#رویدادهای_فلسفی_ایران
#آرشیو_رویداد_ضبط_شده
از کانال تلگرام نطقیات ______________? لیست و لینک دروس نطقیات ( t.me/nutqiyyat ) تاکنون - سری چهارم:

?درسگفتار مقایسه قرآن و عهدین ( دکتر عبدالرّحیم سلیمانی اردستانی): اینجا

?کتاب اصول مبارزه در زمانۀ نیهیلیسم، دکتر محمدمهدی اردبیلی: اینجا

?درسگفتار اشارات و تنبیهات ( بخش منطق ) (دکتر سیدمحمود یوسف ثانی): اینجا

?سهروردی و معرفت شناسی تجربه دینی ( دکتر مهدی عظیمی ): اینجا

?درسگفتار هوسرل و هایدگر ( دکتر احمد رجبی): اینجا

?دین پژوهی چیست و چرا مهم است؟ ( دکتر وحید سهرابی فر): اینجا

?الهیات اجتماعی نزد ملاصدرا ( دکتر امامی جمعه): اینجا

?درسگفتار روش‌شناسی حکمت متعالیه ( استاد سید یدالله یزدان‌پناه): اینجا

?درسگفتار فلسفه تکنولوژی ( دکتر محمدحسن مرصعی): اینجا

?موم و تبدیل صور در خواجه نصیرالدین طوسی و دکارت ( دکتر نصرالله پورجوادی): اینجا

?درسگفتار فلسفه تحلیلی ( دکتر امیر صائمی ): اینجا

?درسگفتار درآمدی بر فلسفه اسلامی (استاد عبدالرسول عبودیت): اینجا

? مستند مریم میرزاخانی: اینجا

?درسگفتار فلسفه قرون وسطی ( دکتر محمدرضا بهشتی): اینجا

?درسگفتار شوپنهاور و نیچه ( دکتر محمدتقی طباطبائی): اینجا

?معرفت در فلسفه اسلامی متاخر: اندیشه ملاصدرا درباره وجود، عقل و شهود، ابراهیم کالین: اینجا

?درسگفتار فلسفه مشاء ( دکتر سیدحمید طالب‌زاده): اینجا

?درسگفتار قبسات میرداماد ( دکتر سیدمحم موسوی بایگی): اینجا

?درسگفتار زیبایی‌شناسی کانت ( دکتر امیر مازیار ): اینجا

? آخرین سری کتاب‌های Actual آزمون آیلتس: اینجا

?درسگفتار الافق المبین، ایمن مصری: اینجا

? مستند عمرخیام، نابغه پرسشگر: اینجا

? درسگفتار الهیات شفا، دکتر مصطفی زالی: اینجا

? کتاب نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب‌الزمان، رسول جعفریان: اینجا

?درسگفتار رساله در باب ذات حقیقت، دکتر احمد رجبی: اینجا

? "مفهوم خود در رویکرد علوم اعصاب بین رشته‌ای" ( دکتر امیر جهانیان): اینجا

?درسگفتار شرح مقالات شمس تبریزی ( استاد دکتر محمدعلی موحد): اینجا

? کتاب واجب‌الوجود و توحید، دکتر محمدصالح زارع‌پور: اینجا

? گذر به سوی الهیات مدرن ( دکتر علی اکبر احمدی افرمجانی): اینجا

?درسگفتار بدایة الحکمة ( استاد علی امینی‌نژاد): اینجا

? نسخه کرک شده اپلیکیشن IELTS speaking assistant: اینجا

? زرتشت کیست؟ شخصیتی تاریخی یا افسانه‌ای؟: اینجا

?درسگفتار فلسفه دانشگاه ( دکتر حسین مصباحیان): اینجا

?درسگفتار روش تحقیق در فلسفه ( دکتر احمد پاکتچی): اینجا

? درسگفتار شرح و بسط کتاب «درآمدی به تاریخ فلسفهٔ اسلامی» ( دکتر نصرالله حکمت): اینجا

