کیست که از خلال مبارزه به چیزی رسیده باشد
جز درد؟
جز شکست؟
پس، فرار نکن،  بلکه بیدار شو
با فرار کردن مجبوریم همیشه فرار کنیم.
و این فرار پایانی نخواهد داشت.
آگاهی ، آزادی است
نه ترس، 
نه خشم،
نه خصومت
نه عصیان
تنها معرفت و شناخت است
که آزادیست.

@iiosho

به انسانها عشق بورز،
در این راه شجاع باش و شهامت به خرج بده، درد و رنج ناشی از عشق و سر مستی را به جان بخر، به عمق وجودت رسوخ کن؛

چیزی نمیگذرد که متوجه می شوی هیچ انسانی، صرفا #فقط_یک_انسان_نیست؛
بلکه مجموعه ای از انسان و کل جهان هستی است، چرا که انسان، نقطه ی غایی تکامل است.

@iiosho

قایق وجودتان را خالی کنید
هر آنچه در قایق پیدا کردید
به بیرون پرتاب کنید.
هیچ چیز نباید باقی بماند.
حتی خودتان هم باقی نمانید
هستی تان فقط در خالی بودن می آید.

بدبختی هایتان، خشمتان، نفستان،  حسادت، توقعات و آرزوهایتان، طمع، رنج،لذت و درد هایتان، همه را بیرون بریزید.

بدون هیچ انتخابی از خود خالی شوید.
و لحظه ای که کاملا از خود خالی شوید، خواهید دید که خدا بر شما نازل میشود.
خدا به دست می آید.

مراقبه چیزی نیست جز، تخلیه قایقتان از تمام آشغالهایی که در زندگی جمع کرده اید.
و تبدیل شدن به هیچکس

اشو
@iiosho

ما با دستان خالی می آییم
و با دستان خالی می رویم.
هیچ چیزی برای از دست دادن وجود ندارد.

فقط زمانی کوتاه برای بازیگوش بودن، برای خواندن آوازی زیبا، و وقت تمام می شود...

اوشو
@iiosho

هنگامی که در آینه نگاه می‌کنید این شما نیستید که در آینه منعکس شده‌اید؛ شما کسی هستید که در حال مشاهده‌ی این انعکاس هستید.

آنچه در آینه منعکس می‌شود تنها سطح وجود شماست. اما مرکز وجودتان به هیچ وجه در آینه منعکس نمی‌شود. بنابراین لازم است به درون خود بروید و تمامی این آینه‌ها را دور بریزید؛ آینه‌هایی که در آنها، شما فردی صمیمی یا حیوانی به نظر می‌رسید، چاق یا لاغر، مهربان یا تند خو و تمامی خصایص دیگر ...
وقتی تمامی اینها دور ریخته شوند شما با مشاهده کننده‌ی درونی خویش ملاقات می‌کنید، در این حالت است که متوجه خواهید شد هر آنچه تا کنون در مورد خود می‌دانستید پوچ و بی‌معنی بوده.

برای شناخت کامل خود نیاز دارید که بی‌واسطه و مستقیم با خویش مواجه شوید؛ دیدار با بخش بی‌شکل و بی‌فرم درونتان که توسط دیگران قابل مشاهده نیست.

اوشو
@iiosho

#مقاومت یکی از مشکلات اصلی است که مشکلات دیگر از آن حاصل می شود
هنگامی که در برابر چیزی مقاومت می کنید، دچار مشکل می شوید
وقتی مقابل چیزی مقاومت می کنید، خود را از کل جدا می سازید
می کوشید جزیره ای جدا باشید قضاوت می کنید که فلان چیز درست و فلان چیز اشتباه است.
در حالی که نباید اینطور باشد
مقاومت یعنی در مسند قضاوت نشسته اید
اگر مقاومتی وجود نداشته باشد، دیگر جدایی ای میان شما و انرژی ای که پیرامون تان جاری است، وجود نخواهد داشت.
ناگهان به قدری با این انرژی همراه می شوید که:
احساس می کنید دیگر «منی» وجود ندارد و تنها همین انرژی است که حرکت می کند
یاد بگیرید چگونه با آن چه رخ می دهد، هماهنگ باشید.
خود را مقابل كل قرار ندهید.
آهسته آهسته نیرویی تازه را احساس کنید که هماهنگ با کل حرکت می کند.

در مقاومت، انرژی به هدر می رود.
در حالی که در عدم مقاومت، انرژی جذب و ذخیره می شود
دیدگاه شرقی درباره زندگی نیز همین است:
بپذیرید و مقاومت نکنید
تسليم باشید و نجنگید
سعی نکنید فاتح باشید

لائوتزو می گوید:
«هیچ کس نمی تواند مرا شکست دهد؛ زیرا من شکست را پذیرفته ام و دیگر به دنبال فتح و پیروزی نیستم»

چگونه میتوانید کسی را که به دنبال پیروزی نیست، شکست دهید؟
چگونه می توانید کسی را که آماده ی مردن است، بکشید؟
این غیر ممکن است
با همین تسليم است که پیروز می شوید
وقت را با مقاومت کردن به هدر ندهید.

@iiosho

زندگی یک موهبت است:
خاکی است که گل های سرخ عشق در آن شکوفا می شوند.
عشق فی نفسه بسیار گرانبهاست هدفی ندارد، مقصودی ندارد، ولی تأثیری شگرف دارد، لذت بخش است، سرمستی خاص خود را دارد
عشق، تجارت نیست که در آن هدف و مقصدی مطرح باشد.
عشق دیوانگی خاص خود را نیز دارد.

