گذاری و یک متحد استراتژیک مهم در "محور مقاومت" خود را رها کرد و پرسنل و شهروندان خود را ظرف چند ساعت تخلیه کرد.

واقعاً یکی از عجیب‌ترین فصل‌های تاریخ معاصر ژئوپلیتیک است. هر توضیح ممکن تناقض‌های خود را دارد، و اکثر بازیگران برخلاف اصول و منافع اعلام شده خود عمل می‌کنند.

در این مرحله به نظر می‌رسد ساده‌ترین توضیح می‌تواند چیزی شبیه این باشد: آمریکا از سقوط یک رقیب دیرینه استقبال می‌کند؛ قدرت‌های همسایه مانند اسرائیل و ترکیه فرصتی برای دستاورد ارضی می‌بینند؛ رهبران شورشی به نظر می‌رسد حاضرند در ازای کنترل داخلی بر سوریه تضعیف شده، از دست دادن حاکمیت و سرزمین را بپذیرند؛ روسیه و ایران با توجه به اولویت‌های دیگر منطقه‌ای تصمیم گرفتند ضررهای خود را محدود کنند؛ و بازیگران کوچکتر مانند حماس در تلاشند خود را سازگار کنند. با این حال، سرعت و هماهنگی بی‌سابقه این رویدادها نشان می‌دهد که ما برخی قطعات مهم این پازل بسیار عجیب را از دست داده‌ایم.

https://x.com/RnaudBertrand?t=PO2W-rSNTIyhaEUlzYy9Cg&s=09

"خشونت ساختارى، درونى‌سازى ستم و چگونگى مقابله‌ى فردى و اجتماعى با آن" جنبش زنان به رد محدودیت‌های فردی و اجتماعی مثل حجاب اجباری و حق طلاق خلاصه نمیشود. هر زنی که انتخاب میکند به ارزش خود ایمان داشته باشد و برای آزادی، مثل آزادی پوشش، برابری و علیه خشونت ساختاری مبارزه کند و محدودیت‌های اجتماعی را رد کند، بخشی از موج بزرگ‌تری از تغییر است، بخشی از یک حرکت انقلابی بسوی تغییر بنیادین سیستم موجود. مبارزه با ستم نیازمند پایداری و امید به آینده‌ای بهتر است. ما باید بدانیم که اِعمال ستم چه تاثیرات مخربی بر روی ما میگذارد تا بتوانیم این اثرات را در خود و جامعه تشخیص داده، با آن بجنگیم و آن را تغییر دهیم. ما باید با شناخت دلایل ریشه‌ای و تأثیرات روانی-اجتماعی خشونت علیه زنان، و مراقبت از خود به عنوان حرکتی انقلابی، در سطوح فردی و جمعی اقدامات لازم را برای مقابله با این چرخه و تغییر ریشه ای ساختارهای ناعادلانه ی نهفته در سیستم سرمایه داری حاکم انجام دهیم.
دکتر نورایمان قهاری، روانشناس https://t.me/drnourimanghahary