? معرفی کتاب اولیس جیمز جویس و پی‌دی‌اف کتاب: اینجا

? درسگفتار ارسطو ( مقطع دکتری ) ( دکتر مهدی قوام صفری): اینجا

? درسگفتار نقد تحلیلی ساختاری غزلیات سعدی ( دکتر مهدی محبتی): اینجا

?درسگفتار تاریخ فلسفه سیاسی غرب ( دکتر مسعود آذرفام): اینجا

? نشست تاثیر شیخ اشراق و اندیشه‌های او بر مکتب فلسفی شیراز ( دکتر قاسم کاکایی): اینجا

? رویکرد معرفت‌شناسانه به علم در سنت علمی کلام در آراء فخررازی ( دکتر بنفشه افتخاری): اینجا

?پادکست هنگامه: نگاهی به کتاب «منشاء همه چیز» اثر دیوید گریبر و دیوید ونگرو در گفتگو با مهدی سنگلجی: اینجا

? درسگفتار هیوم - فلسفه جدید ( دکتر حامد ناجی اصفهانی): اینجا

? آیا فلسفه صرفا سخت‌تر از علم است؟ ( دیوید پاپینیو ، مترجم: علی مسعودی): اینجا

?درسگفتار برزخ و معاد ( دکتر علی افضلی ): اینجا

? حرکت جوهری ملاصدرا ترکیبی یا برداری؟ ( استاد علی عابدی شاهرودی): اینجا

? درسگفتار شاهنامه ( دکتر محمدجعفر محجوب ): اینجا

? مناظره با موضوع"باور و بی‌باوری در دوران پسا سکولار" ( دکتر جرمی شی‌یر مر، دکتر علی پایا، دکتر یاسر میردامادی): اینجا

?درسگفتار فلسفهٔ فلوطین ( رسالهٔ دربارهٔ نیک یا یک ) ( دکتر سعید بینای مطلق): اینجا

? درسگفتار هرمنوتیک ( دکتر مسعود علیا ): اینجا

? کتاب Zoroastrian Scholasticism in Late Antiquity: The Pahlavi version of the Yasna Haptaŋhāiti، نوشته: Arash Zeini: اینجا

? معنای فرهنگ در فلسفه نقادی کانت ( دکتر محمدمهدی اردبیلی): اینجا

? گفتگوی سام گیوراد با سام نفیسی به مناسبت صد و بیست و هفتمین زادروز سعید نفیسی: اینجا

? درسگفتار کاپیتال مارکس ( استاد حسن مرتضوی): اینجا

?درسگفتار سبک‌شناسی نظم ( دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی): اینجا

? تور دانشگاه آکسفورد، درسا صالحی: اینجا

? کتاب Kant and the Naturalistic Turn of 18th Century Philosophy نوشته: Catherine Wilson: اینجا