این دیوانگی چیست؟
دیوانگی این است که توجیهی برای اینکه چرا عشق می ورزی نداری؛
جوابی منطقی وجود ندارد
در زندگی روزمره، هر کاری که انجام می دهی، هدفی را در پی آن دنبال می کنی و دلیلی منطقی برای انجام ار داری؛ مثلاً معامله می کنی، چون به پول احتیاج داری. به پول احتیاج داری، چون می خواهی خانه بخری. به خانه احتیاج داری، چون که زندگی بدون خانه و سرپناه ممکن نیست.
ولی در مورد عشق، قضیه فرق می کند؛ عشق ورزیدن و عاشق شدن غیر قابل توجیه است. تنها چیزی که می توانی بگویی این است:
نمی دانم. فقط می دانم که عشق ورزیدن تجربه ای است برای مشاهده کمال زیبایی در فضای باطن

ولی این نیز، هدف، عشق نیست. فضای باطن ارزش مادی ندارد؛ نمی توان در قبال آن کالا یا متاعی دریافت کرد. ولی در عین حال مانند غنچه گل سرخی است که قطره ای شبنم بر روی آن همچون مروارید می درخشد؛ و در نسیم سحرگاهی و پرتو آفتاب، این غنچه به رقص در می آید.
عشق، رقص زندگی است
بنابراین آنهایی که عشق را درک نکرده اند، از این رقص محروم مانده اند، آنها فرصت پرورش گل سرخ را از کف داده اند. به همین دلیل است که از دیدگاه مادی و حسابگرانه و صرفاً منطقی، همچنین از نظر ذهنیت یک ریاضیدان، اقتصاددان و سیاستمدار، عشق نوعی دیوانگی بشمار می آید.
ولی برای آنها که عشق را شناخته اند، سلامت، عقل تنها در دنیای عشق یافت می شود
آدم بدون عشق، شاید ثروتمند، سالم و مشهور باشد، ولی هرگز سلیم العقل نیست، چرا که هیچ چیز درباره ارزش های باطنی نمی داند
انسان های عاشق به روان درمانی احتیاج ندارند. در واقع عشق عظیم ترین نیروی درمانگر در زندگی است. آنها که عشق را تجربه نکرده اند، تهی و از غایت انسانیت به دور هستند
دیوانگی معمولی، فاقد برنامه است. ولی این دیوانگی که آن را عشق می نامند، برنامه ای دارد؛ تو را شادمان می کند، زندگی ات را آکنده از آهنگ و ترنمی دلپذیر می سازد، به تو وقاری باشکوه می بخشد.

@iiosho

ترس_و_اگاهی

ترس، آگاهی را زمین گیر می کند،
و ترس، سرچشمة بی خبری ست،
به همین دلیل است که بدون فراتر رفتن از ترس، کسی نمی تواند به آگاهی کامل برسد.

اما ترس چیست ؟
ترس، درک حضور مرگ است،
بدون آنکه بدانیم مرگ چیست.
ترس جایی در میان شکاف بین تو و مرگ تو وجود دارد،و اگر در این میان شکافی، فضایی خالی نباشد، ترسی هم وجود نخواهد داشت.
به مرگ به عنوان چیزی بیرون از خود فکر نکن، زیرا بیرون از تو نیست.
و به مرگ به عنوان چیزی در آینده نیز فکر نکن، زیرا در آینده نیست.
مرگ در درون توست، زیرا مرگ، روی دیگر زندگی ست.
زندگی بدون مرگ وجود نخواهد داشت ؛
هر دوی آنها دو قطب مثبت و منفی
نیرویی واحداند.
بنابراین ، خود را فقط هم ذات زندگی ندان، زیرا تو مرگ نیز هستی.
یکی انگاشتن خود و زندگی، موجب شکاف می شود.
مرگ هیچ ارتباطی به آینده ندارد،
مرگ همواره در اکنون و اینجا حاضر است.مرگ در هر لحظه حضور دارد.
اگر کسی دست از این تلقی بر دارد
که: مرگ امری بیرون از اوست،
و به تعبیری، آن را به ساحت آگاهی خود بکشاند. و اندیشة آن را در جذب کند،
آنگاه ، او به کلی دگرگون می شود.
او در همة حقیقت، تولدی دوباره می یابد.
پس از آن ترسی وجود ندارد ،
زیرا شکافی وجود ندارد .

@iiosho

عشق بورز،
و در عین حال در آن گم شو
ارتباط داشته باش،
و در عین حال تنها باش، کاملاً تنها.....

خوب بدان که تمام روابط یک بازی است.
یک نقش است که به تو داده شده است.
بازی را بازی کن و تا حد ممکن آن را زیبا و با مهارت بازی کن.
یک بازی هرچه باشد یک بازی است،
و یک بازی نمیتواند بدون قوانین وجود داشته باشد
به آن وابسته نباش
در آن جدی نباش
همیشه اجازه بده که حس شوخ طبعی در تو زنده بماند.
صادق باش ولی غیر جدی،
نقشی که در زندگی به تو داده شده است را عالی ایفا کن،
اما فراموش نکن که تو نقشت نیستی.
با نقشت هویت نگیر
همسر بودن، مادر بودن، پدر بودن و فرزند بودن و.... همگی نقشی است که باید به زیبایی ایفا کنی. آنها را جدی نگیر.

اما آگاه باش که تو نقشت نیستی.
تو ورای همه نقشها و صورتها هستی...

اشو
@iiosho

هستی، همان خداست.
خدا نه آفریننده هستی
بلکه خوده هستی است
خدا از هستی مستقل نيست.

@iiosho