هدف این آزمایش ثابت کردن این موضوع بود که آیا سرنشین زندهٔ سفینهٔ فضایی می‌تواند، مرحلهٔ پرتاب را سلامت پشت سر گذاشته، وارد مدار گردیده و شرایط بی‌وزنی را تجربه کند و راه را برای سفرهای فضایی انسان هموار ساخته و به دانشمندان این امکان را بدهد تا به نخستین اطلاعات در زمینهٔ چگونگی عکس‌العمل ارگانیسم‌های زنده دربرابر محیط‌های سفرهای فضایی دست یابند. اولگ گزنکی، یکی از دانشمندان مسئول در پرتاب لایکا به فضا، از اینکه اجازه دادند او در فضا بمیرد اعلام پشیمانی کرد:

هرچه زمان بیشتری میگذرد احساس پشیمانی بیشتری می‌کنم. ما نباید این کار را می‌کردیم … چیزهایی که یادگرفتیم به اندازه‌ای نبود که بتوان مرگ یک سگ را توجیه کرد.
@vegan_world

گروهی از دانشمندان هوافضا بر این باور بودند که انسان نمی‌تواند شرایط پرتاب سفینه یا شرایط فضای خارج از جو زمین را تاب بیاورد، پس مهندسان، فرستادن حیوانات به فضا و بررسی وضعیت آنان را گامی لازم برای مأموریت‌های آتی انسان دانستند.

لایکا سگی ماده و آزادگرد بود که همراه با دو سگ دیگر مورد آموزش قرار گرفت و در نهایت، به عنوان سگ فضانوردی که قرار بود همراه با فضاپیمای اسپوتنیک ۲ به فضا فرستاده شود انتخاب‌شد. با توجه به اینکه در این برهه از زمان، اطلاع از تأثیر سفرهای فضایی بر موجودات زنده بسیار ناچیز بوده و تکنولوژیِ خارج‌کردن از مدار نیز هنوز توسعه نیافته بود، دانشمندان امکان زنده‌ماندن لایکا را نامحتمل می‌دانستند. به‌علاوه اسپوتنیک ۲ برای بازگشت طراحی نشده‌بود و لایکا در هر صورت می‌مرد
@vegan_world
دورسنجی‌های اولیه حکایت از اضطراب لایکا داشت بااین‌حال او غذا می‌خورد. سرانجام پس از گذشت تقریباً ۵ تا ۷ ساعت پس از پرواز، علایم حیاتی لایکا قطع گردید.

علت اصلی مرگ لایکا تا سال ۲۰۰۲ از عموم مخفی نگاه‌داشته شد. در این مدت مرگ او را ناشی از اتمام اکسیژن در روز ششم به‌دلیل از کارافتادن باتری‌های سفینه اعلام کرده بودند یا بنا بر ادعاهای اولیهٔ دولت اتحاد جماهیر شوروی، لایکا را پیش از اتمام ذخیرهٔ اکسیژنش کشته‌بودند تا زجر نکشد. در ۱۹۹۹ برخی منابع روسی گزارش دادند که لایکا در روز چهارم بر اثر افزایش بیش از اندازهٔ گرمای کابین مرده‌است. سرانجام دیمیتری مالاشنکف، از دانشمندان مسئول مأموریت اسپوتنیک ۲، در اکتبر ۲۰۰۲ اعلام داشت که لایکا، در چهارمین گردش سفینه، بر اثر گرمای بیش از اندازه مرده‌است. به دلیل از کار اُفتادگی رادیاتورهای خنک‌کننده و سیستم تهویه هوا، هوای کابین به دمای ۶۲ درجه سانتی‌گراد و رطوبت ۸۳٪ رسید و لایکا پس از ۲ الی ۴ ساعت جان سپرد.

یکی از غم انگیز ترین داستانهای طول تاریخ مربوط میشه به این سگ مظلوم و زیبا
لایکا !
و میشه گفت یکی از پررنگ ترین جنایات بشری...
@vegan_world

دوازده پرسش از گیاه‌خواران اخلاقی
شری اف. کُلب
ترجمۀ محمدرسول علیزادۀ اصلی
مجموعۀ «از منظر اخلاقی»/ دبیر: امیرحسین خداپرست
۳۳۶ صفحه/ ۲۵۰۰۰۰ تومان
بازدید و خرید از سایت نشر:
www.kargadanpub.com

? «وگانیسم» چیست؟ نزد برخی، این واژه از ریاضتی سرد و مبهم حکایت دارد، نوعی پرهیز غذایی. نزد برخی دیگر، وگان‌ها کسانی‌اند که سنت‌ها و آیین‌هایی را که زندگی بسیاری افراد را معنادار و مقدس می‌سازد لگدمال می‌کنند. برخی هم آن را یک‌جور مد روز یا دورۀ گذرا در زندگی نوجوانان می‌بینند. اما از دید کسانی که خود را «وگان» می‌دانند این واژه چه معنایی دارد و متضمن چه ارزش‌هایی است؟ وگان‌ها از مشارکت در خشونت علیه حیوانات دوری می‌جویند، یعنی از خریدن و مصرف کردن تن‌پاره‌های حیوانات، لبنیات، تخم‌مرغ، و دیگر محصولاتی که از کشتار و استثمار حیوانات به دست می‌آید، مثل پشم، چرم و خز، می‌پرهیزند. یک وگان در زندگی روزمره‌اش آزادانه انتخاب می‌کند راه خود را از کشتار و زجرهایی که از زایانیدن و کشتن حیوانات برمی‌خیزد جدا کند.
? استدلال وگانیسم از سه بخش تشکیل می‌شود: سلامتی، محیط‌زیست، و حیوانات. نویسندۀ این کتاب، شری کُلب، استاد رشتۀ حقوق و دستیار قضایی، در منطقی اندیشیدن تبحر دارد. در این کتاب، خبری از تعصب و تندروی نیست. کُلب استدلال‌های خود را با زبانی ساده مطرح می‌کند، اما افراد جبهۀ مقابل را، کسانی را که گوشت می‌خورند و فعال حقوق حیوانات نیستند، به چشم آدم‌هایی بی‌فکر و نادان نمی‌بیند. نگاه او باریک‌تر و آموزنده‌تر است. آنچه او از آن سخن می‌گوید مسئلۀ کوچکی مانند انتخاب رنگ لباسی که می‌پوشیم نیست؛ پای چگونه زیستن در میان است: اینکه چقدر باید در برخورد با باقی حیواناتی که در این سیاره با ما سهیم‌اند ملاحظه و پروا به خرج دهیم.

#نشر_کرگدن، #تازه‌های_نشر، #دوازده_پرسش_از_گیاه‌خواران_اخلاقی، #شری_اف_کلب، #محمدرسول_علیزاده_اصلی، #از_منظر_اخلاقی، #امیرحسین_خداپرست، #گیاه‌خواری، #وگانیسم، #وگن، #وجترین، #گیاه‌خوار_اخلاقی، #فلسفه_اخلاق، #کتاب_فلسفه