?درسگفتار ملارجبعلی تبریزی ( آقای مهدی عسگری): اینجا

@philosophicalevents

#رویدادهای_فلسفی_ایران
#نوشته_کوتاه
از جواد کاشی _____________خانه حقیقت کجاست؟

در جنبش امروز سخن از جنگ روایت‌هاست. آنچه مهم است توانایی خطاب قرار دادن کل است نه لزوماً انطباق روایت با واقعیت. مقصود کل مردم ایران است و حتی کل انسانیت به معنای عام. شمار مردمانی که به خیابان می‌آیند یا نمی‌آیند، مهم نیست، مهم سخن و بیانی است که دعوت کننده کل باشد. این سخن امروز نزد کیست؟  
کلام گاهی صرفاً به مدد جنگجویان می‌رود. خودی‌ها را تحسین، و کسانی را که در جبهه مقابل‌اند تحقیر می‌کند. در چنین میدانی حتی اگر غلبه پیدا کنی، از نیروی حقیقت در عرصه سیاست بی‌بهره‌ خواهی ماند. غلبه کرده‌ای، اما شکست خوردگان در خفا زرادخانه خشم، کلام و اندیشه خود را پر می‌کنند تا در آوردگاهی دیگر دوباره جدال از سر گرفته شود. سرانجام این ماجرا ریزش تو و رویش دیگری است. روایت باید بتواند استعداد جذب دیگران را حداکثری کند تا به تجلی حقیقت در عرصه سیاست نزدیک‌تر شود. حقیقت در میدان نزاع سیاسی، در نگاهی پرورده می‌شود که ضمن نزاع، توانایی خود را برای تحت حمایت قرار دادن همگان به نمایش بگذارد. از خصم خود هم نباید غفلت کنی، او نباید همیشه در جزم خود بماند، باید در پرتو قدرت کلامت مثل یخ آب شود. آنکه تخم حقیقت را در بطن خود می‌پرورد، کلامش مشخصاتی دارد از جمله آنکه:
•  از آنچه جزئی و مشروط و خاص است، دریچه‌ای به سمت آنچه کلی و عام است بگشاید. اگر جمع کثیری از مردمان در دهه پنجاه به دعوت منادیان اسلام سیاسی لبیک گفتند به خاطر اسلامی بودن کلام نبود. به خاطر مدعای نجات همه ایرانیان از عسرت‌های روزگار بود. حتی مدعای نجات بشریت از رنج بی‌معنایی زمانه. آن روز اسلام چنین مدعایی داشت. چندین دهه است اسلام را به همان خانه جزئی و خاص‌اش بازگردانده‌اند. حتی کلام‌شان یارای جذب مسلمین را هم ندارد. به گروه اقلیتی اکتفا کرده‌اند. اغلب مسلمانان با حیرت و تردید به اوضاع می‌نگرند و خیال می‌کنند حتی حراست از اسلام‌شان هم در شرایط امروز میسر نیست. روایت پیروز روایتی است که بتواند سقفی برای همگان خلق کند. به ویژه مسلمانانی که نگران حراست از مسلمانی‌شان ترس خورده و مرعوب‌اند. هر چه یک کلام بیشتر ترس‌آور باشد، کمتر امکان بهره‌گیری از قدرت و نیروی حقیقت دارد.
•  هنگامه جدال همه از نیروی نفرت و انکار دیگری بهره می‌برند. آنکه بتواند در همان حال منتشر کننده حس عشق به دیگری باشد پیروز میدان است. پدر و پسر یا خواهر و برادری که بر سر هم فریاد می‌کشند، به هزار شیوه اثبات می‌کنند پس پشت این منازعه، نیروی قدرتمند بخشش و مهر در انتظار ایستاده است. قهر و خشم اقتضاء طبیعی نزاع است اما در ساختن دنیای جدید عقیم است. غضب باید بتواند اثبات کند از خاک عشق و دوستی و مهر و همدلی برخاسته است. مهم این است که در شاکله کلام خود چگونه ظاهر شده‌ایم. آنکه جز به مرگ و تسلیم دیگری یک گام عقب نمی‌نشیند، هیچ حظی از دوستی نبرده است. به طور طبیعی کلامش از حظ حقیقت هم بی‌بهره است و در میدان منازعه پیشاپیش شکست خود را رقم زده است.
•  سخنور باید از خود و خودی‌ها عبور کرده باشد تا کلامش در حصار تنگ خودی‌ها نماند. مدعای حقیقتی که سخن خودی‌خواه حمل می‌کند بادکنکی است که هر لحظه در مخاطره ترکیدن است. اما آنکه از خود و حریم خودی‌ها عبور کرده، مثل خیل پرندگانی است که نمی‌دانی هر صبح و شب کجا می‌روند در دل و جان چه کسی خانه می‌کنند.  عبور از خود و خودی‌ها هم ممکن نیست، مگر آنکه صرفاً در درون منطق قدرت سخن نگفته باشی. توانسته باشی از منطق قدرت و خواست صرف غلبه بر دیگری عبور کرده باشی.

