در کتاب عوالم العلوم روایت شده است که:

روزی رسول خدا صلی‌الله علیه وآله همراه گروهی از یارانش از راهی می‌گذشت. در آن مسیر، گروهی از کودکان مشغول بازی بودند. پیامبر صلی‌الله علیه وآله کنار یکی از آن کودکان نشست، میان چشمانش را می‌بوسید و با او مهربانی می‌کرد، سپس او را بر زانوی خود نشاند و بسیار او را می‌بوسید.

پس از دیدن این رفتار، از علت آن پرسیده شد. پیامبر صلی‌الله علیه وآله فرمود:

«روزی این کودک را دیدم که با حسین علیه‌السلام بازی می‌کرد. دیدم که خاک زیر پای حسین را برمی‌داشت و آن را بر چهره و چشمان خود می‌مالید. من او را دوست دارم، زیرا او فرزندم حسین را دوست دارد. و جبرئیل علیه‌السلام به من خبر داده است که این کودک در واقعه‌ی کربلا از یاران حسین علیه‌السلام خواهد بود.»

روي : أن الحسن والحسين عليهما السلام دخلا يوم عيد على حجرة جدهما رسول الله صلى الله عليه وآله فقالا : يا جداه اليوم يوم العيد وقد تزين أولاد العرب بألوان اللباس ولبسوا جديد الثياب وليس لنا ثوب جديد وقد توجهنا لذلك اليك، فتأمل النبي صلى الله عليه وآله حالهما…

روي : أن الحسن والحسين عليهما السلام دخلا يوم عيد على حجرة جدهما رسول الله صلى الله عليه وآله
فقالا : يا جداه اليوم يوم العيد وقد تزين أولاد العرب بألوان اللباس ولبسوا جديد الثياب وليس لنا ثوب جديد وقد توجهنا لذلك اليك، فتأمل النبي صلى الله عليه وآله حالهما وبكى، ولم يكن عنده في البيت ثياب تليق بهما، ولا رأى أن يمنعهما فيكسر خاطرهما، فدعى ربه
وقال : إلهي أجبر قلبهما وقلب أمهما، فنزل جبرائيل ومعه حلتان بيضاوتان من حلل الجنة، فسر النبي صلى الله عليه وآله
وقال لهما : يا سيدي شباب أهل الجنة، خذا أثوابكما خاطهما خياط القدرة على طولكما، فلما رأيا الخلع بيضا
قالا : يا جداه كيف هذا وجميع صبيان العرب لابسون ألوان الثياب، فأطرق النبي صلى الله عليه وآله ساعة في أمرهما
فقال جبرائيل : يا محمد، طب نفسا وقر عينا إن صابغ صبغة الله عز وجل يقضي لهما هذا الأمر، ويفرح قلبهما بأي لونٍ شاء، فأمر يا محمد بإحضار الطشت والإبريق، فاُحْضِرَ،
فقال جبرائيل : يا رسول الله أنا أصب الماء على هذه الخلع وأنت تفركهما بيدك فتصبغ لهما بأي لون شاءا، فوضع النبي صلى الله عليه وآله حلة الحسن عليه السلام في الطشت فأخذ جبرائيل يصب الماء، ثم أقبل النبى على الحسن عليه السلام
وقال : يا قرة عيني بأي لون تريد حلتك؟
فقال : أريدها خضراء، ففركها النبي صلى الله عليه وآله بيده في ذلك الماء فأخذت بقدرة الله لونا أخضر فائقا كالزبرجد الأخضر، فأخرجها النبي صلى الله عليه وآله وأعطاها للحسن عليه السلام فلبسها، ثم وضع حلة الحسين عليه السلام في الطشت وأخذ جبرائيل يصب الماء فالتفت النبي صلى الله عليه وآله إلى نحو الحسين عليه السلام وكان له من العمر خمس سنين
وقال له : يا قرة عيني أي لون تريد حلتك؟
فقال الحسين عليه السلام : يا جداه أريدها حمراء، ففركها النبي صلى الله عليه وآله بيده في ذلك الماء فصارت حمراء كالياقوت الأحمر، فلبسها الحسين عليه السلام فسر النبي صلى الله عليه وآله بذلك، وتوجه الحسن والحسين عليهما السلام إلى أمهما فرحين مسرورين، فبكى جبرائيل لمّا شاهد تلك الحال،
فقال النبي صلى الله عليه وآله : يا أخي في مثل هذا اليوم الذي فرح فيه ولداي تبكي وتحزن، فبالله عليك إلا ما أخبرتني؟
فقال جبرائيل : اعلم يا رسول الله إن اختيار ابنيك على اختلاف اللون فلابد للحسن أن يسقوه السم ويخضر لون جسده من عظم السم، ولابد للحسين أن يقتلوه ويذبحوه ويخضب بدنه من دمه، فبكى النبي وزاد حزنه لذلك.

