? در طول راهِ اسارت، حضرت رقیّه سلام الله علیها، یادِ بابا میکرد و اشک میریخت؛ که یکی از موکلین لشکر یزید، غضب کرد و آن طفل را از روی شتر پرت کرد و به زمین انداخت.

آن طفل بر اثر برخورد به زمین غش کرد؛ همان زمان، قافله متوجه نیزه‌ای شد که رأس امام حسین سلام الله علیه بر بالای آن بود؛ نیزه به زمین فرو رفته بود؛ دشمن هر چه سعی کرد که آن را در آورد، نتوانست.

حضرت زینب سلام الله علیها متوجه شد یکی از اطفال نیست، سراسیمه اشک میریخت و دنبال آن نازدانه میگشت، تا اینکه در دلِ شب که به عقبِ قافله برگشته بود دید بانویی نشسته و آن طفل را در آغوش گرفته و در دامان آن بانو راحت خوابیده است. وقتی نزدیک شد عرضه داشت شما کیستید؟
آن بانو فرمود:
➖أنا أمُکِ فاطمةالزهراء، أظَنَنتِ إنّی أغفلُ عَن أیتامِ وَلَدی؟
من مادرت فاطمه زهرا هستم، گمان میکنی من از یتیم های فرزندم غافلم؟...

?ناسخ التواریخ، ص 531.
?وقایع الشیعه
تقویم قمری شیعیان، 5صفر.
? رقیه (علی فلسفی) ص 26.

?@Yaran_Emam_Mahdii

? #شهادت_حضرت_رقیه(س)

?وقتی که تو نیستی

?با اشکام حرف میزنم

#مهدی_رسولی

?@Yaran_Emam_Mahdii