جدالی که امروز جریان پیدا کرده حاصل گفتاری است که روزی روزگاری مدعای کلیت داشت. اما هر چه از عمر آن گذشت، تنگ نظر و دگرستیز و عبوس شد. هرچه توان ایجاد اشتیاق و دوستی مردمان را از دست داد، به نیروی تولید ترس و رعب دیگران پناه آورد. اما هنوز معلوم نیست در مقابل خود چه آفریده است. آیا آنکه رویارویش ایستاده در انبانش نوع دوستی، عشق و دوستی هست؟ آیا فرصتی داشته تا در روزگاران عسرت، نیروی دگرخواهی در خود بپرورد؟

@philosophicalevents

#رویدادهای_فلسفی_ایران
#نوشته_کوتاه
از سعید معدنی _____________
سه دلیل سقوط حکومت‌ها در نگاه فردوسی

فردوسی یکی از متفکرانی است که تاریخ ایران باستان را از آغاز تا سقوط ساسانیان مطالعه کرده و خود نیز در قرن چهارم و پنجم هجری در طول عمر هفتاد و اندی ساله‌اش  شاهد ظهور و سقوط دولت‌هایی بوده است.

وی معتقد است که سه عامل موجب نابودی آنها می ‌شود:

?نخست؛ اوجگیری ظلم و ستم  عامل اصلی و مهم سقوط از دیدگاه فردوسی است. مردم توسط صاحبان زور سرکوب، زندانی، شکنجه، تحقیر و کشته می‌شوند.

?دوم؛ حذف نخبگان و به کارگیری بی‌مایه‌گان و بی‌خردان در مسند امور و مدیریت جامعه.

?سوم؛ ثروت اندوزی و سیری‌ناپذیری از داشتن دارایی که فساد مالی از سوی حکومتگران را به همراه دارد. با زور و تزویر جامعه فقیرتر و حقیرتر می‌شود.

سراینده شاهنامه در باره این سه عامل چنین می‌گوید؛

سرِ تخت شاهان بپیچد سه کار:
نخسین ز بیدادگر شهریار

دگر آنکه بی‌ سود را برکشد
ز مرد هنرمند سر درکشد

سوم آنکه با گنج خویشی کند
بکوشد به دینار بیشی کند

بدین ترتیب سه عامل:

ستمگری
سفله‌پروری
فزون‌خواهی

@philosophicalevents

#رویدادهای_فلسفی_ایران
#نوشته_کوتاه
از خسرو یزدانی _____________‍ داستانکِ بوفِ مینِروا
گایست، از همان آغاز، نه فیلو سوفیا که خودِ سوفیا است. ولی «او» خود هنوز نمی دانَد.
گایست، در برابر آینه است و می نگرد. گایست ایستاده است و ناجنبان ولی تصویر در جنبش است. تصویر در آغاز با او بیگانه است. تصویر پاره پاره است و هنوز ریختی یکپارچه ندارد.
تصویر از هزاره ها می گذرد و با هر جنبش و گذری در «او» که ایستاده است و ناجنبان، تلنگری می شود و «او» را و نگاه «او» را ژرفتر می سازد. تصویر پاره پاره است، پاره ها با هم می ستیزند، درهم می روند، جدا می شوند ولی هربار به «او» که به این تصویر می نگرد نزدیکتر می گردند. سرانجام تصویر از بی ریختی و چند پارگی و چند ریختی برون آمده و یکپارچه خودِ «او» می شود.
«او» در می یابد که هر آنچه از آغاز در تصویر بود خودِ «او» بود. «او» در می یابد که زمانی به درازا در برابرِ خود ایستاده و خود را نگریسته است. «او» در می یابد که آن همه پارگی ها ، ستیزها، آشتی ها، دوری ها و نزدیکی ها خودِ «او» بوده است. «او» اکنون در می یابد که «موشِ کور»ی را که می نگریست که می کاوید و می کاوید ولی هیچ نمی دید[فرانسه]، خودِ «او» بود و نمی دانست. «او» اکنون درمی یابد «جغدی» را که می دید که می نگریست و می دید ولی هیچ نمی انجامید[آلمان]، خودِ «او» بود و نمی دانست. گایست که در آینه، هم کرئون و هم آنتیگون را دیده بود، گایست که در آینه هم عیسی را و هم پیلات را دیده بود، گایست که هم خدایگان و هم پیشیار و بنده را دیده بود، اکنون درمی یابد که آنهمه خودِ «او» بود. گایست که در آینه، خدای را آدمی سان و میرا و بر چلیپا دیده بود، اکنون او را رستاخیز یافته در خود می بیند. گایست دیگر هم موشِ کور است و هم جغد و نیز بیشتر. گایست خودِ سوُفیا ست. «او» که خود را چونان تاریخی ناخودآگاه می نگریست، اکنون خودِ تاریخ است که از ناآگاه بودن گذر کرده و تاریخِ دگرسانی آغازیدن می گیرد که شدن اش آگاهانه است. دیگر آن چه واقعی است عقلانی است و آن چه عقلانی است واقعی می باشد. «او» دیگر در آینه با تصویرِ بیگانه ای روبارو نیست. «او» چون خداوندْ خدا هر آن چه در آینه می بیند را نیک می یابد چرا که هر آن چه می بیند را این «او»ست که گفته است بشود و آن، شده است. خدا مرد و پس از سه روز [که همان تاریخ است]، در گایست رستاخیز یافت. گایست خداست، خداست در آدمی. گایست جهان است، جهان است در آدمی. خدا واقعی است، جهان واقعی است، ولی این همه تصویرهایی هستند از گایست. گایست، همانا خودآگاهیِ انسان است. هرآن چه هست، در پرتو روشناییِ خورشیدِ خودآگاهی است که به دیده می آید. گایست همانا خودِ مینِروا ست و دیگر هیچ.
این، همان داستانَکِ فریبایی است که هر شب، بوفِ مینِروا برای کودکانِ پیرِ باختر بازمی گوید تا پوچ منشانه تر و مسخ تر از پیش، به خواب روند.
@philosophicalevents

#رویدادهای_فلسفی_ایران
#نوشته_کوتاه
از "سعید جلوخانی" _______________به مناسب روز جهانی فلسفه

فلسفه دانشی سکولار است

فلسفه دانشی سکولار است بگذارید سخن را باز کنم شما کتاب های تاریخ فلسفه را باز کنید می گویند در عصر طلایی یونانی جدایی عقل از اسطوره رخ داده است.
یعنی فلاسفه سعی کرد علل را در ساحت هستی شناسی واکاوی کنند و نه علت اسطوره ای که ریشه فلان چیز به فلان خدا یا الهه بر می گردد .
یعنی علت را به یک چیز کلی نسبت دادند که اولین بار تالس گفت؛«  همه چیز آب است .»
که ارسطو بعد ها گفت موضوع حقیقت فلسفه اولی موجود به ماهو موجود است.
نه یک موجود خاص بلکه تمام موجودات.
بنابراین برای فلاسفه یکی مانند نیچه موجود به ماهو موجود اراده معطوف به قدرت است برای لایبنیتس موناد است و برای شوپنهاور میل به زندگی و برای فیلسوف دیگری چیز دیگری .
اینجا دارد مفهوم سازی می شود .

نخست مبنای فلسفه اولی عقل است .
ثانیاً موضوع آن موجود به ماهو موجود ( امری کلی که جزیی)
و ثالثا مسایل چیزی که به موضوع آن عارض می شود .
که یک مسئله بنیادین وجود دارد.
۱. ساحت هستی شناسی
۲. ساحت معرفت شناسی
۳. ساحت روش شناسی
۴. ساحت خودشناسی فلسفی
اینها باید مفهوم سازی شوند به مفاهیم بدیع و جدید ختم شوند .