كتاب تذكار الحزين، عيسى آل كبة البغدادي، ص١۹

حی علی العزا عالم محزونه
زهرا گریونه عشقت عالم رو کرده دیوونه

#مداحی
#نریمان_پناهی
#شور
#فاطمیه

«پس بدانید، ای برادرانِ گریه‌کننده در مصیبت حسین (ع)، که گریه بر این دو کودک پاک از خاندان نبوت و نسل هاشمی و برپایی عزاداری برای این دو جوان نورسته و پاک از درخت زیتون مبارک علوی، مانند گریه بر سیدالشهداء است. و ناله و فریاد برای پدرشان، کسی که مورد اعتماد پنجمین نفر از اهل کساء، امانت‌دار و نماینده او در دعوت اهل کوفه به سوی خداوند متعال بود، و در مصیبت این دو کودک که در ظاهر کوچک، اما در حقیقت بزرگ‌اند، مانند فریاد و ناله بر حسین (ع) است که جان من و جان جهانیان فدای او باد.»
••

گریه بر دوطفلان جناب مسلم و خود جناب مسلم مانند گریه بر خودسیدالشهدا(علیه السلام) است.

فاعلموا ایّها الاخوان الباکون فی مصیبة الحسین انّ البکاء علی هذین الطفلین الطاهرین من العترة النبویّة و الذریّة الهاشمیّة و اقامة عزاء هذین الغضین الطیبین من الشجرة الزیتونة المبارکة العلویّة کالبکاء علی سیدالشهداء و الضجّة لأجل ابیهما الذی کان ثقة خامس اهل الکساء و امینه و نائبه فی دعوة اهل الکوفة الی الله تعالی و فی مصائب هذین الصغیرین فی الظاهر و فی الحقیقة الکبیرین کالصیحة و الضجّة علی الحسین روحی و روح العالمین به الفداء.

بشارةالباکین و انیس الذاکرین
ص۴۷ مجلس العاشر

بر پایه گزارشی جناب مسلم بن عقیل(سلام الله علیه) که ثقه و نایب و امین خاندان وحی بود در کوفه گرسنه و عطشان به شهادت رسیدند.

بشارةالباكين و انيس الذاكرين ص٤٧ مجلس العاشر

روی أنّ علیاً علیه السلام یقوم علی جسر جهنم فیشفع لمذنبی شیعته فیعطی لهم من ثوابه حتی یخلصهم من عقابهم. فقیل: کم ثواب علی علیه السلام حتی یواری عقاب شیعته؟ قال علیه السلام: ثواب نفس واحد من انفاسه فی لیلة بات علی فراش رسول الله صلی الله علیه و آله اذا وضع فی میزان الاعمال یثقل و یزید علی ذنوب شیعته

روایت شده است که علی علیه السلام بر پل جهنم می ایستاد و گناهکاران شیعیانش را شفاعت می کرد و مقداری از ثواب خود را به آنان می داد تا آنان را از عذابشان نجات می داد.
گفته شد: علی علیه السلام چقدر ثواب دارد که عذاب شیعیانش را بپوشاند؟
حضرت فرمود: ثواب یک نفسش از شبی که بر بالین رسول خدا صلی الله علیه و آله سپری کرد، هنگامی که در ترازوی اعمال قرار گیرد، سنگین تر است و بر گناهان شیعیانش می افزاید.

?کتاب خطی فواکه المتعلمین (نسخه کتابخانه ملی) 265

#فضائل

روی أنّ الحسین علیه السلام لُقّب بصاحب الدمعة الساکبة

روايت شده است كه حسين عليه السلام را اشك ريخته ناميدند

?کتاب خطی فواکه المتعلمین (نسخه کتابخانه ملی) 307

#کربلا

وقتی واقعه کربلا را خدا،نشان حضرت موسی علیه السلام داد،حضرت موسی علیه السلام زار زار گریست،بعد عرضه داشت خدایا مرا اجازه بده هر روز بعد نماز تعزیه حسین صلوات الله علیه بر پا کنیم.
خطاب‌ رسید این کیمیای سعادت را به تو ارزاني داشتم.
آمد نزد قوم خود و هر روز تعقیب نماز ایشان گریه بر سید الشهدا صلوات الله علیه بود.......

?مقتل‌خطی‌لب‌عین‌البکاء
?️کتابخانه‌آستان‌قدس‌رضوی
?شماره‌ثبت ۹۸۳۷
✒️محمدتقی‌بن‌احمد‌بروجردی
?️قرن ۱۱ ق
?31الصفحة

#کربلا