این یعنی عرفی که کردن حقیقت بنابراین متافیزیک دانشی سکولار است.
متافیزیک نامی است که یک شارحی روی کتاب ارسطو می گذارد می بینند بعد کتاب طبیعیات ارسطو نگاشته شده نام آن را می گذارد« متا تا فوزیکا » یعنی آنچه بعد از طبیعیات می آید .

یعنی این عقل و لوگوس
به قول کانت ما دو مدل لوگوس داریم
لوگوس فلسفه باستانی که مصادیق آنها کلدانی ها ، آشوری ها ، پارسیان و عبرانی ها هستند .
یعنی وارد خرد ورزی شدند اما فاقد ایده سازی و بنیاد فلسفه اولی هستند که فلسفه اولی در یونان رقم خورد .
به طور جدی با افلاطون و به طور تخصصی تر و حرفه ای با ارسطو .
زیرا فلسفه افلاطونی هنوز رگه های اسطوره ای دارد درحالی که ارسطو از اسطوره فاصله می گیرد .

اما خب کمی راجع به روشنگری آلمانی سخن بگویم تا شاید بتوانیم از عقلانیت مدرن که در غرب رخ داد الهام بگیریم و باعث شود خلاقیت این بزرگان را درک کنیم .
جناب آقای شلینگ می فرمایند ؛ « هرگونه دانش بر مطابقت یک امر آبژکتیو با یک امر سوبژکتیو   مبنتی است. » ( فردریش ویلهلم یوزف شلینگ نظام ایده آلیسم استعلایی)
معنای این سخن چیست تطابق امر ذهنی با امر عینی .
البته باید چرخش فلسفی عصر مدرن را دانست .
در سنت فلسفی اولی جناب ارسطو جهان سوژه باید با جهان خارج که حیث دستور زبانی است مطابقت داشته باشد.
چگونه به جمله زیر دقت بفرمایید.
کتاب سبز است .
کتاب ( نهاد سوژه  یا فاعل شناسا)
سبز محمول
است فعل اسنادی رابطه هستی شناسی را نشان می دهد .
اما در جهان مدرن از دوران رنه دکارت جهان خارج باید با جهان عین مطابقت پیدا کند .
و این را جناب آقای ایمانوئل کانت فقید نشان می دهد تحت عنوان فلسفه استعلایی در کتاب نقد عقل محض.
حقیقت چیست مطابقت سوژه و ابژه.
جناب آقای ارسطو در کتاب متافیزیک حقیقت را مهم می داند که تطابق دستوری است .
که گرامر باید درست باشد و ارسطو پدر فرمالیسم قدیم اما کانت هم حقیقت را واکاوی می کند که مطابق با واقعیت اما جهان خارج با جهان درونی منطبق می گردد .
اساسا فلسفه کانتی حدود و ثغور معرفت را مشخص می کند یعنی محدوده شناخت ما تا کجاست جالب است برای کانت زمان و مکان صورت های شهود محض فاهمه اند به بیان دیگر زمان و مکان عینک های هستند که ما به چشم می زنیم .
بنابراین کانت پدر فرمالیسم جدید است که به فرمالیسم استعلایی معروف است.
به زبان ساده معیار فهم بشری است و جهان خارج مطابق با ذهن ماست .
یعنی انسان گرایی همه چیز برساخته عقل و تجربه ماست و ما ولایت هرچیزی غیر از عقل و تجربه را نمی پذیریم .
یعنی عرفی سازی اساسا عرفی سازی یکی در بستر سازی ارسطویی رخ داد یعنی سکولار کردن فلسفه و در دوران مدرن رنه دکارت فلسفه را سکولار و انسان گرایی کرد و هابز و ماکیاولی و جان لاک سیاست را سکولار کردند یعنی جدایی دین از حاکمیت سیاسی.
هابز و لاک روشنگری انگلیسی رقم زدند ، روسو و ولتر دیدگاه هاشان به روشنگری فرانسوی بدل شد و در آخر اندیشه کانت به روشنگری آلمانی ختم شد که بعد به فیخته و شلینگ رسید که در فلسفه هگل به حد اعلای خود رسید .
@philosophicalevents